Ο αυτιστικός συμμαθητής έχει μια πλευρά του δίκιου, η κόρη έχει την άλλη πλευρά.
________________
Η ιστορία της Αυτισμός όπως την ξεχώρισα σήμερα.
Kαλημέρα Ρένα και σε όλη την ομάδα,
Είμαι μαμά 3 κοριτσιών κ αντιμετωπίζω ένα θέμα κ θα ήθελα πολύ την γνώμη σας.
Η μία απο τις μικρές μου είναι στην έκτη δημοτικού. Μέσα στην τάξη είναι ενας συμμαθητής τους με πρόβλημα αυτισμού κ έχει παράλληλη στήριξη.
Εδώ και κάποιους μήνες, το αγοράκι αυτό έχει αρχίσει να ενοχλεί με την συμπεριφορά του την δική μου, κάνοντας της διάφορες χειρονομίες (πχ κ@@δάχτυλο ή άλλες φορές σχηματίζει με τα χέρια του καρδούλες, της στέλνει φιλιά κτλ) Κάποια στιγμή την άρπαξε απο το χέρι κ της ζήταγε να τον φιλήσει με το έτσι θέλω ή της ψιθυρίζει διάφορα στο μάθημα με σεξουαλικά υπονοούμενα. Οταν το συζητήσαμε της είπα ότι αφού την ενοχλεί να μιλήσει στην δασκάλα ή στο δάσκαλο της παράλληλης στήριξης.. προς μεγάλη μου έκπληξη, μου είπε ότι το έχει ήδη κάνει κ της είπαν απλώς να μην του δίνει σημασία.
Επίσης, να σημειώσω, ότι τις στιγμές που την ενοχλεί μέσα στην τάξη κ η μικρή γυρίζει κ του λέει πχ άσε με, η δασκάλα πάντα μαλώνει την μικρή (να γυρίσει μπροστά της κ να μην του μιλάει, να μην του δίνει σημασία) κ δεν φροντίζουν να γίνει η παραμικρή επίπληξη στο αγόρι.
Το καταλαβαίνω ότι το συγκεκριμένο παιδί έχει θέμα, αλλά με κάνει να θυμώνω το γεγονός ότι πατάνε πάνω σε αυτό οι δάσκαλοι κ ζητάνε απο την μικρή να μην του απαντάει ή να μην δίνει σημασία κτλ. Η αντιμετώπιση τους είναι που με εκνευρίζει κ θα με εκνεύριζε ακόμα κ αν ήταν ενα παιδί χωρίς πρόβλημα.
Μέχρι που φτάνει η ανοχή που πρέπει να δείξουμε σε τέτοιες συμπεριφόρες? Tο συγκεκριμένο παιδί έχει μεν θέμα αλλά ξέρει κ συνηδητοποιεί τί κάνει κ αν κάποια στιγμή την στριμώξει κάπου κ γίνει κάτι χειρότερο ποιός θα φέρει την ευθύνη? Ο δάσκαλος της παράλληλης στήριξης γιατί λέγεται έτσι κ τί ρόλο παίζει στην ένταξη του παιδιού μέσα στην τάξη, αν είναι μόνο για να κοιτάει το ταβάνι? γιατί να μην προσπαθήσουν να του εξηγήσουν ποιό είναι το σωστό κ ότι αφού η μικρή ενοχλείται να τον απομακρύνουν παρά λένε στην μικρή να κάνει ότι δεν ενοχλείται??
Μήπως σκέφτομαι εγώ παράλογα?
Επίσης, θα δω βέβαια κ τον δικό σας τρόπο σκέψης (γιατί εγώ είμαι η μαμά της κ μπορεί κάτι να μην το έχω σκεφτεί αντικειμενικά) αλλά πραγματικά είμαι ένα βήμα πριν μιλήσω στον δ/ντη. Ομορφα κ ήρεμα.
θα ήθελα πολύ την γνώμη σας..
ΑΠΟ ΤΗΝ – AYΤΙΣΜΟΣ
___________________
Ας οργανώσουμε τη συζήτηση.
To θέμα είναι καταπληκτικό, επειδή ακριβώς θέτει δύο παραμέτρους παρόμοιας βαρύτητας: το δικαίωμα στην όποια αναπηρία του αγοριού και το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση της κοπέλας.
Πολλά εξαρτώνται από τον βαθμό λειτουργικότητας του αγοριού.
Το φάσμα διάχυτης αναπτυξιακής διαταραχής δεν είναι κάτι ενιαίο. Υπάρχουν παιδιά με συννοσηρότητες νοητικής υστέρησης που δεν μπορούν να προσαρμοστούν σε ένα περιβάλλον συνήθους σχολικής τάξης, υπάρχουν και παιδιά με υψηλή λειτουργικότητα που αν δεν σου πουν ότι κάτι “συμβαίνει” δεν το ξεχωρίζεις δια γυμνού οφθαλμού, υπάρχουν και καταστάσεις κάπου στη μέση κι όλες οι δυνατές αποχρώσεις ανάμεσα.
Να σημειώσω εδώ ότι δεν έχουν όλα τα αυτιστικά παιδιά παράλληλη στήριξη, αν αυτό δεν απαιτείται από την γνωμοδότηση της κατάλληλης διεπιστημονικής επιτροπής του ΚΕΔΑΣΥ που αναλαμβάνει αυτό το έργο.
Για να υπάρχει παράλληλη στήριξη και ταυτόχρονα το παιδί να παρακολουθεί ένα δημοτικό σχολείο για παιδιά νευροτυπικά σημαίνει ότι η περίπτωσή του δεν πρέπει να είναι βαριά, ούτε όμως και κάτι το εντελώς επιφανειακό κι ήπιο. Σημαίνει εν ολίγοις ότι έχει ένα κάποιο ακαταλόγιστο. Βέβαια αυτό δεν παρηγορεί τους γονείς των άλλων παιδιών. Θα επανέλθω σ’αυτό.
Αυτό που ίσως είναι δύσκολο να αντιληφθεί κάποιος νευροτυπικός είναι ότι πολλές συμπεριφορές φάσματος είναι ακούσιες, η βίωση των ερεθισμάτων γίνεται υπερπολλαπλάσια (ένας κοινός ήχος μπορεί να είναι ανυπόφορος) και οι κινήσεις-χειρονομίες-ήχοι που παράγει ο νευροατυπικός γίνονται κάπως αυτόματα για να “κατέβει”, να χαλαρώσει, να αυτορυθμιστεί. (Δες τι είναι το stimming) Oρισμένες εξ αυτών που δεν είναι βλαπτικές για τους άλλους, δεν πρέπει να καταπιέζονται. (Ας πούμε, το ξέρω ότι είναι “λεπτό” θέμα, όμως το να αγγίζει ένα αυτιστικό αγόρι τα γεννητικά του όργανα πάνω από το ρούχο εμπίπτει συχνά σε αυτή την λειτουργία του stimming…)
Οι καρδούλες και τα φιλάκια που στέλνει από μακριά λοιπόν θα έλεγα ότι δεν είναι συμπεριφορές που δημιουργούν ειδικό πρόβλημα, ίσως μόνο στο ότι η κόρη σου έχει ενσωματωμένη μέσα της την απέχθεια προς την διαφορετικότητα, που την έχουμε εν μέρει όλοι μας (η διάκριση αυτή λέγεται μισαναπηρία). Λειτουργεί όπως λειτουργούν τα ανθρώπινα όντα χωρίς να έχουν λάβει ειδική διαπαιδαγώγιση για το πώς αντιμετωπίζουμε την αναπηρία. Κι είναι αναμενόμενο, από πού να την διδαχθεί; Δεν έχουμε την κατάλληλη παιδεία από τα σχολεία και από την οικογένεια, είμαστε πολύ πίσω. Από την άλλη, το κ@@δάχτυλο είναι εντελώς παρεξηγήσιμο, και σε αυτό πρέπει το αυτιστικό παιδί να διδαχθεί, με τον ενδεδειγμένο τρόπο, ότι δεν είναι κίνηση που επιτρέπεται. Η προσαρμογή δηλαδή εστιάζει εδώ στο παιδί με το θέμα, όχι στην λοιπή κοινωνία. Αυτό δεν αφορά μόνο την κόρη σου, αφορά όλους (όπως εξίσου μαθαίνουμε σε όλα τα παιδιά, νευροτυπικά και μη, ότι δεν λέμε ορισμένες λέξεις επειδή προσβάλλουν).
Πιστεύω ότι κάπου στη μέση είναι το δίκιο. Η δασκάλα και το άτομο της παράλληλης στήριξης δίνουν μια σωστή οδηγία σύμφωνα με το αναπτυξιακό πρωτόκολλο. Δεν περιμένουμε να προσαρμοστεί το άτομο με το πρόβλημα, εκτός αν είναι κάτι ακραίο, αλλά ελαχιστοποιούμε τις συνθήκες όπου αναπτύσσεται το πρόβλημα αποστασιοποιούμενοι όσο γίνεται (αλλαγή θέσης στην σχολική αίθουσα, μη οπτική διάδραση, απασχόληση με κάτι άλλο όταν συμβαίνει η διασπαστική συμπεριφορά κλπ.) Ωστόσο θα μπορούσες να συζητήσεις αναλυτικότερα τον προβληματισμό σου και τους φόβους σου, είτε με τις ίδιες, είτε με τον διευθυντή, όχι σαν να τους μαλώνεις, αλλά ως προβληματισμένος γονιός -είναι δικαίωμά σου. Εφόσον το συγκεκριμένο παιδί παρακολουθείται από το κατάλληλο άτομο κι είναι το σχολείο ευαισθητοποιημένο, δεν νομίζω ότι θα συμβεί κάτι εξ αυτών που φοβάσαι.
Η οδηγία που μπορείς εσύ να δώσεις στην κόρη σου είναι να προσπαθήσει να είναι φιλική χωρίς να εκφράζει έντονα κι εμφατικά απόρριψη (τα φιλάκια κι οι καρδούλες είναι “επιθέσεις φιλίας” που κάνει το πλάσμα αυτό, την επιθυμούν την επικοινωνία τα αυτιστικά άτομα…) και να απομακρύνεται όταν νιώθει παραβίαση βάζοντας όρια. Αυτό θα της χρησιμεύσει άλλωστε γενικότερα στην ζωή της. Άλλο το αφήνω μια άκακη συμπεριφορά να συνεχιστεί, κι άλλο το βάζω όριο ανάλογα με το μέχρι που θεωρώ ότι κάτι επιτρέπεται. Αυτό που εξήγησα παραπάνω.
Αν έχετε ψυχολόγο ή κοινωνική λειτουργό στο σχολείο θα ήταν ενδεδειγμένο να γίνει και μια συζήτηση στρογγυλής τραπέζης με τους επαγγελματίες και με άλλους γονείς, ώστε να ενημερωθείτε και να υποστηριχθείτε όλοι σας.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Η Ρένα εστίασε στις καρδούλες και λίγο στο κωλ0δάχτυλο αλλά όχι στο ότι το αγόρι άρπαξε το κορίτσι και προσπαθούσε να το φιλήσει με το ζόρι ή ότι της ψυθιρίζει σεξουαλικά υπονοούμενα. Δηλαδή τι μαθαίνουμε στο κορίτσι αυτή τη στιγμή; Να ανέχεται την παρενόχληση επειδή προέρχεται από κάποιον μη νευροτυπικό; Σαφώς και όχι, να κάνεις θέμα με το σχολείο και να απαιτήσεις να βρουν λύση. Στην κόρη σου να πεις να μην ανέχεται τίποτα που να παραβιάζει τα όρια της από όποιον και αν προέρχεται. Το ότι το παιδί είναι αυτιστικό δεν του δίνει pass να παρενοχλεί άλλα παιδιά.
Εστίασα στο να βάλει όρια το παιδί σε συννενόηση με τους επαγγελματίες του σχολείου. Διάβασε το ξανά, αν θες.
Επίσης : “της ζήταγε να τον φιλήσει” Δεν την έπιασε να την φιλάει εκείνος με το ζόρι!
Τα υπονοούμενα είναι επανάληψη πραγμάτων που άκουσε, όπως γίνεται με τα περισσότερα παιδιά. Κι εκεί θα βάλει όρια, με συνεργασία των ειδικών.
Καλο θα ηταν να μην απανταει καποιος μη ειδικος σε τετοιες απαντησεις. Αυτο ειναι το προηγουμενο βημα πριν την πιασει και την στριμωξει, την χουφτωσει, την φιλησει, την χτυπησει! Λυπαμαι πολυ για τα θεματα του παιδιου, δεν ειμαι μανα, δεν ξερω τι θα εκανα αν ειχα ενα τετοιο παιδι. Ομως εσυ ως μανα του κοριτσιου ( η και αγορι αν ηταν) που δεχεται την παρενοχληση, οφειλεις, εισαι υποχρεωμενη να προστατευσεις το παιδι σου. Η διαφορετικοτητα δεν μπορει να γινεται αλλοθι για τετοιες συμπεριφορες. Ετσι γινονται εγκληματα, αυτο μειωνει την πραξη; Για να ειναι το παιδι μεσα σε σχολικο περιβαλλον, τοτε… Διαβάστε περισσότερα »
Πίστεψε με, ως καθ’ύλιν αρμόδια απαντώ. Μην προτρέχετε.
Βάζω όρια σημαίνει συνεργάζομαι με ειδικό για το πώς.
Μια χαρά τα ειπε και εκανε μια διακριση σχετικη με τις συμπεριφορες και την αντιμετωπισή τους (πχ αλλο στελνω καρδουλες, αλλο αρπαζω από το χερι). Επισης δεν προκυπτει απο καπου οτι η συμπεριφορα του παιδιου θα εχει την κλιμακωση που αναφερεις. Δεν χρειαζεται να τα κανουμε ολα δραματικα και να καταστροφολογούμε (χωρίς αυτο να σημαινει οτι δεν χρειαζεται να επεμβουν) . Οσο για τις καρδουλες απο αποσταση, δεν μπορούμε να τις ποινικοποιήσουμε, σορι κιολας.
Ακριβώς!👏🔥
Το αγόρι που αναφέρεις ίσως να έμεινε αδουλευτο στα χρόνια που έπρεπε να δουλευτεί από ειδικούς στο συγκεκριμένο κομμάτι, γιατί, ας μη γελιόμαστε, είναι πολύ πρόσφατη κατάκτηση το να συζητιούνται και να δουλευονται τέτοιου είδους συμπεριφορές από το δημοτικό. Παλιότερα ήταν ταμπού και στιγματιζοταν το παιδί. Στη συγκεκριμένη περίπτωση που αναφέρει η γράφουσα, ας δώσουμε την ευκαιρία στο αυτιστικό αγόρι να εκπαιδευτεί στους κοινωνικούς κανόνες σε ένα πιο φιλικό περιβάλλον και κρίνουμε έπειτα τι ενήλικας θα γίνει. Μου έχει τύχει σε χώρο που κάνω χόμπι να είναι ένας νέος με ήπια νοητική υστέρηση, ο οποίος ήθελε να είναι κοινωνικός και… Διαβάστε περισσότερα »
Η μητέρα έγραψε το εξής: “Κάποια στιγμή την άρπαξε απο το χέρι κ της ζήταγε να τον φιλήσει με το έτσι θέλω ή της ψιθυρίζει διάφορα στο μάθημα με σεξουαλικά υπονοούμενα.” Το να σε αρπάξει κάποιος από το χέρι για να τον φιλήσεις με το έτσι θέλω δεν είναι ο ίδιο με το ζητάω από κάποιον να με φιλήσει. Εκτός αν διαβάσαμε κάτι διαφορετικό. Αυτό για εμένα είναι παραβίαση των ορίων και της αυτοδιάθεσης του κοριτσιού και σαν μητέρα δεν θα το ανεχόμουν και ούτε πρέπει να μαθαίνουμε στο κορίτσι να ανέχεται αυτή τη συμπεριφορά επειδή το άλλο παιδί είναι… Διαβάστε περισσότερα »
Καταρχάς εδώ να πω ότι τα περισσότερα αυτιστικα παιδιά είναι ειλικρινή, καθώς κάποια από τα ελλείμματα τους αφορούν την αδυναμία δημιουργίας φαντασιακου περιεχομένου και την κατανόηση του πώς κατανοούν τα λεγόμενα τους άλλοι, συνεπώς είναι δύσκολο (στις περισσότερες περιπτώσεις) να οργανώσουν ένα ψέμα. Επίσης, υπάρχουν έρευνες σχετικές με τις διάφορες των διαφόρων διαταραχών στα δύο φύλα, με τα κορίτσια να συγκεντρωνουν στην πλειοψηφία τους ηπιοτερη συμπτωματολογια και προσανατολισμό των αρνητικών συμπτωμάτων προς τον εαυτό τους. Γι αυτό και φαίνονται πιο ήπια ή δεν αναγνωριζονται πάντα εύκολα οι διαταραχές σ εκείνα έγκαιρα. Τέλος, υπάρχουν και διάφορες μεταξύ των αυτιστικών ατόμων με… Διαβάστε περισσότερα »
Λέτε Ρένα “της ζήτησε να τον φιλήσει” ως κάτι πολύ απλό. Αν δηλαδή τη φιλούσε με το ζόρι θα είχαμε θέμα; Εδώ εμείς που είμαστε μεγάλες γυναίκες φρικάρουμε όταν κάποιος, που δεν επιθυμούμε, μας ζητά να τον φιλήσουμε, πόσο μάλλον κοριτσάκι δημοτικού. Για θυμηθείτε παρακαλώ πως αισθανόμασθαν στο δημοτικό, που όλα ήταν τρομερά και τεράστια. Φυσικά και είναι προσβολή της γενετήσιας αξιοπρέπειας όταν κάποιος άσχετος , που δεν τον επιθυμείς σου ζητάει να τον φιλήσεις, αλλιώς δεν θα ήταν ποινικό αδίκημα. Όχι δεν έχει υποχρέωση το κοριτσάκι να σκεφτεί την όποια αναπηρία του άλλου παιδιού όταν θίγεται η γενετήσια ελευθερία… Διαβάστε περισσότερα »
Εγώ, Ρένα, θα συμφωνήσω μαζί σου στο μεγαλύτερο σκέλος της απάντησης σου. Μου έχει τύχει, στα χρόνια που ήμουν εκπαιδευτικός παράλληλης στήριξης, το αγοράκι που είχα με αυτισμό στις τελευταίες τάξεις του δημοτικού να έχει ξεκινήσει να αγκαλιάζει τακτικά ένα συγκεκριμένο κορίτσι της τάξης, έχοντας όλο αυτό και μια κάποια σεξουαλικη υπόσταση. Τουλάχιστον έκανε το κορίτσι να νιώθει πολύ άβολα. Το κορίτσι ήρθε σε μένα να μιλήσει και επίσης ήταν ένα κορίτσι που βοηθούσε τακτικά το παιδί που είχα, μιας και εγώ δεν ήμουν και τις πέντε μέρες την εβδομάδα μαζί του στο σχολείο. Η πρώτη διαχείριση του προβλήματος ήταν… Διαβάστε περισσότερα »
Η κόρη σου δέχεται παρενόχληση. Το σχολείο είναι υπεύθυνο να βρει μια λύση.
Ρένα, ενώ σου έχω τεράστια αδυναμία πρώτη φορά με προσέβαλε απαντησή σου και προσπάθησα να τη διαβάσω πολλές φορές να την κατανοήσω. Βίωνα ίδια κατάσταση με αυτή του κοριτσιού στο λύκειο, σε μια εποχή που δυστυχώς ακόμα δεν καταλαβαιναμε και δεν αποδεχόμαστε ευκολα κάποια πράγματα, σε καμία περίπτωση όμως δεν μπορούμε να κατηγορηθούμε για απέχθεια στο διαφορετικό όσοι και όσες ανεχόμαστε ενοχλητικές και εν δυνάμει επικινδυνες συπεριφορες και θα εξηγήσω το τελευταίο σε λίγο. Ίσα ίσα μισαναπηρία επιδείκνυαν όσοι χλεύαζαν και προκαλούσαν καθημερινά το ιδιαίτερο ας πούμε άτομο οι οποίοι ευτυχώς αποτελούσαν μειοψηφία. Και έρχομαι στις συμπεριφορές, οι καρδούλες καθημερινα… Διαβάστε περισσότερα »
Δεν είχα πρόθεση να σε προσβάλλω, να με συγχωρείς που το έκανα.
Αυτό που ήθελα να τονίσω (όχι απόλυτα πετυχημένα προφανώς) είναι ότι όλοι έχουμε μισαναπηρία, όπως και ρατσισμό, ηλικιακό ρατσισμό κλπ μέσα μας και είναι στην πράξη που δοκιμαζόμαστε να τα διαχειριστούμε και να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι.
Για το βίωμα σου, έχω να πω ότι λόγω περιρρέουσας άγνοιας ξέφυγε προς τόσο μεγάλες ηλικίες- σχεδόν ενήλικοι! Εδώ πιστεύω έχουν ακόμη περιθώρια, βέβαια με συντονισμένες δράσεις.
Δεκτή η συγνώμη, τώρα αντιλαμβάνομαι πώς το εννοείς και τώρα είπες τη λέξη κλειδί “άγνοια”. Θα ήθελα να πιστεύω ότι άγνοια έχουμε πολλοί,απέχθεια όμως λίγοι.
Καλή προαίρεση να υπάρχει και τότε μπορεί να γίνει πρόοδος και προς τις 2 κατευθύνσεις.
Να μιλήσετε με τον διευθυντή άμεσα γιατί ξεκάθαρα πρόκειται για παιδάκι με προβληματικό χαρακτήρα επομένως όχι τόσο υψηλής λειτουργικότητας και όντως μπορεί να γίνουν τα πράγματα χειρότερα. Όχι θα κάτσουμε να σκάμε και να σκεφτόμαστε αν είμαστε παράλογ@ που απαιτούμε από ανθρώπους που ΔΟΥΛΕΎΟΥΝ σε περιβάλλον με παιδιά να μην είναι αναίσθητα μοσχάρια (συγγνώμη στα μοσχαράκια). Για πόσο ακόμα; (Προς τους δασκάλους) Για ποιο λόγο δουλεύετε σε περιβάλλον με παιδιά αν δεν ξέρετε τα καθήκοντά σας; Έλεος πια. Επειδή έχω δεχτεί.. έμμεση διάκριση να το πω; στα χρόνια που πήγαινα δημοτικό (Μια “πηγαίνετε το παιδί να ελεγχθεί για δυσαριθμησία”, με… Διαβάστε περισσότερα »
Δεν πέρασες από επιτροπή του ΚΕΔΑΣΥ; Ή από νοσοκομειακό τμήμα ιατροπαιδαγωγικό; Η διαδικαδία αυτή είναι. Η διαταραχή Asperger αποτελεί (αποτελούσε) τμήμα του φάσματος της ΔΑΔ και δεν διαγιγνώσκεται μέσω άρθρων αλλά από παιδοψυχίατρο. Ειναι συγκεκριμένο ερωτηματολόγιο που συμπληρώνεται. Στο θέμα με τα μηνύματα που δίνουμε και το παιδάκι με αυτισμό (απευθύνομαι συνολικά από δω και κάτω). Το διεγνωσμένο παιδί με αυτισμό έχει ποσοστό αναπηρίας 67% κατ’ελάχιστον από το νόμο (μπορεί να έχει και παραπάνω αν συντρέχουν συννοσηρότητες). Με απλά λόγια “δεν μαθαίνει” όπως τα υπόλοιπα παιδιά, δεν είναι καλωδιωμένο έτσι, δεν μπορεί ο εκπαιδευτικός, όσο ειδικός κι αν είναι, να… Διαβάστε περισσότερα »
Ρένα, συγνώμη που πετάγομαι να πω κάτι τελείως άσχετο αλλά τώρα που ανέφερες το 67% αναπηρία θυμήθηκα τι τράβηξε φίλος με σκλήρυνση και είπα να αφήσω μερικές πληροφορίες, αν μου επιτρέπετε. Που λέτε, το μακρινό 2007 που του έγινε η διάγνωση, έδιναν 67% αναπηρία και μετά από 5 χρόνια πέρασε ΚΕΠΑ για να δουν αν συνεχίζει στην (κακή) πορεία που είχε (spoiler alert: από το κακό στο χειρότερο). Στην πρώτη επιτροπή, του πήραν πίσω το 67% αναπηρία και το (γελοίο) επίδομα. Στη δεύτερη (5 χρόνια αργότερα), πέρασαν 25 άτομα και πήραν αναπηρία και επίδομα οι 2 που ήταν ήδη σε… Διαβάστε περισσότερα »
Επειδή το έχω συναντήσει τα οφέλη είναι πολλαπλά για όλους! Τα παιδιά αναπτύσσουν ευαισθησίες, αποδοχή της διαφορετικότητας, ενσυναίσθηση και πολλά άλλα…
Θα έπρεπε πάντως να υπάρχει περισσότερη συνεργασία. Νομίζω ότι από τη στιγμή που πρέπει να υπάρχει συνύπαρξη είναι απαραίτητη η ενημέρωση των γονιών από τους εκπαιδευτικούς. Πως αντιμετωπίζουν το πρόβλημα στη τάξη? Τι συζητάνε? Εμάς η ενημέρωση ήταν η ελάχιστη. Για να δώσω μια απάντηση στο παιδί μου, το ρωτούσα ” η δασκάλα τι σας έχει πει? ” Κάνε αυτό που σας είπε η δασκάλα” . Όμως πολλές φορές δεν ήμουν σίγουρη ότι αυτό έπρεπε να πω. Το δικό μου όμως δεν ενοχλούσε , ούτε ενοχλούνταν. Ίσα ίσα ήταν και η μοναδική του φίλη. Βέβαια ήταν και η μόνη που… Διαβάστε περισσότερα »
Εννοείται πως θα έπρεπε να γίνεται μια ενημέρωση προς όλους και κυρίως δράσεις με τα παιδιά. Ειδικά στην πρώτη δημοτικού. Στο νήπιο της κόρης μου που έχει συμμαθητή με κινητικά προβλήματα ενημερωθηκαμε εξαρχής από τη δασκάλα και την παράλληλη και έγιναν δράσεις για να γνωριστεί με κάθε παιδί της τάξης. Δυστυχώς δε γίνεται πάντα…
Καλησπέρα, δεν κάνω διάγνωση μόνη μου και σαφώς όταν θα είμαι σε καλύτερη οικονομική θέση θα απευθυνθώ για επαγγελματική διάγνωση, λέω απλώς ότι επειδή έχω ψάξει αρκετά άρθρα, είναι πολλά τα σημάδια με τα οποία ταυτίζομαι. Δεν γνωρίζω το ΚΕΔΑΣΥ ή τουλάχιστον δεν μου θυμίζει κάτι αυτή την στιγμή και ναι δυστυχώς δεν το έψαξαν περαιτέρω γιατί η μαμά μου δεν θα είχε όρεξη υποθέτω (και δεν το λέω με παράπονο) να με πήγαινε όπου έκριναν οι καθηγητές ότι έπρεπε να πάω και οπότε τους κάπνιζε να την ενημερώνουν. Δεν είναι μόνο το κομμάτι των κοινωνικών δεξιοτήτων όπως φαντάζομαι θα… Διαβάστε περισσότερα »
Πολύ σωστά θα συμφωνήσω,εν αντίθεση με την απάντηση που δόθηκε.
Ανάλογο πρόβλημα είχα κι εγώ. Στο σχολείο της κόρης μου. Με επιθετικότητα όμως. Άσχημα περιστατικά. Καρφώματα με μολύβια, εκφενδονισμους βιβλίων και θρανιων, και άλλα πολλά. Η αντιμετώπιση των δασκάλων η ίδια. Μη δίνετε σημασία , έχουμε μιλήσει και με τα παιδιά να είναι προσεκτικα και υπάρχει και η παραλληλη. Όμως υπήρχαν παιδιά που το παρενοχλούσαν γιατί το έβλεπαν διαφορετικό. Η κόρη μου δεν ήταν μέσα σε αυτά. Οπότε ο μικρός της είχε αδυναμία. Και την εκφράζε με διάφορους τρόπους , όχι πάντα νορμάλ ,με αποτελεσμα να τη φέρνει σε δύσκολη θέση. Γινόταν όμως και το άλλο. Τα υπόλοιπα παιδιά ένιωθαν… Διαβάστε περισσότερα »
Δεν αφήνουμε να κάνει αυτό που θέλει, σίγουρα δεν είναι λάθος. Το μη δίνεις σημασία είναι λάθος. Δύσκολη περίπτωση και δε βοήθησε το κλίμα της τάξης στο σύνολό της. Ήταν και πρώτη τάξη και η αλλαγή από το νήπιο είναι πολύ δύσκολη για κάποια παιδιά ειδικά αν υπάρχουν θέματα. Συνήθως με την κατάλληλη υποστήριξη τα παιδιά αυτά έχουν θεαματική βελτίωση ανά χρονιά, ειδικά στις μικρές ηλικίες.
Γράφουσα,η μόνη λύση είναι ΝΑ ΠΑΣ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΊΟ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΧΑΜΌ αλλιώς μετά θα στείλεις εξώδικα τόσο στους γονείς του αγοριού όσο και στο σχολείο για συγκάλυψη περιστατικών παρενόχλησης. Αυτή τη στιγμή η κόρη σου παρενοχλειται και Πρέπει να μάθει ότι κανένας,νευροτυπικος ή μη, δεν έχει αυτό το δικαίωμα πάνω της.
Κιμ έχω παρατηρήσει οτι απαντήσεις σου και σε άλλα θέματα έχουν συγκεκριμένο pattern που κυμαίνεται από αφορισμό έως μισανδρισμό. Προσωπικά διαφωνώ με αυτή τη θεώρηση του φεμινισμού. Σαφώς υπάρχουν περιπτώσεις κακοποίησης/παρενόχλησης, ωστόσο δεν είναι ολοι οι άνδρες/αγόρια βιαστές και κακοποιητές. Σε ένα τόσο ευαίσθητο και λεπτό ζήτημα, ας αφήσουμε τους ειδικότερους στο ζήτημα να καθοδηγήσουν.
Ποιον μισανδρισμό ακριβώς; Βλέπετε ότι η γράφουσα αναφέρεται σε σεξουαλικά υπονοούμενα και ακατάλληλα αγγίγματα ή απλά ψάχνατε ένα σχόλιο να μιλάει για παρενόχληση για να απευθύνετε κατηγορίες; Εδώ μιλάμε για μια συγκεκριμένη περίπτωση
Η αρχική μου πρόταση αφορά το pattern των απαντήσεων το οποίο εχω παρατηρήσει γενικά και με το οποίο διαφωνώ. Δεν περιμενω να συμφωνούμε όλοι σε όλα αλλά αφοριστικές απαντήσεις και χαρακτηρισμοί για τον χαρακτήρα του παιδιού πιστεύω οτι δεν ταιριάζουν σε μια τέτοια περίπτωση. Δεν προκύπτει από κάπου ούτε ο “προβληματικός χαρακτήρας”, ούτε ο βαθμός καταλογισμού του παιδιού απο τα όσα αναφέρει η γράφουσα. Λυπάμαι για την περιπέτεια που είχατε κι εύχομαι να έχει την καλύτερη δυνατή για εσάς εξέλιξη, νομίζω όμως οτι όσο κι αν έχουμε διαβάσει πάνω σε αυτά τα ζητήματα, συνεχίζουμε να είμαστε αναρμόδιοι. Σίγουρα πρέπει να… Διαβάστε περισσότερα »
Εξωδικα στους γονείς που θα λενε τι, ακριβως; Γιατί δεν ξερω και τα νομικα
Ως εκπαιδευτικός δουλεύω συχνά με παιδιά στο φάσμα, να πω ότι κάποιες περιπτώσεις είναι πράγματι εξαιρετικά δύσκολα διαχειρίσιμες τόσο από εκπαιδευτικούς όσο και από τους ίδιους τους γονείς τους. Οπότε μην βιάζεστε να κουνήσετε το δάχτυλο κάποιοι. Η συμπερίληψη είναι βασική. Το σχολείο είναι μικρογραφία της κοινωνίας. Διδάσκουμε τα παιδιά να αποδέχονται τον εκάστοτε διαφορετικό φυσικά βάζοντας τα όριά τους. Και με χαρά διαπιστώνω ότι η νέα γενιά παιδιών είναι πολύ πιο ευαισθητοποιημένη σε αυτά τα θέματα. Πχ έχει τύχει να μου πουν μαθητές μου ότι στο σχολείο έχουμε ένα παιδί “παράλληλο” οπότε αν το πειράξει κάποιος κατευθείαν ενημερώνουμε κάποιον… Διαβάστε περισσότερα »
Θα συμφωνήσω με όσα σου πρότεινε η Ρένα. Θα ήταν καλό να ζητήσεις μια συνάντηση με τη δασκάλα, την ειδική παιδαγωγό, τον διευθυντή κ με σχολική ψυχολόγο αν υπάρχει. Να εκθέσεις τις ανησυχίες σου κ να συζητήσετε τρόπους διαχείρισης. Η αλλαγή θέσης είναι σίγουρα μια λύση. Όσα σου μεταφέρει η κόρη σου (ότι δεν του λένε τίποτα και μόνο την ίδια μαλώνουν οι δάσκαλοι) μπορεί να ισχύουν αλλά μπορεί και να γίνονται πράγματα που η κόρη σου δεν έχει αντιληφθεί. Για αυτό είναι χρήσιμο να επικοινωνήσεις και να ακούσεις και την άλλη πλευρά. Τα άτομα στο φάσμα του αυτισμού δυσκολεύονται… Διαβάστε περισσότερα »
Πονεσα με ο,τι διαβασα.Προστατεψε το κοριτσακι σου με καθε μεσο.
Η δασκαλα ειναι για κλωτσιες. Να ενημερωσεις τον διευθυντη για την σταση της εν λογω και να ζητησεις να αλλαξει τμημα το κοριτσι σου να μην ειναι στο ιδιο με το αγορι. Υπομονη λιγο εμεινε ακομα. Αλλα δυστυχως θα μεινουν τραυματα στην κορουλα σου αν δεν αλλαξεις τις συνθηκες της άμεσα.
Νομίζω πως μέρος του προβλήματος είναι η απουσία ενημέρωσης της κόρης σου. Το μην μιλάς κι άσε τον χωρίς εξηγήσεις είναι πολύ διαφορετικό απο το να σας ενημερώσει (κι εσενα μαζί) ειδικός πχ ξέρετε ενδείκνυται να τον αγνοούμε γιατί έτσι ηρεμεί. Δεν είσαι υποχρεωμένη να αρχίσεις να διαβάζεις μόνη σου για να συμβουλέψεις την κόρη σου. Γνωρίζοντας το τι και πώς κι η κόρη σου θα ξέρει τι περνάει τα όρια και πρέπει να το πεί και τι είναι στα πλαίσια του ‘αναμενόμενου’. Αυτό θα σου πρότεινα να κουβεντιάσεις με τον διευθυντή.