Οι Ματίνες Μανταρινάκη έχουν κι αυτές δικαίωμα στη ζωή!
______________
Η ιστορία της Πέγγυ Καρά μέσα σε μια Ματίνα Μανταρινάκη όπως την ξεχώρισα σήμερα
Αγαπητή Ρένα, αποφάσισα να στείλω κι εγώ σε εσένα μιας και με έχουν βοηθήσει πολύ οι εύστοχες απαντήσεις σου ανα περιπτώσεις…
Λοιπόν, το θέμα μου αφορά το άγχος της έκθεσης σε κόσμο, στην παρουσίαση, στο performing να το πώ έτσι…Έχω τα εφόδια να υποστηρίξω αυτό που κάνω και δουλεύω συνεχώς πάνω σε αυτό, δεν έχω εφησυχαστεί ποτέ και προσπαθώ να εξελίσσομαι.
Όλα καλά…μέχρι να φτάσει η ώρα της παρουσίασης. Αντί να “γεμίσει ” ο χώρος από εμένα, μάλλον το περιβάλλον πάει να με “καταπιεί”. Αποδίδω πολύ λιγότερο από αυτό που μπορώ και το καταλαβαίνω εκείνη την ώρα, αλλά είμαι ανήμπορη στο να το αποδιώξω. Ειλικρινά, σαν κάτι να με κυριεύει και ξαφνικά τρέμω, σφίγγομαι, ο λαιμός στεγνός, η καρδιά να χτυπάει τρελά, μια ζέστη σε όλο μου το σώμα, ένα μάγγωμα. Προσπαθώ να το κρύβω όσο γίνεται, αλλά αισθάνομαι οτι αντικατοπτρίζεται στην απόδοσή μου και πάνω μου.
Και μετά νιώθω ένα ράκος, γεμίζω με ανασφάλεια αν θα τα καταφέρω καθ’ όλη τη διάρκεια λόγω των δυσκολιών, που προκύπτουν από την αντίδραση του σώματός μου… Και σαν να μην έφτανε αυτό, εάν συναντηθεί το βλέμμα μου με κάποιον, τότε στρεσσάρομαι επιπλέον, προσπαθώντας να εκμαιεύσω τί σκέφτεται εκείνη την ώρα, αν με “εγκρίνει” ή όχι και πολλά άλλα τέτοια που δεν βοηθάν καθόλου στο αποτέλεσμα. Και ο χώρος είναι ξεκάθαρα ανταγωνιστικός, αυτό σημαίνει οτι πρέπει να δίνεις τον καλύτερό σου εαυτό και σίγουρα όχι αυτό που δείχνω εγώ και αδικώ εμένα.
Τί να κάνω; Έχω απογοητευτεί, αισθάνομαι πως το σώμα μου με ελέγχει και όχι εγώ αυτό. Υπάρχει τρόπος να απαλλαγώ από αυτές τις καταστάσεις;
Ευχαριστώ αν το διάβασες και εσύ και οι αναγνώστες και επίσης αν μπορέσεις να μου απαντήσεις, θα χαρώ πολύ!
ΑΠΟ ΤΗΝ – Μια Πέγγυ Καρρά εγκλωβισμένη σε μια Ματίνα Μανταρινάκη
__________________
Ας οργανώσουμε τη συζήτηση
Καταπληκτικό ερώτημα θέτεις κι ευχαριστώ για την εμπιστοσύνη σου στις απαντήσεις μου στην στήλη μας.
Δεν πρόκειται για έλλειψη αυτοπεποίθησης, πρόκειται για άγχος απόδοσης. Το οποίο σωματοποιείται κι εκδηλώνεται έτσι. Είναι συχνό σε καλλιτέχνες των performative arts και γι’αυτό θα σε στρέψω προς τα εκεί ώστε να βρούμε μαζί τεχνικές και μεθόδους που βοηθούν.
Το άγχος έχει τη δυνατότητα να βελτιώσει την απόδοση μέσω της αυξημένης εστίασης και δύναμης ή να επηρεάσει αρνητικά την απόδοση μέσω της απόσπασης της προσοχής και του μειωμένου ελέγχου της λεπτής κινητικότητας. Το πρώτο βήμα για τη διάκριση μεταξύ επιτυχίας ή αποτυχίας σε μια αγχωτική κατάσταση είναι η λήψη της απόφασης να συμμετάσχεις στη διαδικασία ή να αποσυρθείς. Η γνωστική αξιολόγηση περιγράφει τη διαδικασία αξιολόγησης ενός ερεθίσματος είτε ως πρόκληση που πρέπει να αντιμετωπιστεί, είτε ως ένα συντριπτικό εμπόδιο από το οποίο πρέπει να υποχωρήσουμε. Αυτό θα το κρίνεις επομένως εσύ, ανάλογα με την σπουδαιότητα.
Αυτό που μας λέει το ανθρώπινο σώμα για το άγχος, όμως, είναι ότι είναι ουδέτερο. Όταν ο εγκέφαλος και το σώμα λαμβάνουν για πρώτη φορά ένα νέο ερέθισμα από το περιβάλλον, ο εγκέφαλος ερμηνεύει αυτόν τον νέο στρεσογόνο παράγοντα και λέει στο σώμα πώς να αντιδράσει ανάλογα. Ο εγκέφαλος ρωτά: «Είναι θετικό αυτό το περιβαλλοντικό ερέθισμα; Είναι αρνητικό; Είναι άσχετο; Υπάρχει πιθανός κίνδυνος κοντά; Να τρέξουμε;»
Εάν ένας παράγοντας άγχους εκτιμηθεί ως αρνητικός ή απειλητικός, ακόμη και δυνητικά, ενεργοποιείται το συμπαθητικό νευρικό σύστημα (γνωστό και ως «απόκριση μάχης ή φυγής»). Αυτό μπορεί να θεωρηθεί ως το πεντάλ γκαζιού του σώματος. Μέσω μιας σειράς περίπλοκων εγκεφαλικών δραστηριοτήτων, το ορμονικό σύστημα απελευθερώνει μια σειρά από ορμόνες, συγκεκριμένα την αδρεναλίνη και την κορτιζόλη, που ενισχύουν τις αισθήσεις του σώματος. Ο καρδιακός ρυθμός αυξάνεται. Η προσοχή του σώματος αποσπάται από περιττά συστήματα, όπως το πεπτικό και το αναπαραγωγικό σύστημα, επιβραδύνοντας προσωρινά αυτές τις διαδικασίες. Η ενέργεια μπορεί να εκτιναχθεί στην αρχή, με αποτέλεσμα πιθανώς τρέμουλο ή δυσφορία στο στομάχι. Η διέγερση είναι υψηλή. Αυτή είναι η ενσωματωμένη λειτουργία επιβίωσης.
Ωστόσο, υπάρχει ένας άλλος κλάδος του ενσωματωμένου κυκλώματος διαχείρισης του στρες του σώματος, που ονομάζεται παρασυμπαθητικό νευρικό σύστημα, το οποίο είναι υπεύθυνο για την ανάκτηση και τη διατήρηση της ομοιόστασης. Θα πρέπει να λάβετε υπόψη αυτό το πεντάλ φρένου του σώματος.
Αρχικά, υπολόγισε ποια είναι τα πιο συνηθισμένα συμπτώματα του στρες απόδοσης: ταχυπαλμία, τρέμουλο, πεταλούδες, εφίδρωση, κρύα άκρα, αιχμηρές σκέψεις, ξηροστομία ή μη εστιασμένο μυαλό, για παράδειγμα. Στη συνέχεια, αρχισε να παρακολουθείς το επίπεδο ύπνου, τροφής, ενυδάτωσης και προετοιμασίας πριν από αγχωτικές καταστάσεις.
Η προετοιμασία για αγχωτικές καταστάσεις δεν επιτυγχάνεται μόνο μέσω της εξάσκησης των δεξιοτήτων και της πρόβας της γνώσης, αλλά και της γνωστικής ετοιμότητας, της επίγνωσης και της ενθάρρυνσης των μελών της ομάδας σου. Οι θετικές γνωστικές αξιολογήσεις ασκούνται μέσω της προσομοίωσης, μελέτης ανά περίπτωση και σκόπιμης νοητικής πρακτικής.
Ο σχεδιασμός της διαδικασίας ωφελεί. Αυτό περιλαμβάνει τη συλλογή των απαραίτητων πληροφοριών, τη συσκευασία, τον προγραμματισμό, τη διατύπωση των σωστών ερωτήσεων και την εφαρμογή ρουτίνας πριν από την εκτέλεση όσο το δυνατόν περισσότερα πριν από την «ώρα μηδέν», έτσι ώστε το 100% της εστίασής τους να είναι στην απόδοση.
Η χρήση νοερών εικόνων είναι ένα χρήσιμο εργαλείο στην προπαρασκευαστική φάση. Χρησιμοποιώντας τη φαντασία και τις πέντε αισθήσεις, αθλητές και καλλιτέχνες δημουργούν μια λεπτομερή νοερή εικόνα της κορυφαίας απόδοσης: πώς φαίνονται, πώς αισθάνονται και πώς βιώνουν το να βρίσκονται σε κατάσταση ροής και να αποδίδουν βέλτιστα, ακόμη και κάτω από τη λάμψη των φώτων και του κοινού και περιτριγυρισμένοι από θόρυβο. Η απεικόνιση επιτρέπει να εξοικειώσεις τον εγκέφαλό με δυνητικά νέα και αγχωτικά ερεθίσματα εκ των προτέρων.
Αν συμβεί κάτι που αναιρεί τον προγραμματισμό και τη νοερή εικόνα που δημιούργησες, κάτι απρόοπτο, πρέπει να κάνεις μια εσωτερική αποτίμηση του τι σου συμβαίνει. Αναρωτήσου:
Τι συναίσθημα νιώθω και πού;
Τι είναι αυτό που με αγχώνει;
Είναι κάτι επικίνδυνο;
Είναι όντως αρνητικό;
Η ενθάρρυνση να επαναλάβεις τις θετικές δηλώσεις του εαυτού σου ή της προπαρασκευαστικής διαδικασίας (δηλαδή, «Έχω ετοιμαστεί για αυτό. Είμαι έτοιμη») ή, κάποιος από την ομάδα σου να το επαναλάβει, είναι ένας απλός τρόπος να ενισχύσεις αυτή τη θετικότητα. Σε αυτή την περίπτωση, το fake it till you make it (υποκρίσου το μέχρι να το πετύχεις) ισχύει.
Τέλος, λάθη συμβαίνουν και μπορεί το σώμα να σε προδόσει. Αντί να μένεις στα λάθη και να χάσεις την εστίαση, επίλεξε ένα σωματικό υπόδειγμα (σκούπισμα των χεριών, πέρασμα του χεριού στα μαλλιά, κ.λπ.) ή ένα λεκτικό σήμα (“ας το ξεχάσουμε”, “σε άλλο ζήτημα” κλπ) για να βγεις από τον άσκοπο κύκλο του «Έκανα αυτό το φρικτό λάθος και τώρα…». Δεν χρειάζεται ούτε να υπεραντισταθμίσεις αμέσως το λάθος, που οδηγεί σε απόσπαση της προσοχής και κόπωση, αλλά χρησιμοποιώντας το λάθος ως κίνητρο για συνεχίσεις να αποδίδει καλά. Μόλις παρουσιαστεί ένα σφάλμα, γίνεται ένα κομμάτι του παρελθόντος και τίποτα δεν μπορείς να κάνεις πια. Επομένως, είναι σημαντικό να συντονιστείς ώστε να αποδώσεις πλέον στο μέγιστο της ικανότητάς σου- ούτε περισσότερο ούτε λιγότερο.
Καλή δύναμη!
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Εγώ όσες φορές έχει χρειαστεί να μιλήσω μπροστά σε κόσμο, κάνω το εξής: Εστιάζω το βλέμμα σε κάποιο κενό χώρο πχ σε καποιον τοίχο πίσω από τα άτομα στα οποία απευθύνομαι. Έτσι, φαίνεται σαν να κανω οπτική επαφή, ενώ στην ουσία δεν κανω. Επίσης αδειάζω το μυαλό από σκεψεις και εξωτερικά ερεθίσματα και επικεντρώνομαι σε αυτά που θέλω να πω. Πετυχαίνει πάντα.
Και μιας και πιάσαμε το Κων/νου κι Ελένης:
Ματίνα: ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗ ΚΥΡΙΑ ΦΩΦΩ, ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗ
Εχω έναν γνωστό που πρέπει να κάνει αρκετές παρουσιάσεις στην δουλειά του και να “εκτεθεί”. Δεν έχει πολλή αυτοπεποίθηση κι αυτό που λέει οτι τον βοήθησε πολύ είναι το γκρουπ αυτοσχεδιασμού στο οποίο συμμετέχει.
Μήπως να δοκίμαζες κι εσύ κάτι παρόμοιο;
Δεν εχω καταλαβει για τι περισταση μιλαμε και μπορει αυτο που θα πω να ειναι εκτος θεματος. Παρολαυτα, θα συμπληρωνα οτι υπαρχουν διαφορετικες ποιοτητες “performer” που κερδιζουν το κοινο. Καποια μπορει να κεντρισει το ενδιαφερον του κοινου με την σαγηνη του στυλ “σας εχω κερδισει και το ξερω”, αλλη με ενα θρασος τυπου “αυτη ειμαι και δεν με αφορα η αποδοχη, αρκει που ξερω τι κανω”, αλλη με την προσιτοτητα – οικειοτητα που κανει το κοινο να ταυτιζεται μαζι της, κλπ. Μπορει λοιπον το στυλ σου εσενα να ειναι αυτο της ηρεμης δυναμης, αλλα επειδη εχεις στο μυαλο σου ενα… Διαβάστε περισσότερα »
Φίλη γειά σου. Έκανα μετά από αιώνες λογαριασμό για να σου απαντήσω. Απ το γράμμα σου κατάλαβα πως είσαι ηθοποιός. Τις τεχνικές στις εξήγησε η Ρένα, διάβασε τες ξανά και ξανά. Αυτό που έχω να σου προτείνω είναι δύο βιογραφίες ηθοποιών που έχω ξεχωρίσει. Η πρώτη είναι του Τίτου Βανδη ” Κουβέντα με τους φίλους μου” και η δεύτερη του Βασίλη Κανάκη ” 30 χρονια Εθνικό Θέατρο σκηνή και παρασκηνια”. Αν μαντεψα σωστά και είσαι όντως ηθοποιός θα βρεις ειδικά το δεύτερο πολλαπλά χρήσιμο για τη δουλειά σου. Αν ψάξεις γενικά βιογραφίες καλλιτεχνών θα βρεις πολλές τέτοιες ιστορίες και προβλήματα.… Διαβάστε περισσότερα »
Ηθοποιός εδώ με μεταπτυχιακά στο αντικείμενο. Στα 18 μου όταν ξεκίνησα είχα αυτό που λες. Φοβόμουν παρά πολύ να εκτεθώ και δεν βοηθούσε ούτε το περιβάλλον της σχολής που ήμουν, καθώς τα παιδιά ό,τι έβλεπαν το κορόιδευαν και οι καθηγητές δεν το διαχειρίζονταν σωστά. Έτρεμα όταν έπρεπε να βγω στη σκηνή. Ίσως, να βοήθησαν οι επόμενες σπουδές που άλλαξα και πλέον δεν φοβάμαι να εκτεθώ. Ένα βιβλίο που μου άλλαξε τον τρόπο που σκεφτόμουν κι αν είσαι όντως ηθοποιός θα σε βοηθήσει εξίσου είναι το ένας ηθοποιός δημιουργείται του Στανισλάφσκι. Μπορεί να το γνωρίζεις ήδη αυτό το βιβλίο. Ένας performer… Διαβάστε περισσότερα »
αν δεν είσαι ηθοποιός και απλά πρέπει να παρουσιάσεις την δουλειά σου σε ακροατήριο μερικές πρακτικές συμβουλές είναι: να πας νωρίτερα στον χώρο της παρουσίασης για να εκλιματιστείς και εάν έχει ήδη μαζευτεί κόσμος μπορείς να κάνεις ψιλή κουβέντα μαζί τους για να χαλαρώσεις. Μπορείς επίσης να κερδίσεις το κοινό και να σπάσει ο πάγος επιστρατεύοντας το χιούμορ ή κάνοντας ένα αστείο. Επίσης να έχεις πάντα νερό δίπλα σου και να κάνεις παύσεις για να πίνεις ώστε να μην στεγνώνει το στόμα. Τέλος δοκίμασε να βιντεοσκοπήσεις μια παρουσίαση σου για να επιβεβαιώσεις ότι ίσως αυτό το άγχος που σε κυριεύει… Διαβάστε περισσότερα »
Καλησπέρα! Σχολιάζω λίγο καθυστερημένα αλλά ελπίζω να το δεις. Έρχομαι από επάγγελμα με μεγάλη έκθεση και θα σου πω αυτά που κάνω και που έχω μάθει όλα αυτα τα χρόνια. Το πρώτο: σε αντίθεση με το γνωστό “φαντάσου ότι είσαι μόνη σου” κανέ το ακριβώς αντίθετο. Προσπάθησε να ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΘΕΙΣ την έκθεση. Το δεύτερο: κάνε πολλά tryout. Μάζεψε φίλους και γνωστούς και κάνε όσο περισσότερες προσομοιώσεις μπορείς. Εκεί θα δεις πόσα πράγματα μπορούν να πάνε λάθος και θα τα προλάβεις τη μεγάλη μέρα. Το τρίτο: mental training. Οργάνωσε τη μέρα στο μυαλό σου και φαντάσου τη κάθε λεπτομέρεια. Εστίασε σε αυτά… Διαβάστε περισσότερα »
Πέρα από τις ομάδες αυτοσχεδιασμού, στο εξωτερικό, πάρα πολλοί που κάνουν παρουσιάσεις στη δουλειά του,ς, συμμετέχουν σε Toastmasters group. Υπάρχουν και στην Ελλάδα σε κάποιες πόλεις και κάνουν καλή δουλειά στην ανάπτυξη του δημόσιου λόγου
Διάβασε λίγο για συνειδητότητα [mindfulness] σε συνδυασμό με σωματικές ασκήσεις άγχους.