Αγαπητή Α,μπα είναι κακό να σερβίρεις φαγητό τόσο όσο θα φάνε οι καλεσμένοι σου; Υπολογίζουμε πόσο τρώνε, φτιάχνουμε και σερβίρουμε αυτήν τη ποσότητα, αλλά το θεωρούν τσιγκουνιά! Δεν γίνεται για τα λεφτά, αλλά ποιος ο λόγος να μαγειρέψεις φαγητό που θα πετάξεις; Όσες φορές έχω υπακούσει στην άτυπη προσταγή για “λίγο παραπάνω”, αυτό το λίγο παραπάνω είτε μένει στη πιατέλα (στην καλύτερη περίπτωση, που μπορούμε να το φάμε την επόμενη), είτε μένει στα πιάτα των συνδαιτυμόνων οπότε πετιέται. Δε μου αρέσει να πετάω φαγητό. Τις πρώτες φορές που κάναμε τραπέζι ήταν τραγικότερα, διότι υποπέσαμε στο μέγα σφάλμα στο κυρίως πιάτο να σερβίρουμε μερίδες εστιατορίου! Αυτές τις ποσότητες τρώμε με τον σύντροφό μου και επιπλέον είχαμε συνυπολογίσει και τα ορεκτικά στη συνολική ποσότητα του φαγητού… Το αποτέλεσμα; Νομίζαν όλοι ότι δεν έχουμε λεφτά και τρώμε λίγο, μας λυπήθηκαν και μας έστελναν λεφτά για να μας βοηθήσουν!!! Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και σε άλλες περιπτώσεις πχ με τον καφέ συνοδεύει ένα βούτημα (κουλουράκι ή biscotti), μια Ελβετική σοκολατίτσα (ξέρεις αυτές τις τετράγωνες λεπτές) και ένα κομμάτι πίτα σε ένα πιάτο, αλλά δε θα βγάλω μια πιατέλα πίτες, μια πιατέλα κουλουράκια και ένα κουτί σοκολατάκια σε ένα – δύο άτομα. Με το ποτό βγάζουμε τυριά, αλλαντικά, ψωμάκια & ξηρούς καρπούς σε συγκεκριμένες ποσότητες (ειδικά με τους ξηρούς καρπούς που τους καβουρδίζω για λίγο για να είναι σαν φρεσκοψημένοι, δε γίνεται να ζεσταίνεται ξανά και ξανά το απόθεμα κάθε φορά που έχουμε κάποιον, μέχρι να εξαντληθεί). Είναι να κάνουμε τραπέζι σε συγγενείς του συντρόφου μου και η μάνα μου μου είπε να μην κάνω “όπως σ’αυτούς” και με δουν με “στραβό μάτι”… Εντάξει δε θα με αντιπαθήσουν οι άνθρωποι, αλλά λες να νιώσουν ότι δεν τους περιποιούμαστε; (Με τον σύντροφό μου ετοιμάζουμε μαζί και το ξέρουν όλοι, ασχέτως που η μητέρα μου θεωρεί ότι εγώ φέρω την πλήρη ευθύνη). Άλλά και πέρα από αυτήν τη περίσταση… Θεωρείς ότι αυτή η στάση είναι μίζερη; Πρέπει το κέρασμα στο σπίτι να είναι πλούσιο και άφθονο ακόμα και αν ξέρεις ότι δεν θα φάει ο καλεσμένος;
– μπουφές με μέτρο
Υπάρχει η πίεση της αφθονίας στο φαγητό όταν πρόκειται για φιλοξενούμενους σε περιοχές της γης που πέρασαν (και περνούν) μεγάλη πείνα ή φτώχια. Η Ελλάδα είναι μια τέτοια χώρα. Σε χώρες που η πείνα είναι μακρινή ανάμνηση και οι καλεσμένοι κάνουν διαγωνισμό στο ποιος τρώει λιγότερο, είναι αλλιώς οι μπουφέδες. Ποιος βάζει ωμά καρότα και σέλινα σε μπουφέ; Όχι οι Έλληνες, πάντως.
Και δεν το λέω υποτιμητικά. Μπορείς να δεις περιπαιχτικά και την μια και την άλλη πλευρά. Αυτό που είναι σίγουρο είναι ότι δεν είναι ευγενικό να έχεις τόσο λίγο φαγητό ώστε να αρχίσουν να μαλώνουν οι καλεσμένοι για το τελευταίο κομμάτι. Ή να τους έχεις καλέσει για να φάνε και να φύγουν πεινασμένοι. Στις άλλες περιπτώσεις ο καθένας κάνει ό,τι θεωρεί λογικό. Αν κάποιος θέλει να βγάζει τρεις πίτες και δέκα κέικ μαζί με έναν καφέ, ας το κάνει. Ο καθένας θα σχολιάσει το περιεχόμενο και την ποσότητα αναλόγως με το τι έχει συνηθίσει ως σωστό, όχι με το είναι το σωστό, γιατί αν βγάλουμε τις περιπτώσεις που ανέφερα πιο πάνω, όλα τα άλλα σωστά είναι. Αν ξαναγεμίζεις τα μπολ όταν αδειάζουν, νομίζω ότι είσαι εντάξει, γενικώς. Αν τα αφήνεις όλα άδεια θεωρώντας ότι όλοι έχουν χορτάσει, για μένα είναι ρίσκο. Νιώθω περισσότερη ασφάλεια ότι όλοι είναι οκ αν έχει μείνει φαγητό.
Οι συγγενείς του συντρόφου σου δεν είναι άγνωστοι, ξέρετε τι θεωρούν σωστό για έναν μπουφέ. Θα έλεγα να κάνετε αυτό που θεωρούν σωστό για να ξεκινήσετε ομαλά τις σχέσεις σας. Αφήστε την διεκδίκηση των ορίων σας για πιο σοβαρά θέματα. Ως οικοδεσπότες είναι ευγενικό να προσαρμόσετε αυτά που κάνετε σε τόσο σημαντικούς καλεσμένους. Βρείτε μια ισορροπία, έστω.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Κάθε σόι έχει ένα μουρλοζευγαρο πάντως, μπορείτε να είστε εσείς. – Θα πάμε στους τάδε απόψε αγάπη μου. – Α μισό, να φάω δύο σουβλάκια και φύγαμε.
Εγώ πάντως θα ντρεπόμουν βρε φίλη να μην κάνω πλούσιο τραπέζι, αλλιώς τι τους καλώ τους ανθρώπους, για να τους βάλω σε δίαιτα; Μοιαζετε και λίγο υπερόπτες, τύπου κοίτα τους λιμαρες, πόσο θενε να ντερλικωσουν πχια;
Αχαχαχαχαχαχαχαχαχα
Αυτο μου λέει ο άντρας μου πριν παμε κάπου πιο γκουρμέ να φαμε “κατσε να χτυπησω 2 σουβλακια στον δρόμο”
Τώρα που είπες πλούσιο τραπέζι, θυμήθηκα μια φορά που ήμουν καλεσμένη σε φίλους για φαγητό, ζευγάρι με δυο παιδάκια αυτοί, μόνη εγώ. Πάω εγώ με δώρα για τα παιδιά, γλυκό για το σπίτι, χαμός. Καθόμαστε στο τραπέζι, εχμ, ένα πιάτο μακαρόνια για τον καθένα. Αυτό. Κι εκεί που καθόμαστε να ρημαδοφάμε, με τριγυρίζει το ένα από τα μικρά και να τα γέλια και να οι χαρές και ξαφνικά φτερνίζεται μέσα στο πιάτο μου. Συγκρατούμαι να μην ξεράσω από αηδία, παιδιά τους λέω, σας αγαπάω σας εκτιμάω αλλά τις μύξες του παιδιού σας δεν τις τρώω, σόρυ. Ε δεν κουνήθηκε βλέφαρο,… Διαβάστε περισσότερα »
Καλά δεν ντράπηκαν;;;; Εγώ (και ο συζυγός μου-αν δεν ταιριάζαμε….) θα είχα αλλάξει 15.000 χρώματα και θα πήγαινα να σου φτιάξω κάτι ή θα παρήγγελνα ντελίβερι. Βέβαια, προσωπικά δύσκολα να είχα μόνο το κυρίως αλλά ακόμη και σε αυτήν την περίπτωση θα υπήρχε στην κουζίνα άλλη μισή κατσαρόλα φαΐ.
Ντάξει πέθανα 🤣🤣🤣😂🤣😂🤣
Αν ο άλλος τσιγκουνευτεί το φαγητό, όταν σε καλέσει, νιώθεις ότι δε σε θέλει. Έχουμε δύο διαφορετικές οικογένειες(είμαστε στα ίδια επίπεδα οικονομικά), που όταν έρχονταν σπίτι μας για φαγητό, εμείς είχαμε κρέας με πατάτες, παραγγέλναμε πίτσες, κοτόπουλα, χαμός… κι όταν πηγαίναμε σπίτι τους είχαν ή τίποτα ή ρεβύθια ή τηγανητά αυγά. Η μία οικογένεια είχε πάντα, μα πάντα ρεβύθια, ενώ ξέρει ότι είμαι αλλεργική στα ρεβύθια – και καταλήγαμε στα τηγανητά αυγά. Και μια φορά που έτυχε να πάω μόνη μου και παραγγείλαμε σουβλάκια, πλήρωσα τα δικά μου. Μαντέψτε πόσα χρόνια έχω να πάω
πριν εξαφανιστεις, επρεπε να τους καλεσεις κι εσυ μια φορα για ρεβυθια..
Franny, εννοείται ότι το έκανα (και για εμένα είχα ένα πιάτο μακαρόνια ακριβώς)…😇
χαχαχαχαχα!!!! πως ηταν το υφος τους;
Αμήχανα έκπληκτο💪
Έχω μια τέτοια θεία! Ε κάθε φορά που θα πάμε φροντίζουμε να είμαστε ποτισμένοι και χορτάτοι από πριν… Δεν είναι θέμα χρημάτων κ έχει κ είναι ανοιχτοχέρα, περισσότερο είναι κόλλημα με το τι θεωρεί σωστό να τρώει ο καθένας! Όλα μετρημένα… αν ειδικά πας για καφέ (κ όχι τραπέζι) το μόνο που υπάρχει είναι νερό! Ακόμα και σε μέρα γιορτής, ναι ένα ποτήρι νερό!
Αχ, ο κουμπάρος μας είναι τέτοιας νοοτροπίας (όχι τόσο ακραίος βέβαια) και σίγουρα όχι λόγω τσιγκουνιάς (είναι δοτικός και γλυκύτατος άνθρωπος!) αλλά λόγω… αυτιστικής αντίληψης των πραγμάτων! Είναι εξαιρετικός μάγειρας και χαίρεται να ταΐζει κόσμο, τα δείπνα του όμως (σε αντίθεση με τα μεσημεριανά γεύματα) συχνά ήταν… ελλιπή σε ποσότητες επειδή ο ίδιος δεν τρώει το βράδυ! Χαρακτηριστικό συμβάν ήταν μια πρόσκληση σε δείπνο, όπου θα τρώγαμε τη θεσπέσια κακαβιά του! Έλα όμως που για τον αριθμό των ατόμων που υπολόγιζε θα έφτανε μόνο μια μικρή μερίδα, χωρίς δυνατότητα συμπλήρωσης! Ευτυχώς που ο άνδρας μου σκέφτηκε να τον ρωτήσει πόσα… Διαβάστε περισσότερα »
Εγώ πάντως το αποδίδω πιο πολύ στην τεμπελιά, η στην ακαματοσύνη παρά στην τσιγκουνιά….εξ’ιδίων κρίνω εννοείται, και μόνο που ακούω για τέτοια τραπέζια με πιάνει αναφυλαξία. Να τα κάνω, γιατί να τα τρώω τρελαίνομαι. Θαυμάζω τις απανταχού χρυσοχέρες αλλά εγώ τόσα χρόνια δεν έχω καλέσει ποτέ άνθρωπο, κι αν καλούσα θα ήταν με κετερινγκ αβλεπί.
Η καλύτερη στιγμή όταν κάνεις τραπέζι είναι αφού έχουν φύγει όλοι, έχεις βάλει τα πιάτα πλυντήριο κ ψιλομαζέψει, κάθεσαι ποιητικά στο ημίφως, ξεδιαλέγεις τα καλύτερα αποφάγια κ τα τρως σαν λιμασμένο κογιότ, όλοι το ξέρουν αυτό
Αυτό ακριβώς! Κι αναρωτιόμουν αν μόνο εμείς στην οικογένεια είμαστε τόσο φαγανοί που αν έχουμε το μεσημέρι τραπέζι π.χ. θα ξαναφάμε και το απόγευμα και το βράδυ και το επόμενο πρωινό για brunch (κοινώς δεκατιανό-κολατσιό για να σε κρατήσει μέχρι το μεσημεριανό). Άσε δηλαδή που για την επόμενη ή την μεθεπόμενη μέρα να μείνει φαγητό (και να μην αποθηκεύεται στην κατάψυξη) δεν υπάρχει περίπτωση να μην μπορεί να φαγωθεί ξαναζεσταμένο, κρύο ή να το χρησιμοποιήσεις για να φτιάξεις κάτι νέο. Π.χ. στα μέρη της μαμάς μου, το βραστό κρέας που περισσεύει αυτό τα γιορτινά τραπέζια το κάνουν κρεατόπιτα. Στα δικά… Διαβάστε περισσότερα »
Και τη σαλατα που περισσεψε απιθανους χορτοφαγικους κεφτεδες στο φουρνο μαζι με ενα αυγο και τριμμενη φρυγανια.
Και μακαρόνια αν έχουν περισσέψει, με τυριά ή μπεσαμέλ στο φούρνο ένα ωραιότατο σουφλέ, και το κοτόπουλο -ψητό ή βραστό-κοτοσαλάτα ή κοτόπιτα, τα κεφτεδάκια φτιάχνουμε μια σάλτσα και γίνονται τύπου σουντζουκάκια, λουκανικάκια γίνονται χοτ ντοκ ή λουκανικοπιτάκια, η πατατοσαλάτα αναζωογονείται με λίγη μαγιονέζα ή γιαούρτι (ή συνδυασμός), τα κρεατικά από το μπάρμπεκιου τρώγονται ωραιότατ κρύα ή ξαναζεσταμένα ή τα ξεψαχνίζουμε και τα βάζουμε σε νοστιμότατο σάντουιτς. Και φυσικά αν το τραπέζι είναι μπουφές ή με πιατέλες στη μέση και σερβιρίζεται καθένας όσο θέλει, εννοείται και δεν μένει φαγητό στο πιάτο (ή μένει ελάχιστο). Δικαιολογίες ψάχνει η θεματοθέτρια για την τσιφουτιά… Διαβάστε περισσότερα »
τσιιιιφούτηηηηηη!!!
(εμ τα ξηροκαρπια που τα σερβιρει 3-3 για να μην μπαγιατεψει το αποθεμα, που τα βαζεις;;;)
Αποφάγια των καλεσμένων? Οχι δεν το ξέρουν όλοι αυτό…μπλιαξξξξξξξξ
Καλέ, DrArisa, προφανώς εννοούσα ο,τι έχει απομείνει απ’το πλούσιο τραπέζι, όχι απ’τα πιάτα χαχαχαχα
Από το μεσημέρι γελάω με το λιμασμένο κογιοτ 😂😂 Μάλλον επειδή ξέρω πολύ καλά τι εννοείς…
ναι, καλε, ελεος! σιγα μην φαει κι απ τα πιατα τους..
“Αν δεν περισσέψει, σημαίνει ότι δεν έφτασε”. Γαστρονομικό μάντρα.
Ναι, είναι τσιγγουνιά και μιζέρια, τα’παμε και πέρσι!
Εμένα αυτή η εξομολόγηση που τα γράφει όλα λεπτομερώς (βλ πως καβουρδιζει τους ξηρούς καρπούς) μου θύμισε εκείνη την εξομολόγηση με την άλλη που έγραφε για το πώς αγοράζει τις προμήθειες για να πάει στο χωριό. Μιζέρια μου έβγαλε ο όλος προβληματισμός και η υπεταναλυση, όχι το πόση ποσότητα σερβίρεις. Επίσης αυτό που λες ότι θεώρησαν ότι δεν έχετε λεφτά και σας έστειλαν, αποκλείεται να το θεώρησαν μόνο και μόνο από τις μερίδες. Κάτι άλλο θα παίζει.
θα τους χρεωσαν το κουβερ…
Χαχαχχα δεν μπορώ έχω πέσει κάτω και κλαίω!!!!!!
Εμενα μου θύμισε το εξής η υπεραναλυση: Είμαι στο σούπερ μάρκετ και ένα ζευγάρι, αφού αποφάσισε να αγοράσει κάτι από τα χαμηλά ράφια, άρχισαν να διαπραγματεύονται μισή ώρα για το ποιος θα σκύψει να το πιάσει, βάση του ιατρικού τους ιστορικού!!!!!
Νέο ζευγάρι, γύρω στα 25-30 και οι δύο!!!!!
Καταλαβαίνω το να μη θέλεις να πετάξεις φαγητό αλλά το παράδειγμα με τα σοκολατάκια και τα μπισκοτάκια μου βγάζει μια μιζέρια να πω την αλήθεια. Τα συγκεκριμένα μπορείς μετά να τα μαζέψεις και να τα τρως για πολύ καιρό οπότε δεν τα πετάς. Αν έμενες στο παράδειγμα με τον μπουφέ θα έλεγα ότι είσαι οικολόγος και νοιάζεσαι για το φαγητό που περισσεύει. Δίνοντας και τα υπόλοιπα κατάλαβα ότι μάλλον σε διακατέχει μια τσιγκουνιά. Αν δεν θέλεις να κάνεις τραπέζι τότε ίσως καλύτερα να μην το κάνεις μονο για την υποχρέωση.
Μα πως ειναι δυνατον να ξερεις ποσο ακριβως θα πειναει ο καθε καλεσμενος για να φτιαξεις ακριβως;; Γι αυτο ολοι φτιαχνουν μια πλουσια ποσοτητα ετσι ωστε να ειναι σιγουροι. Το τι κανετε οταν ειστε οι δυο σας δεν εχει καμμια σχεση με το πως φερεστε στους καλεσμενους σας (και οι συγγενεις καλεσμενοι ειναι).
Αυτό ακριβώς σκεφτόμουν κ εγώ. Εδώ εγώ ανάλογα με τη μέρα μου δε μπορώ να υπολογίσω πόσο θα φάω η ίδια, εσύ πως θα υπολογίσεις πόσο (και τι από όλα) θα φάει ο καθένας;
Εκτός και αν όταν λες “υπολογίζω” εννοείς ότι υπολογίζεις με βάση την ιατρική το πόσο χρειάζεται κάποιος για να επιβιώσει. Οκ, αυτό παίζει να είναι πιο υπολογίσιμο, αλλά δε νομίζω πως θα το ονόμαζες “κάνω τραπέζι”.
Δεν ξέρω πως να το πω κομψά αλλά οι καλεσμενοι σας θα σας σχολιάζουν όσο τους καλείτε για να τους εντυπωσιαζετε με τις ελβετικες σοκολάτες και τους ζεστούς ξηρούς καρπούς και όχι για να τους περιποίηθητε με την καρδιά σας.
Το πιο νόστιμο φαγητό που έχω φάει ήταν αυτό που ο μάγειρας που το έφτιαξε με κοίταζε μέσα στα μάτια για να καταλάβει αν μου άρεσε
Το νοιαξιμο άφηνε την πιο ωραία γεύση στο τελος
Ειδικά στην Ελλάδα (αλλά νομίζω και γενικά παντού στον κόσμο), το τραπέζι είναι μια ευκαιρία να μαζευτούν τα αγαπημένα μας πρόσωπα, να τα περιποιηθούμε, να τα πούμε, να διασκεδάσουμε. Το ίδιο και ο καφές (σε μικρότερη κλίμακα). Αν είναι να μετράς τις μπουκιές του άλλου, άστο να πάει στο καλό. Και στο κάτω-κάτω εδώ σε καφετέρια πας και σου φέρνουν κέικ με κάθε κούπα καφέ που θα παραγγείλεις, εσύ θα την βγάλεις με ένα biscotti; Δηλαδή αν κάποιος ζητήσει και δεύτερο καφέ θα του πεις “Α, σε είχα υπολογίσει για έναν καφέ και ένα ελβετικό σοκολατάκι. Αν θες παραπάνω πήγαινε… Διαβάστε περισσότερα »
Ακριβώς αυτό θα έγραφα κι εγώ. Ποιος ο λόγος να γίνει ένα τραπέζι όταν βγάζει τόσο άγχος η όλη κατάσταση; Από μένα είναι όχι
Εγώ έχω την εξής απορία: πώς μπορείτε δηλαδή να υπολογίσετε αυτό το “τόσο όσο”;
Προσωπικά δεν θα δεχόμουν ξανά πρόσκλησή σας γιατί θα αισθανόμουν ότι μου μετράνε τις μπουκιές.