Είναι πολλές οι ερωτήσεις που δεν φτάνουν μέχρι τη δημοσίευση, κι αυτό επειδή η απάντηση είναι «η μόνη λύση είναι ο ψυχολόγος».
Αυτό μπορεί να σημαίνει διάφορα πράγματα, ή πολλά μαζί. Ότι η καραντίνα κάνει πιο έντονους τους προβληματισμούς. Ότι όσο αυξάνονται οι αναγνώστριες, αυξάνονται και αυτές οι ερωτήσεις, στατιστικά. ή ότι παλιότερες αναγνώστριες βρίσκουν όλο και περισσότερο θάρρος για να στείλουν ερώτηση.
Κάθε Σαββατοκύριακο θα δημοσιεύω λοιπόν αυτές τις ερωτήσεις, για να διαβάζουν και ίσως να απαντούν όσες ενδιαφέρονται. Η δική μου απάντηση για αυτές τις ερωτήσεις είναι το γνωστό μάντρα του α μπα. Δεν έχει γίνει αδίκως μάντρα. Για όσες έχουν παρόμοιους προβληματισμούς, ελπίζω να βρουν μέσα σε αυτές τις ερωτήσεις τον εαυτό τους και να καταλάβουν ότι όταν θέλουμε να αλλάξουμε κάτι μέσα μας επειδή μας βασανίζει, δεν υπάρχουν ταινίες, βιβλία ή συμβουλές που μπορούν να το κάνουν. Αυτά είναι βοηθήματα. Κανένα από αυτά όμως δεν μπορεί να αντικαταστήσει την συστηματική θεραπεία. Και επαναλαμβάνω: δεν χρειάζεται να έχουμε «πρόβλημα» για να πάμε. Αρκεί να έχουμε μια ερώτηση που μας βασανίζει σε σημείο να διαταράσσεται η καθημερινότητα μας ή οι σχέσεις μας με τους άλλους.
1.Αγαπητη Α μπα,ειναι τοσο χιλιοειπωμενη η ιστορια μου,ομως με εχει παραλυσει,με εχει κανει μη λειτουργικη η ολη στεναχωρια που απορεει απο ολο αυτο.Ζω σε πολη του εξωτερικου χρονια,εχω τον κυκλο μου,Ελληνες και ξενους.Μεσω της παρεας μου γνωρισα εναν επισης Ελληνα που μενει σε αλλη χωρα της Ευρωπης.Η γνωριμια ξεκινησε απο social media,ηρθε καποιες φορες να με δει,πηγα καποιες και εγω,περασαμε υπεροχα,σαν να γνωριζομασταν χρονια,βγαιναμε ολοι μαζι με τους κοινους μας φιλους χωρις να εχουμε πει κατι συγκεκριμενο για το τι εχουμε μεταξυ μας,το σεξ υπεροχο,η επικοινωνια στα μεσοδιαστηματα το ιδιο.Αυτο κρατησε περιπου εναμιση μηνα μεχρι που την τελευταια φορα που ηταν να ερθει το ακυρωσε λογω μιας δουλειας και απο τοτε εχει σταματησει η μεταξυ μας επαφη,δεν εστειλε κανενα μηνυμα,καμια κληση οπως συνηθηζαμε,σαν να μην υπηρξα ποτε.Εξηγησεις δεν ζητησα διοτι δεν ειχαμε κατι.Του ευχηθηκα για τα γεννεθλια του και η απαντηση ηταν θερμη αλλα περα απο αυτο δεν παρακαλεσα για κατι επιπλεον.Νιωθω τεραστια στεναχωρια που δεν πηρα εξηγησεις λες και δεν το αξιζω ,τεραστια στεναχωρια που δεν προχωρησε ενω ολα ηταν φαινομενικα παραπανω απο ενταξει,αναρωτιεμαι τι εκανα λαθος,γιατι να του ειμαι τοσο ασημαντη ωστε να μην επιδιωκει ουτε μια τυπικη επαφη μαζι μου,εφοσον προκεται να ξαναερθει στην πολη μου.Αναρωτιεμαι αν εφταιξε η αποσταση η οχι.Εδω και πολυ καιρο εχω χασει τον υπνο μου,δεν εχω ορεξη για εξω,εχει πεσει η αποδοση μου στη δουλεια.Οι κοινοι μας φιλοι που εχουν επαφη μαζι του,μου εχουν πει οτι ειναι ελευθερος ακομα δεν υπαρχει καποια αλλη.Θα με βοηθουσε πολυ να μαθω το γιατι για να μπορεσω να προχωρησω και να τον βγαλω μια για παντα απο τον νου μου,ομως μου ειναι εντελως αδυνατο.Εχει περασει ενας χρονος απο εκεινο το διαστημα και δεν εχω ορεξη να βγω με κανεναν με φοβο οτι αν μου αρεσει και εξαφανιστει παλι θα διαλυθω εντελως σε σωματικο και ψυχολογικο επιπεδο.Πως γινεται να περνας καλα με καποιον και μετα να τον παρατας χωρις καμια εξηγηση?Μια τετοια συμπεριφορα θα επρεπε να με κανει να αποστασιοποιηθω και ομως εμενα με τρωει το γιατι.Ειναι φορες που βουρκωνω χωρις λογο,που το γιατι της ολης καταστασης μου αποσπα το μυαλο απο οτιδηποτε αλλο και νιωθω σαν να ειμαι θεοτρελη που τοσο καιρο μετα αναρωτιεμαι το γιατι.Ειναι μερες που παρατηρω εξανθηματα στα χερια και υποψιαζομαι οτι ειναι απο τη πιεση που μου εχει δημιουργησει η ολη κατασταση.YΓ:Help me..
2.Αγαπητη α,μπα, Τον τελευταίο καιρο αισθανομαι πολυ μονη στην πόλη ππυ σπουδαζω. Η παρεα που εχω κανει δεν μου ταιριάζει και οταν βρίσκομαι μαζι τους στο πανεπιστήμιο αισθανομαι να ντρεπομαι. Επισης, ενω ολοι οι συμφοιτητές μου κανουν παρεα ματεξυ τους εμεις ειμαστε στην απέξω. Αυτο που ήθελα να ρωτησω ειναι αν κανω εγω κατι λαθος ή μηπως ουτε αυτη η παρεα μου αξιζει αφού τις αντιμετωπίζω με αυτον τον τροπο, αν και δεν το δειχνω μπροστα τους, ενω δεν τους αξιζει. Επισης, τι μπορω να κανω για να βρω νεες παρεες και να γινω και εγω μερος της μεγαλης παρεας των συμφοιτητων μου; ΥΓ. Παντα ειχα προβλημα με την κοινωνικη μου ζωη και την ικανοτητα να κανω παρεες γιατι ντρεπομαι και δεν ειμαι πολυ κοινωνικη. Σε ευχαριστώ
3.Αγαπητή α,μπα. Νιώθω οτι δεν έχω κανέναν. Δεν εχω φίλους δίπλα μου. Γενικά ποτέ δεν ήμουν μέλος κάποιας παρέας συγκεκριμένης. Πάντα είχα σκόρπιες φίλες. Τη μια απο το σχολείο, την άλλη απο το φροντιστήριο κλπ κλπ.Ειμαι 25 χρονών και Τα τελευταία 6 χρόνια είχα μια κολλητή. Είχα,ναι! Ολα αυτά τα χρόνια ενώ περασα πολλά στη ζωή μου δεν ζήτησα ποτέ την βοήθεια της. Δεν αφησα ποτε τον εαυτο μου να δειξει πως εχει αναγκη για εναν ανθρωπο διπλα του, ουτε καν απο εκεινη.Ωστοσο ημουν παντα εκει για αυτην. Με το παραμικρο ετρεχα,και ας ειχα τα δικα μου,και ας γινομουν χιλια κομματια απο τη κουραση.Απο την αλλη εγω Ολα τα περναγα μονη μου,και αυτο μ εκανε κακο. Τον τελευταιο καιρο αποφασισα να ανοιχτω παραπανω και να αφησω τον εαυτο μ ελευθερο να ζητησει βοηθεια οταν την χρειαζεται. Κολλητη μ ηταν εξαλλου. Ερχεται η στιγμη λοιπον που χωριζω και ειμαι χαλια, ηθελα καπου να στραφω, εναν ωμο να κλαψω. Δεν μπορουσε λεει να με δει γιατι ειχε πολυ φορτωμενο προγραμμα και δεν χωρουσα στο προγραμμα της. Τσακωνομαστε γιατι της λεω πως ολα ειναι θεμα προτεραιοτητας. Τα βρισκουμε μετα απο ενα διαστημα διοτι μ το παρουσιασε ως παρεξηγηση απο τη δικη μ πλευρα. Μετα απο λιγο καιρο ημουν παλι στα κατω μου και εκει που προσπαθουσα να της πω τον πονο μου εκεινη δεν με παιρνει καθολου στα σοβαρα και στην ουσια μηδενιζει αυτο που ενιωθα. Το χειροτερο βεβαια δεν ειναι αυτο, αλλα το οτι την επόμενη μερα που ειδε οτι με ειχε πειραξει ολο αυτο μου λεει πως μετανοιωσε που εκατσε και ασχοληθηκε με το θεμα μου και που αφιερωσε και εχασε τον χρονο της. Εννοειται οτι την εκανα περα μετα απο αυτο. Χωρις τσακωμους, απλα αντιο. Το θεμα ειναι οτι εκεινη ηταν ουσιαστικα το πιο κοντινο μ ατομο και τωρα αισθανομαι πιο μονη απο ποτε. Εχω φιλους-γνωστους που μπορει να βγαινουμε μια στο τοσο αλλα νιωθω οτι ο καθενας εχει τη δικη τ ζωη και τις δικες του κολλητες παρεες. Μου φαινεται οτι ειμαι πολυ μεγαλη πια για να βρω σωστους φιλους διπλα μου που να με εκτιμουν και να ειναι εκει για μενα αναπασα στιγμη, να ειναι στηριγμα μου. Θελω κάπου να μοιραστω τις χαρές μου και τις λυπες μου και αισθανομαι οτι σε οποιον τα πω απο οσους κανω παρεα θα τους ειναι αδιαφορο και δεν εχω καν διαθεση να μοιραστω το οτιδηποτε.Η ζωη μου εχει γινει μια βαρετη ρουτινα απο σπιτι-δουλεια και ενα μονιμο αγχος και στρες. Και εννοειται τα γκομενικα πανε απο το κακο στο χειροτερο αλλα για αυτο θα σ γραψω αλλη φορα 😉 Θα ηθελα πολυ να ακουσω τη συμβουλη σου γιατι πραγματικα με εχουν ριξει πολυ ψυχολογικα ολα αυτα. Σε ευχαριστω για τον χρονο σου.
4.Είμαι αγχώδης σε πολύ μεγάλο βαθμό.Αυτό δεν ξέρω αν οφείλετε στο ότι ο ένας μου γονιός είναι έτσι -ο άλλος το ακριβώς αντίθετο-,αλλά η φάση μου είναι τέτοια που όλοι οι λογαριασμοί πρέπει να πληρωθούν μόλις έρθουν (ούτε λεπτό αργότερα),όλα τα προβλεφθούν μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια,άγχος μήπως κάτι στραβώσει και τι θα γίνει τότε,και γενικά ένα άγχος μαζί με φόβο.Από τα χρόνια του σχολείου ήμουν έτσι,με αποτέλεσμα να αγχώνομαι να διαβάζω τα πάντα εκατό φορές μέχρι να σιγουρευτώ ότι τα ξέρω τέλεια.Στο κομμάτι, βεβαια, σχολείο-σπουδές το άγχος μου με ωφέλησε και διακρίθηκα από νωρίς με υποτροφίες και άριστους βαθμούς που εν τέλει μου εξασφάλισαν μια καλή δουλειά,όμως σε άλλους τομείς είναι θέμα,πχ στην οδήγηση,αγχώνομαι υπερβολικά (πέραν του φόβου μήπως μου συμβεί κάτι ή πάρω κάποιον στο λαιμό μου) κι έτσι έχω εγκαταλείψει την προσπάθεια, ενώ έμαθα να οδηγώ.Αυτή είναι η χαρακτηριστικότερη περίπτωση όπου το άγχος θολώνει την κρίση μου.Το ίδιο συμβαίνει και με τη δουλειά, όπου συχνά κάνω λάθη -συνήθως χαζά- καθαρά λόγω άγχους.Ειδικά όταν αναλαμβάνω αντικείμενο που δεν ξέρω καλά,παραλύω από το άγχος μου,σε σημείο να δυσλειτουργώ σημαντικά και δουλειά ενός τετάρτου να μου πάρει 1 ώρα.Εκεί αρχίζει και ο παράλογος φόβος (μη χάσω τη δουλειά) πράγμα σχεδόν αδύνατο (δημόσιο). Πρέπει βέβαια να πω ότι είναι πολύ αγχωτική δουλειά με τεράστιο φόρτο εργασίας παρά τη μονιμότητα και οι περισσότεροι στο τμήμα μου είμαστε έτσι -εγώ το τερματίζω-εκτός από τους πολύ έμπειρους.Μόλις συνηθίσω κάτι,το μεγάλο άγχος παύει,όμως όταν με πιάνει γίνεται αντιληπτό και από τον κόσμο που συναλλάσσομαι και δεν μου αρέσει αυτό (αρκετοί μου το επισημαίνουν κιόλας ότι πρέπει να το ελέγξω κτλ).Συχνά επίσης με πιάνουν και ψυχοσωματικά εξαιτίας αυτού πχ καμιά φορά κεκεδίζω (το είχα πάντα αυτό, απλά χειροτερεύει όταν αγχώνομαι) ή με “χτυπάει” στα εντερο-στομαχικά,έχω ταχυκαρδίες κ.α.Πιστεύω ότι και το χασιμότο που εμφάνισα στα 20 πυροδοτήθηκε από το άγχος μου.Δεν ξέρω αν όλο αυτό συνδέεται ευθέως και με άλλες φοβίες που έχω σε μεγάλο βαθμό πχ κυνοφοβία.Γενικά είμαι πολύ κοινωνική,κάνω μακροχρόνιες σχέσεις-πάντα με ανθρώπους που δεν είναι αγχώδεις-,προχωρώ διδακτορικό (μια ακόμα πηγή άγχους),διεκπεραιώνω με επιτυχία τις υποθέσεις μου,είμαι πολύ παραγωγική στη δουλειά (ακόμα κι αν χρειαστεί να δουλέψω πολύ παραπάνω).Υπάρχουν και πολλές φάσεις χωρίς άγχος,με λίγο ή και καθόλου,ειδικά τα σκ,όμως ο κανόνας είναι αυτός.Μπορεί να πάσχω από κάποια αγχώδη διαταραχή;Κι αν ναι ,ποια μέθοδος είναι ενδεδειγμένη για να βοηθηθώ;
5.Είμαι 23 χρόνων και δεν έχω δουλέψει ποτέ στην ζωή μου. Προέρχονται από μια μικρομεσαία οικογένεια, σπούδασα στην πόλη μου (οπότε δεν είχα πολλά έξοδα) και γενικά είμαι εγκρατης με τις σπατάλες. Είμαι αρκετά εσωστρεφής και αγχώδεις σαν άνθρωπος οπότε οι δουλειές που απαιτούν προσωπικής επαφή με δυσκολεύουν. Δεν είναι ότι δεν θέλω να δουλέψω. Θα μου άρεσε να έχω μια οικονομική χειραφέτηση. Απλώς δεν ξέρω από που να αρχίσω.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
1. ////1,5 μηνα….1,5 μηνα ;;;;;; αλλοι πανε μερικες φορες στον 1,5 μηνα σε ενα μπαρακι και δεν μπορουν να αποφασισουν ακομη αν θελουν να το κανουν στεκι τους. Δεν σου οφειλε καμμια εξηγηση. Η διακοπη της επικοινωνιας ΕΙΝΑΙ εξηγηση. Να σου πει τι και γιατι; Ειδα αυτον τον 1,5 μηνα οτι δεν ταιριαζουμε, ή ο,τι δεν μπορω να φανταστω τη ζωη μου μαζι σου; Ο,τι αυτο ηθελα δεν ηθελα κατι παραπερα ; Αλλα τρωγεσαι με τα ρουχα σου κααι θες ολες τις λεπτομεριες της σκεψης του. Να σου πει , μου αρεσαν τα μαλλια σου αλλα οχι τα ποδια σου… Διαβάστε περισσότερα »
Για την ερώτηση 1. Σκέφτηκες ποτέ να τον ρωτήσεις; Θα μου πεις απ’την άλλη, άντε και τον ρώτησες, θα καταδεχτεί να απαντήσει;
Πάντως αυτό το πράγμα με την ανεξήγητη εξαφάνιση δεν θα το καταλάβω ποτέ…
Δεν έχει σημασία αν θα απαντήσει και τι θα πει αρκεί να τον ρωτήσει. Ενα μεγάλο μέρος του προβλήματος της ίσως έχει να κάνει ότι διστάζει να πει αυτό που την απασχολεί. Σίγουρα αν βρει το θάρρος να ρωτήσει, όχι ως κοπέλα του αλλά στο χαλαρό. Όπως και να έχει αν ρωτήσει και θα της φύγει ένα βάρος από πάνω της ή μπορεί και ο άλλος να καταλάβει πως της λείπει γιατί μπορεί να μην περνά καν από το μυαλό του. Για την ανεξήγητη εξαφάνιση…Εγώ αυτό το κάνω τελευταία πολύ συχνά λόγω κατάθλιψης ή μου βγαίνει αν δω ότι ο… Διαβάστε περισσότερα »
Μπορεις να πει χωρις να προσβαλεις ”Νομιζω οτι δεν ταιριαζουμε αρκετα΄΄ ή ”δεν βλεπω καποια ιδιαιτερη χημεια”
Δεν είναι ότι δεν υπάρχουν λόγια να πεις, είναι που ξέρεις ότι ο άλλος δεν θέλει να τα ακούσει. Αν αρχίσεις τις εξηγήσεις στο τέλος θα πεις κάτι και θα προσβληθεί. Στην δεύτερη περίπτωση είναι οι ναι μεν άλλα τύποι ανθρώπων, που επιμένουν να μην βλέπουν, να μην ακούν.
Οι υπόλοιποι που ξέρω είναι όπως και εγώ και ανάλογα με το περιβάλλον που ζεις μαθαίνεις να αλλεπιδρας. Ούτε και εγώ δίνω εξηγήσεις όταν εξαφανιζομαι αλλά ούτε και μου ζητάνε.
4. Όλο αυτό το άγχος φαίνεται να σου κατάστρεφε τις όμορφες στιγμές της καθημερινότητας σου!Σε καταλαβαίνω ετσι ήμουν και εγω. Αππ προσωπική εμπειρία σου λεω ότι αυτα τα θέματα λύνονται με τη βοήθεια του κατάλληλου ειδικου! Ακούγεται σαν αγχώδης διαταραχή αλλα δεν είμαι ειδικός. Ο/η κατάλληλη ψυχολογος θα κανει τη διάγνωση. Ωστόσο, ο,τι και αν είναι δε χρειάζεται να το σέρνεις μαζι σου για το υπόλοιπο της ζωής σου. Είναι κρίμα. Βοηθησε τον εαυτό σου !
Εσάς όλους/Ες σας αγάπησα. Να πω και γιατί; Γιατί φαίνεστε καλά παιδιά. Στο δια ταύτα, αν δεν υπάρχει περιθώριο για εβδομαδιαία παρακολούθηση από ειδικό, δείτε μήπως οι δήμοι που διαμένετε κάνουν ομάδες συμβουλευτικής. Εκεί θα δουλέψετε με τους εαυτούς σας και θα βοηθηθείτε αρκεί όμως να μην είστε υπερευαίσθητοι(όπως ήμουν εγώ και στις ομάδες και έβρισκα μπαστούνια).
Για την ερώτηση με το άγχος, είσαι τελειομανής, αλλά αυτό είναι αποτέλεσμα όχι το αίτιο. Πρέπει να δεις ποια είναι η πυρηνική σου πεποίθηση που έχει φτιάξει όλο αυτό το οικοδόμημα. Νομίζω καλύτερα να πας σε ψυχίατρο, όχι ψυχολόγο.
Νομίζω πως οι δήμοι κάνουν συμβουλευτική μόνο για δημότες. Αν είσαι δημότης Πειραιά πχ και μένεις λόγω δουλειάς/σπουδών Θεσσαλονίκη δε μπορείς.
1. Έχεις φιξαρει τόσο πολύ στην ιδέα ότι θα μπορούσες να είχες κάνει κάτι που δεν μπορείς να δεχθείς ότι απλά κάποιοι άνθρωποι φέρονται έτσι. Έτσι γούσταρε, έτσι έκανε. Δεν ήθελε να δώσει εξηγήσεις γιατί δεν είναι αρκετά ώριμος ώστε να διαχειριστεί τη στεναχώρια που μπορεί να προκαλέσει.
Δεν μπορούσες να κάνεις οτιδήποτε. Δεν φταις εσύ για τη δική του ανικανότητα να φερθεί σαν ενήλικας.
Για την κοπέλα 1: δε μου είναι σαφές γιατί δε ζήτησες εξηγήσεις. Εκτός αν κατάλαβα λάθος. Οταν έχουμε μια επαφή με καποιον ενάμιση χρόνο, ανεξάρτητα τι είδους επαφή ηταν αυτή, θεωρώ τουλάχιστον απο κοινωνική αβρότητα, οτι πρέπει να του πούμε γιατι ξεκοβουμε. Εκτος και αν είχε προηγηθεί συμφωνία ότι ο ενας απο τους δύο μπορεί ανα πάσα στιγμή να φύγει χωρίς καμία συζήτηση. Δεν συμφωνώ με αυτο που λες “Μια τετοια συμπεριφορα θα επρεπε να με κανει να αποστασιοποιηθω και ομως εμενα με τρωει το γιατι”. Όταν κάποιος βγαίνει απ’τη ζωή μας απότομα χωρίς εξηγήσεις, δεν μπορούμε να ησυχάσουμε εύκολα,… Διαβάστε περισσότερα »
Διήρκεσε ενάμιση μήνα, όχι ενάμιση χρόνο… Εγώ δεν θεωρώ ότι οφείλουμε εξηγήσεις σε κανέναν εφόσον δεν τις ζητήσει ο ίδιος. Για την άλλη πλευρά είναι πολύ πιθανόν να έχουν νικήσει οι ευθύνες της καθημερινότητας και να μην έχει χρόνο να δώσει εξηγήσεις. Τι εξηγήσεις να δώσει… Για σεξ και παρέα συναντιόντουσαν και την τελευταία φορά το ακύρωσε γιατί κάτι έτυχε, δεν μπορούσε να ξαναέρθει λόγω δουλειάς. Αυτό καταλαβαίνω εγώ. Καταλαβαίνω και την πλευρά που παρεξηγείται με αυτό αλλά το να μην ζητάμε εξηγήσεις όταν κάτι μας πειράζει είναι σαν να παραδεχόμαστε ένα είδος υπεροχή του άλλου ανθρώπου. Έτσι όμως μεγαλώνει… Διαβάστε περισσότερα »
Ωχ ναι, λάθος κατάλαβα…ναι, τότε το ghosting ειναι πιο σύνηθες σε μικρής διαρκειας “επαφές.” Κρίμα, αλλά ναι, πρέπει απλά να το ξεπεράσει η γράφουσα, αν και ειναι δύσκολο όταν δεν υπάρχει μια αιτιολογία, ακόμα και αν είναι ψέμα.
Προς την κοπέλα της ερώτησης 2: Για αρχή απομακρύνσου από τη συγκεκριμένη παρέα εφόσον σε κάνει να ντρέπεσαι. Δεύτερον, κάνε θεραπεία ώστε να ξεπεράσεις αυτή τη συστολή που σε κρατάει πίσω και να νιώθεις πιο άνετα με τις συναναστροφές σου. Είναι σημαντικό να βρείς τι είναι αυτό που σε μπλοκάρει και να το αντιμετωπίσεις
1. Θα έπρεπε να είχες ζητήσει εξηγήσεις. Δε θα τον έπριζες ουτε θα τον ενοχλουσες. Απλά είναι πολυ λογικό όταν έχεις μια έντονη ενθουσιώδη κοινωνική σχέση με κάποιον (ανεξαρτήτως αν υπήρχε ερωτική επαφή η όχι) και αυτός εξαφανίζεται ξαφνικά είναι απολυτως λογικο να αναρωτιέσαι και να κανείς σενάρια του γιατί και τι μπορεί να έχει συμβεί. Ειδικά κιόλας εάν δεν είχατε συζητήσει τι είναι αυτό που έχετε και τι είστε ο ένας για τον άλλον. Έχασες πολυ χρόνο και άφησες να σε καταβάλει πολυ αυτή η κατάσταση, ενώ το ξερεις καλα ότι ο μόνος τρόπος για να ηρεμήσεις, να αφήσεις… Διαβάστε περισσότερα »
Για την ερωτηση 4 δες αν σου ταιριαζει η γνωσιακη συμπεριφοριστικη θεραπεια (CBT=cognitive behavioural therapy). Δεν λειτουργει σε ολους, ειναι αρκετα πρακτικη στην εφαρμογη της αλλα σκοπος της ειναι να στοχευσει τις σκεψεις (cognitions) που προκαλουν το αγχος και να δωσει μηχανισμους αμυνας και ειναι η κατ εξοχην θεραπεια που χρησιμοποειται για αγχωδεις διαταραχες, διαταραχες πανικου, φοβιες κλπ.
Ε δεν τις λες και ωραιες:P Για μενα καλο θα ηταν να δωσει εξηγησεις στην κοπελα να ξερει που παταει και που βρισκεται γιατι τωρα κανει σεναρια απο το πουθενα ενω μπορει αν ηταν ξεκαθαρος να το ειχε χωνεψει πιο ευκολα.