Γειά σου α, μπα μου και γειά σε όλη την παρέα.
Δεν έχω κάποια ερώτηση αυτή τη φορά, αλλά επειδή όλα αυτά που συμβαίνουν το τελευταίο καιρό με έχουν αναστατώσει κάπως, βρήκα την ευκαιρία να γράψω. Ξεκινάω λοιπόν. Στα 18 μου είχα κακοποιητική σχέση που κράτησε ένα χρόνο και κάτι μήνες. Τους τελευταίους μήνες εμένα στο σπίτι του πρώην μου, και κυριολεκτικά κάθε βράδυ ούρλιαζα από τη βία που ασκούσε.
Κανείς πότε δεν μίλησε, κανείς πότε δεν χτύπησε το κουδούνι να δουν αν είμαι καλά ή όχι, κανείς πότε δεν πήρε την Αστυνομία, έστω ανώνυμα να ειδοποιήσει, να δει τι συμβαίνει. Σιωπή, απόλυτη σιωπή. Μόνο ένα σημείωμα στο ασανσέρ να μου θυμίζει πως όλοι ξέρουν και να τους σιχαίνομαι όλους και πιο πολύ εμένα.
Ένα σημείωμα που έγραφε ότι κάποιος από την πολυκατοικία έκανε φασαρία και ενοχλεί τα βράδια. Ένα σημείωμα που με έκανε να μη φωνάζω τη λέξη βοήθεια τα βράδια, γιατί όλοι το ακούν και τους χαλάει τον ύπνο, ένα σημείωμα που με έκανε τα τρώω ξύλο αλλά σιωπηλά. Χωρίς να το ακούν, χωρίς να το ξέρουν, χωρίς να θέλουν να πιστέψουν ότι το ξέρουν.
Γνώρισα πρόσφατα μια κοπέλα που έμενε στην ίδια πολυκατοικία εκείνη την περίοδο. Στην ίδια ηλικία με εμένα τώρα κάπου στα 22. Κάπως το έφερε η συζήτηση και μου είπε καλά από πάνω έμενε μια τρελή, μια που σίγουρα ήταν υστερική έτσι όπως έκανε, δεν φαντάζεσαι.
Η κοπέλα ήμουν εγώ. Δεν το είπα, δεν είχε κανένα νόημα να εξηγήσω τον εαυτό μου, σε κάποια που έχει βγάλει το συμπέρασμα της.
Πάγωσα όμως όταν συνειδητοποίησα με πόση ευκολία το είπε, τόσο αβίαστα, δίχως ίχνος ενσυναίσθησης, δίχως ντροπή, δίχως ενοχές.
Συνειδητοποίησα ότι σε μια πρόταση κατόρθωσε να απογυμνώσει όλη τη σαπίλα της κοινωνίας. Αποκρυστάλλωσε όλη τη κουλτούρα μιας κοινωνίας.
Μιας κοινωνίας που σιωπά όταν ακούει ουρλιαχτά και τη λέξη βοήθεια, αλλά ανυψώνει φωνή για να κρίνει, για να χαρακτηρίσει, για να σχολιάσει, για να επιρρίψει ευθύνες, για να εξάγει ένα συμπέρασμα το οποίο δεν θα πηγαίνει κόντρα στην συνείδηση τους, δεν θα τους χαλάει τον ύπνο.
Δεν πρέπει να απορεί κάνεις γιατί τα θύματα δεν μιλάνε, έτσι τα έχει μάθει η κοινωνία, με το να μην τα βοηθάει, με το να τα μαθαίνει να σιωπαίνουν, με το να τα μαθαίνει πόσο την ενοχλεί η λέξη βοήθεια, και όσο τη λες τόσο περισσότερο θα σε αγνοεί.
Αυτό που θέλει είναι να σε κρίνει, να σε στήσει σε ένα τοίχο και να σε κατηγορήσει, να σου πει γιατί δεν μίλησες, μα μίλαγα και κάνατε ότι δεν ακούγατε, με είπατε υστερική τρελή οτιδήποτε, μα φώναξα βοήθεια και μου είπατε ενοχλώ, ότι δεν σας αφήνω να κοιμάστε, μα είμαι μπροστά σας με σημάδια και κλάματα, σας ζητάω πάγο για τις μελανιές και κάνετε ότι δεν με βλέπετε.
Λυπάμαι, αλήθεια όχι τόσο για το ότι υπάρχουν οι θύτες πρακτικά, αλλά γιατί ότι συνένοχοι είναι όλοι. Όλοι ξέρουν ακούν βλέπουν μα δεν τους νοιάζεις. Θύτες είναι όλοι όσοι δεν βοηθούν ενώ ξέρουν, όλοι όσοι σε κρίνουν, όλοι όσοι σου ρίχνουν ευθύνες.
-Υστερική
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
(Και ο θύτης είναι ο καημένος που ζει με μια τρελή).
Είναι περιττό να στέλνουμε αγκαλιές αλλά αν αυτό ανακουφίζει εσένα να σου στείλω μια χιλιάδα. Νομίζω ότι πιο πολύ θα ήθελα να ξέρεις εσύ και άλλα θυματα ότι ανακατεύομαι, ότι τηλεφωνώ στην αστυνομία, ότι ρωτάω, ότι προσπαθώ να κάνω οτι μπορώ, και λέω σε όλους να κάνουν το ίδιο.
Λυπάμαι πολύ για αυτό που σου συνέβει. Δεν φταις εσύ επειδή αντιδρούσες, αυτό ακριβώς έπρεπε να κάνεις. Παρόλο που συμφωνώ με το κείμενό σου ως προς τα συμπεράσματά σου για την κοινωνία και για το πως επιλέγει να ενοχλείται από το να κάνει κάτι, έχω ακριβώς την αντίθετη εμπειρία και θα την γράψω όχι για να ακυρώσω αυτά που λες, που ισχύουν, αλλά για να επισημάνω ότι υπάρχει ευτυχώς ελπίδα. Μέναμε προσωρινά στο διαμέρισμα που νοίκιαζε εκείνος (εγώ είχα δικό μου σπίτι). Οι τσακωμοί μας ήταν σχεδόν καθημερινοί, και οι περισσότεροι κατέληγαν σε λεκτική κακοποίηση, απειλές και βία (με την… Διαβάστε περισσότερα »
Τωρα θυμήθηκα που έμενα απο κάτω μας μια οικογένεια με παιδιά και η γυναίκα ουρλιαζε ολη την ωρα και την είχαμε βγαλει υστερική στην γειτονιά. Ανοιξε ο καιρος, ανοιξαν τα παραθυρα, ακούγαμε καλύτερα τι γινόταν. Η γυναίκα είχε κινητικά προβλήματα ,δύο παιδιά που έκαναν χαμό και τον άντρα της να λείπει. Τελικά δεν ήταν υστερική κορίτσια, απλά δεν την άκουγε ποτέ κανείς και έβγαινε εκτός εαυτού. Χωρίς βοήθεια, μόνη της και να μη μπορεί να περπατήσει. Θα μπορούσε να μην φωνάζει? ναι, θα μπορούσε. Αλλά ποιος μπορεί να κρίνει τελικά τι γίνεται σ ένα σπίτι? Με αυτά που άκουγα μάλλον… Διαβάστε περισσότερα »
Αυτούς τους χαρακτηρισμούς “υστερική” και “ουρλιάζει χωρίς λόγο” τους θεωρώ φοβερά μαλακισμένες δικαιολογίες για να μη μπεις στον κόπο να σηκώσεις το ξερό σου και να πάρεις τηλέφωνο να κάνεις καταγγελία. Λες και δε μπορούμε να ξεχωρίσουμε πότε κάποια τσιρίζει γιατί έτσι και πότε ουρλιάζει γιατί τρώει ξύλο. Έχω ξυπνήσει από φωνές σε 4 διαφορετικές περιπτώσεις: Τη μία ήταν η μητέρα μου που την είχε φέρει ο πατέρας μου στα όριά της και είχε πάθει πραγματικά υστερία, μας πήρε πάνω από δίωρο να την ηρεμήσουμε και τη λυπήθηκε η ψυχή μου εκείνο το βράδυ. Τη δεύτερη ήταν η από κάτω… Διαβάστε περισσότερα »
Η σιωπή είναι συνενοχή…
Από τα πιο αληθινά και σκληρά ποστ. Λυπάμαι πάρα πολύ για αυτό που έζησες και σε πράγματι, είναι πολύ πιο εύκολο να πεις ότι είναι υστερικη, ότι θέλει και κάθεται, ότι είναι ερωτικό παιχνίδι, ότι δεν μας αφορά τι κάνουν στη ζωή τους και άλλα πολλά τέτοια. Γιατι έτσι ξορκιζεις το κακό. Αλλιώς θα καταλάβεις ότι είναι δίπλα σου και ότι αφορά εσένα και τότε θα χάσεις σίγουρα τον ύπνο σου. Μείνε στην αλήθεια σου και να θυμάσαι ότι εμείς είμαστε μαζί σου.
Και σε αυτό το κείμενο και στο άλλο με την κοπέλα που παραλίγο να την βιάσουν οι 2 τύποι έχει πατηθεί το “χα χα” ως αντίδραση. Θέλω να πιστεύω πως έχει πατηθεί κατά λάθος από το scrollάρισμα , αλλιώς ας μου εξηγήσει κάποιος που είναι το αστείο σε αυτά τα δύο κείμενα διότι προσωπικά δεν το αντιλαμβάνομαι 🤔
Λυπάμαι πραγματικά γι’ αυτό που βίωσες και εύχομαι να είσαι καλά. Είναι απίστευτο πόσο αναπαράγεται παντού η εικόνα της υστερικής γυναίκας που γκρινιάζει για τα πάντα και δικαιολογείται η βία του άντρα ως αγανάκτηση. Βέβαια αν δεν υπάρχει ο παραλογισμό του ‘’η ίδια φταίει που την χτυπάει αλλά και που δε φεύγει’’, πάντα θα υπάρχει το ”πού να μπλέξεις τώρα…”. (Είχαν κάνει ένα πείραμα στη Βουλγαρία. Το 2017 μια γυναίκα δολοφονήθηκε βάναυσα από τον σύντροφό της. Οι φωνές της ακούγονταν για 50 λεπτά αλλά κανένας δεν αντεδρασε, ούτε καλεσε την αστυνομία. Η ομάδα που έκανε το πείραμα πήγε μετά από… Διαβάστε περισσότερα »
Λυπάμαι πολύ για αυτό που σου συνέβη και για την αντίδραση των γύρω σου. Δυστυχώς για κάποιους αυτα είναι νορμάλ. Σε συναδελφισσες παντρεμένες που ανέφερα απίστευτο καυγά ζευγαριού ένα 15Αυγουστο, η απάντηση ξέρεις ποια ήταν; ότι αυτά συμβαίνουν ανάμεσα στα ζευγάρια! Όλες οι φωνές, τα σπασίματα, οι βρισιές, οι φωνές ΟΛΑ περιγράφηκαν σαν “αυτά συμβαίνουν αναμεσα στα ζευγάρια ” και ειναι από τις φορές που χαίρομαι που είμαι μόνη, αν αυτό είναι που πρέπει να αντιμετωπίσω. Πως να πάρεις τηλέφωνο όταν αυτά συμβαίνουν ανάμεσα στα ζευγάρια… και ημουν η περίεργη που τους έλεγα ότι οχι αυτά δεν συμβαίνουν ανάμεσα στα… Διαβάστε περισσότερα »
Καταπέλτης το κείμενο σου, με συγκλόνισε η πικρή και ντροπιαστική αλήθεια που περιγράφεις.