Η μητερα μου ηταν παντα ανασφαλης, χειριστικη, με πολλα ψυχικα τραυματα και ασχημο παρελθον.
Ειναι πλεον 75 χρόνων και τα πρώτα συμπτώματα ανοιας κανουν την εμφάνιση τους. Αρνείται καθε θεραπευτικη προσέγγιση.
Η προσωπικότητα της και η αρχη της νοσου κανουν ένα εκρηκτικό σχεδιασμο για την σχεση και την επικοινωνία μας, παρολο που μας χωρίζει χιλιομετρική απόσταση. Η ταση της να με ενοχοποιει για την μοναξια της, η ειρωνια και ο κυνισμος με τους οποίους αντιμετωπίζει τις επιλογές, τα όρια και τη σταση ζωης μου παραμενουν.
Παραμενουν επίσης εκφράσεις αγαπης και στοργής σε μικρα χρονικα διαλλειματα. Μετα η τοξικοτητα επανέρχεται. Δεν ξερω πλεον πως να τη χειριστώ.
Η ψυχοθεραπεία με βοηθάει να ειμαι πιο ψύχραιμη. Μεσα μου υποφερω βαθυα.
Σκεφτομαι να σταματήσω ριζικα καθε επαφη με το οποίο ψυχικο κοστος και για τις δυο μας. Εχω αναγκη τη γνώμη σας.
ΑΠΟ ΤHΝ – Παρασκευή
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Mίλησε με κάποιον γιατρό που ειδικεύεται στην άνοια ή με κάποιο κέντρο, για να σε ενημερώσουν, για τα συμπτώματα της ασθένειας. Ό,τι χειρότερο μπορείς να κάνεις είναι να αφήσεις έναν άνθρωπο που πάσχει από άνοια στη μοίρα του. Υπάρχει κάποιος κοντά της; Zει με κάποιον άλλον; Δεν είναι καλό ένας άνθρωπος με άνοια να ζει μόνος του. Χρειάζεται βοήθεια. Μπορεί να το εκφράζει με λάθος τρόπους, αλλά αυτό χρειάζεται. Μίλα με ειδικό, για να δεις πως μπορείς να την προσφέρεις. Και μην την εγκαταλείπεις. Όχι τώρα.
Δεν χρωστάμε στους γονείς μας τιποτε. Και ειδικα σε κακες “μητερες”.
Να την αφησει μονη της, αυτο τής αξιζει ετσι κατεστραμμενη που ειναι λογω του κακου χαρακτηρα της.
Αλλιως θα καταστραφει και η ιδια. Είναι προτιμοτερο να πάει και η κορη στον βυθό;;; Η αλλη ειναι ήδη εκει απο δικη της επιλογη. Ας προσεχε τοτε που είχε περισσοτερο μυαλο. Ετσι ειναι αυτα.
Η” Αγία ” ελληνική οικογένεια σε όποια από τις εκφάνσεις της, αφού σε ευνουχίσει σαν μικρό παιδί και δεν σε αφήσει ποτέ να απογαλακτιστείς ολοκληρωτικά,θα σου φορτώσει βαρίδια ενοχές με τα “πρέπει” σε ώριμη ηλικία και θα σε συμπαρασύρει στον βυθό. Εκτός από τις win win καταστάσεις υπάρχουν και οι lose lose σαν την δική σου περίπτωση. Προσωπικά θα διάλεγα την απομάκρυνση με διακριτική, έμμεση όμως επαφή κι όταν η άνοια προχωρήσει μια παροχή φροντίδας ανάλογα βέβαια με τα οικονομικά σας. Η επιλογή του μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα. Καλή δύναμη και πρόσεχε τον εαυτό σου.
Θέλεις να ξεκόψεις ριζικά έναν δικό σου άνρθωπο, τη μητέρα σου, σε μεγάλη ηλικία τώρα που εμφανίζονται τα προβλήματα υγείας και η άνοια. Πολλά που της καταλογίζεις ως συμπτώματα τοξικότητας είναι στα συγκαταλεγόμενα συμπτώματα της εκφυλίζουσας κατάστασης της υγείας της.
Μπορείς να το κάνεις. Δεν θα είσαι η πρώτη , ούτε η τελευταία.
Στο σημείο αυτό κάνε τα κουμάντα σου για τα γεράματα και συ η ίδια. Χρειάζονται πολλά χρήματα και , αν έχεις ακόμα σώας τας φρένας, γερό στομάχι για ένα καλό γηροκομείο που θα πρέπει να φροντίσεις από μόνη σου να εισαχθείς κατα προτίμηση πριν καταπέσεις.
Απαντηση που σκορπαει ενοχικα φουλ, σαν του παπα της ενορίας , πιο τοξικη και απο τη μητέρα της γραφουσας.
και πόσο άραγε τοξική είναι η μητέρα της γράφουσας; Από την ιστορία φαίνεται τόσο τοξική όσο η μέση ηλικιωμένη, γυναίκα/μητέρα που απέμεινε μόνη, έγινε πικρόχολη από τα χρόνια και την πατριαρχεία και αρχίζουν η κατάσταση΄της να εκφυλίζεται. Ναι, η ανθρώπινη κατάσταση είναι τοξική.
Απο την ιστορία φαινεται ότι ηταν ανεκαθεν τοξικη, και έτσι, σαν τοξικη τη βιωνει η γράφουσα και γιαυτο αναζητάει βοήθεια. Δεν θεωρω οτι η μεση ηλικιωμενη γυναίκα είναι τοσο μονη και πικροχολη. Παρα πολλες ηλικιωμένες γυναικες εχουν διαλέξει το δρόμο της προσωπικής εξελιξης, της διαχείρισης της μοναξιάς τους, δέχονται ιατρικη βοήθεια και προσφερουν αγάπη αντί να εντεινουν την ενοχη στα παιδιά τους. Ευτυχώς!
Η άνοια είναι μια πολύ δύσκολη ασθένεια. Αλλάζει εντελώς η προσωπικότητα του ατόμου και χρειάζονται ατσάλινα νεύρα, υπομονή και πολλή αγάπη από τον φροντιστή. Μπορείτε να απευθυνθείτε σε προγράμματα βοήθειας στο σπίτι αν η μητέρα σας ζει μόνη, να πάρετε πληροφορίες και βοήθεια από κέντρα ημέρας Alzheimer’s του δήμου σας. Συμβουλευτική από κέντρα όπως ο Νέστωρ στην κυψέλη. Αν δεν έχετε καλή σχέση σίγουρα δεν θα βελτιωθεί τώρα που η μητέρα σας ασθένησε. Καλύτερα, να επιστρατεύσετε κάποιον που εμπιστεύεται ώστε να την πείσει να επισκεφτεί έναν νευρολόγο για επίσημη διάγνωση και αγωγη. Σε περίπτωση που βρίσκεται σε ένα συγκεκριμένο στάδιο… Διαβάστε περισσότερα »
Δεν διαβάζω για πατέρα οπότε θα απαντήσω σαν να μην υπάρχει. Αν θες να απομακρυνθείς do it, αλλά πιστεύω πρέπει να συζητήσετε (αν γίνεται κ με κάποια επίσιμη δήλωση) τι θέλει/μπορεί να γίνει όταν η ασθένεια της θα χειροτερέψει (εφόσον δεν δέχεται ότι έχει κάτι, η συζήτηση μπορεί να γίνει με βάση το ΑΝ πάθει κάτι). Γιατί αν είσαι η μόνη κοντινή συγγενής, απομακρυνθείς δεν απομακρυνθέις, εσύ θα αναγκαστείς να πάρεις αποφάσεις όταν δεν θα μπορεί η ίδια.
Εκανα λογαριασμό για να σχολιάσω σε αυτό το post… Δυστυχώς στην ηλικία της μητέρας σου Υπάρχουν πολλές γυναίκες με παρόμοιες συμπεριφορές ο λόγος για αυτό είναι Προφανώς κοινωνικός και δεν έχει σχέση με τη συζήτηση. Το λέω αυτό γιατί δεν είναι ο στόχος ούτε και έχει νόημα να δαιμονοποιεις τη μητέρα σου… από την άλλη όμως τα δικά σου όρια είναι κάτι διαφορετικό από το αν η μητέρα σου έχει αδικηθεί στη ζωή της… Δεν χρειάζεται ο άλλος να είναι ο Χίτλερ ή ο σατανάς για να μας βασανίζει πόσο μάλλον για να φροντίζουμε τον εαυτό μας… η περίπτωση της… Διαβάστε περισσότερα »
Αγαπητή Παρασκευή, η εγκατάλειψη της μητέρας σου αυτή τη δεδομένη στιγμή δεν είναι καλή σκέψη. Για αρχή, επειδή από ο,τι κατάλαβα πάντα υπήρχαν δυσλειτουργίες στη μεταξύ σας σχέση, ξεχώρισε ότι τώρα η συμπεριφορά της μητέρας σου οφείλεται σε νόσο και μάλιστα σε ασθένεια που επιδεινώνει την τοξικότητα, χωρίς όμως να ευθύνεται. Προσπάθησε να συνεννοηθείς με άλλα άτομο, όσα και αν υπάρχουν, ώστε να να της προσφέρετε την κατάλληλη βοήθεια. Εννοείται και εσύ προσωπικά προστατεψου και συνέχισε την ψυχοθεραπεία σου και την προσωπική σου θεραπεία από τα τραύματα που έχεις μέσα σου, αλλά να θυμάσαι ότι πλέον η μητέρα σου είναι… Διαβάστε περισσότερα »