Γεννήθηκα το 93 και θυμάμαι στο σταρ πάντα έπαιζαν τα φιλαράκια. Τα έχω δει 2-3 φορές. Και τα σιχαίνομαι. Τα σιχαίνομαι με ολη μου τη ψυχή για πολλούς λόγους. Ξέρω ότι όλοι λένε ότι σα σειρά έχει πολλά είδη χιούμορ και σε μερικά θέματα είναι πολύ προχω για την εποχή της (λεσβία γυναίκα του Ρος που μεγαλώνει το παιδί της με τη φίλη της). Οκ. Ισχύει. Όμως υπάρχουν και αλλα τα οποία δεν τα σκέφτονται οι ένθερμοι υποστηρικτές. 1. Όλοι μια ζωή ασκούσαν μπουλινκ στον Ρος για το επάγγελμα του. Όλοι τον κοροϊδεύουν χωρίς ποτέ κανένας να αναγνωρίζει ότι είναι επιστήμονας και αξίζει. 2. Η Φοίβη μια ζωή για τα πάντα λέει ψέματα. Έχει γενικά πολύ άσχημη συμπεριφορά και φαίνεται ότι ενδιαφέρεται μόνο για τη παρτόλα της. Προσπαθεί να χειραγωγήσει τους άλλους όταν τη στριμώχνουν για τα ψέματα της, βάζοντας μπροστά τη μάνα της που αυτοκτόνησε. 3. Η Μόνικα μια ζωή παραμένει κομπλεξικη, την ενδιέφερε μόνο να παντρευτεί. Παρόλο που αδυνάτισε (αφού τόσο πολύ το ήθελε) παραμένει ανασφαλής. 4. Οι γονείς της Μόνικας θεωρούν απολύτως φυσιολογικό το ότι την έχουν ριγμένη και λατρεύουν τον Ρος 5. Ξέρουν όλοι ότι ο Τζόι είναι λίγο χαζούλης και γελάνε με αυτό. Και πολλά πολλά άλλα. Το ζουμί είναι ότι κανένας χαρακτήρας δεν εξελίσσεται. Δεν έχει story arc. Το ότι παντρεύτηκαν δεν είναι εξέλιξη. Παραμένουν το ίδιο συναισθηματικά ανώριμοι με το πρώτο επεισόδιο. Τα ψέματα που λένε ο ένας στον άλλον περνάει σαν κάτι τελείως φυσιολογικό. Υπάρχουν και άλλες χαλαρές κωμωδίες που όμως οι χαρακτήρες αλλιώς ξεκινάνε και αλλιώς καταλήγουν. Πχ Κωνσταντίνου και Ελένης. Στο τέλος ο Μάνθος αποφασίζει να μείνει μόνο και αποκλειστικά με την Πέγκυ. Η Ματίνα αποφασίζει να μην περιμένει από κανένα άντρα τίποτα και να αλλάξει για να είναι καλά με τον εαυτό της. Ο Νικολας αγαπάει τη Ματίνα παρόλο που δεν είναι φανταχτερή (πριν κάνει την αλλαγή της). Δεν γίνεται να θεοποιούν όλοι τα φιλαράκια.
– Ελεος
Εκεί που είπες «υπάρχουν κι άλλες χαλαρές κωμωδίες που όμως οι χαρακτήρες αλλιώς ξεκινάνε και αλλιώς καταλήγουν» αναρωτιόμουν τι θα πεις, μήπως το Parks and Recreation; Το Atlanta; Το Dead to me; Το Better Things; Παπακαλιάτη, έστω; Όχι. Το Κωνσταντίνου και Ελένης.
Ένιγουεϊ, που λένε. Διαφωνώ σε κάτι πάρα πολύ βασικό, και μου φαίνεται ότι αν δεν το καταλάβεις, θα απολαύσεις πολύ λίγες σειρές στη ζωή σου από δω και πέρα (από όσες γυρίστηκαν μετά το 2015). Τα Φιλαράκια έχουν ένα σωρό θέματα, αλλά κανένα από αυτά που λες δεν είναι θέμα. Καλή σειρά δεν είναι η σειρά που έχει «καλούς» ή «ηθικούς» χαρακτήρες. Οι άνθρωποι είναι σύνθετοι. Οι άνθρωποι λένε ψέματα. Οι άνθρωποι χρησιμοποιούν τα τραύματά τους για να εκβιάσουν συμπάθεια. Οι άνθρωποι κοροϊδεύουν άλλους ανθρώπους, οι άνθρωποι έχουν ανασφάλειες, οι άνθρωποι είναι κομπλεξικοί. Παρόλ’αυτά, έχουν μέσα τους και καλοσύνη, έχουν μέσα τους και νοιάξιμο για τους άλλους, κάνουν σχέσεις με βάθος, κάνουν φιλίες με βάθος. Αν μη τι άλλο, αυτό ήταν το πρωτοποριακό της σειράς, μια sit com χωρίς ζαχαρένιους χαρακτήρες. Τώρα έχουμε μόνο σύνθετους γιατί ευτυχώς τα πράγματα αλλάζουν.
Θέλω να σε προειδοποιήσω, στην πραγματική ζωή, οι άνθρωποι δεν αλλάζουν. Πολύ λίγοι μαθαίνουν από τα λάθη τους. Ο Μάνθος που «κατάλαβε» και η Ματίνα που «κατάλαβε» είναι οι ελάχιστες εξαιρέσεις που πάνε σε ψυχολόγο και κάνουν μακροχρόνια θεραπεία και ματώνουν μέχρι να τα καταφέρουν. Αυτό που θαύμασες στη σειρά που αναφέρεις, είναι το απλοϊκό, μη ρεαλιστικό happy end, που σε κάνει να νιώθεις καλά γιατί σε κάνει να νομίζεις ότι κι εσύ θα αλλάξεις χωρίς να κάνεις προσπάθεια. Χαϊδεύει αυτιά, και κατά τη γνώμη μου, είναι έως και επικίνδυνο.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Εντάξει, αυτό που σιχαίνεσαι τα φιλαράκια οκ να το καταπιεί κανείς. Αλλά αυτό που τα σιχαίνεσαι συγκρίνοντάς τα με το Κωνσταντίνου και Ελένης, ε όχι βρε παιδί μου, το τερμάτισες λίγο μου φαίνεται! Βέβαια γούστα είναι αυτά, τί να πει κανείς.
Πρωτα σου δινω upvote και μετα σε διαβαζω no_roots! Well said!
κοκκίνισα να ξέρεις, ευχαριστώ 😊
Εχω ανεχτεί ερωτήσεις και ερωτήσεις στο Α,μπα που προσπαθώ να απαντήσω ψύχραιμα βλέποντας και την άλλη πλευρά, αλλά δυσκολεύομαι να καταπιώ ότι κάποιος σιχαίνεται τα Φιλαράκια. (Πόσο μάλλον να τα συγκρίνει με το Κωνσταντίνου και Ελένης, που σιχαίνομαι εγώ). Όχι, όχι, όχι.
no_roots σε ψηφίζω για podcast!
καλέ εγώ θα πεθάνω από τη ντροπή μου πρώτα χαχαχα 😋
αυτή η σύγκριση ήταν κάπως σαν να συγκρινουμε τον Μοτσαρτ με τον Φοιβο. τοσο ατοπη μου φανηκε. Εντωμεταξυ ξεκαθαρα υπηρχε εξελιξη στους χαρακτηρες στα Φιλαρακια. Η Rachel ξεκινησε απο κακομαθημενη κορη του μπαμπα κι εγινε ανεξαρτητη εργαζομενη που παταει στα ποδια της και κανει και παιδι μονη της αρχικα. Η Μονικα γινεται σεφ και παντρευεται εναν ανθρωπο που την αγαπαει και την σεβεται. Ο Τσαντλερ αφηνει την παλια του δουλεια που δεν τον κανει ευτυχισμενο και βρισκει μια που του αρεσει ενω παραλληλα ξεπερναει τα προβληματα δεσμευσης που ειχε και παντρευεται την Μονικα. Η Φοιβη απο μποεμ τυπος καταληγει να… Διαβάστε περισσότερα »
Δεν μπορώ να δεχτώ οτι συγκρίνονται με οποιονδήποτε τρόπο “Τα φιλαράκια” με το “Κωνσταντίνου και Ελένης”. Γενικά δεν μπορώ να δεχτώ οτι κάποιος έβλεπε / βλέπει ευχάριστα το “Κωνσταντίνου και Ελένης”. Τέλος δεν μπορώ να δεχτώ οτι υπάρχει ακόμα στην τηλεόραση το “Κωνσταντίνου και Ελένης”. Έλεος πραγματικά.
Δεν ξέρω πόσο χρονών είσαι αλλά νομίζω στην γενιά μου (είμαι 25) που βλέπαμε κάθε μεσημέρι νομίζω δεν αρχίζει η πέψη χωρίς Κ&Ε.😂 Έχουμε γίνει όλοι σκύλοι του Παβλόφ (χωρίς να λέω ότι είναι καλή σειρά). Αλλά ακόμα και τώρα εάν την πετύχω στην τηλεόραση άνετα θα την δω όσο παίζω με το κινητό μου. Με extra bonus την μάνα μου και την γιαγιά μου να μου λένε “πάλι αυτή την βλακεία βλέπεις;”.
Cookie monster ακριβώς αυτό, το Κ&Ε είναι κάτι το οποίο το βλέπω άνετα την ώρα του φαγητού, όπως μπορεί να βάλω νικελόντεον και να δω μπομπ σφουγγαράκη. Ναι είναι χαζομάρα, αλλά νομίζω για όσους το έβλεπαν στα 11, βλεπεται ευχάριστα μέχρι σήμερα. Το ίδιο και τα Εγκλήματα, η το Ντόλτσε Βίτα. Προφανώς και έχει χαρακτήρες καρικατούρες και το χιούμορ μπάζει, αλλά έχει και τα καλά του, όπως το οτι η Ράντου παίζει με τόση φυσικότητα που σχεδόν σε πείθει οτι είναι ο χαρακτήρας που υποδύεται. Και ναι εχει και ατάκες που βγαζουν γελιο ακόμα. Κατα τ’άλλα προφανώς και δεν θα… Διαβάστε περισσότερα »
Είμαι 39 Cookie. Το σχόλιο μου ήταν αφοριστικό το ξέρω αλλά αδυνατώ να αντιληφθώ το χιούμορ του Ρώμα. Καταλαβαίνω οτι για να έχει τόση απήχηση κάτι σημαίνει αυτό αλλά μου φαίνεται αντίστοιχο με το “α καλό έ” του Σεφερλή.
Σε αντίθεση, τα φιλαράκια μου φαίνονται ακόμα και σήμερα τόσο μπροστά για την εποχή τους, οι χαρακτήρες τόσο δουλεμένοι, το χιούμορ τόσο αβίαστο. Νομίζω δεν έχουν ταίρι.
Φυσικά όλοι έχουν το γούστο τους, αλίμονο, όμως η συγκεκριμένη σύγκριση των δυο σειρών κατά την γνώμη μου ήταν εντελώς άτοπη.
Καλα ναι. Συμφωνώ 100%. Δεν συγκρίνονται με τίποτα. Αν γελάσεις με αστείο στο Κ&Ε θα γελάσεις με το πόσο κακό ήταν. Απλά εγώ προσωπικά, νομίζω και πολύς κόσμος, το βλέπω λίγο μηχανικά. Έτσι για να έχω κάτι να παίζει που δεν το προσέχω πολύ.
Συμφωνώ πολύ Μαύρο Γατί, πάρα πολύ. Επίσης, σόρυ, αλλά εγώ 20 χρόνια μετά, ακόμα γελάω, γελάω πολύ. Ναι, οκ, τα ξέρουμε τα στραβά, σήμερα δε θα μπορούσε να βγει σα νέα σειρά, αλλά το 1994 που ξεκίνησε ήταν κάτι φρέσκο.
Εν τω μεταξύ, είχα κάθε πρόθεση να απαντήσω σοβαρά στην ερώτηση, αλλά το “Κωνσταντίνου και Ελένης” με έστειλε για βρούβες… Ούτε καν ένα ιστορικό “Παρά Πέντε”. Πάλι καλά που δεν είπε το “Ρετιρέ”!
Έλα ρε παιδιά που χαλάσατε φαιά ουσία για να απαντήσετε σοβαρά σε φαν του Μάνθου Φουστάνου…
Έλα ντε!
Δήθεν, το μόνο που δεν μου άρεσε στο τέλος στο Είσαι το ταίρι μου είναι το ταίριασμα Λάζαρου – Βίκυς. Το βρήκα ανεδαφικο και ολίγον τι γελοίο. Το πώς κατέληξε ο Γρηγόρης το βρίσκω ρεαλιστικό, κάποιοι έρωτες σε καταστρέφουν και δεν ανακάμπτεις ποτέ. Αλλά θα προτιμούσα να είχε σωθεί η φιλία του με τον Λάζαρο. Στέλλα με Σωτήρη κορυφαίο τέλος, από τα καλύτερα της ελληνικής τηλεόρασης. Γενικότερα από τις καλύτερες σειρές που έχουν βγει ποτέ για την παθογένεια της ελληνικής οικογένειας, για τον έρωτα, για τα στερεότυπα και βέβαια έχει και απίστευτο χιούμορ.
Εμένα μου άρεσε το φιναλε Βίκυς Λαζαρου. Δίνει το μήνυμα ότι ο “πρίγκιπας” δεν είναι αυτός που φαντάζεσαι πάντα. Ο ματσωμενος γόης Νίκος εν προκείμενο. Και ότι αν η Βίκυ ήθελε να την αγαπήσει κάποιος για τον χαρακτήρα της, θα έπρεπε να ναι πρόθυμη να κάνει το ίδιο. Και βασικά ο Λαζαρος ήτανε ο μόνος που την είχε καταλάβει πραγματικά και την άκουγε. Οι υπόλοιποι την έβλεπαν όπως ήθελαν να την δουν.
Πέστα δηθεν! Unpopular opinion alert, η Στέλλα ήταν ενα εντελώς κομπλεξικό ατομο που προσπαθουσε να πεισει οτι μπορει να μην ειναι ομορφη, αλλά εχει “προσωπικότητα”. Το ιδιο ακριβως με τη Λέχου που ήταν πανέμορφη και την έβλεπαν σαν αντικείμενο. Με τη διαφορά οτι η Σταυροπούλου ήθελε Νίκο και Σωτήρη και ειχε φάει κόλλημα μαζι τους καθαρα μονο λόγω εμφάνισης (τοοοοσο πολύ την υπολόγιζε την προσωπικότητα) . Τον Νίκο ούτε που τον ήξερε και ο Σωτήρης ήταν ακραία αντιπαθητικός, αγενής και ψωνάρα. Και οι δύο ειχαν απαισια συμπεριφορά απεναντι της, αλλά εμεινε το ματι της στην ομορφιά τους. Οποτε δεν βλέπω… Διαβάστε περισσότερα »
Η Στέλλα ήταν το στερεότυπο της χοντρής άσχημης που είναι όμως καπάτσα. Συμφωνώ ήτανε εντελώς κομπλεξική και αυτό φάνηκε από την αρχή που μισούσε την Βίκυ απλά λόγω εμφάνισης χωρίς να της έχει κάνει κανένα κακό.
Εντάξει πεθαίνω με το τι ανάλυση έχουμε ρίξει. Φαίνονται τα θέματα που πορώνουν τον λαό!
Και να μην σχολιάσω το «σεναριακό κενό». Όταν πρωτοφτάνουν Ελλάδα η Βίκυ με τη Στέλλα στο αεροδρόμιο. Ναι μεν η Βίκυ είχε την ιδέα να αλλάξπυν ρόλους, αλλά η Στέλλα μια χαρά είπε οτι είναι η Βίκυ όταν την ρώτησε η οικογένεια του Νίκου. Υπήρχε περίπτωση να τους έλεγε οτι δεν ήταν και να μην τι πιστευαν; Αφου τους την είχε περιγράψει ο Νίκος. Άρα πήγε με τη θέληση της. Προφανώς δεν θα προχωρούσε η σειρά αν δεν πήγαινε. Αλλά σε οπλη τη σειρά το παίζει θύμα και οτι την έμπλεξε η άλλη ενώ απο μόνη της μπλέχτηκε.
Συμφωνώ μαζί σου! Μου άρεσε πάρα πολύ η αλληλεπίδραση της Στέλλας και του Νίκου. Του έβγαζε έναν διαφορετικό εαυτό και ο Νίκος φαινόταν να περνάει καλά μαζί της. Έστω και πλατωνική να ήταν η σχέση τους εφόσον παντρευόντουσαν στο τέλος, θα ήταν μια πολύ πιο πιστευτή κατάληξη από αυτήν με τον ζόρικο Σωτήρη.
Η μυθοπλασία δείχνει τα γεγονότα με τον τρόπο που θέλει να τα δείξει ο δημιουργός της. Δεν είναι απαραίτητο πως θέλω να περάσει και ένα «σωστό» μήνυμα. Αλλιώς σε όλες τις ταινίες, σειρές, βιβλία θα έπρεπε στο τέλος οι καλοί να τρέχουν στα λιβάδια ευτυχισμένοι και δικαιωμένοι απο το σύμπαν που παρέμειναν καλοί και οι κακοί να είναι φυλακή. Τι ενδιαφέρον θα είχε αυτό; Και βασικά τι ενδιαφέρον θα είχε για τον συγγραφέα. Δεν γράφουν την Καινή Διαθήκη.
Εγώ κλαίω κιόλας ΚΑΘΕ φορά που γίνεται η πρόταση γάμου Τσάντλερ Μόνικα!
Δεν αγαπάμε σειρές και φανταστικούς χαρακτήρες επειδή είναι τέλειοι, αλλά επειδή ταυτιζόμαστε. Κι εμείς είμαστε ατελείς και μπερδεμένοι, αλλά προσπαθούμε, συνεχίζουμε, επιβιώνουμε, μαθαίνουμε απ’ τα λάθη μας, συνδεόμαστε με ανθρώπους και- ελπίζω- γινόμαστε καλύτεροι.
Τώρα μου φαίνεται ότι είναι πίσω σε πολλά, αλλά στα 16-17, όταν τους παρακολουθούσα ευλαβικά, δεν ήμουν πιο εξελιγμένη από αυτούς σε θέματα φεμινισμού, LGBT, ενσυναίσθησης. Αντιθέτως θα έλεγα. Η εποχή που ζω με πρόλαβε και με ξεπέρασε, και ευτυχώς κατάλαβα ότι πρέπει να τρέξω από πίσω, δεν καθοδήγησα κάτι.
(Κωνσταντίνου και Ελένης; Οι αντίθετοι άνθρωποι που καταλήγουν μαζί; Αλήθεια τώρα;)
Ακριβώς Anna. Η σειρά ήταν πολύ πίσω σε πολλά, ως δημιούργημα της εποχής της φυσικά. Έχουν αλλάξει κάποια πράγματα από τότε και μαζί άλλαξε και δική μας αντίληψη και τα δικά μας αντανακλαστικά, ευτυχώς. Μαζί με αυτό βέβαια, η σειρά έχει και αναφορές σε καταστάσεις που εξακολουθούν να χαρακτηρίζουν τις ανθρώπινες σχέσεις ανεξαρτήτως σταδίου ενσυναίσθησης και αφύπνισης της κοινωνίας. Πχ οι διαφορες ενδοοικογενειακές δυσλειτουργίες, η δυσκολία διαχείρισης της απόρριψης, η ντροπή που προκύπτει από ένα στραβό ιντερβιου, η σχέση που πρέπει να κρατηθεί κρυφή, οι βεβαιότητες που σε οδηγούν σε εντελώς λάθος κινήσεις, το χιούμορ ως άμυνα όταν η ματαίωση… Διαβάστε περισσότερα »
Και αυτό κυρίες και κύριοι λέγεται χάσμα γενεών. Αγαπητή «Έλεος» εγώ έχω γεννηθεί το 1978. Θυμάμαι την ημέρα που ήρθε η έγχρωμη τηλεόραση σπίτι μου. Θυμάμαι να κάθομαι το μεσημέρι μπροστά στην τηλεόραση που έδειχνε το σήμα της ΕΡΤ και περίμενα να αρχίσει το απογευματινό παιδικό πρόγραμμα (δεν υπήρχε 24ωρο πρόγραμμα). Όταν πρωτοείδα τα Φιλαράκια ήμουν σχεδόν συνομήλικη με τους ήρωες. Και μέχρι να φτάσω εκεί είχα φάει αναγκαστική παρακολούθηση Τόλμη και Γοητεία (το έβλεπε η γιαγιά) και χαλαρή παρακολούθηση Beverly Hills, 90210 τα οποία και δεν χώνευα με τίποτα. Τα Φιλαράκια ήταν ίσως η πρώτη φορά που εμφανίστηκε στην… Διαβάστε περισσότερα »
Συγκρίνεις τα “Φιλαράκια” με το “Κωνσταντίνου και Ελένης”; Θα είχε κάποια λογική αν το συγκρίναμε με τους “Απαράδεκτους” όπου είχαμε εξίσου μια παρέα χαρακτήρων με στοιχεία αρνητικά μεν εντελώς ανθρώπινα δε και που παίζονταν κοντά χρονικά, οι “Απαράδεκτοι” αν θυμάμαι 91-92 και τα “Φιλαράκια” το 94 ξεκίνησαν. Για τις εποχές τους ήταν πρωτοποριακές σειρές, με πυρήνα όχι μια οικογένεια ή έναν έρωτα αλλά μια παρέα ανθρώπων νέων, γεμάτων αντιφάσεις, αδυναμίες που όμως μιλούσαν για ζητήματα τις εποχής, τα αμφισβητούσαν, τα καυτηρίαζαν, και είχαν χιούμορ, το οποίο ναι στις μέρες μας θα θεωρείτο πολιτικά ανορθόδοξο. Αλλά όχι να μιλάμε για εξέλιξη… Διαβάστε περισσότερα »
Παιδιά δεν ξέρω, διαβαζω συχνά για τους Απαράδεκτους οτι ήταν πολύ καλή σειρά και δεν καταλαβαίνω γιατί θεωρείται ανώτερη από το Κωνσταντίνου και Ελένης, ειλικρινά. Παρόμοιες σουρεαλιστικές καταστάσεις που δεν θυμίζουν με τιποτα πραγματική ζωή, two dimensional χαρακτήρες, και σαχλό χιούμορ με κάποιες έξυπνες αναλαμπές. Ειδικά ο τρόπος που συμπεριφερόταν ο Σπύρος στη Δήμητρα μου φαινεται πάρα πολύ προβληματικός. Οκ είχε τον πρώτο γκει χαρακτήρα της ελληνικής τβ, είχε και κάποιες καλές ατάκες, αλλά δεν βλέπω κατι παραπάνω.
Συμφωνώ απόλυτα, χίλιες φορές προτιμώ τρείς χάριτες, μια σειρά που θεωρώ οτι οι δυο λόγοι που δεν είναι viral, είναι η απισυευτα κακη ποιότητα εικόνας που καθιστά αδύνατο να την παρακολουθησει καποιος ευζαριστα με τοση μαυριλα και μουνταδα και υο οτι οι πρωταγωνίστριες ηταν 4 γυναίκες γυρω στα 40
Η εικόνα νομίζω. Και πι Σαββατογεννημένες είχαν πρωταγωνίστριες γυναίκες σε αυτή την ηλικία
@monokoke: Εξίσωσες το χιούμορ της Παπαδοπουλου με του Ρώμα; Ε όχι!Μιλάμε για ύβρις!
@Μίλτο: Μου φαίνετι καιρό έχεις να σχολιάσεις. Σε πεθυμήσαμε!🌹
Δεν γίνεται να συγκριθούν οι δύο σειρές. Οι απαράδεκτοι βγηπκαν early 90’s. Για την εποχή τους ήταν πολύ μπροστά. Αν δεν την έχεις ζήσει πολλά μπορει να μην καταλαβαίνεις. Όχι οτι εγω την έζησα, αφού ήμουν πολύ μικρή. Αλλα οι γονείς μου ήταν σε τέτοια φάση, και οι ηθοποιοί που έπαιζαν φίλοι τους οπότε εμένα αυτό μου φαίνεται οικείο. Με τα χρόνια κατάλαβα και πόσο πρωτοποριακό ήταν καθώς μικρή όταν το έβλεπα μου φαινόταν νορμάλ. Αλλά το Κωνσταντίνου και Ελένης είναι μια σειρά του 2000 απο έναν εντέλως διαφορετικής αισθητικής σεναριογράφο. Που προφανώς βλέπεται ακόμη και απο νέες γενιές αφου… Διαβάστε περισσότερα »
Συμφωνώ daria. Επίσης, ανεξαρτήτως στερεοτύπων που αναπαράγονται, μηνυμάτων που περνάνε και αισθητικής της κάθε σειράς, η Παπαδοπούλου είχε και έχει ανεπανάληπτο χιούμορ.
Χμμμ… τρελή εξέλιξη χαρακτήρων στο Κων/νου και Ελένης που τους δείχνει 2 σεζόν να κάνουν τα ίδια και ξαφνικά στο τελευταίο επεισόδιο όλα αλλάζουν και είναι ρόδινα. Στα Φιλαράκια, η Ρέιτσελ είχε σαφέστατη προσωπική εξέλιξη και τη Μόνικα δεν ξέρω γιατί τη θεωρείς κομπλεξική αλλά αν προσέξεις, αναπτύσσει την εμμονή με την καθαριότητα αφού χάσει όλο το επιπλέον βάρος, άρα εδώ οι σεναριογράφοι κάτι ήθελαν να πουν. Αυτό που δε μου άρεσε στη σειρά, ήταν ότι η Ρέιτσελ παράτησε το όνειρό της και την καριέρα της στο Παρίσι για τον ζηλιάρη, κομπλεξικό, στενόμυαλο, εγωιστή Ρος. Αυτό για εμένα ήταν μία… Διαβάστε περισσότερα »
Μα και η ρεητσελ το ιδιο ζηλιαρα και κομπλεξικη ηταν με το ρος, χωριζαν εβρισκε αλλη κι εκεινη ζηλευε, εβρισκε εκεινη αλλον, ζηλευε ο ρος. Ηταν μια αρκετα τοξικη σχεση