Η απελπισμένη εκπαιδευτικός σκοντάφτει σε ένα υπαρκτό πρόβλημα. Πώς μπορεί να βοηθηθεί;
_______________
Η ιστορία της Απελπισμένης όπως την ξεχώρισα σήμερα
Αγαπητή Ρένα, SOS!
Καταρχάς, ευχαριστούμε για τις πολύτιμες συμβουλές σου. Βοηθάς πολύ κόσμο!
Θα μπω στο ψητο: παραιτήθηκα από τη δουλειά μου γιατί το εργασιακό περιβάλλον ήταν απαίσιο. Σε λίγο καιρό φεύγω χωρις να έχω βρει κάτι άλλο. Σκέφτομαι όμως ότι κουράστηκα με τις δουλειές του ποδαριού, θα ήθελα να δουλέψω ως εκπαιδευτικός, που αυτό σπούδασα και μου αρεσει, όμως δεν έχω χρήματα για μεταπτυχιακά και τόσα χρόνια δουλεύω για να βγάλω τα προς το ζην. Δεν περισσεύουν.
Έχω κουραστεί αφάνταστα ψυχολογικά ύστερα από τόσες εργασίες που έχω κάνει και κουράστηκα να κάνω αιτήσεις για το πτυχίο μου και να μη με παίρνουν ποτέ. Νιώθω ότι είμαι σε αδιέξοδο. Θα ήθελα να έχω τη δυνατότητα να κάτσω και να κάνω όσα θέλω χωρίς το αίσθημα της επιβίωσης που με αναγκάζει να δουλεύω στην εστίαση και στο κάθε τι, τόσα χρόνια και δεν περισσεύει τίποτα, ούτε για μεταπτυχιακά ουτε τίποτα. Κουράστηκα!
Ώρες ώρες κάνω πολύ άσχημες σκέψεις, πως όλα είναι μάταια και ζω μια ζωή που δε μου ταιριάζει και ούτε την επέλεξα έτσι. Τα χρόνια περνάνε και κατάλαβα ότι δε γίνεται για πάντα να δουλεύω στην εστίαση ή στην καθε περιστασιακή δουλειά που προκύπτει.
ΑΠΟ ΤΗΝ – Απελπισμένη
____________________
Ας οργανώσουμε τη συζήτηση
Παρακαλώ, χαίρομαι που λαμβάνω θετικά μηνύματα ότι οι απαντήσεις βοηθούν να δείτε τα πράγματα με έναν άλλο τρόπο.
Στο δικό σου θέμα, οπωδήποτε το πρόβλημα που περιγράφεις είναι υπαρκτό και ουσιώδες. Δεν θα το αρνηθώ κι είναι αρκετός κόσμος στην ίδια θέση.
Υποψιάζομαι ότι αναφέρεσαι στην απορρόφηση στο Δημόσιο ως εκπαιδευτικός. Δυστυχώς, με τον θεσμό των αναπληρωτών, ούτε αυτό είναι παράδεισος. (Οι μαρτυρίες αναγνωστριών είναι αρκετά διαφωτιστικές). Όπως γράφει μάλιστα μια αναγνώστρια, η Yipi, “Στο δημόσιο πάνε οι εκπαιδευτικοί γιατί μόνο εκεί τους κολλούν όλα τα ένσημα, δεν τους τρώνε τις συμφωνημένους μισθούς, δεν τους πιάνουν τον πισινό, δεν είναι υποχρεωμένοι να γλείφουν γονείς, μαθητές, αναξιοπρεπή αφεντικά και υπάρχει η δυνατότητα να αναλάβουν θέσεις ευθύνης επί ίσοις όροις γυναίκες, gay, ΑΜΕΑ, μόνο και μόνο από τα προσόντα τους, όπως πολλές φορές (και για τις 3 ομάδες) έχω διαπιστώσει. Προφανώς είναι εξαιρετικά χαμηλοί οι μισθοί, όχι όμως 4 ευρώ την ώρα, όπως στα φροντιστήρια, οι συνθήκες δύσκολες και είσαι με μια βαλίτσα στο χέρι!”
Κι η Garde tes Songes καταθέτει: “Κι εμένα πέρσι ήταν η πρώτη μου χρονιά ως αναπληρώτρια, μετά από χρόνια στην ιδιωτική εκπαίδευση.”Ήμουν σε δύο σχολεία: στο ένα το επίπεδο ήταν χαμηλό, η συμπεριφορά των παιδιών απέναντι μου πολύ απαξιωτική,οι συνάδελφοι αδιάφοροι(ουτε κρύο ούτε ζεστη)! Στο άλλο σχολείο τα παιδιά και,οι συνάδελφοι ήταν υπέροχοι, έκανα τόσα δημιουργικά πράγματα μέσα στη χρονιά και ήταν ό,τι καλύτερο γενικά ως εργασιακή εμπειρία…Αυτό που κατάλαβα είναι ότι το σχολείο είναι σαν την ιδιωτική εκπαίδευση ×10, γιατί έχεις να κάνεις με έναν μεγάλο όγκο παιδιών…Γενικά το επάγγελμα μας μπορεί να σε πάει στον παράδεισο ή στην κόλαση, έχει να κάνει τόσο με την αλληλεπιδραση και την χημεία που θα,αναπτύξεις με τους μαθητές, που τίποτα δεν είναι σίγουρο για το πώς θα πάει η χρονιά.Εγώ φέτος αυτό που έκανα ήταν να ψάξω πληροφορίες από συναδέλφους για τα σχολεία και να μην διαλέξω όπως πέρσι που κοίταζα μόνο αποστάσεις και μόρια που δίνουν τα σχολεία!”
Επιπλέον αυτό που αναφέρεις για τα μεταπτυχιακά είναι μια πραγματικότητα η οποία γιγαντώθηκε ακριβώς επειδή τόσος πολύς κόσμος αναζητά την εξασφάλιση του δημοσίου. Έχει γίνει ένας ανταγωνισμός “χαρτιών” για την μοριοδότηση, ο οποίος είναι πραγματικά άχρηστος στην πράξη, καθώς η υπερεπάρκεια τυπικών προσόντων δεν διασφαλίζει εκείνες τις δεξιότητες που είναι πιο απαραίτητες σε έναν εκπαιδευτικό: τη μεταδοτικότητα, την ενθάρρυνση, την υπομονή, την ηγεσία δια του παραδείγματος. Αυτά λείπουν, συν την φοβερή ολιγωρία του κράτους τις τελευταίες τουλάχιστον 3 δεκαετίες, ώστε το σχολείο να λειτουργεί παιδαγωγικά κι αποτελεσματικά ταυτόχρονα. Και τα αποτελέσματα τα είδαμε: κάθε χρόνο και χειρότερα, παρόλο που οι εκπαιδευτικοί μας είναι οι πλέον καταρτισμένοι όλων των εποχών!
Προς το παρόν, και μέχρι τα πράγματα να γίνουν καλύτερα οικονομικά για σένα, ώστε να μπορέσεις να αποκτήσεις την πολυπόθητη μοριοδότηση, οι αιτήσεις για δουλειά σε φροντιστήρια, τα ιδιωτικά μαθήματα (με μπλοκάκι, κανονικά και νόμιμα, κάνεις έναρξη επαγγέλματος στην εφορία) και οι κρούσεις σε ιδιωτικά σχολεία είναι ένας τρόπος να απασχοληθείς στον τομέα σου. Παρόλο που δεν είναι ιδανικές οι συνθήκες, πιστεύω ότι η αίσθηση ότι δουλεύεις στο αντικείμενο που αγαπάς θα σε αποζημιώσει ηθικά. Δες προσεκτικά το άρθρο του Α Μπα για την δημιουργία ενός καλού βιογραφικού, εστίασε στα δυνατά σου σημεία κι άρχισε να χτυπάς στοχευμένα πόρτες. Μην απογοητευτείς, είναι ένα δύσκολο πράγμα η αγορά εργασίας, μια ζούγκλα. Όμως η ζωή δεν είναι μάταιη, είναι δώρο, κι η εργασία είναι μόνο ένα κομμάτι της. Βάλε πλάνο, οργανώσου και πάρε τις αναγκαίες αποφάσεις.
Όλα καλά να σου πάνε, στείλε μας update.
Πώς να φτιάξετε αποτελεσματικό βιογραφικό: 5 τεχνικές για ένα καλό CV
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Μήπως, χωρίς την αυξημένη πριμοδότηση και μοριοδότηση του μεταπτυχιακού, μόνο με το πτυχίο, μπορείς να χτυπήσεις κάποιες εντελώς απομακρυσμένες και δυσπρόσιτες περιοχές που όλοι θέλουν να αποφύγουν;
Αν ναι, αντέχεις μερικά χρόνια σε μακρινά νησιά ή στην πολύ βαθιά Ελλάδα για να μαζέψεις μόρια; Αλλά και για να δεις το επάγγελμα από μέσα, αν όντως σου κάνει;
“με μπλοκάκι, κανονικά και νόμιμα, κάνεις έναρξη επαγγέλματος στην εφορία” ; Για όνομα των θεών, όχι! Καινούρια στο επάγγελμα, άρα με σχετικά χαμηλές τιμές στα ιδιαίτερα, και με πραγματική δραστηριότητα Χ 7 ως 8 μήνες, και να πληρώνεις 12 μήνες ΟΑΕΕ, λογιστή, και πολύ σύντομα να φορολογείσαι με βάση τα καινούρια μέτρα σαν να έχεις κερδίσει μεικτό (και όχι καθαρό) βασικό μισθό Χ12; Εντελώς ασύμφορο. Οικονομική αυτοκτονία. Η μόνη περίπτωση που έχει νόημα είναι μήπως πετύχεις κάποιο πρόγραμμα επιδότησης ανέργων που στήνουν δική τους επιχείρηση, το οποίο να σου πληρώνει αυτό μπόλικους μήνες εισφορών στον ΟΑΕΕ, τότε έχει κάποιο νόημα.… Διαβάστε περισσότερα »
Καταλαβαίνεις και μόνος σου ότι δεν μπορώ επισήμως να προτρέψω σε παρανομία: τα μαύρα είναι φοροδιαφυγή. 😱
Θέτοντάς το όμως έτσι μπορεί κάποιος καλοπροαίρετος σχολιαστής να αναλύσει τη σκληρή πραγματικότητα και να συμβουλέψει περαιτέρω με ρεαλισμό. 👌
Τον πρώτο καιρό, όσο ακόμα δεν έχει την εμπειρία και δεν έχει δικτυωθεί, η μαύρη εργασία είναι μονόδρομος δεδομένου του υπάρχοντος καθεστώτος που ισχύει χωρίς διάκριση για ελεύθερους επαγγελματίες με σοβαρούς τζίρους και για μικρομικρούς ελεύθερους επαγγελματίες. Σε σοβαρότερες χώρες όπως η Γαλλία υπάρχει η διάκριση ανάμεσα στους πρώτους και στους δεύτερους, με το καθεστώς του autoentrepreneur που προβλέπει για αυτούς εξαιρετικά απλουστευμένες διοικητικές διαδικασίες, χαμηλή φορολόγηση και εξαιρετικά χαμηλές ασφαλιστικές εισφορές (με ελάχιστα συνταξιοδοτικά δικαιώματα από την άλλη). Αποτελεί δε συχνά το πρώτο βήμα για όσους θέλουν να δοκιμάσουν την τύχη τους σε μια δραστηριότητα ή για μακροχρόνια ανέργους… Διαβάστε περισσότερα »
Καλησπέρα, θα σου μιλήσω ως αναπληρώτρια εκπαιδευτικός… Δυστυχώς χωρίς δύο μεταπτυχιακά και δύο ξένες γλώσσες δεν υπάρχει καμία πιθανότητα να σε πάρουν ούτε στο πιο απομακρυσμένο νησί… Οπότε αν θέλεις να κάνεις μια αρχή βρες ένα φροντιστήριο να δουλέψεις, βάλε σε κάποια από τις πλατφόρμες που έχουν στοιχεία εκπαιδευτικών που παραδίδουν ιδιεταιρα. Βάλε στις κολώνες της γειτονιάς το όνομα σου. Μάζεψε χρήματα για να ξεκινήσεις ένα μεταπτυχιακό, εκτός εάν μπορείς να βρεις κανένα δωρεάν (κοίταξε και σε επαρχιακά πανεπιστήμια). Φυσικά παίζει ρόλο και η ειδικότητα σου… Καλή τύχη! Υ.Γ.: Εγώ πολύτεκνη και για να είμαι μέσα στα πράγματα και να… Διαβάστε περισσότερα »
Συνάδελφος εδώ. Πολυετή εμπειρία στον χώρο της εστίασης και πολύπαθο μίσος για τον κλάδο αυτό. Είχα φτάσει σε σημείο να έχω ξεχάσει τι ακριβώς σπούδασα. Είχα παρατήσει σχεδόν τη σκέψη ότι θέλω να ασχοληθώ με αυτό που σπούδασα. Μετά από χρόνια εργασίας στην εστίαση ήρθε ο κόβιντ. Και εκεί άρχισα να δικτυώνομαι. Έκανα αιτήσεις σε προγράμματα voucher, συμβάσεις εργασίας, σεμινάρια. Και με πήρανε σε όλα. Θέλει αρκετό ψάξιμο και ελπίδα. Τώρα μαζεύω χρήματα για να κάνω το μεταπτυχιακό μου. Λίγα λίγα αλλά κάλιο αργά παρά ποτέ. Τουλάχιστον απέκτησα έναν στόχο. Μην ακούς κανέναν. Προσπάθησε να αποταμιεύσεις έστω λίγα χρήματα μέχρι… Διαβάστε περισσότερα »