Δεν ξέρω αν έχεις ιδέα ποιος είναι ο Aziz Ansari και για τι πράγμα μιλάω, μιλάω για κάτι που συνέβη πριν περίπου έναν χρόνο. Αν δεν ξέρεις λοιπόν, μάθε ότι ο Αζίζ είναι πολύ διάσημος κωμικός και ότι μια από τις πιο μεγάλες του δουλειές είναι η σειρά Master of None, για την οποία πήρε και Χρυσή Σφαίρα. Σε πολλά από όσα έχει κάνει επαγγελματικά ανά τα χρόνια, υπάρχει το μοτίβο των γνωριμιών, του dating, του σεξ και των σχέσεων, με σύγχρονη ματιά, έως και φεμινιστική -θα τολμούσε κανείς να πει.
Παράλληλα, είναι δηλωμένα υπέρμαχος του κινήματος ενάντια στη σεξουαλική παρενόχληση, και μάλιστα παρέλαβε τη Χρυσή Σφαίρα του φορώντας την επίσημη καρφίτσα Time’s Up, που ήταν το σλόγκαν της εξέλιξης του Me Too, και σημαίνει Τέλος Χρόνου για όλους αυτούς που παρενοχλούν.
Και πριν ένα χρόνο περίπου, βγήκε στη δημοσιότητα ένα άρθρο που παραθέτει μια λεπτομερή αληθινή μαρτυρία μιας κοπέλας με το ψευδώνυμο Γκρέις, η οποία βγήκε ραντεβού με τον Αζίζ, και το πράγμα δεν πήγε καθόλου καλά.
Το άρθρο έγινε βάιραλ και πολλά κορίτσια ένιωσαν διαβάζοντάς το όπως είχαν νιώσει και τις προάλλες, με το Cat Person, ένα διήγημα που ανέφερα την περασμένη εβδομάδα, το οποίο ήταν σοκαριστικά αληθινό. Ένα διήγημα που ταιριάζει στη νέα εποχή του #metoo, στην αφυπνισμένη κοινωνία που αναγνωρίζει το πρόβλημα της σεξουαλικής παρενόχλησης και σεξουαλικής επιβολής. Το διήγημα περιέγραφε με τρόπο υπερρεαλιστικό το πόσο σπάνια και φευγαλέα μπορεί να είναι στην πράξη η συναίνεση στο 100%, και το πόσο ένα πολλά υποσχόμενο ραντεβού μπορεί να μετατραπεί σε τρομακτικό.
Και η περιγραφή του ραντεβού με τον Αζίζ έχει αρκετά κοινά με το διήγημα αυτό. Τι έγινε στο ραντεβού; Να σου πω. Γνωρίστηκαν σε ένα πάρτι, εκείνη ενθουσιάστηκε που τον είδε από κοντά γιατί τον θαύμαζε γενικά και βέβαια μιλάμε για έναν πολύ διάσημο τύπο που βλέπεις στην πραγματική ζωή και παθαίνεις ένα κάτι, ο Αζίζ αρχικά την έφτυσε, μετά της έδωσε σημασία γιατί είχαν και οι δύο την ίδια ρετρό φωτογραφική μηχανή, φεύγοντας αντάλλαξαν τηλέφωνα, της έστειλε μετά αυτός, για μια εβδομάδα μιλούσαν μηνυματικώς, μετά κανόνισαν να βγουν. Πήγαν για φαγητό κοντά στο σπίτι του Αζίζ, μετά πήγαν σπίτι του, ήπιαν κρασί, και μετά αρχίζει το κομμάτι το προβληματικό.
Το άρθρο έχει μια λεπτομερέστατη περιγραφή βραδιάς με λίγο φάσωμα, λίγα προκαταρκτικά, λίγα περισσότερα προκαταρκτικά, λίγο στοματικό σεξ, μπόλικο κρυφτό ή αν θες κυνηγητό, και απύθμενο, ανελέητο κριντζάρισμα, από απλά άβολο έως φουλ ανατριχιαστικό.
Ας κάνουμε λίγο την αυτοψία της βραδιάς:
Ο Αζίζ δεν βίασε την Γκρέις. Δεν απείλησε την Γκρέις. Δεν τρόμαξε την Γκρέις. Σταματούσε όταν εκείνη του έλεγε να σταματήσει. Της κάλεσε ταξί όταν εκείνη ήθελε να φύγει. Αλλά, επίσης, ο Αζίζ πίεσε την Γκρέις. Την πίεσε όσο γινόταν να πιέσει χωρίς βία και εξαναγκασμό λεκτικά ή σωματικά. Την πίεσε όσο γινόταν «ειρηνικά». Σταματούσε να κάνει ό,τι έκανε για πολύ λίγο, και ξανάρχιζε μετά. Ξανά και ξανά και ξανά. Δεν φαίνεται να έπαιρνε τα μηνύματα που έστελνε η Γκρέις σοβαρά. Δεν πρόσεχε τις αντιδράσεις της, να καταλάβει ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Δεν νοιαζόταν που εκείνη δεν φαινόταν να θέλει πραγματικά. Παρόλο που της είπε ότι το θέμα είναι να περάσουν και οι δύο καλά, δεν αξιολόγησε την κατάσταση αποτελεσματικά. Απ’ την άλλη, η Γκρέις δεν επικοινώνησε πώς αισθανόταν ξεκάθαρα και ρητά. Και το πράγμα πήγε σκατά. Ποιος φταίει τελικά;
Εκείνες τις μέρες που βγήκε η υπόθεση στη δημοσιότητα, ακούστηκαν πολλές γνώμες στα σόσιαλ, και θέλω να τις δούμε μαζί, γιατί τέτοιου είδους συζητήσεις από δω και πέρα θα μας απασχολούν όλο και περισσότερο. Ο λόγος που ξαναθυμήθηκα τον Αζίζ Ανσάρι τώρα είναι γιατί μέσα στον τελευταίο μήνα έχει ξεμυτίσει από τον σχετικό κατ’ οίκον περιορισμό στον οποίο είχε υποβάλει τον εαυτό του μέχρι να καταλαγιάσει το θέμα, και έχει ξανακάνει σταντ-απ ενώ ως τώρα απέφευγε τη δημοσιότητα.
Εκείνες τις μέρες λοιπόν, υπήρχαν δύο οπτικές:
Οπτική 1: «Φταίει η χαζή που αφού λέει ότι δεν ήθελε, δεν σηκώθηκε να φύγει, που όλο το βράδυ ήταν τραβάτε με κι ας κλαίω».
Συλλογιστική: Η Γκρέις δεν είπε τίποτα τελείως ξεκάθαρα, δεν έδωσε ποτέ σαφή μηνύματα. Δεν έθεσε σαφή όρια, δεν δήλωσε τι ήθελε και τι δεν ήθελε και ως πού ήθελε, περίμενε ο άλλος να μυρίσει τα νύχια του, να καταλάβει τι αισθανόταν και να πράξει όπως εκείνη ήθελε.
Οπτική 2: «Φταίει ο διάσημος που εκμεταλλεύτηκε το θαυμασμό του θύματος και την πίεσε να κάνει πράγματα που δεν ήθελε».
Συλλογιστική: Ο Αζίζ έπρεπε να το είχε δει, να είχε καταλάβει ότι η κοπέλα δεν ήθελε, ειδικά όντας αυτός που είναι και έχοντας δουλέψει πάνω στα συγκεκριμένα ζητήματα. Έπρεπε να είχε λάβει τα μηνύματα, όφειλε να είναι καλύτερος.
Στην πρώτη οπτική, που φταίει η Γκρέις, ακούστηκαν οι παρακάτω γνώμες:
Γνώμη 1: «όταν φλερτάρεις με κάποιον επί μια εβδομάδα, πας για δείπνο μαζί του και επιστρέφεις σπίτι του, τι περιμένεις να συμβεί;»
Καλή ερώτηση. Καλή ερώτηση, παρόλο που είναι η λάθος ερώτηση. Ας πούμε ότι περιμένεις ότι ο άλλος έχει πιθανότητες να θέλει να κάνετε σεξ. Όμως τι; Αφού αυτός μπορεί να θέλει σεξ, άρα, θα συμβεί; Έχω δηλώσει στο παρελθόν ότι μετά από αυτά που μου έχουν συμβεί εμένα, δεν υπάρχει περίπτωση να πάω στο σπίτι κάποιου ή να έρθει στο δικό μου, αν δεν είμαι διατεθειμένη να κάνω σεξ μαζί του. Οπότε ναι, επειδή έπαθα, έμαθα αυτό να περιμένω να συμβεί. Σεξ. Μόνο που η απόφασή μου αυτή ήταν συνειδητή, για να με προστατεύσω, επειδή κάηκα στο παρελθόν. Δεν ήταν αυτός ο τρόπος που σκεφτόμουν από μόνη μου, ο εργοστασιακός. Δεν είναι ότι αυτό είναι το σωστό και έτσι πρέπει να είναι τα πράγματα. Δεν είναι ότι προφανώς το να πας σπίτι με κάποιον σημαίνει σεξ. Κάνουμε κι άλλα πράγματα στα σπίτια μας. Δεν θα έπρεπε κανείς να περιμένει κάτι άλλο από αυτό που θα ήθελε να κάνει, και που θα ένιωθε άνετα να κάνει. Και, απάντησέ μου: είναι κανένας άντρας ενθουσιασμένος με τη σκέψη ότι μια γυναίκα δεν τολμάει να μείνει μόνη μαζί του, γιατί σκέφτεται ότι εκείνος είναι εν δυνάμει επικίνδυνος ή βιαστής;
Γνώμη 2: «Γιατί να πάει σπίτι του αν δεν θέλει να κάνει σεξ; συζήτηση κάνεις και έξω»
Γιατί της άρεσε πολύ. Γιατί μπορεί να ήθελε ένα βήμα παραπέρα από συζήτηση. Γιατί ήθελε να περάσει χρόνο μαζί του, χρόνο ιδιωτικό, να μιλήσουν, να γελάσουν, να φασωθούν. Οτιδήποτε. Δεν νιώθουν όλες οι γυναίκες (λάθος, όλοι οι άνθρωποι) άνετα να κάνουν σεξ με κάποιον μετά από μια-δυο ώρες ραντεβού, αλλά μπορεί να θέλουν εγγύτητα και να βρεθούν μόνοι μαζί του. Όταν κάποιον τον γουστάρουν, μπορεί και να θέλουν να τον αγκαλιάσουν, να τον χαϊδέψουν, να τον φιλήσουν. Μου φαίνεται τρελό που φαίνεται παράξενο ότι μπορεί να μας αρέσει η παρέα κάποιου (γκομενικά, όχι φιλικά), να θέλουμε και να φασωθούμε μαζί του, αλλά να μην θέλουμε τίποτα άλλο. Είναι τρελό να μην έχουμε δικαίωμα να θέλουμε μόνο αυτό. Θες ό,τι θες, ακριβώς μέχρι τη στιγμή που δεν θες. Μπορεί να θες χίλια δυο πράγματα αλλά όχι σεξ. Μπορεί να υπάρχει περίπτωση μετά από μια ώρα φασώματος να θες και σεξ, αλλά μπορεί και να μην θελήσεις εκείνη τη βραδιά ποτέ. Μπορεί όταν μπήκες σπίτι του να ήθελες, και μετά να μην θες. Μπορεί και να περίμενες ότι θα ήθελες, αλλά τελικά να μην θες. Και τίποτα απ’ αυτά δεν σημαίνει ότι δεν ξέρεις τι θες.
Γνώμη 3: «Μα πώς ήξερε τι ήθελε, αφού έδινε τελείως αντιφατικά μηνύματα»
Η Γκρέις ήθελε τον Αζίζ. Μάλλον, για να το θέσω πιο σωστά: Η Γκρέις ήθελε τον εξιδανικευμένο άνθρωπο που είχε στο μυαλό της ότι είναι ο Αζίζ, από τα δείγματα γραφής του τα επαγγελματικά. Δεν ήξερε αν ήθελε σεξ, γιατί όπως είπαμε, μια χαρά γίνεται να μην είσαι σίγουρη αν θες να κάνεις σεξ με κάποιον μετά από το πρώτο ραντεβού, και γίνεται να σου αρέσει κάποιος πολύ αρχικά, αλλά μετά να δείχνει κάποια δείγματα γραφής σωματικά, και να ξενερώνεις κατευθείαν και να σου φαίνονται όλα αηδιαστικά.
Γνώμη 4: «Είναι δυνατόν να νιώθει έτσι όλο το βράδυ, ότι την πιέζει για σεξ ενώ εκείνη δεν θέλει, και να μην σηκώνεται να φύγει αλλά μάλιστα να κάθεται να δουν και σειρά;»
Τον γούσταρε. Τον θαύμαζε. Ήταν ο διάσημος αξιαγάπητος Αζίζ Ανσάρι. Που είναι «από τους καλούς». Δεν γκρεμίζεται έτσι εύκολα αυτό το οικοδόμημα. Και δεν παραιτείσαι εσύ εύκολα από την πιθανότητα να πάει καλά ένα ραντεβού που ονειρευόσουν κι ευχόσουν να πάει καλά, με πιθανές προσδοκίες για κανονικό dating ή και για σχέση μετά. Πας να σώσεις ακόμα κι ό,τι δεν σώζεται, γιατί η ελπίδα πεθαίνει τελευταία.
Γνώμη 5: «Είναι δυνατόν να παίρνεις πίπα σε κάποιον και να μην θες τίποτα άλλο;»
Σόρι, αυτό σαν ερώτηση με φοβίζει. Νόμιζα ότι το είχαμε κλείσει. Φυσικά και είναι δυνατόν. Δεν είναι όλες οι σεξουαλικές πράξεις το ίδιο πράγμα, δεν είναι μία ή άλλη. Εννοείται πως μπορεί να νιώθεις άνετα να κάνεις κάτι, αλλά όχι κάτι άλλο. Αν ακόμα δεν το καταλαβαίνεις, σκέψου το ένα βήμα μετά. Μπορεί μια χαρά να θέλω να κάνω σεξ με κάποιον, αλλά να μην θέλω ούτε να διανοηθώ να κάνω τα 9 στα 10 που βλέπω σε πορνό. Δεν είναι ότι από τη στιγμή που θέλω κάτι που έχει σχέση με σεξ, θέλω οτιδήποτε έχει να κάνει με σεξ. Όχι.
Γνώμη 6: «Αφού δεν την πίεσε να του πάρει πίπα και αυτή δέχτηκε, ήταν με συναίνεση, σωστά; Άρα ήθελε να το κάνει».
Ναι, ήταν με συναίνεση. Μόνο που, όπως έχουμε ξαναπεί, μπορεί και να δεχτείς να κάνεις μια σεξουαλική πράξη, όπως καλή ώρα στοματικό σεξ, ενώ δεν πολύ-θες ή ενώ δεν θες και καθόλου, σαν μέσον συναλλαγής, γιατί «του χρωστάς», μια και πήγες σπίτι του, ντε. Είτε για την ασφάλειά σου ή για να μην τον κακοκαρδίσεις. Γιατί έτσι κάνουν τα καλά κορίτσια στην πατριαρχία. Δεν χαλάνε χατίρι.
Και περνάμε στην αντίθετη πλευρά, στην οπτική που φταίει ο Αζίζ:
Γνώμη 1: «Ακόμη και αν υπήρχε συναίνεση στην αρχή, αν κάποια πάρει πίσω τη συναίνεση, ο άλλος δεν οφείλει να σταματήσει ό,τι κάνει;»
Σαφέστατα. Μόνο που ο άλλος πρέπει να έχει καταλάβει ξεκάθαρα ότι υπήρξε άρση της συναίνεσης, γιατί ο Αζίζ δήλωσε ότι δεν διάβασε σωστά τα μηνύματα, ότι ήταν παρανόηση, κι ότι εκείνος νόμιζε ότι έπαιζαν ερωτικό παιχνίδι.
Γνώμη 2 & 3: «Δεν διάβασε σωστά τα μηνύματα ή απλά τα αγνόησε; Πόσο μεγάλο είναι πραγματικά το περιθώριο παρανόησης όταν κάποια σου δείχνει με τόσους τρόπους ότι δεν θέλει;»
Όταν είχα γράψει για τη συναίνεση, και είχαμε ανοίξει μια συζήτηση για το αν υπάρχει ποτέ γκρίζο στο άσπρο-μαύρο του «Ναι» και του «Όχι», είχα μια παράλληλη συζήτηση με κάποιον στο ίνμποξ. Μου είχε πει τότε μια φράση σοκαριστική αλλά και διαφωτιστική, που μου φαίνεται πολύ ταιριαστή.
«Μα αν δεν πιέζαμε καθόλου, δεν θα κάναμε σχεδόν ποτέ σεξ».
Μου είχε φανεί αδιανόητο στην αρχή, και μετά το είχα σκεφτεί και ξανασκεφτεί. Ο άνθρωπος που μου το είπε δεν ήταν φρικτός με καμία έννοια, άρα γιατί να χρειάζεται να πιέσει, δεν μπορεί να είναι έτσι, δεν θα έπρεπε να είναι έτσι. Κι όμως, σκέφτομαι, κατά μεγάλο ποσοστό, ίσως ακόμα να είναι έτσι.
Μου ήρθαν στο μυαλό και συζητήσεις με κορίτσια, μετά από βραδιές που κάτι με κάποιον πήγαινε να παιχτεί, που ρωτούσαμε την άλλη μέρα τι συνέβη, αν υπήρξε σεξ, εκείνη έλεγε όχι, ρωτούσαμε αν της έγινε πρόταση για σεξ, εκείνη έλεγε ναι, ρωτούσαμε τότε γιατί είπε όχι αφού μας τα ‘χε πρήξει με τον τύπο, και δεν φαντάζεσαι πόσες φορές έχει ακουστεί το «ε, μα κι εκείνος δεν επέμεινε πολύ».
Στην πατριαρχική κοινωνία, δηλαδή στην κοινωνία όπως την ξέρουμε, οι γυναίκες δεν επιτρέπεται να έχουν και να εκφράζουν σεξουαλική επιθυμία, παρά μόνο προς τον άντρα τους. Η πατριαρχία μισεί και κάνει ό,τι μπορεί για να καταπιέσει τη γυναικεία σεξουαλικότητα. Στα πλαίσια της πατριαρχίας, οι γυναίκες στο σεξ έχουν ρόλο αυστηρά παθητικό. Ακόμα καλύτερα, ενδίδουν και το ανέχονται γιατί είναι κάτι που θέλουν οι άντρες, το κάνουν για να τους ευχαριστήσουν. Όσες γυναίκες επαναστατούν, υπόκεινται σε αρνητική κριτική και διαπόμπευση. Το γνωστό slut shaming, που επηρεάζει και γυναίκες που θέλουν να το αποφύγουν, αλλά και άντρες, που δεν θέλουν δίπλα τους μια γυναίκα β’ κατηγορίας.
Γι’ αυτό, μεγαλώνοντας, οι γυναίκες μαθαίνουν ότι πρέπει να είναι «δύσκολες». Μαθαίνουν ότι δεν πρέπει να λένε εύκολα «ναι» στο σεξ, ακόμα κι αν θέλουν. Ακόμα κι αν θέλουν, πρέπει να κάνουν τις δύσκολες, για να μην τις κακολογήσουν. Οπότε, θα πουν όχι τις πρώτες φορές που θα ερωτηθούν ή θα δείξουν ότι δεν θέλουν, μέχρι να νιώσουν ότι «επιτρέπεται» να δείξουν ότι θέλουν. Για να τις σεβαστούν.
Οι άντρες, απ’ την άλλη, μαθαίνουν ότι πολλές φορές οι γυναίκες θα πουν «όχι», ακόμα κι αν θέλουν. Μαθαίνουν ότι οι γυναίκες όταν λένε «όχι», μπορεί και να μην το εννοούν. Ότι μπορεί να «κάνουν νάζια» και να παίζουν. Μαθαίνουν ότι ακόμα κι αν οι γυναίκες δείχνουν ότι δεν θέλουν, αν εκείνοι επιμείνουν και πιέσουν, στο τέλος μπορεί να δικαιωθούν. Και είναι πάρα πολύ δύσκολο να μην κρίνεις από ό,τι έχεις μάθει από την εμπειρία.
Όλο αυτό είναι πάρα πολύ επικίνδυνο και μας το μαθαίνει η πατριαρχία.
Με αφετηρία το slut shaming, οι γυναίκες που θεωρούνται εύκολες περιθωριοποιούνται, που σημαίνει ότι οι γυναίκες κάνουν τις δύσκολες, που σημαίνει ότι δείχνουν πως δεν θέλουν σεξ ή λένε όχι, που σημαίνει ότι οι άντρες που ξέρουν ότι οι γυναίκες κάνουν τις δύσκολες δεν πιστεύουν το όχι, που σημαίνει ότι επιμένουν και πιέζουν για σεξ, και ότι δυσκολεύονται να ξεχωρίσουν πότε το όχι σημαίνει όχι.
Και το όχι πρέπει πάντα να σημαίνει όχι, αλλιώς δεν είμαστε ασφαλείς.
Τελικά, καμία οπτική δεν είναι εκατό τοις εκατό σωστή. Έγιναν λάθη και από τις δύο πλευρές εκείνη τη βραδιά, αλλά κατά κάποιο τρόπο και οι δύο πλευρές είναι θύματα. Της πατριαρχίας.
Μαζευόμαστε εδώ φεμινίστριες και φεμινιστές, και νομίζουμε ότι επειδή από μισή χούφτα άνθρωποι, ξαφνικά γίναμε καμιά δεκαριά συνολικά, ο κόσμος έχει αλλάξει πραγματικά. Ο κόσμος αλλάζει, αλλά δεν έχει αλλάξει. Ούτε είναι εύκολο να ξεμάθεις και να γκρεμίσεις ολόκληρο το οικοδόμημα της πραγματικότητας σε μια νύχτα. Ακόμα κι αν κάποιοι μπορούμε να διακρίνουμε λίγη αλήθεια πέρα από την πατριαρχία, αγναντεύουμε την αλήθεια από μακριά. Μεγαλώσαμε μέσα στην πατριαρχία κι ακόμα ζούμε μέσα σ’ αυτήν. Θα είναι εδώ για πολλά χρόνια ακόμα. Μπορεί να ακουστεί θλιβερό, αλλά δεν μπορείς να περιμένεις τη λύση από τη γενιά που είναι ήδη γύρω στα τριάντα. Όσοι τα έχουν πατήσει, είναι όλοι θύματα της πατριαρχίας. Τώρα είναι που μπορεί να αρχίσει να γίνεται η διαφορά. Στα δικά σας παιδιά.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Ελεος. Νιωθω ότι εγινε ολο αυτο τοσο περιπλοκο. Ο άλλος ηταν horny, ζητησε συνεναιση, την πηρε, νομισε πως ηταν μερος της φασης. Γιατί να ειναι καλυτερος; Καλυτερος από τί; Ζητησε την άδεια της σε καθε σταδιο και την επαιρνε. Πώς να καταλαβει/φανταστει πώς νιωθει η κοπελα; Τί άλλο να κανει πια; να κατσουμε ολοι στα σπιτια μας να βλέπουμε ταινιες.
Ειδικά για τον Aziz συμφωνώ Maggie, κρίμα όμως για την κοπέλα που δεν σηκώθηκε απλά να φύγει, πιστεύω ο συγκεκριμένος θα το είχε σεβαστεί (στη σειρά του πραγματεύεται πολυ σωστά τέτοια θέματα). Πολύ σωστή κ η ανάλυση της Ειρήνης για το τι μας μαθαίνουν ως γυναικες. Ούτε ξέρω πόσες φορές πριν 10+ χρόνια άλλαζα 15 φορες γνωμη κ δεν ηξερα πώς να το επικοινωνήσω. Αλλες φορες εκατσα κ το μετανιωσα, αλλες εφυγα. Ευτυχώς οι σημερινές 20χρονες (ελπιζω να) ξέρουν ότι έχουν δικαίωμα να πουν όχι.
Ναι,αλλα η κοπέλα τι έκανε μετά;Πήγε και του έκανε στοματικό!Δεν θα μπορούσε κάλλιστα να ντυθεί,να φύγει και να τον αφήσει στα κρύα του λουτρού;
Συμφωνώ με μαφάλντα. “I went on a date with Aziz Ansari. It turned into the worst night of my life” https://babe.net/2018/01/13/aziz-ansari-28355 Αν τα πράγματα έγιναν έτσι όπως τα περιγράφει η κοπέλα τότε, ναι, υπάρχει πρόβλημα. Αν κάποιος αντιλαμβάνεται απολύτως κανένα πρόβλημα, τότε -πολύ φοβάμαι- πως έχει συνηθίσει είτε να πιέζει, είτε να πιέζεται να κάνει σεξ. Υγ. Ο αζίζ μου ήταν συμπαθής και το master of none το είχα δει απ’ όταν πρωτοβγήκε. Όχι, δεν θα τον “κρέμαγα απ’ το δέντρο”, διότι αυτή η συμπεριφορά θεωρούταν στα πλαίσια του “νορμάλ”, ΑΛΛΑ αν δεν καταλαβαίνεις ότι ο άλλος ζορίζεται ή ξενερώνει ή… Διαβάστε περισσότερα »
Ευχαριστώ για το link βλαχάκι!Διάβασα και από κάτω τα σχόλια και μου έμεινε το σχόλιο ενός αναγνώστη της στήλης.:
Whenever I don’t want a physical relationship with someone, I always communicate this by giving them oral sex. Sometimes twice, just to drive the point home how uncomfortable I am.¨
Παρακαλώ “the scientist”, πάντως για μένα είναι σχετικά ξεκάθαρο και θα το επαναλάβω:
Αν κάποιος δεν αντιλαμβάνεται κανένα πρόβλημα στην εν λόγω περιγραφή και μετ’ εμποδίων διεξαγωγή σεξοφασώματος τότε -πολύ φοβάμαι- πως έχει συνηθίσει είτε να πιέζει, είτε να πιέζεται στο να κάνει σεξ”.
Να’σαι καλά!
Απλά αυτά τα όρια είναι εν μέρει υποκειμενικά. Εμένα περισσότερο μου κάνει στη συγκεκριμένη περίπτωση ότι ο άντρας είναι της φάσης “ψεκάστε,σκουπίστε,τελειώσατε”, ενώ η γυναίκα ήθελε περισσότερο τον χρόνο της. Αυτό ενίοτε συμβάινει και σε ζευγάρια σε μακροχρόνιες σχέσεις.Δεν ταίριαξαν σεξουαλικά, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι και η άλλη έπρεπε να τον κατηγορήσει για βιασμό.
Μα, δεν τον κατηγόρησε για βιασμό. —- “The Aziz Ansari story is ordinary. That’s why we have to talk about it.” “Grace’s story is not one of workplace harassment. But what she describes — a man repeatedly pushing sex without noticing (or without caring about) what she wants — is something many, many women have experienced in encounters with men. And while few men have committed the litany of misdeeds of which Weinstein has been accused, countless men have likely behaved as Grace says Ansari did — focusing on their own desires without recognizing what their partner wants. It is… Διαβάστε περισσότερα »
Σαν να κατάλαβα καλύτερα το point σου. Βασικά, όντας straight άντρας, λίγο δύσκολο να πάρω πίπ@ σε κάποιον :Ρ. Αλλά ας πάρουμε μία άλλη περίπτωση παρόμοια. Αν ο ένας είναι του ρομαντικού και ο άλλος του αγρίου στο σεξ, φαντάζομαι ότι το σεξ θα είναι μία αποτυχία την πρώτη φορά, οπότε δεν θα υπάρξει δεύτερη. Δεν ταιριάζουμε σεξουαλικά όλοι με όλους για πολλούς λόγους. Αυτό έγινε και εδώ…That’s life! Εκεί ναι, λογικό είναι τουλάχιστον ο ένας (στη συγκεκριμένη περίπτωση, η Γκρέις) να είναι ανερέθιστος σωματικά. Τώρα ψυχοσυναισθηματικά, με το ταπεινό μου μυαλό, δεν πας να κάνεις ένα one night-stand ή… Διαβάστε περισσότερα »
“Βασικά, όντας straight άντρας, λίγο δύσκολο να πάρω πίπ@ σε κάποιον :Ρ.” Το ξέρω, αλλά μην μου παθαίνεις gay panic 😛 λες: “με το ταπεινό μου μυαλό, δεν πας να κάνεις ένα one night-stand ή μια ερωτική/σεξουαλική γνωριμία, αν δεν είσαι σε φάση από την αρχή” …Το να πας για φαί με κάποιον, που βλέπεις για πρώτη φορά, και μετά να περάσεις ώρα στο σπίτι του δεν θα έπρεπε να συνεπάγεται -απαραίτητα- με σεξουαλικές πράξεις και μάλιστα με μία κάποια επιθετικότητα αν αυτές δεν “βγαίνουν”. Επίσης, ναι, μπορεί να ξεκινήσεις με όρεξη και μετά να αλλάξεις γνώμη, έχεις ή δεν… Διαβάστε περισσότερα »
Χαχαχαχα!Δεν με είπες και καμπούρη! Ναι,για να πας για φαγητό με κάποιον, σημαίνει ότι σε προδιαθέτει να τον γνωρίσεις καλύτερα για τον χ, ψ λόγο. Το να αναζητάνε δύο “άγνωστοι” μετά ιδιωτικότητα πηγαίνοντας σε ένα σπίτι, πρακτικά σημαίνει ότι και οι δύο θέλουν να γίνει κάτι περισσότερο. Δε νομίζω ποτέ κανείς να πρότεινε π.χ ο άντρας να δείξει τη συλλογή με τα γραμματόσημα, να τα δείξει στην κοπέλα και η κοπέλα να τα δει και να φύγει. Αν δεν υπάρχει τέτοιος λόγος, τότε γιατί να μη συνεχιστεί το ραντεβού σε κάποιο δημόσιο χώρο; Και συμφωνώ μαζί σου ότι όταν δεν… Διαβάστε περισσότερα »
The scientist_91: “Δε νομίζω ποτέ κανείς να πρότεινε π.χ ο άντρας να δείξει τη συλλογή με τα γραμματόσημα, να τα δείξει στην κοπέλα και η κοπέλα να τα δει και να φύγει. Αν δεν υπάρχει τέτοιος λόγος, τότε γιατί να μη συνεχιστεί το ραντεβού σε κάποιο δημόσιο χώρο;” …Συλλογή γραμματοσήμων, συλλογή LP γιατί όχι; Ξέρεις πολλά μαγαζιά που να παίζουν ιταλο-progressive rock 70’s εν ελλάδι, αν δύο άνθρωποι μοιράζονται μουσικό γούστο με ενθουσιασμό; Γιατί όχι δημόσιος χώρος; Γιατί μπορεί π.χ. να θέλουν να δουν το my own private idaho, χαλαρά καθήμενοι στο κρεβάτι με βγαλμένα τα παπούτσια, προφανώς δεν θα… Διαβάστε περισσότερα »
«Αν κάποιος δεν αντιλαμβάνεται κανένα πρόβλημα στην εν λόγω περιγραφή και μετ’ εμποδίων διεξαγωγή σεξοφασώματος τότε -πολύ φοβάμαι- πως έχει συνηθίσει είτε να πιέζει, είτε να πιέζεται στο να κάνει σεξ».
Ή αυτό ή το συγκεκριμένο άτομο έχει αναπτύξει μια συγκροτημένη και δυναμική προσωπικότητα που δεν θα επέτρεπε χειριστικές συμπεριφορές, αλλά δεν έχει αναπτύξει ενσυναίσθηση σε τέτοιο βαθμό ώστε να καταλάβει ότι υπάρχουν άνθρωποι που λόγω αδύναμου χαρακτήρα δεν μπορούν να αντιδράσουν με δυναμικό τρόπο.
Οπότε, την επόμενη φορά που θα πάει να παιχτεί φάση με κάποιον άντρα, πείτε του να μασήσει φύλλα δάφνης για να μαντέυει σωστά κάθε φορά για το αν νιώθετε άνετα ή όχι! Πέρα από την πλάκα, όταν βρισκόμαστε σε κίνδυνο, το σώμα μας έχει αρκετούς μηχανισμούς για να προφυλαχτούμε. Όταν ένας βιαστής πάει να επιτεθεί σε μια γυναίκα, η γυναίκα τι θα κάνει; Θα φωνάξει, θα επιτεθεί, θα τρέξει μακρυά να φύγει. Εκείνη έκανε τίποτα από αυτά; ΟΧΙ! Μιλώντας για μη ακραίες περιπτώσεις τώρα, όταν έχεις ένα κακό ραντεβού ή αν δεν είσαι σε φάση να ερωτοτροπήσεις (ακόμα και για… Διαβάστε περισσότερα »
“Όταν ένας βιαστής πάει να επιτεθεί σε μια γυναίκα, η γυναίκα τι θα κάνει; Θα φωνάξει, θα επιτεθεί, θα τρέξει μακρυά να φύγει. Εκείνη έκανε τίποτα από αυτά; ΟΧΙ!” …άντε πάλι με τον βιασμό, γιατί έχεις κολλήσει με τον βιασμό; Δεν μιλάμε για βιασμό ok? αλλά υπάρχουν πολλά στάδια μεταξύ του “full συναίνεση+γουστάρω 100%” και του βιασμού. Ο Αζίζ δεν σεβάστηκε τα όρια της κοπέλας, όχι πλήρως, όχι επαρκώς, όχι όπως θα έπρεπε τελωσπάντων κι αυτό δεν έχει να κάνει με την φερόμενη ως “σεξουαλική τους ασυμβατότητα”. Η φράση που είπες, όμως, και ανεξάρτητα απ’ την συγκεκριμένη περίπτωση ΔΕΝ είναι… Διαβάστε περισσότερα »
Βλαχάκι, άσε την λέξη “βιασμός” και αντικατέστησε την με όποια λέξη αντιστοιχεί για οποιοδήποτε στάδιο που έχεις στο νου σου. Οι ίδιες αντιδράσεις θα υπάρχουν πάνω-κάτω. Και δεν θα διαφωνήσω για το πάγωμα-αποσύνδεση σε μία τέτοια περίπτωση (αν και δεν περίμενα τόσα υψηλά ποσοστά, για να είμαι ειλικρινής). Αυτό σημαίνει ότι στη συγκεκριμένη ιστορία, η Γκρέις θα ήταν παγοκολώνα, άρα δεν θα έκανε τίποτα. Σωστά; Για να δούμε, λοιπόν, τι έκανε η Γκρέις, όπως τα περιγράφει η ίδια… 1. “I said something like, ‘Whoa, let’s relax for a sec, let’s chill.’” She says he then resumed kissing her, briefly performed… Διαβάστε περισσότερα »
“Αυτό σημαίνει ότι στη συγκεκριμένη ιστορία, η Γκρέις θα ήταν παγοκολώνα, άρα δεν θα έκανε τίποτα. Σωστά;” Μμμ…Όχι. Εξακολουθείς να αναγιγνώσκεις ένα τέτοιο σκηνικό ως μία κατάσταση μαύρο/άσπρο, ενώ δεν είναι τέτοια. Πάντως τα πράγματα για μένα είναι απλά, ειδικά αν για first encounter χτυπήσεις μία-δυό τοίχο, δεν χρειάζεται να χτυπήσεις τοίχο 10 φορές, τράβα μία μαλακία or something καλύτερα αργότερα και άσε τ@ν άλλ@ ήσυχο, διότι η σκέψη και μόνο ότι το έτερο άτομο σού κάθεται με το ψιλο ή το χοντρο ζόρι, θα έπρεπε να γυρνάει άντερα. Όπως αυτά που περιγράφονται εδώ, τα “νορμαλοποιημένα” θα έπρεπε να γυρνάνε… Διαβάστε περισσότερα »
Στο συγκεκριμένο περιστατικό, η ειδοποιός διαφορά είναι ότι κάθε φορά, ο Αζίζ ζητούσε τη συναίνεση της Γκρέις, την έπαιρνε και προχωρούσε. Δεν έβρισκε τοίχο στην αρχή κάθε φορά, αλλά στην πορεία όπου το όλο φάσωμα γινόταν κακό στην πορεία. Διαφορετικά επίπεδα κ@υλας και έλλειψη σεξουαλικής επικοινωνίας με έναν άγνωστο άνθρωπο. Ούτε η πρωτη φορά ήταν που συμβαίνει, ούτε η τελευταία.
Κατά τ’άλλα, για τις υπόλοιπες περιπτώσεις, θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί σου, βλαχάκι.
Το σχόλιό σου βρίθει αυθαιρέτων συμπερασμάτων.
Πιστεύω ότι πολλές φορές, ως μέρος της ζύμωσης, θα ακούσουμε αστειότητες και ακρότητες.
Δεν γνωρίζω τί μπορεί να προκαλεί συναισθήματα τόσο δυνατά όσο αυτό της χαράς σε ένας άνθρωπο.
Οχι.
Μάλιστα. Πήγε σπίτι του “για συζήτηση”, του έκανε στοματικό, έδωσε τη συναίνεση της σε όλα αλλά τελικά μαντέψτε: “Me too” το κορίτσι! Όλα για λίγη δημοσιότητα, όλως τυχαίως αμέσως μαθεύτηκε και η αληθινή της ταυτότητα σχεδόν αμέσως. Κάτι τέτοιες αμφιλεγόμενες ιστορίες αμαυρώνουν το πραγματικό νόημα του κινήματος.
ποτέ δεν το ονόμασε #metoo η κοπέλα! διάβασε αν θες το αρχικό άρθρο με τη μαρτυρία της αναλυτικά…όπως και τον καιρό που είχε πρωτοσυμβεί η φάση, όπως έλεγε και η ειρήνη (περίπου) στο φβ: το περιστατικό μας δίνει τροφή για σκέψη περί της σεξουαλικής ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ και είναι 10 πίστες παρακάτω από την “αλφαβήτα” του χαμού του #metoo και των επιθέσεων.
Μισό για να καταλάβω..Δηλαδή η πατριαρχία φταίει που η Γκρέις φλέρταρε με τον Αζίζ, πήγανε ΕΞΩ για φαγητό, μετά πήγανε σπίτι του,παίχτηκε φάση και η κοπέλια ξενέρωσε αλλά παρ’όλα αυτά συνέχιζε ΜΕ τη συναίνεση της;; Επίσης, αναφέρεται πως ο Αζίζ πίεζε.Πώς έγινε αυτό; (Μιας και δεν διάβασα την περογραφή του συμβάντος). Το να της μιλήσει,μήπως την μεταπείσει, το θεωρώ λογικό-αλλά από εκεί και πέρα, η Γκρέις είχε όλο το ελεύθερο για να φύγει. Δεν ακινητοποιήθηκε, ούτε ο Αζίζ την ακινητοποίησε για να την βιάσει. Οκ,καταλαβαίνω ότι η πατριαρχία είναι η ρίζα του κακού για πολλά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες… Διαβάστε περισσότερα »
Εγώ ενώ αντιλαμβάνομαι την ανάλυση και συμφωνώ σε πολλά σημεία, ίσως επειδή δεν γνωρίζω αρκετά περιστατικά σχετικά με την υπόθεση δεν καταλαβαίνω πώς σχετίζεται με αυτήν. Δηλαδή τα πράγματα είναι απλά: δύο άνθρωποι συναντήθηκαν, έδωσαν ραντεβού, συνευρέθηκαν. Όλα αυτά σε πλαίσιο συναίνεσης και συναπόφασης εφόσον δεν προκύπτει κάτι άλλο. Είναι σαφές ότι δεν ταίριαξαν. Διότι αν ο ένας θέλει αλλά δεν θέλει και τέλσοπάντων δεν το εκφράζει ενώ ο άλλος δεν το πιάνει στον αέρα τότε οι άνθρωποι αυτοί απλώς δεν νιώθουν ο ένας τον άλλον, δεν έχουν χημεία και πάμε γι άλλα. Next.
Ειρήνη, ωραία τοποθέτηση, μου άρεσε που είδες πως και οι δύο πλευρές σχετίζονται με το πρόβλημα. Τι θα πει φταίει αυτός ή αυτή; Δε μιλάμε για κάτι τύπου χάλασε το φαγητό γιατί δεν έβαλα αλάτι. Το θέμα δεν είναι να αποδώσουμε ευθύνες, να πούμε ποιος φταίει και να κάνουμε τον δικαστή, αλλά να καταλάβει κανείς τι κάνει και γιατί το κάνει. Η κοπέλα να καταλάβει γιατί δεν ήταν ξεκάθαρο μέσα της το ναι ή το όχι και τι ήταν αυτό τελικά που την καθήλωσε στο χώρο, την ‘παρέλυσε’ ψυχικά κατά κάποιο τρόπο και δεν της επέτρεψε να φύγει, και ο… Διαβάστε περισσότερα »
Στο “The Good Fight” (το spin-off του The Good Wife) το οποίο συστήνω ανεπιφύλακτα, ένα από τα επεισόδια (season2, episode 11), έχει ακριβώς αυτό το θέμα και είναι άκρως ενδιαφέρον.
Ωραίο το κείμενό σου, αλλά το τελευταίο κομμάτι με στενοχώρησε πολύ και δε συμφωνώ. Όντως δε θα γκρεμιστεί η πατριαρχία σε μια νύχτα, σίγουρα θα περάσουν πάρα πολλά χρόνια μέχρι να γίνει αυτό. Λύση όμως δεν μπορούμε να περιμένουμε από καμία γενιά μόνη της. Όλοι πάνω σε κάτι χτίζουμε. Τα δικά μας παιδιά δε θα κάνουν ούτε θα δουν τη διαφορά διά μαγείας. Ειδικά αν θεωρήσουμε ότι επειδή είμαστε θύματα της πατριαρχίας, δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι σημαντικό, που να οδηγήσει σταδιακά σε λύση. Σίγουρα δεν εννοείς αυτό, αποκλείεται. Όσο περισσότερα βήματα καταφέρουμε να κάνουμε εμείς, τώρα, σε όποια ηλικία… Διαβάστε περισσότερα »
Συμφωνώ, η τελευταία παράγραφος είναι αρκετά αρνητική.
Φυσικά και μπορεί να αλλάξει και η γενιά των 30.
Πιστεύω πως έχει ήδη αρχίσει να αλλάζει, το βλέπω στον εαυτό μου αλλά και στους φίλους μου (άντρες και γυναίκες, διαφόρων εθνικοτήτων).
Και αλλαγή δεν σημαίνει ότι ξαφνικά όλοι κάνουμε στροφή 180 μοιρών. Αλλά επικοινωνούμε περισσότερο (στα φασώματα), συζητάμε με περισσότερο για τέτοια θέματα και όσοι από μας γίνουμε/ είμαστε γονείς θα (προσπαθήσουμε να) τα περάσουμε στην επόμενη γενιά.
Αυτο το “στα δικά σας παιδιά” λες και μιλάει καμιά μπάμπω ξερω γω με ξεπερασε!