Καλησπέρα σε όλες, ύστερα από την καταγγελία της Κα Μπεκατώρου έχει ανοίξει ο ασκός του Αιόλου για όλους. Εμπνευσμένη από αυτή την ιστορία ήθελα και εγώ να μοιραστώ μαζί σας την δική μου. Το σκέφτομαι πολύ καιρό αλλά επειδή για μένα είχε αίσια κατάληξη, απέφευγα να τη γράψω. Σκεφτόμουν ότι σίγουρα υπάρχουν κοπέλες που έχουν βιώσει πολύ πιο άσχημες καταστάσεις και έχουν περάσει πιο δύσκολα. Εγώ ευτυχώς ήμουν τυχερή.
Μέχρι τα 18 μου πήγαινα σε ιδιωτικό σχολείο, το οποίο για κακή μου τύχη ήταν αρκετά μακριά από το σχολείο μου. Όταν έμπαινα στο σχολικό το πρωί ήμουν η πρώτη και το μεσημέρι η τελευταία που ανέβαινε ή κατέβαινε. Αυτό σήμαινε ότι για πολλά χρόνια ανάπτυσσα φιλικές σχέσεις με τις οδηγούς και τις συνοδηγούς των λεωφορείων, αφού περνούσα κάθε μέρα πάνω από μισάωρο που ήμουν μέσα στο σχολικό εγώ, ένα αγόρι και εκείνοι.
Όταν ήμουν λοιπόν 14, μου άρεσε πολύ το αγόρι που γυρίζαμε μαζί σπίτι κάθε μέρα. Δηλαδή ήταν ο προηγούμενος που κατέβαινε από μένα.Είχαν περάσει οι μέρες ξέγνοιαστα και χαρούμενα. Και το θυμάμαι σαν χτες, εμείς οι δύο στο πίσω μέρος του σχολικού, 14 Φλεβάρη να ανταλλάσσουμε το πρώτο φιλί ever για μένα. (Ξέρω πιο σαχλή- cheesy ιστορία δεν θα διαβάσετε ποτέ). Περνάει μια βδομάδα που στο σχολικό όλο φιλιόμαστε όταν μέναμε μόνοι μας σχετικά διακριτικά.
Μία μέρα, η συνοδηγός αρρωσταίνει ξαφνικά και επειδή ήταν τελευταία στιγμή δεν μπορεί να την αντικαταστήσει κανείς. Το αγόρι έλειπε. Οπότε για την τελευταία μισή ώρα ήμουν σε ένα αυτοκίνητο εγώ και ο οδηγός , ένας άνθρωπος 60+ ετών.
Με φωνάζει και μου λέει “έλα εδώ να κάτσουμε μαζί, μην κάθομαι μόνος μου και εγώ τόση ώρα.” Πήγα και στη θέση από πίσω του. Μέχρι εκείνη τη στιγμή η σχέση που είχαμε ήταν τόσο φιλική και για μένα γλυκιά, τον ένιωθα σαν παππού μου ( οκ όχι τόσο κοντά, αλλά καταλαβαίνετε).
Μου λέει “περνάς καλά με τον Α. ( από το Αγόρι)”, του λέω εγώ “ναι είναι πολύ γλυκός.” Μου λέει “είσαι τσαχπίνα εσύ το κατάλαβα κατευθείαν από την ώρα που τον φίλησες.” Δεν θα ξεχάσω ποτέ το χαμόγελο που είχε στα χείλια του. Άρχισε να χτυπάει η καρδιά μου να καταλαβαίνει τον κίνδυνο. Κάνει μία το χέρι του πίσω και μου πιάνει ξαφνικά το στήθος. Έχω μείνει άναυδη. Τον κοιτάω από τον καθρέφτη. Αυτός με το ένα χέρι στο τιμόνι με το άλλο πάνω μου. Του φωνάζω αφου είχα παγώσει για τουλάχιστον 15 δευτερόλεπτα. Να σκέφτομαι ότι απλά μπορεί να τραβήξει κάπου το χειρόφρενο να με πάει κάπου απόμερα και να μου κάνει ότι θέλει. Θύμωσα με τον εαυτό μου, γιατί τον είχα εκθέσει. Πως μπορούσα να φιλιέμαι σε ένα χώρο που ήταν σχολικός, Μα καλά δεν σεβόμουν τίποτα;;;
Του φώναζα άσε με να κατέβω και πήγα και έκατσα σε ένα κάθισμα πιο πίσω.
Συνέχισα να φωνάζω άσε με να κατέβω και τότε 14 χρονών κατέβηκα μόνη μου στην Πειραιώς και περπάτησα μέχρι το σπίτι μου με την καρδιά μου παγωμένη το στομάχι ανακατεμένο και με μία αηδία για τον εαυτό μου. Φοβόμουν αυτόν και μέχρι τώρα απορώ πως δεν μου συνέβη κάτι στον δρόμο πηγαίνοντας προς το σπίτι μου.
Έναν απέραντο θυμό για το σχολείο που με είχε αφήσει μόνη με έναν άντρα εξήντα χρονών απέκτησα τον τελευταίο χρόνο. Μετά φρόντισα να μην ξαναμείνω ποτέ μόνη μου μαζί του. Σε διάστημα ενός εξαμήνου φώναξαν από τη γραμματεία του σχολείου τους γονείς μου να τους πουν ότι θα έπρεπε να ντρέπομαι που φιλιέμαι με αγόρια στα σχολικά. Ευτυχώς οι γονείς μου κατάλαβαν ότι το σχολείο είχε θέμα και όχι εγώ.
Δεν τους είπα ποτέ τίποτα. Δεν ήθελα να νιώσουν οι γονείς μου ότι υπήρχε στιγμή που ένιωσα μόνη και ανασφαλής.Δεν ήθελα να γίνω βούκινο στο σχολείο.
Μετά από το τέλος της χρονιάς αυτός δεν εμφανίστηκε ξανά. Είχε αρρωστήσει και μετά από λίγο καιρό έμαθα πως πέθανε.
Ένας βάρος έφυγε από πάνω μου.
Ήθελα να μοιραστώ αυτή την ιστορία μαζί σας για να σας πω, πως εγώ παρενοχλήθηκα από έναν άνθρωπο που δεν είχε καμία εξουσία πάνω μου, πέρα από την ηλικιακή. Που αν πήγαινα την επόμενη μέρα στη διεύθυνση θα τον είχαν καταγγείλει. Που εάν οι γονείς μου το μάθαιναν θα κάναν μήνυση στο σχολείο. Που είχα δίκτυο υποστήριξης να μιλήσω. Εάν εγώ που ήμουν τόσο τυχερή φοβήθηκα, άλλες γυναίκες με λιγότερη τύχη δεν είναι λογικό να φοβούνται; Να μην νιώθουν άνετα; Να μην θέλουν να θυμηθούν και να ζήσουν ξανά χιλιάδες φορές τον εφιάλτη τους;
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Φαίνεται οξύμωρο να έχεις όλους αυτούς τους ανθρώπους δίπλα σου και να σιωπάς, ωστόσο δεν είναι. Έχεις μια ολόκληρη κοινωνία απέναντί σου που ξέρεις ότι θα πει την ιστορία σου αλλιώς και φυσικα θα σε ενημερώσει για ποιους λογους θα πρεπει να ντρεπεσαι.
Ακριβως οπως το λες. Δεν μιλαμε γιατι η κοινωνια εχει στιγματισει τα θυματα της σεξουαλικης παρενοχλησης. Οσο και να ξερουμε οτι εχουμε ανθρωπους που θα μας βοηθησουν, η κοινωνια γυρω ειναι ετοιμη να επιτεθει. Τι φοραγε; τι ελεγε; τι εκανε; ποτε μιλησε; ολα αυτα το θυμα. Ευτυχως οι καιροι αλλαζουν.
Αν κατάλαβα καλά αυτός ο αχρείος πήγε μετά στο σχολείο σου και τους είπε ότι “φιλιέσαι με αγόρια στα σχολικά”; γιατί πως αλλιώς θα είχε το σχολείο αυτή την φοβερή και τρομερή (not) πληροφορία; Πόσο στενάχωρο που το σχολείο σου θεώρησε απαραίτητη την “ενημέρωση” και συμμόρφωση των γονιών σου αντί να ασχοληθεί με την ευημερία και ασφάλειά σου. Φίλη μπράβο για το θάρρος να φωνάξεις και να κατέβεις από το σχολικό, δεν μας βγαίνει πάντα αυτό το θάρρος ειδικά σε αυτές τις ηλικίες. Μια μεγάλη αγκαλιά και για το βάρος όλης αυτής της ιστορίας που χρειάστηκε να κουβαλήσεις τότε μόνη… Διαβάστε περισσότερα »
Αυτό, ή που δεν σκέφτηκε ο σκατόγερος ότι αφού εκθέτει έτσι το κορίτσι, μπορεί κι εκείνο να πει τι έγινε;
Κακώς όμως (και απευθύνομαι στη γράφουσα για να διαβάζουν και τα άλλα κορίτσια που είναι στην ηλικία αυτή) δεν είπες στους γονείς σου τι έκανε ο βρωμόγερος. Αφού δεν είχαν πρόβλημα που φιλιέσαι με ένα αγόρι, τι πρόβλημα θα είχαν με το άλλο γεγονός, για το οποίο μάλιστα δεν είχες καμία ευθύνη; Έπρεπε να πέσουν μηνύσεις, βεβαίως!
Σκεφτόμουν μέρες το σχόλιο σου, το οποίο ξέρω ότι ήταν γραμμένο με καλή πρόθεση. Με στενοχώρησε όμως αρκετά. Σε εκείνη την ηλικία και θεωρώντας τον εαυτό μου ότι είχα προκαλέσει τη τύχη μου και για αυτό συνέβη σε μένα δεν μπορούσα να είμαι εγώ αυτή που θα έχω καταγγείλει όλα αυτά στο σχολείο. Δεν ήταν επιλογή μου να συμβεί το γεγονός γιατί να είναι επιλογή μου η διαχείριση του; Για μένα ήταν πιο εύκολο να το θάψω, κάτι που μπορούσα, γιατί ουσιαστικά δεν έπαθα τα χειρότερα και το θεωρώ προνόμιο παρά να είμαι αυτή που της ακούμπησε το στήθος ένας… Διαβάστε περισσότερα »
Ένα απέραντο θυμό νιώθω και εγώ για το σχολείο σου, σε σημείο που θα ήθελα να είμαι ο πατέρας σου και να με φωνάξουν να μου πουν το ίδιο πράγμα. Δεν έκανες κάτι κακό αυτό το ξέρεις, δεν θέλω όμως να νομίζεις ότι ήσουν άτυχη. Η ατιμωρησία η συγκάλυψη και το δικαίωμα που δίνεται σε κάθε κτήνος να σε βλέπει σαν αντικείμενο, είναι στρεβλό κοινωνικό δημιούργημα. Καμία γυναίκα δεν φταίει ή είναι άτυχη όταν πέφτει θύμα κακοποίησης. Πρόσεξε σε παρακαλώ τον θυμό σου, ποτέ δεν είναι αργά να μιλήσεις με κάποια ειδικό.
Σας ευχαριστώ πολυ όλους! Μια μεγάλη αγκαλιά ! Βλεπω ειδικο και το διαχειριζομαι πια. Οι ενοχες του τι δεν εκανες εσυ για να το αποφυγεις ειναι το πιο δύσκολο!
Ωχ, τι αηδιαστικές εμπειρίες! Τρομαχτικό αρπαχτικό ο οδηγός. Είχες δίκιο να θυμώσεις με το σχολείο σου. Σε άφησαν ασυνόδευτη(!) με άγνωστο ενήλικα αρπαχτικό, και σου έκαναν και διάλεξη ψεύτο ηθικής αργότερα για φιλιά. Μπορεί και να το κουτσομπόλευε ο οδηγός.
Δεν μου αρέσει η υπερβολική αστυνόμευση, αλλά βλέπω πλεονεκτήματα να έχουν κάμερες που να στέλνουν βίντεο κατευθείαν στο «σύννεφο» (για να μην σβηστεί) σε αυτοκίνητα που χρησιμοποιούνται για μεταφορά μαθητών (και όχι μόνο), ταξί, λεωφορεία, μετρό, κτλ….ίσως σταματήσουν κάποιους ανώμαλους.
Κι εγω ακομη θυμαμαι που στο γυμνασιο, 12 13 χρονων, ειχα εναν υποδιευθυντη που συνεχως με γλυκοκοιτουσε κ μια φορα κιολας που’χε μπει στην ταξη μου κι ειχα σηκωθει στον πινακα με ψιλοχουφτωσε, ενω μια αλλη φορα στην αυλη με πλησιασε κι αρχισε ενα σεξιστικο χιουμορακι με αφορμη ενα πεταμενο αλαντικο στο πατωμα (καποιο παιδι θα το ετρωγε αλλα δε θα ειχε ορεξη για αλλο κ δεν εβρισκε σκουπιδοντενεκε)…εμετικος