1.Λένα μου, σου εύχομαι ό,τι καλύτερο, να ξέρεις ότι η στήλη σου είναι πολύ βοηθητική! Θα ήθελα να σου αναφέρω κι εγώ το ζήτημά μου: εκτιμώ και σέβομαι τον εαυτό μου, διατηρώ ένα χαμηλών τόνων, σοβαρό προφίλ, που όμως δεν εισπράττει τον σεβασμό του περιβάλλοντός μου: έχει τύχει να βρεθώ σε ομαδικές συναντήσεις είτε φιλικές είτε επαγγελματικές και να γίνω στόχος αστείων πειραγμάτων (διευκρινίζω: δεν συμβαίνει πάντοτε, αλλά συχνά). Στις περιπτώσεις που έχω ερευνήσει, ρωτώντας γιατί συμβαίνει αυτό, οι περισσότεροι μου λένε ότι οφείλεται στην ντροπαλοσύνη και στη συστολή που έχω, στο χαμηλών τόνων προφίλ μου και στην καλοσύνη που φαίνεται ότι εκπέμπω και που θα δώσει τόπο στην οργή. Επειδή όμως έχω αρχίσει να εκνευρίζομαι με την κατάσταση αυτή και προσφάτως αγριοκοίταξα τον άντρα μιας γνωστής μου όταν άρχισε να κάνει πλάκα για το πόσο λευκό δέρμα έχω και να με ρωτάει μπροστά σε όλους “αν έχω κάποιο πρόβλημα επειδή είμαι τόσο άσπρη” (που δεν έχω), θα ήθελα να σε ρωτήσω πώς πρέπει να χειρίζομαι το γεγονός ότι γίνομαι συχνά δέκτης τέτοιων σχολίων. Σου δίνω αυτό το παράδειγμα για να καταλάβεις ότι δεν προκαλώ κάτι από μόνη μου π.χ. με τα λόγια μου, αλλά γίνομαι αφορμή για συζήτηση. Να το πάρω μια φορά στην πλάκα, να το πάρω και δεύτερη για να μη χαλάσω το κλίμα στην παρέα, αλλά τη στιγμή που έχει αρχίσει να γίνεται ενοχλητικό όλο αυτό και δεν έχω την όρεξη του καθενός ούτε τη διάθεση να απαντάω σε βλακώδεις και ανούσιες ερωτήσεις (π.χ. “γιατί έχω τόσο άσπρο δέρμα” ή “η φωνή σου είναι βραχνή, έχεις σκεφτεί να ασχοληθείς με το τραγούδι; Χα!Χα! Την φαντάζεστε σαν την Άντζελα Δημητρίου στα μπουζούκια;), τι πρέπει να κάνω για να μην υπάρχει συνέχεια, ιδίως όταν μου έχει ξανασυμβεί όλο αυτό; Δείχνω ότι πειράζομαι και αυτό μπορεί να ιντριγκάρει περισσότερο. Όμως, βρε Λένα μου, πειράζομαι γιατί αναρωτιέμαι μέσα μου τί φταίει και γιατί να μου χαλάνε τη διάθεση τη στιγμή που δεν ενοχλώ κανέναν. Από τις ερωτήσεις που έχω θέσει σε σοβαρά και αξιόλογα άτομα του φιλικού μου κύκλου, που με ξέρουνε καλά, έχω λάβει τις προαναφερόμενες ερμηνείες για ποιόν λόγο συμβαίνει αυτό. Θα ήθελες να μου δώσεις μια συμβουλή αντιμετώπισης της κατάστασης; Σε ευχαριστώ θερμά.
2.Χαιρετώ την όμορφη αμποπαρέα! Στο θέμα μου, τις προάλλες είχα μια συζήτηση με την μητέρα μου και μιλάγαμε για μια γειτονισσα που έχει τρεις γιους (λιγο μεγαλυτερους απο εμένα γύρω στα 35) και εκεί που μιλάγαμε που λέει η μάνα μου ότι η αυτη με γλυκοκοιτάζει για τους γιους της, δηλ. για κοπέλα τους ή νύφη τους. Εγώ μένω παγωτό διοτι δεν τους γνωριζω προσωπικά απλά τους έχω δει κανα δυο φορές στη ζωη μου μονο. Την ρωταω να μου εξηγησει πώς της ηρθε και μου δινει την εξης απαντηση: οτι επειδη ειμαι καλο κοριτσι απο σπιτι(!!), μενω ακομα με τους δικους μου, δεν φερνω γκομενους στο σπιτι κλπ.. Εγω επαθα σοκ αλλα το κερασάκι στην τούρτα ειναι οταν μου ειπε οτι δεν κανω το φυσιολογικο, δηλ. να φερνω γκομενους στο σπιτι, εν ολιγοις ειπε την ιδια της την κορη μη φυσιολογικη που δεν φερνει γκομενους οπως κανουν οι υπολοιπες κοπελες στην ηλικία μου. Να σημειωσω στο σημειο αυτο, οτι ειμαι 30 ετων και μενω στο σπιτι με τους γονεις μου διοτι οικονομικα δεν βγαινω ωστε να μπορεσω να νοικιασω μονη μου. Δεν φερνω γκομενους στο σπιτι γιατι μενω με τους γονεις μου, οποτε σ ενα μικρο διαμερισμα ειναι αδυνατον να φερνω οποιον γουσταρω, οποτε μου καπνισει για να κανω σεξ μαζι του, οταν δεν εχω ελευθερο το σπιτι. Με στεναχώρησε και με εκνεύρησε αφάνταστα αυτο που είπε η μητέρα μου , οτι δλδ ειμαι καλο κοριτσι. Ειλικρινά έχω βαρεθει να με αντιμετωπιζουν όλοι ετσι ως το καλο κοριτσι, καλο παιδι. Ειμαι σιγουρη οτι αυτο συμβαινει επειδη εχω την εμφανιση δυστυχως του καλου παιδιου, δηλ ειμαι γλυκια, χαριτωμενη, μικροδειχνω δυστυχως πολυ (μονο για 15χρονο δν με περνανε). Επισης επειδη δεν εχω πολλους γκομενους..Τι να κανουμε, δυστυχως δεν εχω περαση στο αλλο φυλο, βασικα ενω θελω να βγαινω και να εχω πολλους γκομενους, στη ζωη μου, δεν ηρθαν ετσι τα πραγματα..μαντεψτε γιατι;! Δεν εβρισκα αυτους που ηθελα ή κι αν εβρισκα εκεινοι δεν με ηθελαν..οποτε τι μενει; να πηγαινω με ατομα με τα οποια δεν θελω , για να λεω κοιταξτε εχω γκομενο;! Μεσα μου δεν νιωθω αυτο το καλο κοριτσι ουτε θελω να με αποκαλουν καλο παιδι, αυτο το “το” μου την δινει τοοοσο στα νευρα..λες και δεν ειμαι γυναικα, ειμαι ενα ουδετερο ον… Μεσα που ειμαι ηφαιστειο ετοιμο να εκραγει, ειμαι γυναικα και οχι κοριτσι αλλα δυστυχως λογω εμφανισης, ντροπαλοσυνης και του οτι δεν φιγουραρω με γκομενους καθε τρεις και λιγο, με αντιμετωπιζουν σαν παιδι, σαν ενα αφυλο ον, σαν κατι ουδετερο και ειλικρινα δεν ξερω τι να κανω για να τους αλλαξω αυτη την αποψη… Ιδεες κανεις;;
3. Όσο περίεργο/κακό/λάθος /με βλάπτει το να μην εχω ξεπεράσει κάποιον και εντελώς συνειδητά, ενώ έχει προχωρήσει να τον περιμένω να γυρίσει; Είμαι 27, και ουσιαστικά δεν ήμασταν ποτέ μαζί. Παρόλα αυτά είναι ο πρώτος και μοναδικός άνθρωπος που έχω ερωτευτεί, και ειλικρινά δεν θέλω να ερωτευτώ άλλον. Δεν είναι οτι κάθομαι και κλαίω τη μοίρα μου. Έχω προχωρήσει έπειτα από αυτόν. Εχω γνωρίσει κόσμο, εχω βγεί, εχω κάνει σεξ. Κι ενω ειχα γνωριμίες που θα μπορούσαν να έχουν προοπτικές και ήθελα να το δοκιμάσω, το παγωνα γιατί είμαι σίγουρη πως κάποια στιγμή θα είμαστε μαζί. Κι όταν έρθει η στιγμή δε θελω να λείπει κανένα “κομμάτι” μου επειδή το έδωσα αλλού. Είμαι, όμως σε μια φάση που έχω μεγάλη ανάγκη τη συντροφικότητα, οπότε συνεχίζω το μαραθώνιο γνωριμιών με την ελπίδα να ερωτευτώ κάποιον άλλο και το φόβο να μείνω μόνη επειδή με σαμποτάρει μια χαζή , ουτοπική σκέψη.
–
Δε πίστευα στον έρωτα
4.Α,μπα σε διαβάζω εδώ και μερικούς μήνες και συνειδητοποιω ότι ταυτίζομαι με πάρα πολλά περιστατικά που διάβασα οπότε πήρα το θάρρος να στείλω και εγώ το δικό μου. Είμαι 23 χρόνων και πριν από μια εβδομάδα χώρισα με το αγόρι το οποίο ήμουν 3 χρόνια μαζί. Αυτή τη στιγμή μου έχουν εμφανιστεί πολλά ψυχοσωματικα προβλήματα όπως διαταραχές στον ύπνο, σφίξιμο στο σώμα, τρέμουλο στα καλά καθούμενα, πόνος στο στομάχι και άλλα τέτοια καλά, γιατί καλώς ή κακώς μέσα σε αυτά τα 3 χρόνια πέρασα δύσκολες καταστάσεις και στηρίχτηκα πάνω του αρκετά και άφησα τον εαυτό μου εκεί. Θέλω να επισημάνω πως Δεν χωρίσαμε λόγω προβλημάτων στη σχέση αλλά λόγω του γεγονότος ότι ερχόταν μία μεγάλη αλλαγή στη ζωή αυτού του ανθρώπου και όλος ο συνδυασμός μαζί με την καραντίνα δεν τον έκανε να αισθάνεται καλά μέσα του. Το θέμα είναι πως αναγνωρίζω πώς πρέπει να πατήσω στα πόδια μου να Στηρίζομαι στον εαυτό μου να ξαναμπώ στην καθημερινότητα αλλά αυτά τα συμπτώματα με κρατάνε πίσω και μαζί με το γεγονός ότι είμαστε σε καραντίνα Οπότε βλέπεις περιορισμένους ανθρώπους δεν βοηθάει να ξεχαστώ και ένα το ξεπεράσω και εγώ η ίδια Δεν ξέρω καν Από που να ξεκινήσω να βρίσκω τον εαυτό μου. Πως φεύγουν αυτά τα συμπτώματα να ηρεμήσω και εγώ;
5. Είμαι αχάριστη; Καλησπερα σε όλους, Είμαι 30 χρονων κ ζω μόνιμα σε μεσαια-μεγαλη επαρχιακη πολη της Ελλάδας. Σπούδασα εξωτερικό,και επέλεξα να επιστρέψω μόνιμα Ελλάδα. Επαγγελματικά ειμαι καλα, στις προσωπικές μου σχέσεις με φίλους οικογενεια ειμαι καλα, ειμαι παντρεμένη κ ειμαι καλα. Γενικα δεν έχω κάτι να παραπονιέμαι στην ζωή μου. Το πρόβλημα μου είναι ότι δεν ξερω τι να κάνω από εδώ και πέρα. Νιώθω ότι ειναι ολα τακτοποιημενα, και τωρα τι; δεν θέλω να ακουστω αχάριστη. Ειμαι ευγνώμων για αυτούς κ αυτα που έχω στην ζωή μου. Παρόλα αυτά νιώθω ένα κενό. Εχω δοκιμάσει να ξεκινήσω χόμπι και δραστηριότητες, αλλά εν τέλει ότι ξεκιναω το σταματάω γιατί το βαριέμαι. Νιώθω ότι δεν έχω κάποιο νόημα στην ζωή μου,κάτι να με ίντριγκαρει. Σκέφτομαι, μήπως πχ αυτο π μ λείπει είναι ένα παιδι; μήπως αυτό είναι το επόμενο σταδιο; απ την άλλη μου φαίνεται πολύ εγωιστικο (κ λαθος) να κανω παιδι μόνο κ μόνο γ να έχω κάτι καινούριο στην ζωή μου,επομένως προς το παρόν το αφήνω αυτο στην άκρη. Μηπως αυτο το κενό που νιωθω εχει να κανει με το ότι πλέον δεν ειμαι 20 με τα μυαλά στα κάγκελα,έχω υποχρεωσεις, κ δεν μπορώ να κάνω απολύτως την ζωή που είχα συνηθίσει νεοτερη; ειναι αυτο ένα μεταβατικό ηλικιακο στάδιο στα πρώτα “αντα”;
6.Αγαπητη α μπα, Καταρχας καλη χρονια σε ολους (αν και εχουμε λιγο ακομη 2020 μπροστα μας). εχω τα θεματακια μου που προσπαθω να λυσω με βοηθεια ειδικου αλλα υπαρχει κατι που με προβληματιζει λιγο εδω και καποιο διαστημα. Ειμαι στα πρωτα αντα. Εχω παρεες γενικως φροντιζω να βγαινω εξω και να περναω οσο το δυνατον καλυτερα με τους φιλους και τις φιλες μου (αν και εχουμε παρεξηγηθει πολλακις με ορισμενους απο αυτους τα ξαναβρισκουμε και παει λεγοντας…. ) δεν εχω συντροφο εδω και αρκετο καιρο και οπως φαινεται αυτο θα συνεχιστει για πολυυυυυυυυυυυυυ καιρο ακομη καθως δεν υπαρχει τιποτα απολυτως στον οριζοντα. . Εχω κανει προσπαθειες και μεσω ντεητινγκ απ. , αλλα πραγματικα μονο απογοητευομαι. Ειμαι μετρια ως προς την εμφανιση(οποτε ισως ενδομιχα πιστευω οτι δεν αξιζω εναν καλο αντρα διπλα μου;; οτι θα αναγκαστω να διαλεξω “ο, τι περισσεψει” απο τις αλλες γυναικες που ειναι πιο ομορφες απο μενα και πιο δυναμικες; ) . Προσφατα ειδα ενα ασχετο βιντεακι απο ενα γκαδερινγκ οπου εμφανιζομαι σε μια ακυρη στιγμη κι εγω και απογοητευτηκα λιγο απο την εμφανιση μου, αληθεια. Τελοσπαντων. Προσπαθω να αλλαξω, ξεκινησα παλι γυμναστικη συχνα, τρωω πιο μετριμενα, ασχολουμαι με πραγματα που μ ενδιαφερουν, κανω καποια ον λαην μαθηματα πανω σε παγκοσμια ιστορια κλπ. Αλλα και παλι νιωθω οτι μαλλον δεν ειμαι αρκετα καλη για το μαρκετ πλεης εδω που ειμαι. Δηλαδη, σε συγκριση με αλλες γυναικες της ηλικιας μου υστερω παρα πολυ και σε εμφανιση και σε μορφωση και στον τροπο που πλασαρω τον εαυτο μου μαλλον. Δηλαδη βγαινω και βλεπω καπου καποιον που μου αρεσει. ξερω οτι δεν υπαρχει περιπτωση να του αρεσω εγω οποτε δεν εκδηλωνω ενδιαφερον . Πολλες φορες βγαινω με κοριτσοπαρεα στην οποια βρισκεται μια κοπελα που πραγματικα ειναι παρα πολυ κοινωνικη και πολυ εμφανισιμη. Η αληθεια ειναι οτι εχω αρχισει λιγο να συγκρινομαι μαζι της και παντα με βγαζω μειον σε αυτη τη συγκριση. Ειναι πολυ ανετη με τους αντρες. Σκεψου οτι κοιταζομουν με καποιον σε ενα μπαρ και οταν εκεινος ηρθε προς το τραπεζι να μου μιλησει εκεινη, μπηκε καπως στη μεση της κουβεντας και μονοπωλησε καπως τη συζητηση διακοπτοντας με. του επιασε κουβεντα και μετα του εδωσε και το τηλεφωνο της. Τη θαυμαζω που ειναι τοσο κοινωνικη και δυναμικη. Βεβαια μερικες φορες λεει λιγο περιεργα πραγματα που με στεναχωρουν. Πχ σχολιαζει συχνα το υψος μου. Το ξερω οτι δεν ειμαι και το πρωτο μποι αλλα δε μου αρεσει να μου λες “πρεπει να βρεις εναν ψηλο αντρα να κανετε παιδια γιατι εισαι κοντουλα” ή με το που θα παρω ενα κιλο θα μου το υπενθυμισεις… Το ξερω, το βλεπω, δυσκολευομαι να χασω οπως σου εχω πει και δυστυχως δε γινεται να ψηλωσω αλλο στην ηλικια που ειμαι. Αρα μου μιλας και με κρινεις για πραγματα που δεν επιδεχονται βελτιωσης αρα γιατι να μου τα πεις; για να με κανεις να αισθανθω ασχημα; δηλαδη δε βλεπεις οτι ηδη προσπαθω; αφου ουτως ή αλλως εσυ τις επιτυχιες σου τις εχεις γιατι πρεπει να με κανεις να αισθανθω ασχημα; θα κερδισεις κατι; ηδη εσυ εισαι που τα εχεις ολα, και διεκδικεις και παιρνεις ακομη περισσοτερα. εγω δεν εχω τιποτα σε συγκριση με σενα. Δεν μπορω να καταλαβω γιατι αυτο το νεγκινγκ. Πραγματιακ εγω ειμαι μετα βιας ενα 2 και εκεινη σχεδον 9. Γιατί; δεν νομιζω οτι παιζει καν θεμα ανταγωνισμου. Αλλα πραγματικα με στεναχωρει και με τα σχολια που μου κανει και με το οτι μπαινει στη μεση και με διακοπετι οταν βρεθει καποιος με τον οποιο μιλαω και εχουμε αρχισει να φλερταρουμε (δειλα δειλα οπως κανω εγω). Πιστευεις οτι ειμαι υπερβολικη και τη ζηλευω; ειμαι μισογυνισσα με αυτα που σκεφτομαι;;;;;
7.Α, μπα μου καλησπέρα. Προβληματίζομαι ιδιαίτερα με το ότι με πιάνει ένα πνίξιμο, μια βαρεμάρα και τέλος πάντων μόνο αρνητικά συναισθήματα έχω για τη συγκατοίκηση με έναν άντρα. Αυτό το ένοιωθα και κατά τη διάρκεια της πιο μακροχρόνιας σχέσης μου, που όμως το δικαιολογώ γιατί ουσιαστικά δεν πέρναγα πραγματικά καλά και στην τελική ανάλυση δεν είμασταν συμβατοί. Το θέμα είναι ότι και τώρα που είμαι σε μια σχέση που επικοινωνώ και είμαι καλά, πιάνω τον εαυτό μου να ασφυκτιά και μόνο στη σκέψη και να αποφεύγω τη συζήτηση για το θέμα. Για να είμαι ειλικρινής με τον εαυτό μου, το ιδανικό μοντέλο σχέσης για μένα είναι αυτό που ο καθένας μένει στο σπίτι του. Εχω συνηθίσει να μένω μόνη μου από μικρή, δεν ξέρω αν παίζει το ρόλο του αυτό. Πιάνω επίσης τον εαυτό μου κι ας θέλω να δω τον άλλον, να προσπαθώ να διατηρήσω μια “τεχνητή” απόσταση μια δύο μέρες , για να μην βαρεθούμε ο ενας τον άλλον και να μας προστατεύσω απο την ρουτίνα. Λέω τον “άλλον”, γιατί αυτό το κάνω σε κάθε σχέση τελικά. Καταλαβαίνω ότι έχω ίσως κάποιες διαστρεβλωμένες πεποιθήσεις για την οικειότητα, και η τωρινή μου σχέση δυσανασχετεί βλέποντας ότι αποφεύγω το θέμα της εν δυνάμει συγκατοίκησης. Είμαστε ένα χρόνο μαζί και βλέπω κάποιον που κάνει όνειρα για μας και εγώ ενώ τον θέλω τόσο στη ζωή μου βάζω ένα στοπ με τον τρόπο μου. Είμαστε και οι δύο γύρω στα τριάντα πέντε. Ειναι κάτι το οποίο πρέπει να ψάξω περισσότερο με ψυχολόγο πχ γιατί με σαμποτάρει η να αποδεχτώ την ανάγκη μου αυτή και να βαδίσω σύμφωνα με αυτή? Φιλιά σε ολους..
-48 σιωπές
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Για την κοπέλα στο νούμερο 2. Είναι τρομερό προνόμιο να μικροδείχνεις. Φαντάσου όταν θα είσαι 50 και θα σε περνάνε για 35🙂. Ας λένε ότι θέλουν, εσύ ξέρεις ποια είσαι και τι θέλεις, και υπό τις κατάλληλες συνθήκες θα ζήσεις και αυτό που επιθυμείς. Άρχισε να εκφράζεις την διαφωνία στα λόγια των άλλων που σε πληγώνουν. Αυτοί έχουν το θράσος να ανοίγουν το στόμα τους και να λένε ό,τι τους κατέβει. Κάνε και εσύ το ίδιο και αν χρειαστείς μια καθοδήγηση ως προς αυτό, θα σε βοηθήσει η θεραπεία. Για το 6, δεν είσαι μισογύνισσα, η φίλη σου όμως είναι… Διαβάστε περισσότερα »
Η παρομοίωση με το σπυράκι για τα τοξικά άτομα χαχαχαχαχαχ
Η απόλυτη απελευθέρωση !
Όχι ρε παιδιά το Νο7 για ψυχολόγο! Κι εγώ στην ίδια φάση είμαι από τα 20 που άρχισα να ζω μόνη μου, έως τώρα, που έχω κλείσει τα 42. Απλά είμαστε ανεξάρτητες, αυθύπαρκτες, μας αρέσει ο χρόνος με τον εαυτό μας και αγαπάμε την ησυχία μέσα στο σπίτι.
Υ.Γ. α και να μην ξεχάσω. Κανείς δεν μας αλλάζει θέση στα πράγματά μας 😁
Συγνώμη αλλά που ταυτόχρονα είναι αυθυπαρκτη και ανεξάρτητη πειράζει που μου άρεσε και μου αρέσει να έχω συγκατοίκους; Γκόμενο φίλους συγγενείς ; Δεν έχουν σχέση τα ( ανεξάρτητη- αυθυπαρκτη ) πιστεύω είναι θέμα προτίμησης. Άρα τα άτομα της μιας προτίμησης ας βρουνε αντίστοιχα άτομα και τέλος. Πρόβλημα είναι αν η γραφουσα έχει τόσο εμμονή με αυτή την προτίμηση που της δυσκολεύει σε κάποιο επίπεδο την ζωή και εκεί ναι πρέπει να πάει σε ψυχολόγο..
μα για την ερωτηση στο τελος. Αν δεν ρωταγε, μια χαρα περιγραφη της ζωης της θα μας ειχε κανει. Οποιος ρωταει , κατι τον καιει
Βρε κορίτσια, το ότι εμείς που από επιλογή ζούμε μόνες, έχουμε αυτά τα χαρακτηριστικά, δεν ακυρώνει εσάς τις υπόλοιπες. Σαφώς κι εσείς είστε ανεξάρτητες. Σε καμία περίπτωση το σχόλιο μου δεν αποτελούσε μομφή για τις γυναίκες που έχουν επιλέξει άλλο τρόπο ζωής, που συζούν ή είναι παντρεμένες. Όπως κι εσείς, έτσι κι εμείς, γουστάρουμε τη φάση μας!!!!
2 -> Bρε χρυσή μου, ποιός σε αντιμετωπίζει σαν άφυλο ον απ τη μια κι απ την άλλη σε γλυκοκοιτάει για σχέση των γιών της; Η ελληνίδα μάνα δε νομίζω να ήθελε άφυλο ον για το γιο. Ηρέμησε. Και αυτό που λες ότι δεν κάνεις το φυσιολογικό στα 30 να φέρνεις γκόμενους στο σπίτι, μάντεψε, δεν είναι καθόλου φυσιολογικό 30ρηδες μαντράχαλοι να κλειδώνονται στα παιδικά δωμάτια με τους γονείς απέξω. Θλιβερό είναι. Σε βλέπω λίγο στα κάγκελα χωρίς λόγο. Κάνε τη ζωήν σου όπως θέλεις χωρίς να εκνευρίζεσαι αν σε λένε καλό κορίτσι. Εσύ ξέρεις τι είσαι. 7 -> Δεν… Διαβάστε περισσότερα »
1. Φίλη μην τους αφήνεις να σε χρησιμοποιούν ως μέσο για να νοιώσουν πιο- δεν μας ενδιαφέρει τι- μπροστά στις παρέες. Από που κι ως που να ρωτάνε κάποιον μπροστά σε όλους γιατί είναι τόσο άσπρος και αν έχει πρόβλημα υγείας? Ο άλλος μπορεί να έχει σοβαρό πρόβλημα υγείας και να έρχεται σε δυσκολη θέση η τέλος πάντων μην έχει όρεξη να αναγκάζεται με το έτσι θέλω να έρχεται στο προσκήνιο η εμφάνισή του και θέματα με την υγεία του μπροστά σε όλους, σε λίγο θα πάρουν και ποπ κορν για το σόου. Οπότε φέρνε τους ΕΣΥ στο προσκήνιο, μην… Διαβάστε περισσότερα »
6. 2; 2; Βάζεις μια ταμπέλα στον εαυτό σου (που δεν υπάρχει) και φέρεσε όπως νομίζεις ότι θα φερόταν ένα 2. Θέλει δουλειά για να πιστέψεις στον εαυτό σου αλλά προς το παρόν να σου πω ότι το 9αρι που κάνεις παρέα δεν είναι καλύτερα από εσένα αφού από ότι κατάλαβα αισθάνεται καλύτερα μειώνοντας τους γύρω της.
Το πιθανοτερο ειναι η κοπελα να ειναι 4 και η φιλη της 8 .Γιατι ξερεις τι κανει η πατριαρχεια ; Αν δεν εισαι 10 ή 9 σε ριχνει στο 2. Και η φιλη της το εχει αντιληφθει πληρως, την πληγωνει μονιμα αυτο , και ειναι στην τσιτα ανταγωνιστικη. Γιατι εστω και μια φορα να “χασει” απο την αλλη, πεφτει μεσα της στο 2 και τρελαινεται
1. Θεωρώ ότι το γεγονός ότι είσαι τόσο χαμηλών τονων, ντροπαλή και σοβαρή όπως λες, σε κάνει λίγο υπερβολικα μη ανεκτικη σε ερωτήσεις άλλων που δεν τις θεώρησα τόσο προσβλητικες. Το να σε ρωτήσουν γτ είσαι τόσο λευκή μηπως έχεις κάποια ασθένεια (οπως απλά χαμηλό αιματοκρίτη) δεν μ φαινεται κακόβουλη, απλά ο ανθρωπος που την κάνει είναι λίγο παραπάνω περίεργος. Και σε συνδυασμό σου με τον δικό σου χαρακτήρα που φαίνεται δεν δέχεσαι σχόλιο κ πείραγμα σε κάνει να νιώθεις έτσι. Γενικά μου φαίνεται ότι απλά θες να είσαι στην παρέα απρόσιτη και αγελαστη. Εάν είσαι οκ μ αυτό όλα… Διαβάστε περισσότερα »
Ο χωρισμός είναι ένας μικρός θάνατος…
ναι. μεχρι να χασεις στ αλήθεια έναν ανθρωπο για να καταλαβεις τι κοτσάνες λες.
Κι όμως. Με έχει πονέσει χωρισμός από κακή σχέση περισσότερο από (πρόωρο) θάνατο πολύ δικού μου προσώπου, ή μάλλον σωστότερα, διαχειρίστηκα καλύτερα τον συγκεκριμένο θάνατο παρά τον συγκεκριμένο χωρισμό. Παίζουν τεράστιο ρόλο τόσες διαφορετικές συνθήκες… Δεν υπάρχει, και δεν πρέπει να υπάρχει, βασανόμετρο. Όπως το βιώνει ο καθένας. Το κοινό που έχουν οι δύο καταστάσεις είναι το στοιχείο της απώλειας και του πένθους, γι’ αυτό μερικές φορές τα συγκρίνουμε.
Ο θανατος δεν ειναι ποτε τραγικος, η ζωη ειναι τραγικη (2500 χρ φιλοσοφια).
Ο θανατος ειναι επωδυνος, αλλα οχι τραγικος. Τραγικη ειναι η ζωη (μας , μετα το θανατο αλλου). Τραγικη ειναι η ζωη , και μας το θυμιζει ο θαναντος.
Και … το τραγικο ειναι κατι πολυ δυσκολο , πολυ πιο δυσκολο για τον ανθρωπο απο το επωδυνο.
1. Οι εξηγήσεις που σου δίνουν οι φίλοι σου για τη συμπεριφορά των άλλων είναι victim blaming. Τι θα πει έτσι είναι η φάτσα σου και βγάζεις συστολή και κολοκύθια τούμπανα; Από πότε η συστολή είναι λόγος να επιτεθούμε σε κάποιον; Αυτός είναι ο ορισμός του “εγώ δεν είμαι ρατσιστής, εσύ είσαι μαύρος!” 6. Η φίλη, λέμε τώρα, είναι οδοστρωτήρας για σένα. Σε χρειάζεται για να επιβεβαιώνεται αλλά και για να σας βλέπουν μαζί οι άντρες, να συγκρίνουν και να προτιμάνε εκείνη. Κι αν αυτό δε συμβεί διότι γούστα είναι αυτά κι όλο και κάποιος θα προτιμήσει εσένα, θα σου… Διαβάστε περισσότερα »
Και κατι αλλο για το 6.
Η φίλη σου δεν είναι άνετη με τους άντρες, απελπισμένη είναι. Υπάρχει τεράστια διαφορά.
1. Είναι σύνηθες φαινόμενο ενα άτομο χαμηλών τόνων, ντροπαλό και συνεσταλμένο να γίνεται στόχος των νταήδων, γιατί προφανώς δεν μπορούν να τα βάλουν με κάποιον δυνατότερο από εκείνους! Αυτό που σου συμβαίνει είναι ξεκάθαρο bullying. Όταν κάποιος σε κοροιδεύει είτε για το δέρμα σου είτε για τη φωνή σου είτε για οτιδήποτε άλλο, δεν το κάνει για πλάκα, το κάνει επειδή έχει κόμπλεξ και καθώς δε μπορεί να εκφραστεί αλλιώς, χρησιμοποιεί την κλασσική έκφραση “χαλάρωσε, ούτε μια πλάκα δε σηκώνεις;”. Πρέπει να μάθεις να γίνεσαι δυσάρεστη, να απαντάς στα κακόβουλα σχόλια με ήρεμο αλλά σοβαρό τρόπο ωστε να τους κόψεις… Διαβάστε περισσότερα »