Αγαπητή μου Α,μπα και υπέροχα πλάσματα, καταρχάς να πω ότι η κοινότητα αυτή είναι υπέροχη και μου έχει ανοίξει τα μάτια σε πολλά θέματα και σας υπερευχαριστώ. Για να μπω στο θέμα: συζητώντας με τη μητέρα μου, θυμήθηκε μια φάση στα χρόνια που πήγαινα σχολείο με μια καθηγήτρια (με εσωτερικευμένο μισογυνισμό στα ύψη) που είχε πάει να μιλήσει για τις επιδόσεις μου, η οποία την είχε κάνει να νιώσει άσχημα σε μια συζήτησή τους, με υποτιμητικά σχόλια στη μητέρα μου επειδή δεν εργάζεται απο επιλογή. (ως μπάκγκραουντ, να πω ότι το εισόδημα του πατέρα μου και η δουλειά του ήταν αρκετά άνετα ώστε να μην χρειαστεί και να μη θέλει να δουλέψει η μητέρα μου μετά από κοινή συμφωνία οπότε αφοσιώθηκε σε εμάς. δεν υπήρξε ποτέ πίεση από τον πατέρα μου κλπ ότι και καλά οι γυναίκες είναι για σπίτι και τέτοιες αηδίες για να την πείσει, η σχέση τους είναι από τις πιο υγιείς που έχω δει ποτέ μου και δεν υπάρχουν εσωτερικά θέματα. η μητέρα μου μπορεί ακόμη και τώρα να πει ότι θέλει να βρει δουλειά και να πάει άνετα). και εγώ ρωτώ: πρέπει ντε και καλά να κάνουμε κάποια να νιώθει άσχημα επειδή αφοσιώθηκε στην οικογένειά της και δεν έχει δική της δουλειά και λεφτά και επειδή εξαρτάται οικονομικά στη φάση που είναι από το σύζυγό της; δεν κάνει φιτ αυτό στο φεμινιστικό κόνσεπτ; η καθηγήτρια αυτή κρυβόταν πίσω από τον φεμινισμό, ενώ η απέχθειά της για το γυναικείο φύλο έκανε μπαμ πάντα και με προβλημάτισε επίσης αυτό.
— Μπέρδεμα
Την απάντηση την έχεις δώσει ήδη από τον τρόπο που περιγράφεις την πρώην καθηγήτρια.
Θα ήθελα όμως να πω το εξής: μια γυναίκα που μεγαλώνει αποκλειστικά παιδιά (τα παιδιά της) και διαχειρίζεται ένα σπίτι (το σπίτι της) δεν είναι μια γυναίκα που «αφοσιώνεται στην οικογένειά της» ούτε μια γυναίκα που «έχει επιλέξει να μην δουλέψει». Είναι μια γυναίκα που επιλέγει να δουλέψει μέσα στο σπίτι. Μην βαφτίζουμε την οικιακή (σκληρή) εργασία «αγάπη» και «αφοσίωση στην οικογένεια».,
Η αγάπη δεν είναι τα πλυμένα ρούχα και το ζεστό φαγητό κάθε μέρα. Αυτά είναι δουλειά. Και τα λεφτά που έβγαζε ο πατέρας σου δεν ήταν τα λεφτά «του» για να λέμε ότι εξαρτάται οικονομικά η μητέρα σου από αυτόν, είναι τα λεφτά και των δύο, εφόσον αυτός μπορούσε να δουλεύει τις ώρες που κάποιος άλλος φρόντιζε το σπίτι του και τα παιδιά του. Τα λεφτά «του» θα ήταν αν έμενε μόνος του, χωρίς γυναίκα και παιδιά.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Συμφωνώ απολύτως με την απάντηση ΑΛΛΑ, είναι χρέος του φεμινισμού ως κινήματος να προειδοποιήσει ότι η επιλογή της μη-αμοιβόμενης οικιακής εργασίας στο συγκεκριμένο πατριαρχικό στατους κβο εμπεριέχει κινδύνους. Η εκφράση “αφοσιώνομαι στην οικογενεια” είναι προβληματική μιας και προιδεάζει ότι : 1. Δεν είναι εργασία αλλά “αγάπη” και “νοιάξιμο” 2. Αυτές που εργάζονται δεν νοιάζονται τόσο Επίσης, πρέπει να γίνει σαφές ότι αυτή η επιλογή σε περίπτωση διαζυγίου και ανάλογα σε ποιας χώρας το νομικό καθεστώς θα βγει το διαζύγιο, η γυναίκα μπορεί να βρεθεί άστεγη και άπορη (π.χ. σε χώρες που δεν προβλέπουν διατροφή για την σύζυγο) Οπότε ναι, ας… Διαβάστε περισσότερα »
AllesGoed γιατί δεν έχουμε ποντκαστ δικό σου παιδί μου, να γίνει χαμός;
Ή έχουμε και ξεφτιλίστηκα ;
❤ (είμαι του γραπτού λογου)
Μπορεί η καθηγήτρια να είναι αυτό ακριβώς που περιγράφεις, όμως πιστεύω ότι θα πρέπει να δεις λίγο και τη δική σου οπτική. Συμφωνώ με τη Λένα και με πολλές σχολιάστριες. Η αγάπη και το νοικοκυριό είναι πράγματα άσχετα μεταξύ τους. Δες λίγο τις εκφράσεις που χρησιμοποιείς για να περιγράψεις την επιλογή της μητέρας σου. Μπορεί με τον πατέρα σου να έχουν συμφωνήσει αλλά εξασφαλισμένη δεν είναι. Αν υπήρχε νομοθεσία που αναγνώριζε την οικιακή εργασία και το “μεγάλωμα” των παιδιών, τότε δε θα είχαμε πρόβλημα. Όμως οι γυναίκες όπως η μητέρα σου, είναι σκληρά εργαζόμενες χωρίς ασφάλεια, περίθαλψη και συντάξιμα χρόνια.… Διαβάστε περισσότερα »
Σε κάποιες κλάδους, πληρώνεις μόνος σου την ασφάλισή σου εάν δεν έχεις δουλειά (π.χ. δικηγόροι, μηχανικοί). Αν δεν έχεις να πληρώσεις συνήθως κάνεις κάποιο διακανονισμό.
Νομίζω όμως ότι αυτό μπορει να γίνει για όλους αν ανοίξουν βιβλία και ας έχουν μηδενικά έσοδα.
Ή αυτό που λέει η Epimoni kipouros, ή εννοεί ότι την ασφαλίζει ο σύζυγος ως προστατευόμενο μέλος.
salt and pepper είναι αυτό που λέει η Epimoni kipouros. Είμαι μηχανικός και ελεύθερος επαγγελματίας. Εμείς πληρώνουμε μόνοι μας τις ασφαλιστικές μας εισφορές. Οπότε έχω ανοιχτά βιβλία και πληρώνω κανονικά, χωρίς όμως να έχω εισόδημα. Μας ρίχνει λίγο οικονομικά γιατί δεν καλύπτω το τεκμήριο διαβίωσης αλλά έχουμε πει ότι δε θα μείνω ανασφάλιστη. Πρέπει να μετράνε κανονικά και τα συντάξιμα.
@X-ris, και εγώ ήθελα να το σχολιάσω αυτό. Την διαφοροποίηση των γυναικών σε αυτές που αφοσιώνονται στην οικογένεια και στις υπολοίπες που δουλεύουν.
Γιατί μόλις κάνεις παιδί σε ρωτάνε: “Εσύ γλυκούλα, θα αφοσιωθείς στην οικογένεια σου ή θα δουλέψεις; Μην αγχωθείς, ό, τι θες εσύ”. Κάποιες αποφασίζουν να μείνουν σπίτι για να φροντίσουν τους υπόλοιπους και κάποιες αποφασίζουν να σκεφτούν τον εαυτό τους και να γίνουν λάστιχο – να πάνε για δουλειά εννοώ.
λες και αν επιλεξεις να δουλεψεις, πόσο επιλογη αποτελεί αυτό απο οικονομικής άποψης δε το σκεφτεται κανενας, δεν εισαι αφοσιωμενη στη δουλεια σου! Εισαι γυναικα καριερας που λειπει απο το σπιτι της, πα πα πα!
Δεν κρίνω προσωπικά τις γυναίκες που επιλέγουν την οικιακή εργασία, αλλά, ναι, την θεωρώ κακή επιλογή. Για την οικονομική εξάρτηση τα έγραψαν κι άλλες. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Τελικά, τι σημαίνει οικιακή εργασία; α. Περνάω περισσότερο ποιοτικό χρόνο με τα παιδιά μου; Αυτό είναι καλό, αρκεί αυτός ο χρόνος να μην αφαιρείται από τον χρόνο που θα έπρεπε να τους αφιερώνει ο άλλος γονέας. Γιατί αυτό συμβαίνει συνήθως. β. Διαβάζω τα παιδιά μου; Συγγνώμη, αλλά μετά τις αρχές του Δημοτικού τα παιδιά καλύτερα να μάθουν να διαβάζουν μόνα τους. γ. Κρατάω το σπίτι λαμπίκο, σιδερώνω τα πάντα, σκουπίζω κάθε… Διαβάστε περισσότερα »
Θα το ξαναπούμε μέχρι να ματώσει η γλώσσα μας: ο φεμινισμός είναι εδώ για να έχουν όλες οι γυναίκες όλες τις διαθέσιμες επιλογές, όχι για να “εξυπηρετήσει” ένα συγκεκριμένο πρότυπο γυναίκας. Και είναι εδώ, σημαντικός όπως πάντα, ώστε οι γυναίκες να έχουν ελευθερία επιλογής και να μην είναι ευάλωτες όταν αποφασίσουν να κάνουν τις όποιες επιλογές.
Ελευθερία επιλογής φυσικά, μόνο που η συγκεκριμένη επιλογή σε καθιστά εξ’ ορισμού ευάλωτη (αν δεν έχεις έσοδα από κάπου αλλού). Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας.
Ακριβώς και το έχουμε δει το έργο πάρα πολλές φορές, γενιές και γενιές γυναικών έχουν ζήσει έτσι. Φυσικά και θα στηρίξω την επιλογή της κάθε μιας αλλά όσο λιγότερες γυναίκες βλέπω να παίρνουν αυτό τον δρόμο τόσο περισσότερο θα χαίρομαι, γιατί έχουμε μάθει πια πού οδηγεί σε πολλές περιπτώσεις.
Και γενικά, γιατί να κάνουμε κάποιον να νιώθει άσχημα για τις επιλογές του ή για την ζωή του; Είναι τόσο εύκολο και τόσο άχρηστο όλο αυτό.
Κοίτα, άσχημα δεν έχει νόημα να νοιώθει και η καθηγήτρια είναι ακριβώς αυτό που περιγράφεις. Το μέλλον της, όμως, το έχει σκεφτεί; Ένσημα δεν έχει, σύνταξη δεν θα πάρει, τι έσοδα θα έχει όταν ο πατέρας σου δεν θα μπορεί να παρέχει; Της έχει μεταφέρει ο πατέρας σου στο όνομά της περουσιακά στοιχεία ώστε αν κάνει μια κακή διαχείρηση ο ίδιος, να είναι η μητέρα σου εξασφαλισμένη κάπως; ‘Εχει λογαριασμό με δικά της χρήματα, ολόδικά της, όμως, σε φάση άυριο αν θέλει τα παίρνει και φεύγει; Τι θα γίνει αν χωρίσουν, πώς θα βιοποριστεί η μητέρα σου, δεδομένου ότι τόσα… Διαβάστε περισσότερα »
Πέρα από το αν είναι εφικτό να βρει δουλειά, πολλές φορές έχω ακούσει το “είναι ελέυθερη να κάνει ότι θέλει” αλλά μόλις πάει να το κάνει ο άλλος τσινάει.
Όπως και να έχει, ο καθένας ας κάνει τις επιλογές του και ας αφήσει τους άλλους ησυχους
Ε ναι ναι ναι! (για την απάντηση πάει αυτό) Πρώτα απ’ όλα, είτε δουλεύει ένας, είτε οι δύο, είτε κανείς γιατί έχουν λεφτόδεντρο στην αυλή, το εισόδημα δεν (πρέπει να) θεωρείται ατομικό αλλά είναι οικογενειακό, ειδικά από τη στιγμή που υπάρχουν παιδιά. Ισχύει ακόμα και για ζευγάρια που έχουν σε γενικές γραμμές χωριστά πορτοφόλια. Το πώς γίνεται η κατανομή των εργασιών είναι θέμα του ζευγαριού και κάθε δίκαιη, ισορροπημένη, αμοιβαία συναινετική επιλογή είναι θεμιτή. Το να λέμε πως η γυναίκα που κάνει επάγγελμα οικιακά “αφοσιώνεται” είναι σαν να ζητάει συγγνώμη που δεν κάνει άλλο επάγγελμα και απολογείται λέγοντας “ναι μωρέ,… Διαβάστε περισσότερα »
πολύ ωραία απάντηση και συγκινητική στο τέλος. Έχω αλλάξει και εγώ γνώμη για πολλά σε αυτό το θέμα. Μικρή ήμουν πολύ αυστηρή με τις νοικοκυρές και ίσως τις υποτιμούσα, επειδή εγώ είχα διαλέξει τον ”άλλο” δρόμο.
Οι νταντάδες, πρώτον παίρνουν μισθό, δεύτερον δεν είναι μέλη του ζευγαριού. Εγώ μιλάω για το ζευγάρι ως οικονομική μονάδα και τις μεταξύ τους συμφωνίες. Και αυτό που σου φαίνεται ανήκουστη υπερβολή, ήδη γίνεται και προβλέπεται από το νόμο. Αν το ζευγάρι χωρίσει, η περιουσία μοιράζεται υπό προϋποθέσεις. Επίσης, η περιουσία (αλλά και οι υποχρεώσεις που απορρέουν από αυτήν) ανήκει και στους δύο αν είναι στο όνομα και των δύο, αν ο ένας είναι (που ως σύζυγος είναι) άμεσος/ η κληρονόμος, συνδικαιούχος σε τραπεζικούς λογαριασμούς κτλ. Επιπλέον, ο νόμος δίνει το δικαίωμα στο εργαζόμενο μέλος να ασφαλίσει το μη εργαζόμενο (ιατροφαρμακευτική… Διαβάστε περισσότερα »
Φίλη γραφουσα, εκτός από εσωτερικευμενο μισογυνισμό, η καθηγήτρια σου έχει άκρως εξωτερικευμενη αγένεια. Δε ντρέπεται να σχολιάζει τις επιλογές ζωής της μάνας της μαθήτριας της? Ποιός της έδωσε αυτό το δικαίωμα; Είναι απαράδεκτη. Σε λίγο θα την έλεγε και gold digger. Αν θέλω να παντρευτώ και να μένω σπίτι και να παρέχω οικιακή εργασία θα το κάνω. Αν θέλω να παντρευτώ κάποιον για τα λεφτά του, χωρίς να κάνω οικιακή εργασία, επίσης θα το κάνω. Δε κατάλαβα λογαριασμό θα δώσω; Να θυμίσω ότι το επιχείρημα περί gold digger είναι κλασικό μισογυνιστικο επιχείρημα. Πρέπει σε κάθε περίπτωση να είναι σαφές αυτό… Διαβάστε περισσότερα »
Τα είπες υπέροχα!
Άρθρο 1400 αστικού κώδικα: “Αν ο γάμος λυθεί ή ακυρωθεί και η περιουσία του ενός συζύγου έχει, αφότου τελέστηκε ο γάμος, αυξηθεί, ο άλλος σύζυγος, εφόσον συνέβαλε με οποιονδήποτε τρόπο στην αύξηση αυτή, δικαιούται να απαιτήσει την απόδοση του μέρους της αύξησης το οποίο προέρχεται από τη δική του συμβολή. Τεκμαίρεται ότι η συμβολή αυτή ανέρχεται στο ένα τρίτο της αύξησης, εκτός αν αποδειχθεί μεγαλύτερη ή μικρότερη ή καμία συμβολή”. Δεν απαιτείται να έχει κρατήσει ο γάμος 15 χρόνια. Το τεκμήριο είναι για το 1/3, αλλά είναι μαχητο τεκμήριο: μπορείς να αποδείξεις ότι δικαιουσαι περισσότερα. Επίσης ο αντίδικος μπορεί να… Διαβάστε περισσότερα »