Χαίρεται ! Παίρνω γλυκά και αλμυρά να κεράσω στη δουλειά λόγω ενός γεγονότος! Είμαστε 40 άτομα παίρνω 50 γλυκά και 50 αλμυρά με τη σκέψη ότι θα πάρουν ένα και ένα σίγουρα ο καθένας ε κ να είναι κ κανένα παραπάνω . Και είναι ρε παιδί μου κάτι τύποι (3-4) που ο ένας άπλωσε τη χερουκλα του και πήρε 3 αλμυρά και 2 γλυκά και ο άλλος με ρώτησε αν μπορεί να πάρει και για τη γυναίκα και την κόρη !!!!!!!!!!!! Εντωμεταξύ με τη γυναίκα του είναι σε διάσταση πες ρε ότι τα θες για σένα . Ε ντράπηκα κι είπα ναι . Περιττό να σου πω ότι τα αλμυρά έφτασαν ίσα ίσα δηλαδή όταν πήγα στον τελευταίο άνθρωπο είχε μείνει ένα και ντράπηκα . Μα είναι δυνατόν ; Ποσά έπρεπε να έχω πάρει ; Δηλαδή ένα κέρασμα είναι δεν είχα σκοπό να τους ταΐσω για μεσημέρι. Τι έπρεπε να πω ; Έπρεπε να πω κάτι ; Εντωμεταξύ άλλη φορά είχαν περισσέψει (μάλλον θα έλειπαν οι συγκεκριμένοι δε θυμάμαι και εννοείται μετά τα φάγαμε όλα με τότε υπόλοιπους δεν είχα κανιά κάψα να τα πάρω σπίτι , αλλά με σόκαρε και με αιφνιδίασε η κίνηση αυτή και επειδή ήταν από τους πρώτους αγχώθηκα ότι αν πάρουν όλοι μετά από δυο αλμυρά πχ θα ξεφτιλιστώ θα τελειώσουν )
-Μυρσίνη
Τι να πω, κι εγώ εκπλήσσομαι με την παντελή έλλειψη κοινωνικών δεξιοτήτων μερικών. Τι να έλεγες; Μην είσαι τόσο αντικοινωνικό στοιχείο; Έχεις σοβαρό πρόβλημα φίλε μου; Η μαμά του είσαι;
Αυτά τα μαθαίνεις πολύ πριν μπεις σε χώρο εργασίας. Ήταν άρρωστος τη μέρα που τους έμαθαν στο νηπιαγωγείο πώς να περιμένουν τη σειρά τους στην τσουλήθρα;
Τώρα που τον ξέρεις, κράτα τον για το τέλος.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Μερικοί άνθρωποι κάτι παθαίνουν με το που δουν κάτι να τους προσφέρεται τζάμπα. Στο γάμο της αδερφής μου, για παράδειγμα, που μοίραζα τις μπομπονιέρες, ήρθε ένας με σακούλα πλαστική, τύπου σούπερ μάρκετ, και μου ζήτησε να του την γεμίσω. Ήρθε δηλαδή καλεσμένος σε γάμο και πήρε μαζί του σακούλα για τα κουφέτα!! Α… οι συνάδελφοι απαράδεκτοι.
Να σου πω την αλήθεια, γενικά είμαι αρκετά διάκριτικη, αλλά στον τύπο με τη σακούλα θα έλεγα όχι.
Κι εγώ για όχι το πήγαινα, αλλά σκέφτηκα τη μάνα μου που θα πάθαινε 15 εγκεφαλικά, που ‘αφού τόσες περίσσεψαν, ήταν ανάγκη να δώσουμε αφορμές να μας σχολιάζουν τέτοια μέρα;’ (δεν υπήρχε περίπτωση να καταλάβει ότι την αφορμή την έδωσε ο τύπος με τη σακούλα και όχι εγώ)
Τα σαμπουάν στα ξενοδοχεία και ότι παρέχουν, καφέ, τσάγια, μπισκότα κτλ τα έχεις πληρώσει και προσωπικά δεν τα χαρίζω στο ξενοδοχείο ποτέ. Δεν είναι δωρεάν, είναι στην τιμή του δωματίου. Αν αυτά τα λεφτά που θα σωθούν από το μπάτζετ μοιράζονταν στο προσωπικό ευχαρίστως να τα άφηνα. Έτσι κιαλλιώς δεν τα χρησιμοποιώ. Αλλά επειδή αυτό θα πάει στο μπόνους κάποιου παπάρα προτιμώ να τα πάρω. Στο κάτω κάτω τα πλήρωσα.
dex, αφού δεν χρησιμοποιείς τα σαμπουάν τι τα κάνεις οταν τα παίρνεις σπίτι σου; Τα πετάς; Αυτό είναι σπατάλη φυσικών πόρων, πλαστικών κλπ. Είναι σαν να λες ότι στην ταβέρνα θα πάρεις από το τραπέζι τις χαρτοπετσέτες που δεν χρησιμοποίησες επειδή είναι μέρος της τιμής του φαγητού που έφαγες.
Τι εννοείς ΘΑ; Χαχαχαχαχ
Έτσι κι αλλιώς είναι σπατάλη φυσικών πόρων και πλαστικού, κάποια στιγμή θα χρησιμοποιηθούν στο ξενοδοχείο. Δεν τα χρησιμοποιώ σαν σαμπουάν αλλά ανακατεύονται όλα μαζί (σαμπουάν, αφρόλουτρα κτλ) και γίνονται ωραιότατο υγρό σαπούνι χεριών.
Τα παίρνω αν έχουν το κάτι τις τους αισθητικά τα μπουκαλάκια,
διότι είναι πολυ χρήσιμα σε άλλα ταξίδια για να βάζεις δικά σου προϊόντα .
Εγώ αυτό το έχω δει σε μνημόσυνα. Μια φορά με έβαλαν να μοιράσω στάρι, ήμουν μικρή τότε το πολύ να πήγαινα γυμνάσιο. Ε, τρόμαξε το μάτι μου έτσι όπως έπεσαν σαν γυπες κανένας δεν πήρε μόνο ένα μπολακι. Στον τόπο καταγωγής μου είναι στανταρακι αυτό στα μνημόσυνα σκανε όλοι με τσάντες. Μην σου πω τι γίνεται μετά στον καφέ! Σκοτωμος!
Λοιπόν, τώρα που το ανέφερες θυμήθηκα στο μνημόσυνο της γιαγιάς μου, που επίσης ήμουν μικρή (Γυμνάσιο πήγαινα ακόμη), που μου άρπαζαν στην κυριολεξία τα κουπάκια με το στάρι από τα χέρια. Όπως το λες, σα γύπες. Τι φάση;;;;
Απο Κοζανη εισαι?
Τις καγκουριές που έχω δει σε γάμο δεν τις έχω δει πουθενά αλλού. Σε γάμο φίλης, με open bar self service, οταν τελείωσε το γλέντι και πήγαν να δουν τι έχει μείνει από ποτά, δεν βρήκαν ούτε μισό μπουκαλάκι. Τα είχαν ψειρίσει όλα οι καλεσμένοι. Στον ίδιο γάμο δε, της έκλεψαν τον ασημένιο δίσκο για τα στέφανα και τα στέφανα!.
Απαράδεκτοι και ήταν σχετικά κλειστός γάμος.
(Υ.Γ Ευτυχώς τον δίσκο και τα στέφανα τελικά της τα επέστρεψαν την επόμενη μέρα)
Έχω καλύτερο!ο παππούς μου πέθανε 90 ετών κ επειδή το περιμέναμε κάναμε μετά τραπέζι με ψαροσουπα κ τα κλασσικά εδέσματα κηδειας.φυσικα όλα τα έξοδα του τραπεζιού ήταν της οικογενειας κ κανεις δεν πλήρωσε τίποτα. Πέσαν όχι σαν γυπες,σαν υαινες να κατασπαραξουν ότι υπήρχε!!!ζητάγανε απ τους σερβιτορους έξτρα μπριζόλες κ μπιφτέκια κ κάτι γαϊδούρια ξαδέρφια της μάνας μου ,ενώ ξεκοιλιαστηκαν στο φαΐ,δεν ήρθαν ούτε να συλληπηθουν τη γιαγιά μου!!!! Η επιτομη της γυφτιας μιλάμε!!!
μόνο μπομπονιέρες; πάω μόνο σε πολύ κοντινών ανθρώπων τα μνημόσυνα φτου φτου μακρυά από μας, και ποτέ μα ποτέ δεν έχω φάει κόλλυβα. μου την έχει πει και γιαγιά που πήγα να απλώσω χέρι στα κόλλυβα της γιαγιάς μου! και κερατάς και δαρμένος
Καλά, μπορείς να πεις “κάτσε πρώτα να πάρουν όλοι από ένα, κι αν περισσέψουν θα σου δώσω”. Σιγά μην προνοήσεις να ταϊσεις 40 άτομα για μεσημεριανό.
Ο,τι ακριβώς έλεγα στα 5χρονα δηλαδή, που ήθελαν και δεύτερο αυτοκόλλητο.
Αχ! Θυμάμαι δούλευα σε ένα από τα σχολεία της Γκραβας, το συγκεκριμένο είχε πολύ πολύ φτωχές οικογένειες. Μια μέρα κερασα ζελεδακια τα παιδιά, στάθηκαν ευλαβικά στην ουρά, απόλυτα ήσυχα (σπανιο) και έπαιρναν προσεκτικά από ένα αρκουδάκι. Ήταν λες και μοιραζα αντίδωρο σε εκκλησία. Και θυμάμαι και την εποχή που δούλευα σε πανάκριβο ιδιωτικο σχολειο της Αθηνας, μεγαλη φιρμα. Οταν ετοιμαζαμε τα πακέτα για τη φιλανθρωπική δράση του σχολείου, πώς βουταγαν τα πλουσιοπαιδα τα χέρια τους στα καλαθια για τα καρκινοπαθή παιδάκια και έκλεβαν τις σοκολάτες. Ή πώς είχαν κομματιάσει μια φορά ένα ολόκληρο κέικ, που είχε περισσέψει από φιλανθρωπική εκδήλωση,… Διαβάστε περισσότερα »
Ναι, Fereneiki, από αυτά τα σχολεία που άμα τολμήσει η καθαρίστρια να πει γτ παιδί μου πέταξες το χαρτί από την τυρόπιτα κάτω, της απαντάνε δουλειά σου είναι να το μαζέψεις.
Σόρι Lou αλλά μου πατιέται τεράστιος κάλος με τέτοια σχόλια. Το να μεγαλώνεις ξεδιάντροπους παλιανθρωπους δεν έχει καμιά σχέση με το εισόδημά σου, και είναι τρομερά εκνευριστικό να πρέπει να δικαιολογείται κάποιος (ναι εγώ, προφανώς) για το ότι πήγαινε σε ακριβό ιδιωτικό σχολείο μην τον κακοχαρακτηρίσουν. Την εποχή που ήμουν παιδί το ακριβό ιδιωτικό βέβαια ήταν απολύτως προσιτό σε οικογένεια με έναν καλό μισθό δημοσίου, τώρα ίσως έχουν αλλάξει τα πράγματα. Στο σχολείο μου είχαμε κακομαθημένα πλουσιόπαιδα, είχαμε ευγενέστατα και εξαιρετικά πλουσιόπαιδα, είχαμε παιδιά μεσαίας τάξης – άλλα έτσι άλλα γιουβέτσι- και είχαμε και παιδιά από μεσαία προς χαμηλά εισοδήματα,… Διαβάστε περισσότερα »
Ανεξαρτήτως της ουσίας της συζήτησης, στην οποία δεν μπαίνω, μου άρεσε πολύ ο τρόπος που διαφώνησες και εξηγησες τη θέση σου. Είναι το είδος του σχολίου που προωθεί τον διάλογο χωρίς να προσβάλλει καμία. Γιες πλιζ.
Αγαπημένη Γβρμ, μακριά από εμένα οι γενικεύσεις και τα στερεότυπα. Ανέφερα δύο περιστατικά στα οποία συμμετείχαν αρκετά παιδιά από πλούσιες οικογένειες, όχι όλα τα παιδιά του σχολείου. Το τονίζω, αναφερόμουν σε συγκεκριμένα παιδιά τα οποία έπαιρναν τις λιχουδιές από τα καλάθια που είχε ετοιμάσει το σχολείο τους για τα παιδιά ενός ιδρύματος, ενώ τα ίδια μεγαλώναν μέσα στη χλιδη. Μακριά από εμένα και η ρομαντικοποιηση της φτώχειας. Κατέθεσα αυτές τις δύο προσωπικές εμπειρίες, δεν ήταν πρόθεση μου να γενικευσω.
Εγώ συγκινήθηκα, γαμώ το κέρατο μου.
Γιώργος Κωνσταντίνου: “Άσε κάτω το ψωμί, ΡΕ” (Καλώς ήλθε το δολάριο). Δες την ατάκα και προβάρισέ την για την επόμενη φορά που θα κεράσεις και θα πέσουν πάνω σου τα λιγούρια σαν ακρίδα σε σταροχώραφο στο Μεζούρλο Λαρίσης.
(Πού είναι η σφιχτοχέρα με τα biscotti όταν τη χρειάζεσαι;)
Τζαμπατζήδες …
όλοι έχουν από μία και βάλε ιστορία να διηγηθούν.
Το ρεσιτάλ κατά τη γνώμη μου το δίνουν όταν υπάρχει πλήθος!
Αθάνατη η ερώτηση με τα biscotti!
Επειδή υποπτεύομαι ότι κάτι καλό έχασα τι είναι αυτή η ερώτηση με τα biscotti?
Bambina, νομίζω αυτή είναι η ερώτηση με τα biscotti: https://ampa.lifo.gr/apantiseis/agapiti-a-mpa-einai-kako-na-servireis-toso-fagito-oso-tha-fane-oi-kalesmenoi-soy-2/
Ελεος! Εγω θα ελεγα ‘καθηστε να κανω μια γυρα να παρουν ολοι, και μετα θα τα αφησω εκει για οσους θελουν κι αλλο’. Μου θυμισε μια φορα, καποτε, οταν ημουν μικρη, που ειχα παει επισκεψη, στο συντροφο μιας συμφοιτητριας μου. Ειπε ο ανθρωπος να μας καλεσει για φαγητο στο ξενοδοχειο του. Εμεις οι 2 κι αυτος. Ηταν εκτος εποχης και δεν ειχε κοσμο, οποτε μπηκε στην κουζινα να μας φτιαξει λιχουδιες. Πηγα κι εγω εκει με 4 προφιτερολ για μετα. Εκει που καθομασταν εξω, κατεφτασε ο αδερφος του απροειδοποιητα, με τη δικια του και την αδερφη της. Και ειδαν τα… Διαβάστε περισσότερα »
Ένα καλό κόλπο πάντως σε τέτοιες περιπτώσεις είναι να παίρνεις ένα είδος και τέλος. 40 άτομα; 80 παστάκια όλα σε κόκκινο περιτύλιγμα και όχι 80 πολύχρωμα που όσο και να προσπαθείς να τους πείσεις ότι είναι ακριβώς τα ίδια θα επιμένουν να δοκιμάσουν όλα τα χρώματα. Εμένα μου έχει τύχει να είμαστε 3 άνθρωποι και να παίρνω 4 γλυκά εκ των οποίων να ξέρω ότι το ένα δεν το τρώει ο ένας από αυτούς. Και να πηγαίνω το κουτί και να να επιμένει να φάει αυτό που ξέρουμε όλοι ότι δεν τρώει. «Μα αφού δεν σου αρέσει ρε πάρε ένα… Διαβάστε περισσότερα »
Υπάρχει η σχετική επιστημονική ορολογία: Λιγούρια.
Ή αγαπημένη μου επιστημονική ορολογία είναι “ξελίγες” 😆
Το γνωστό είδος Tsampatzious lyssarious, ενδημεί στον ιδιωτικό και δημοσιο τομέα, τρέφεται με κεράσματα.
Πάρτε από ένα δύο ο καθένας και όταν πάρουν όλοι, ελάτε για refill, ok; θα μου πεις πώς να σου κόψει εκείνη την ώρα που σου έχει στραβώσει το στόμα από τη σύγχυση;;;
Παραμονές του γάμου μου ήταν ο πατέρας μου έκανε μεγάλο γλέντι για το σόι και τους φίλους στην αυλή του σπιτιού. Μεγάλο σόι η αλήθεια είναι και οι ποσότητες των κρεάτων τεράστιες (δεν έμεινε τίποτα τόσο κόσμο είχα). Κάποια στιγμή μια μακρινή θεία με έπιασε και μου είπε να της φέρω ένα ταπερ μεγάλο να βάλει κόκαλα για τα σκυλιά. Πήρε μισό αρνί. Κυριολεκτικά. Ειπα νταξ θα φάει θα γλιτώσουμε το ρεζιλίκι στο γλέντι αύριο. Αν δε…. Στο γλέντι κυκλοφορούσε με σακούλες από τραπέζι σε τραπέζι – οι άνθρωποι έτρωγαν ακόμα – και ζητούσε να αδειάσει τα πιάτα για τις… Διαβάστε περισσότερα »
Σε κάθε σόι υπάρχει μια τέτοια θεία;!
Ισχύει αν και νομίζω πως η συγκεκριμένη είναι περίπτωση. Σκέψου πως πριν 2 μέρες με είδε με έναν τενεκε τυρί και είχε την απαίτηση να πάω σπίτι να τον ανοίξω και να της βάλω ένα κιλό έτσι για την δοκιμή…. Δεν χορταίνει το μάτι της…
Με τόσο μεγάλο ταλέντο ξετσιπωσιάς γεννιέσαι ή γίνεσαι, άραγε;