Γειά σε ολ@!
Θέλω να μοιραστώ μία ιστορία, η οποία με ντρόπιαζε πολύ εδώ και χρόνια, αλλά τώρα κατάλαβα ότι δεν είναι δικό μου λάθος. Έχω έναν μεγαλύτερο αδερφό, ο οποίος ήταν από μικρός ευέξαπτος και νταής. Χτυπούσε, φώναζε, επέβαλε το δικό του με κάθε τρόπο. Οι γονείς μου δεν ανησύχησαν ποτέ καθώς φαίνεται, ο μπαμπάς μου γιατί ήταν κι ο ίδιος βίαιος και ευέξαπτος και η μαμά μου γιατί είτε του είχε αδυναμία είτε είχε συνηθίσει στο στερεότυπο ότι “άντρας είναι, θα πει και μια κουβέντα παραπάνω, θα χτυπήσει ” κλπ.
Μεγαλώνοντας, άρχισε να μου ασκεί μεγάλη ψυχολογική βία. Με μείωνε, με ακύρωνε, με έκανε να ντρέπομαι για τον εαυτό μου, και το χειρότερο, με απομάκρυνε από τους γονείς μας. Κάθε φορά που μιλούσα μαζί τους, για οτιδήποτε, ερχόταν και ανακατευόταν στη συζήτηση ή στεκόταν απλώς χωρίς να μιλάει και με κοιτούσε επίμονα, με αποτέλεσμα να με κάνει να φοβάμαι.
Μια φορά που μάλωνα με τη μαμά μου, ήρθε ωρυόμενος και άρχισε να μου φωνάζει “Δε θα μιλάς έτσι στη μάνα μου!” με άρπαξε από τον λαιμό και με κόλλησε στον τοίχο. Οι γονείς μου δεν έκαναν τίποτα, κατηγόρησαν εμένα επειδή τον νευρίαζα με τον τρόπο μου. Έγινα θύμα μέσα στο ίδιο μου το σπίτι. Να μην εκφράζομαι, να μην μιλάω γιατί φοβόμουν τι θα γίνει, να τον αποφεύγω, να φοβάμαι να μιλήσω στους γονείς μου γιατί με ζήλευε τρομερά και δεν ήθελε να με βλέπει να τους μιλάω. Ένα μαρτύριο. Και φυσικά αυτό έγινε ξανά και ξανά, η βία ποτέ δεν σταματάει στη μία φορά.
Και πάντα νόμιζα πως κάνω κάτι λάθος. Τώρα μένω δυστυχώς ακόμα μαζί τους, και η μοναδική μου σκέψη ακόμα και όταν κοιμάμαι είναι να βρω δουλειά να φύγω. Να μπορέσω να φύγω. Ζω σε έναν εφιάλτη. Τον μισώ. Και δεν νιώθω πια τύψεις για αυτό.
ΑΠΟ ΤΗΝ – Απελπισμένη
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Κοριτσάκι μου ,έχω ανατριχιασει. Δε φτάνει μόνο να τον μισείς, πρέπει να κάνεις κάτι για να υψώσεις το ανάστημα σου. Βρες μια φίλη, μια συγκάτοικο, δουλειά, οτιδήποτε για να φύγεις. Ρίξε μαύρη πέτρα πίσω σου. Μέχρι να φύγεις , κάνε μαθήματα αυτοάμυνας αν θες. Διάβασε βιβλία για ενδυνάμωση. Επικεντρωσου στο στόχο “φυγή από το πατρικό”. Απέφευγε τον με διπλωματία και εξυπνάδα. Αν σε ακουμπήσει κάνε καταγγελία, όσο κι αν σου φαίνεται ακραίο. Προσπάθησε να μιλήσεις στη μαμά σου , όπως το έκανες και εδώ και να της πεις ότι αν δε κάνετε κάτι ,ο γιοκας της θα καταλήξει σαν τα… Διαβάστε περισσότερα »
Και ο δικός μου αδερφός ήταν κακοποιητικός. Φοιτητές συγκατοικουσαμε και ήταν ευέξαπτος, με χτυπούσε, με μείωνε , φώναζε και όλα έπρεπε να είναι όπως τα ήθελε αυτός. Οι γονείς μου έλεγαν μην μας ενοχλείτε όταν κατέφευγα σε αυτούς. Δυστυχώς λίγα χρόνια αργότερα διαγνώστηκα με ψυχική διαταραχή που πιστεύω είχε σχέση με αυτή την κακοποίηση. Μετάνιωσα που δεν βρήκα δουλειά τότε ,να φύγω από το σπίτι που μέναμε μαζί. Καταλαβαίνω αυτό που περνάς,θα έλεγα να βρεις μια δουλειά και να γίνεις ανεξάρτητη . Είναι επικίνδυνες συμπεριφορές αυτές και δεν ξέρεις που μπορεί να σε οδηγήσει η χρόνια κακοποίηση.
Αν δεν σε πειράζει που ρωτωυ,πως καταφερες να αποδράσεις απο αυτόν;
Απλά κάποια στιγμή πήρε πτυχίο και εφυγε. Και όταν έπαθα το πρόβλημα ψυχικής υγείας μάλλον από τύψεις άλλαξε συμπεριφορά. Αν και δεν συγκατοικουσαμε πλέον.
Βιώνεις κακοποίηση και απο τον ίδιο τον πατέρα σου. Η μητέρα σου επίσης εχει μια κακοποιητικη σχεση με τον πατέρα σου και τον γιο της. Νομίζω υπάρχει λόγος που εστιάζεις μόνο στον αδερφό σου. Υπάρχει ως φαινόμενο στη κυριολεξία η βία συγκεκριμένα των αδερφών (μεγαλύτερων ή μικρότερων) προς τις γυναίκες αδερφές τους… μπορείς να αναζητήσεις σχετικά στο διαδίκτυο. Σε κάτι τετοια πρέπει να ανοίγουν τα ματια τους κατι 40ris/ρηδες για να δουν την πραγματική μορφή της ανδρικής βιας αλλά πονάει πολύ να δεις οτι είσαι ενας απο αυτούς. Για τώρα, αγνόησε τον,μη του Μίκας ποτέ ακόμα κι αν σου απευθύνει… Διαβάστε περισσότερα »
Πολλά και σύνθετα μας περιγράφεις καλή μου μέσα στην απελπισία σου. Δεν ξέρω την ηλικία σου, υποψιάζομαι δεν είσαι ανεξάρτητη ακόμα. Έχεις μεγαλώσει σε ένα κακοποιητικό περιβάλλον και φυσικά σου φορτώθηκαν ενοχές. Περιμένεις να εισακουστείς απο τους ανθρώπους που θεωρείς οικογένεια σου, που υποτίθεται θα έπρεπε να σου συμπαραστέκονται αλλα άδικος κόπος, δεν ακούν. Δεν θα ακούσουν ποτέ καλή μου, δεν θέλουν γιατι αν το κανουν θα ερθουν αντιμέτωποι με τις ευθύνες τους που διαχρονικά αγνοούν. Κατανοείς πως το πρώτο βήμα είναι να φύγεις ωστε να είναι στον δικό σου έλεγχο αν και πόση θα είναι η επαφή σας. Εως… Διαβάστε περισσότερα »
Γλυκεια μου περιγραφεις εναν επικινδυνο ψυχασθενη και για αυτο εχουν ευθυνη και οι γονεις σου δυστυχως. Κανε οτι μπορεις να γινεις οικονομικα ανεξαρτητη και φυγε οσο πιο μακρια απο αυτο το τοξικο και αρρωστημενο περιβαλλον δεν σου αξιζει ολο αυτο και δεν ειναι επιλογη σου. Βρες δουλεια νοικιασε ενα σπιτι και φυγε πριν συμβει κατι χειροτερο. Πιστεψε σε εσενα και θα τα καταφερεις ΜΠΟΡΕΙΣ.
Ω Θεε μου με αγγιξε πολυ αυτή η ανάρτηση. Πολύ κοντινά βιωματα. Και μενα τολμησε να με αρπαξει απο τον λαιμο.Την αδερφη του. Που δεν του φταιει σε τιποτα και απλως ειχε την ΑΤΥΧΙΑ να τον εχει συγγενη.Και ναι ο πατερας μας ενας τραμπουκος και αυτος. Του αρεσε παντα να τραμπουκιζει γυναικες και για το πόσες γειτονισσες του εχει τραμπουκισει εχω χάσει τον λογαριασμο. Ειλικρινα ταυτιζομαι οσο δεν φανταζεσαι. Να ξερεις οτι δεν εισαι η μόνη. Τα ιδια και εδω: εγκλωβισμενη στο ιδιο σπιτι με τραμπούκους. Δεν ξερω καμια συμβουλη μόνο κουραγιο και σπρώξ´το απο παντού να φύγεις απο εκει… Διαβάστε περισσότερα »
Αγαπητή μου φιλη δεν φαντάζεσαι ποσο πολύ καταλαβαίνω τι περνάς. Εχω βιωσει ακριβως το ιδιο και οι κακοποιητικες συμπεριφορες που βιωνα μεσα στο σπιτι μου απο τον πατερα μου και την αδερφη μου ηταν και ο λογος που ξεκινησα ψυχοθεραπεια. Απλα καντε μου την χαρη σας παρακαλω και σβηστε τον τιτλο “τι κανει η πατριαρχια στους αντρες”. Εχω βιώσει ακριβως το ιδιο πραγμα που περιγραφει η κοπελα απο την αδερφη μου και ειμαι αντρας. Λοιπον απο οτι καταλαβαινω ο πατερας σου ειναι πονεμενος ανθρωπος και ο αδερφος σου εχει τους γονεις σου πολυ ψηλα και αναζηταει την αποδοχη τους. Οπως… Διαβάστε περισσότερα »