Μ’ άρπαξε από τον λαιμό και καταλήξαμε στο τμήμα

Πριν 3 χρόνια γνώρισα έναν άντρα 20 χρόνια νεώτερό μου.

Ήταν ένας άνθρωπος χαρισματικός. Καλλιτέχνης, ευαίσθητος, τρυφερός και δοτικός. Τον ερωτεύτηκα μετά την πρώτη μας συνάντηση.

Οι πρώτες μας συναντήσεις είχαν άρωμα μεγάλου έρωτα. Τα red flags που με κοιτάζανε κατάματα, επέλεξα να τα αγνοήσω. Προβληματάκια στο σεξ, όπου έφταιγα εγώ. Καυγαδάκια για ψύλλου πήδημα, όπου φυσικά πάλι έφταιγα εγώ.

Fast forward ένα χρόνο αργότερα. Οι καβγάδες ήταν σχεδόν καθημερινοί κι εγώ ασφυκτιούσα. Με ζήλευε παθολογικά, μέχρι έλεγχο στις αναρτήσεις μου στα σόσιαλ έκανε. Η λεκτική βία και η προσπάθεια να με μειώνει ήταν ο κανόνας. Η κατάσταση κλιμακωνόταν τάχιστα.

Ένα βράδυ ήρθε σπίτι μεθυσμένος και χαπακωμένος και με άρπαξε απ’ τον λαιμό. Φώναξα την αστυνομία και καταλήξαμε στο τμήμα (το πώς αντιμετωπιστήκαμε εκείνος κι εγώ απ’ τους μπάτσους θα μπορούσε να αποτελέσει ένα εντελώς ξεχωριστό θέμα).

Γύρισα σπίτι μου ξημερώματα. Μετά από λίγη ώρα ήταν έξω απ’ την πόρτα μου. Την κλώτσαγε με μανία, απαιτώντας να ανοίξω, απειλώντας να με σκοτώσει. Ξαναφώναξα την αστυνομία. Εξαφανίστηκε.

Η επόμενη κίνηση ήταν να πάει σπίτι του και να κάνει την ίδια υβριστική ανάρτηση στη σελίδα της κόρης μου, της κολλητής μου και του φροντιστηρίου που δούλευα.
Βίωσα μεγάλο φόβο. Και ακόμα μεγαλύτερη αγανάκτηση γιατί η αντιμετώπισή μου – και από γυναίκες – ήταν “ε, καλά, κάτι θα έκανες κι εσύ”.

Λυπάμαι που διαρκώς ανακαλύπτω ότι ακόμα και οι πιο δυνατές από μας κάποια στιγμή έχουν πέσει θύματα μιας τέτοιας σχέσης.

Εγώ κατάφερα να ξεφύγω γιατί ήμουν εγώ. Κάποιες άλλες δεν είναι τόσο τυχερές. Κάθονται ίσως λίγο ακόμα. Η κατάληξη είναι γνωστή.

Ελπίζω μια ακόμα μαρτυρία, η δική μου, να σου φανεί χρήσιμη.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News