Όταν μετράς πόση ώρα πέρασε απ’το προηγούμενο τσιγάρο του

Το κείμενο αυτό αποτελεί κομμάτι του αφιερώματος που ετοίμασε το Α,μπα για τα πρώτα σημάδια κακοποιητικών χαρακτήρων. Πιστεύουμε ότι η εμπειρία της μιας είναι η προστασία της άλλης. Ο στόχος μας είναι, στο τέλος του Σαββατοκύριακου, να σας έχουμε διαβεβαιώσει ότι όχι, δεν ήσασταν υπερβολικές. 

Γράφει η Ε. Π., εκπαιδευτικός

Είσαι σε κακοποιητική σχέση όταν βλέπεις εσένα:

Να μετράς του πόση ώρα πέρασε από το προηγούμενο τσιγάρο του, ώστε να ξέρεις αν είναι σε θέση να παραμείνει ψύχραιμος κατά την επικοινωνία σας. Αν θα καταφέρεις να κάνεις μια απλή συνεννόηση, π.χ. για το αν θα πάει σουπερ μάρκετ, ή αν θα αρχίσει να σου ουρλιάζει νευρικά χωρίς λόγο και να σε μειώνει με χαρακτηρισμούς. Εσύ, όμως, να λες ακόμη ότι ‘φταίει το τσιγάρο, που πέρασε η ώρα και έχει ανάγκη να ξανακαπνίσει, γι’ αυτο είναι νευρικός’. Όχι επειδή είναι κακοποιητής.

Να σε χαρακτηρίζει ως ‘υστερική’ και ‘τρελή‘ επειδή η αδερφή σου πάσχει από ψυχικά νοσήματα, άρα κάθε φορά που διαφωνείς ή που δεν επιτρέπεις στη μάνα του να κάνει κουμάντο στην κοινή σας ζωή, είσαι εξ ορισμού “τρελή” αντιστοίχως.

Να μη συμμετέχει στα οικονομικά του σπιτιού, επειδή η δουλειά του δεν του αποφέρει αρκετά οικονομικά κέρδη. Όταν εσύ ζητάς τα αυτονόητα μισά, ή προτείνεις να πιάσει πρωινή δουλειά αντί των λίγων ωρών του φροντιστηρίου, αυτός να σου λέει: ” Δεν ντρέπεσαι να μου ζητάς και χρήματα, όταν εσύ είσαι δημόσια υπάλληλος, ενώ εγώ καθηγητάκος του φροντιστηρίου που το καλοκαίρι μένω άνεργος;”

Να βήχει το τρίχρονο παιδί σας από ίωση και αυτός να σε κατηγορεί που το έβγαλες έξω πριν τέσσερις ημέρες στις κούνιες (προ κορωνοϊού) , άρα κόλλησε εκεί. ‘Έτσι είστε εσείς οι πουτάνες που δε θέλετε να κάθεστε σπίτι σας και θέλετε να τριγυρνάτε όλη μέρα έξω’.

Να βγαίνεις με τις φίλες σου και όταν γυρνάς να σου κλαίγεται γιατί τον άφησες μόνο του σπίτι, αυτόν που σε αγαπάει, ενώ οι φίλες σου θα σε προδώσουν με την πρώτη ευκαιρία.

Να μοιράζεσαι 2 μιση ώρες της ημέρας  την απόσταση προς τη δουλειά στην άλλη άκρη της Αθήνας με συνάδελφο και να αποφασίζει με τη μάνα του ότι κάτι τρέχει με αυτόν. Να σε κατηγορούν μπροστά στο παιδί σου και οι δύο σε διαφορετικό χρόνο, με τα ίδια λόγια για εξωσυζυγική σχέση.

Να γυρνάς από τη δουλειά σου που απέχει 32 χιλιόμετρα από το σπίτι και να περιμένει να τον σερβίρεις μεσημεριανό.

Να λέει: “Α, εσένα ζητάει το παιδί, εμένα δε με θέλει, είναι μαμάκιας’‘, χωρίς να έχει σηκωθεί μία φορά να το πάρει αγκαλιά το βράδυ που κλαίει ή να το πάρει μέσα στην ημέρα να παίξουν.

Να κλαίει τεσσάρων ημερών το παιδί από κωλικούς, το μέσα σου από την καισαρική σα Λέγκο τουβλάκια να κινείται πάνω κάτω ενώ ζαλίζεσαι και να περνάς το βράδυ τρίβοντάς της την κοιλίτσα, όρθια στις 4 το πρωί. Από τα κλάμματα να ξυπνά αυτός και να ουρλιάζει ξαπλωμένος: ”Την τάισες;- Ναι.”

”Την άλλαξες;- Ναι.”

Σηκώνεται από την κρεββατοκάμαρα με ορμή και με τις άκρες των δαχτύλων του, σου χτυπά το μέτωπο ουρλιάζοντας δυνατότερα από το μωρό που κλαίει: “Γίδι, ε, γίδι. Είσαι άχρηστη, τρίψε την στην κοιλιά της. Άχρηστη, γίδι Ούτε να την τρίψεις δεν ξερεις”. Την άλλη μέρα: ‘Ε, αστεία έκανα, έ, ξέρεις πώς είμαι εγώ, τα λέω εκείνη τη στιγμή για να ξεσπάσω, και μετά ξεθυμαίνω. Δεν τα εννοώ.” Ούτε καν συγγνώμη για τη στάχτη στα μάτια.

Να πετάει μικροπράγματα θυμωμένα, να κοπανάει πόρτες, να σε κυνηγάει παραληρώντας στο σπίτι ενώ εσύ λες: “Δε σου επιτρέπω να μου μιλάς έτσι, σταμάτα τώρα”, κι όμως, να συνεχίζει τα λογύδρια περί του πόσο υστερική και τσαπατσούλα είσαι (επειδή δε μαζεύεις τα ΔΙΚΑ ΤΟΥ πράγματα).

Να λέει ‘ σε λατρεύω’ , μετά από όλα τα παραπάνω, κι ακόμα άλλα.

Να είναι μόνιμα κουρασμένος για τα πάντα λόγω δουλειάς. Εσύ που κάνεις δυο δουλειές να μην κάθεσαι ούτε λεπτό.

Να σου ζητά να μη χωρίσετε, αλλά να γίνεις πιο οργανωμένη, ώστε να καταφέρνεις να φέρνεις βόλτα πρωινή δουλειά, ιδιαίτερα το απόγευμα, παιδί και νοικοκυριό, ώστε να μην κουράζεσαι και αντιδράς ουρλιάζοντας απηυδησμένα και απέλπισμένα. Αυτή είναι η λύση στην κρίση που περνάει ο γάμος σας. Η καλύτερη οργάνωσή ΣΟΥ. Ώστε να μην κουράζεσαι και του γκρινιάζεις.

Να σπάει το πέδιλό σου στην παιδική χαρά και να  μην πηγαίνει να σου φέρει ένα άλλο ζευγάρι παπούτσια από το σπίτι σας που βρίσκεται 5 λεπτά παρακάτω. Επειδή είναι τάχα κουρασμένος και επειδή καλά να πάθεις που κυκλοφορείς με τέτοια παλιά παπούτσια. Και να ζητάς από  άλλες μαμάδες που το βλέπουν όλο αυτό να σου κρατήσουν το παιδί στις κούνιες για να πεταχτείς κούτσα κούτσα στο σπίτι. Τότε να του λέει μια γιαγιά συμμαθήτριας του παιδιού ότι δε φέρονται έτσι οι άντρες στις γυναίκες τους και μόνο τότε να πηγαίνει να σου φέρει παπούτσια . Το βράδυ να σου στήνει καβγά και να βρίζει τη γριούλα που ανακατεύεται στα προσωπικά των τρίτων.

Να κρύβεις ότι βλέπεις ψυχολόγο.

Να μην του αποκαλύπτεις τα έσοδά σου. Να πληρώνεις εσύ για όλα, να αγχώνεσαι να κλείσουν οι λογαριασμοί στο τέλος του μήνα, χωρίς αυτός να ασχολείται με τα του σπιτιού.

Να είσαι εκπαιδευτικός σε σχολείο με Ρομά και παλιννοστούντες και να μειώνει τη δουλειά που κάνεις/ προσφέρεις και που χρειάζεσαι χρόνο για να προετοιμαστείς.’ Τι προετοιμάζεσαι τώρα, σάμπως θα τα μάθουν οι γύφτοι;” ” Εμ, βέβαια, πιο πολύ ενδιαφέρεσαι για τους γύφτους και τους Ρωσοπόντιους, παρά για την οικογένειά σου”

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News