Η κακοποίηση της κακοποίησης ω κακοποίηση
Μεγάλωσα σε ένα άσχημο περιβάλλον, πλέον είμαι 25 και ζηλεύω τους ανθρώπους που είχαν μια όμορφη παιδική ηλικία, γιατί η δική μου ήταν μέσα στον φόβο.
Ο μπαμπάς μου και η μαμά μου δεν τα πάνε καλά (ανέκαθεν). Συνεχώς τσακώνονται για τα πάντα, αλλά φυσικά υπάρχει λόγος. Ο πατέρας μου έχει απατήσει την μητέρα μου πολλές φορές, ωστόσο είναι μια συζήτηση που απλώς υπάρχει σαν τον ελέφαντα στο δωμάτιο. Δεν συζητάμε ποτέ ανοιχτά για πράγματα που έχουν γίνει, απλώς η μαμά μου θα πετάξει άσχημες μπηχτές, θα μας πει την αλήθεια (φουσκωμένη) και ο μπαμπάς μου; ε, θα τα αρνηθεί όλα.
Οι γονείς μου ήταν πάρα πολύ αυστηροί μαζί μου μεγαλώνοντας, δεν με άφηναν να βγαίνω, δεν με άφηναν να βάφομαι, να φοράω “προκλητικά” ρούχα, να έχω αγόρια φίλους, δεν με άφησαν ακόμη και να κάνω τρύπα στα αυτιά μου, ως έφηβη. Δεν είχα ποτέ πολλούς φίλους, γιατί δεν μπορούσα ποτέ να τους δω.
Ένιωθα ένα “περίεργο” παιδάκι, γιατί έτσι με είχαν ονομάσει στο σπίτι, σε περίπτωση που ζητούσα κάτι από τα λογικά πράγματα. Εκτός από τα παραπάνω, ο λόγος που δεν έφτανα στα άκρα ήταν επειδή ο πατέρας μου έβγαινε εκτός εαυτού όταν νεύριαζε και τον φοβόμουν. Μάλιστα, όταν ήμουν 16 δεν μου μιλούσε για 6 μήνες, ενώ ζούσαμε στο ίδιο σπίτι, γιατί είχε δει κάποια μηνύματα στο λάπτοπ μου με ένα αγόρι και μου είχε πει επί λέξη: “Εγώ κάποιους ανθρώπους στη ζωή μου τους κάνω delete, και από εδώ και πέρα εσύ δεν θα είσαι κόρη μου, είσαι μια άγνωστη, δεν με ενδιαφέρει αν αύριο πεθάνεις, δεν υπάρχεις πια για εμένα”.
Τον είχα δει να χτυπάει την μαμά μου, να της πετάει πράγματα, να σπάει πράγματα και μια μέρα προσπάθησε να χτυπήσει και εμένα αλλά μπήκε στην μέση ο αδερφός μου. Σήκωσε μια ξύλινη καρέκλα και προσπάθησε να την σπάσει πάνω μου, ωστόσο ο αδερφός μου με έκανε στην άκρη και έσπασε ακριβώς μπροστά μου.
Με λίγα λόγια, μεγάλωσα σε ένα κακοποιητικό σπίτι και ακόμη και αν τελικά δεν με είχε χτυπήσει ποτέ (από όσο θυμάμαι, γιατί στο μυαλό μου είναι πολύ πιο νορμάλ πράγμα, από ότι σε άλλους ανθρώπους) μου μιλούσε πολύ, πολύ, πολύ άσχημα. Αυτή είναι μια αλήθεια που δεν αντιμετωπίζω συχνά και για αυτό τα γράφω.
Ωστόσο η κακοποίηση για εμένα δεν είχε τελειώσει εκεί. Όταν έγινα 17 γνώρισα ένα αγόρι με το οποίο είχα σχέση κρυφά και προφανώς ανήκε στο μοτίβο του μπαμπά μου. Ήθελε να με ελέγξει με τα πάντα, ήταν υπερβολικά ζηλιάρης, έβλεπε παντού “απειλές”, μου έθετε παράλογους περιορισμούς. Μια μέρα πάνω σε ένα τσακωμό με άρπαξε από τα μαλλιά και με έριξε κάτω, μετά από λίγο χωρίσαμε (τον χώρισα).
Ύστερα γνώρισα τον επόμενο κακοποιητικό μαλάκα. Αυτός ήταν ακριβώς σαν τον μπαμπά μου. Στους άλλους φαίνεται το καλύτερο παιδί και στο σπίτι.. ε στο σπίτι καταλάβατε. Ήμουν μαζί του για 2 μιση χρόνια. Η κακοποίηση ξεκίνησε λεκτικά μετά από 8 μήνες αφού είχα μάθει ότι με είχε απατήσει. Τον χώρισα και μετά από 2 μήνες τα βρήκαμε. Γιατί; Γιατί ήμουν μικρή και αθώα είναι η απάντηση και φυσικά γιατί το είχα δει ήδη στο σπίτι μου.
Ήθελε να με ελέγξει, ζήλευε όποιον άνδρα είχα γύρω μου με είχε απομονώσει από τους φίλους μου και τότε ξεκίνησαν όλα. Ξεκίνησε να με το να μου κλείνει το στόμα με πολλή δύναμη στους τσακωμούς, μετά με σφαλιάρες, μετά με χτυπήματα στα πόδια ώσπου φτάσαμε σε έναν τσακωμό.
Τον είχα χωρίσει γιατί μια μέρα συνειδητοποίησα πως είχα γίνει η μαμά μου. Ήρθε στο σπίτι μου να πάρει πράγματα και κρυφά πήρε το κινητό μου και άρχισε να το ψάχνει. Είδε κάποια μηνύματα από το κινητό μου με ένα φίλο μου που ζήλευε (χωρίς κανένα δικαίωμα) και ήξερα πως με περίμενε το χειρότερο. Ήταν η πρώτη φορά που αποφάσισα να παλέψω και όχι να αμύνομαι. Δεν θυμάμαι τι έγινε σε εκείνον τον τσακωμό. Θυμάμαι πως μετά ήμουν γεμάτη μώλωπές και ότι έχω ακόμη ένα σημάδι στο πόδι μου από αυτά που συνέβησαν εκείνη την ημέρα (4 χρόνια πριν).
Η συνειδητοποίηση ήρθε 2 χρόνια μετά, όταν είχα λάβει μέρος σε μια ημερίδα για κακοποιημένες γυναίκες και κατάλαβα πως ανήκω και εγώ σε αυτές. Ακόμη με πονάει πως ένας μαλάκας με έβαλε να υποστώ κάτι που πραγματικά δεν φταίω, δεν είναι συγκυρία, δεν είναι τίποτε. Μου άφησε ένα τραύμα, μια πληγή που δεν γιατρεύεται και ένα σημάδι στο πόδι για να το θυμάμαι για πάντα.
Δεν έκανα τίποτα, δεν κάλεσα αστυνομία, δεν έκανα καταγγελία τίποτα. Νιώθω πολλές τύψεις για αυτό. Το είπα μόνο στην μητέρα του, την οποία πήρα τηλέφωνο να έρθει να τον μαζέψει μετά, γιατί να ξέρετε πως μετά το παίζουν θύματα και κλαίγονται. Δεν με έχει ενοχλήσει ξανά, ελπίζω να μην ενοχλήσει ποτέ καμία.
Το χειρότερο που μου έχει μείνει ήταν οι λέξεις του, μου έλεγε πως αυτό αξίζω. Με χτυπούσε και μου έλεγε “το αξίζεις”. Και ναι, αυτή είναι η χειρότερη σκέψη μου, αυτή ήταν από παιδί και όταν την ξεστομούσε πονούσε πιο πολύ και από αυτά που έκανε.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Θα σου πω ότι δεν είσαι η μόνη και δεν είσαι μόνη. Και θα σου στείλω και μια ζεστή αγκαλιά από αυτές τις μαμαδιστικες τις ζεστές και πολύ σφιχτές. Το ότι βίωσες κακοποίηση όταν ήσουν παιδί παίζει ρόλο , όμως δε σημαίνει ότι αν δεν είχες βιώσει ή αν η μαμά σου είχε χωρίσει με τον μπαμπά σου δε θα είχες κακοποιηθεί από κάποιο αρχιντι. Σε αυτή τη θέση μπορεί να βρεθεί οποιαδήποτε γυναίκα , οποιαδήποτε στιγμή. Εγώ έχω βρεθεί. Και δεν με έλεγχαν όταν ήμουν παιδί. Ο,τι ήθελα να κάνω το έκανα. Η δε μαμά μου χώρισε τον αλκοολικό… Διαβάστε περισσότερα »
Τι διαβάζω πάλι σήμερα….
Lioness, δεν έχω λόγια πραγματικά.
Wow. ❤️
Every time I witness a strong person,
I want to know:
What dark did you conquer in your story?
Mountains do not rise without earthquakes.
Katherine MacKenett
Pattern.
Αυτή είναι η λέξη που ψάχνεις.
Μεγάλωσες σε ένα κακοποιητικο περιβάλλον,έμαθες ότι η κακοποίηση και η αγάπη μπορούν να συνυπάρχουν και αναπαρηγαγες αυτο το μοτίβο.
Θες ψυχοθεραπεία.
Πολλή ψυχοθεραπεία με ψυχίατρο.
Το να σπάσεις τον κύκλο τραύματος δεν είναι εύκολο πράγμα,η δε περίοδος healing ακόμα πιο δύσκολη.
Όταν ξεκινήσεις ψυχοθεραπεία και καταλάβεις τι συμβαίνει και γιατί θα πας με δικηγόρο και θα κάνεις και τις καταγγελίες που πρέπει σε όλα τα καθαρματα που πέρασαν απ την ζωή σου ( ναι εννοώ και τον μπαμπακα)
Καλή τύχη και μεγαλη αγκαλιά!
Μπράβο σου που κατάλαβες οτι κακοποιήθηκες, που αντιστάθηκες και που έσπασες τον κύκλο της βίας. Δεν φταις εσύ, μεγάλωσες έτσι. Το παράδειγμα που είχες ήταν μια μητέρα που υπομένει κι ένας πατέρας που φωνάζει και χτυπά. Εκανες την αρχή και αναγνώρισες το πρόβλημα, τώρα είναι ώρα να το λύσεις. Ξεκίνα ψυχοθεραπεία, θα σε βοηθήσει πολύ. Πριν από λίγο καιρό μας έστειλε την ιστορία της μια αναγνώστρια που είχε έναν σύζυγο που την κακοποιούσε λεκτικά και ψυχολογικά αλλά δεν χώριζε λόγο του παιδιού. Ελπίζω να διαβάσεις αυτή την ιστορία και να φανταστείς οτι αυτή θα μπορούσε να είναι η κόρη σου… Διαβάστε περισσότερα »
Χρειάζεσαι οπωσδήποτε ψυχική βοήθεια. Σου έχουν μάθει ότι είσαι ανάξια, ότι δεν μπορείς να ορίσεις τη ζωή σου και πώς σου φέρονται, ότι δεν αξίζεις αγάπη κι αν λάβεις ποτέ… θα είναι με ξύλο και συναισθηματική κακοποίηση, κακοποίηση, κακοποίηση. Είναι ευχάριστο που αντιλήφθηκες τι είναι και το παραδέχεσαι στον εαυτό σου… Πολλές και πολλοί δεν το κάνουν, εθελοτυφλούν, μα είναι μπαμπάς μου, οι γονείς αγαπάνε τα παιδιά τους, ο μπαμπάς/ η μαμά μου με αγαπάει… έχουν ακόμα δρόμο να διανύσουν… Αυτό είναι το φυσικό, οι γονείς να αγαπάνε τα παιδιά τους…δεν μπορώ να καταλάβω πώς ένας άνθρωπος φτάνει σε αυτό… Διαβάστε περισσότερα »
ελπίζω να έφυγες απ’ το πατρικό σου!!
Όταν πιστέψεις πραγματικά ότι αξίζεις κάτι καλύτερο δεν θα σε ελκύουν αλλο τέτοιοι άντρες. Θα τις βλεπεις από την αρχή αυτές τις συμπεριφορές και θα φεύγεις. Καταλαβαίνω τον πόνο και το κενό που κουβαλάς από το σπίτι σου. Αλλά έχεις όλη τη ζωή μπροστά σου για αν να το αλλάξεις αυτό. Να μην γίνεις η μάνα σου να μην ανεχτείς ούτε μια σφαλιάρα. Γιατί δεν το αξίζεις. Αυτό θέλει δουλειά. Αλλά θα τα καταφέρεις. Μπράβο που βγήκες από αυτές τις σχέσεις. Ήταν πολύ δύσκολο.
Λυπάμαι πάρα πολύ για ότι έχετε υποστεί. Χαίρομαι που ξεφύγατε. Δυο συμβουλές. Πιάστε και τον αδερφό σας και ελέγξτε να σπάσει κι εκείνος αυτές τις συμπεριφορές και να αποφύγει να μιμηθεί τον πατέρα του στην δική του ζωή. Η δεύτερη συμβουλή είναι να κάνετε καταγγελία για τις προηγούμενες σχέσεις σας και για τον πατέρα αλλά αν χρειαστεί και για τον αδερφό σας. Είναι σκληρό και θα σας φανεί δύσκολο λόγω συγγένειας αλλά πρέπει να υπάρχουν συνέπειες στις πράξεις μας. Κι εσείς κι ο αδερφός σας νιώθατε ότι είναι λάθος το περιβάλλον. Ελπίζω να βρείτε ένα καλύτερο μέλλον.
Ο αδελφός τις έσπασε την ημέρα που την τράβηξε. Δεν τολμώ βέβαια να σκεφτώ τα τραύματα που κουβαλάει και τους ρόλους που ανέλαβε χωρίς να είναι ευθύνη του οπότε ναι θα συμφωνήσω, χρειάζεται βοήθεια κι εκείνος.
Είσαι μόλις 25 χρονών κι έχεις πλήρως συνειδητοποιήσει το εύρος της κακοποίησης που έχεις υποστεί. Μπορείς πλέον να την αναγνωρίσεις και να μιλήσεις γι αυτή. Παρ’ όλα όσα έχεις υποστεί αναγνωρίζεις ξεκάθαρα την πραγματικότητα και τους χειρισμούς των θυτών που τη διαστρεβλώνουν. Όλα αυτά δείχνουν μεγάλη ψυχική δύναμη, κοφτερό μυαλό, ικανότητα για ενδοσκόπηση, μόλις στα 25 σου! Αξίζει να είσαι περήφανη για τον εαυτό σου! Ταυτίστηκα σε αρκετά σημεία, οι αυστηροί γονείς με τους ατέλειωτους περιορισμούς και απαγορεύσεις, ο αυταρχικός πατέρας, ο τρόμος μη νευριάσει και βγει εκτός εαυτού, οι κρυφές σχέσεις με αγόρια, η αίσθηση ότι είμαι εγώ παράξενη… Διαβάστε περισσότερα »
Yπάρχουν άνθρωποι που δεν μεγάλωσαν σε κακοποιητικό περιβάλλον, αλλά είχαν την ατυχία να συναντήσουν κακοποιητικούς ανθρώπους στο δρόμο τους. Ίσως ο άνθρωπος που έχει μεγαλώσει σε κακοποιητικό περιβάλλον μπορεί να αναγνωρίσει τον κακοποιητικό άνθρωπο πιο εύκολα, να δει τα σημάδια από νωρίς-ίσως. Όμως κανείς δεν είναι προετοιμασμένος για τη βία, όταν ξεκινά μια σχέση. ‘Άλλος δρόμος από τη φυγή δεν υπάρχει. Το δύσκολο είναι να πάρεις την απόφαση, ειδικά αν είσαι ερωτευμένος με τον άλλο. Όμως η κακοποίηση και ο έρωτας, η αγάπη δεν έχουν καμμία σχέση, είναι παράλληλες γραμμές που δεν συναντιούνται ποτέ. Το κακό το μόνο που κάνει… Διαβάστε περισσότερα »
Δεν χρειάζεσαι άδεια για να ζεις γκόμενο και φίλους.Το πρόβλημα ξεκίνησε επειδή ας περιόρισαν σε ελευθερία.Πες μας μόνο πως έφυγες από κει σε παρακαλώ