Εγώ πιστεύω ότι όλοι χρειάζονται θεραπεία. Όλοι, ανεξαιρέτως. Ακριβώς όπως οι επισκέψεις στον οδοντίατρο. Καλό είναι να πηγαίνεις, τυπικά, ακόμα και αν δεν νιώθεις ότι είναι επείγον να πας. Έτσι, για να διατηρείς την καλή σου υγεία.
Νιώθω την ανάγκη όμως να μιλήσει κάποιος για την ψυχοθεραπεία αυτή την στιγμή στην Αθήνα (θα έλεγα “στην Ελλάδα“, αλλά δεν έχω εμπειρία).
Γνωρίζω από προσωπική εμπειρία ότι, άπαξ και το πάρει κανείς απόφαση να ξεκινήσει ψυχοθεραπεία, είναι μια διαδικασία που απαιτεί δουλειά και χρόνο για να αρχίσει να αποδίδει.
Αρχικά, είναι μια διαδικασία που απαιτεί λεφτά και χρόνο, δεδομένου ότι δεν είναι εύκολο να βρεις την/τον θεραπεύτρια/θεραπευτή που σού ταιριάζει. Μερικές φορές είναι προφανές, άλλες φορές το καταλαβαίνεις μετά από καιρό- ότι κάτι δεν κουμπώνει καλά. Ίσως φταίει το κρασί, ίσως πάλι φταις εσύ, αλλά τέλος πάντων δεν τσουλάει η θεραπεία και καλύτερα να σταματήσεις.
Και θέλω εκεί να σταθώ, στο πώς διακόπτεις και ξεκινάς πάλι την έρευνα καινούριου θέραπιστ; Μιλάω έχοντας υπ όψιν τον εαυτό μου και ανθρώπους από το κοντινό μου περιβάλλον που κάνουν/έκαναν/θα ήθελαν να κάνουν θεραπεία.
Σε κάθε περίπτωση, μιλάμε για ένα ακριβό σπορ. Στις περισσότερες περιπτώσεις, το θεραπευτικό πλάνο είναι για μια συνεδρία την εβδομάδα, και το μηνιαίο κόστος είναι σχεδόν ένα νοίκι. Αυτό ήταν ένα δύσκολο ποσό όταν πήρα την απόφαση να ξεκινήσω ψυχοθεραπεία, 5 χρόνια πριν και έχοντας καλύτερο εισόδημα, σε καλύτερους καιρούς.
Αλλα σήμερα είναι κυριολεκτικά απαγορευτικό. Οτιδήποτε αφορά το κόστος ζωής, έχει αυξηθεί. Και η ψυχοθεραπεία παραμένει πολυτέλεια. Ιδανικά, όσο πιο δύσκολη η περίοδος που διανύει η μεγαλύτερη μερίδα του πληθυσμού, τόσο μεγαλύτερη μέριμνα θα έπρεπε να δίνεται στην παροχή τέτοιων υπηρεσιών. Γιατί όχι, να καλύπτεται μέρος των συνεδριών από την ασφάλεια υγείας του εργαζόμενου. Να γίνεται τέλος πάντως προσβάσιμη η υπηρεσία ψυχικής υγείας.
Αλλά δεν είναι.
Μέρος της ευθύνης βαραίνει και τους θεραπευτές. Είναι δικαίωμα του κάθε ιδιώτη και επιχειρηματία να μην θέλει να ρίξει την τιμή της υπηρεσίας που προσφέρει. Να μην δέχεται να αναλάβει θεραπευόμενο για μικρότερο αριθμό συνεδριών το μήνα. Αλλά η χειριστικότητα εδώ περισσεύει.
Όσοι φίλοι κάνουν ή έκαναν ψυχοθεραπεία, χρειάστηκε κάποια στιγμή να θέσουν στο τραπέζι το ζήτημα του κόστους, ζητώντας λιγότερες συνεδρίες τον μήνα για να μπορέσουν να ανταπεξέλθουν οικονομικά. Εδώ μπορεί να υπάρξει κατανόηση, χωρίς απαραίτητα να γίνει δεκτό το αίτημα- αυτά είναι δύο διαφορετικά πράγματα. Αλλά έχω ακούσει προσωπικά, και από τρίτους, εξοργιστικές απαντήσεις αντ’ αυτού. Δεν γίνεται δουλειά με συνεδρίες κάθε δεύτερη βδομάδα.
Επίσης το καταλαβαίνω ότι το ποσό είναι μεγάλο, αλλά συνήθως η διάρκεια της θεραπείας είναι δέκα συνεδρίες. Αλήθεια; Λαμβάνω κάποιου είδους εγγύηση ότι μετά από δέκα συνεδρίες θα έχω θεραπευτεί; Εάν όχι, γίνεται επιστροφή χρημάτων; Δεν νομίζω.Δεν γίνεται μείωση ποσού, ούτε λιγότερες συνεδρίες το μήνα.
Γιατί δεν λες στους γονείς σου να σε βοηθήσουν οικονομικά; Πρόκειται για την ψυχική σου υγεία άλλωστε. Δεν είναι ότι δεν σε βοηθάω εγώ, είναι που έρχεσαι μόνο μια φορά κάθε δύο βδομάδες -μετά από έναν χρόνο συνεδριών. Η υπόλοιπη ώρα της συνεδρίας αναλώθηκε στο γιατί είναι πρακτικά αδύνατο οι συνεδρίες να γίνονται κάθε βδομάδα, λόγω οικονομικών, σε budget analysis, και το συμπέρασμα ήταν ότι το πρόβλημα λύνεται εύκολα εφόσον ο θεραπευόμενος βρει και μια δεύτερη δουλειά “για να κάνει αυτή την επένδυση για τον εαυτό του”.
Καθόμαστε στην πολυθρόνα τους, ευάλωτοι. Δεσμευόμαστε ότι θα πληρώνουμε το ορισμένο κόστος της συνεδρίας, στον ορισμένο χρόνο της συνεδρίας. Σεβόμαστε τον χρόνο του θεραπευτή- αν ακυρώσουμε συνεδρία εκτάκτως και σε διάστημα μικρότερο των 24 ωρών, οφείλουμε και πάλι να εξοφλήσουμε τη συνεδρία που δεν έλαβε χώρα.
Αλλά ο θεραπευτής που κάθεται απέναντι δεν φέρει καμία απολύτως δέσμευση απέναντί μας. Ούτε τους καλούς του τρόπους, ούτε την προσπάθειά του, ούτε την μέριμνα για την καλή μας υγεία, ούτε σεβασμό για τον δικό μας χρόνο και την επένδυση που κάνουμε.
Δεν θα μιλήσω καν για το χάσμα ψυχολογίας-ψυχιατρικής.
Προφανώς υπάρχουν άριστοι επαγγελματίες που κάνουν εξαιρετική δουλειά. Απλά δυστυχώς δεν είναι προσβάσιμοι για την συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού, η οποία θα συνεχίζει αναγκαστικά να “λύνει” τα προβλήματά της, μόνη της.
Η ψυχοθεραπεία συνεχίζει και θεωρείται ταμπού στην Ελλάδα. Και η ψυχοθεραπευτική κοινότητα φέρει μερίδιο ευθύνης σ’αυτό.
ΑΠΟ ΤHΝ – Αθεράπευτη
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Έχω την εμπειρία της ψυχανάλυσης με ψυχίατρο-ψυχαναλυτή, στην επαρχία. Συμφωνώ ότι χρειάζεται χρήμα και χρόνο η όλη διαδικασία. Είναι δύσκολο να αλλάξουμε εδραίωμενες συμπεριφορές και τρόπους σκέψης χρόνων. Συμφωνώ, επίσης, ότι τα έξοδα αυτά θα έπρεπε να καλύπτονται από τα ταμεία ασφάλειας, όταν μιλάμε για υγεία δεν είναι μόνο η σωματική αλλά και η ψυχική. Το δικό μου πρόβλημα είχε να κάνει με γενικευμένη αγχώδης διαταραχή και κατάθλιψη που με καθιστούσε μη λειτουργική. Προσωπικά με έχει βοηθήσει απίστευτα η ψυχανάλυση, σε όλους τους τομείς της ζωής μου. Ίσως να ήμουν τυχερή, πέρα από καλό επιστήμονα έπεσα και σε έναν υπέροχο… Διαβάστε περισσότερα »
Πολύ ωραίο θέμα για συζήτηση, προσωπικά με απασχολεί ιδιαίτερα τελευταία. Κάνω ψυχοθεραπεία εδώ και ένα χρόνο περίπου και δεν έχω καταλήξει αν με βοηθάει/μου κάνει καλό. Δεν ξέρω αν οφείλεται στον ψυχολόγο, σε εμένα ή στην ίδια τη διαδικασία που όπως λες πρέπει να είναι μακροχρόνια. Επίσης ενώ έχω διαβάσει πολύ γύρω απο θέματα ψυχολογίας κλπ και πάντα πίστευα οτι είναι χρήσιμη η θεραπεία τώρα που έχω μπει εγώ σε αυτή τη διαδικασία έχω αρχίσει να αμφιβάλλω για το αν πραγματικά μπορεί να σου αλλάξει συμπεριφορές/στάσεις/τρόπο σκέψης που είναι εδραιωμένα μέσα σου για 35+ χρόνια. Και ως εκ τούτου βρίσκω… Διαβάστε περισσότερα »
Μπορείς να αξιολογήσεις αν σου έχει προσφέρει κατι συγκρίνοντας τον εαυτό σου με την μέρα που πρωτοπήγες. Νιώθεις το ίδιο, πιο ήρεμη, σε βασανίζουν με την ίδια ένταση τα όποια θέματα σου. Αν νιώθεις πως δεν σου προσφέρει πλέον κάτι μπορείς να κάνεις ενα διάλειμα και το αξιολογείς, αν σου λείπει ή οχι. Δεν χρειάζεται να μένεις περιμένοντας αν θα συμβεί κατι συγκλονιστικό.
Στα οσα χρόνια μου πάντως νομίζω πως μια-δυο φορές είχα a-ha στιγμές. Σταδιακά έγινε η όποια ‘μετατόπιση’
Λες ότι ο θεραπευτής δεν έχει καμία δέσμαευση απέναντι μας. Δεν είναι έτσι. Ο θεραπευτής ή η θεπραπεύτρια έχει πολλές δεσμεύσεις απέναντι μας. Να τηρεί την εχεμύθεια, να τηρεί το πλαίσιο ηθικής και κανόνων από το οποίο διέπεται η πρακτική του/της στα πλαίσια του επαγγελματικού συλλόγου που ανήκει. Να αξιολογεί το ενδεχόμενου κινδύνου (πχ αυτοκτονικός ιδεασμός) και να ενεργεί ανάλογα. Να πράττει προς όφελος του θεραπεύομενου και να βάζει πάντα και σε άλλες τις περιπτώσεις το συμφέρον του θεραπεύομενου πάνω απ’ το δικό του. Να παρακαολουθεί τακτικά εποπτεία. Όλα αυτά λογικό είναι να δικαιολογούν και αντίστοιχη αμοιβή. Κάποιοι θεραπευτές/θεραπεύτριες προσφέρουν… Διαβάστε περισσότερα »
Εχει λογικη το σχολιο σου. Ομως οταν η οικονομικη κατασταση ειναι οπως ειναι και ολοι, ειτε ειναι καθηγητες ειτε γιατροι ειτε υπαλληλοι, παιρνουν χαμηλοτερο ημερομισθιο/μισθο, δυστυχως και οι ψυχολογοι/ψυχοθεραπευτες θα επρεπε να ειναι οικονομικοτεροι. Να μιλησω για επαρχια, ειχα την εμπειρια απο 3 διαφορετικους. Οι δυο ηταν ψυχοθεραπευτες και αναλαμβαναν μονο ψυχιατρικα περιστατικα οπως μου ειπανε, χρεωσαν επισκεψη 80€ εκαστος. Ο ψυχολογος δεν μου ταιριαξε, εκανα προσπαθεια μαζι του καποιους μηνες μεχρι που ενιωσα οπως λενε σε ανωτερω σχολια. 40€ μια με δυο φορες την εβδομαδα για να νιωθω πως δεν μου προσεφερε κατι τελικα. Οταν επελεξα να αραιωσω, μου… Διαβάστε περισσότερα »
Απαράδεκτος ο ψυχολόγος! Τι ήταν παιδάκι δημοτικού, αν δεν με θές εσύ μια δεν σε θέλω εγώ δέκα? Ήταν τώρα αυτός επαγγελματίας ψυχικής υγείας που υποτίθεται ΔΕΝ προβάλει τον εαυτό του πάνω στο θεραπευόμεν@.
Να καλύψει η ασφάλεια υγείας το κόστος της ψυχοθεραπείας. Στην Ελλάδα κιόλας. Όταν εμείς “παρακαλάμε” για ψυχολόγους στα σχολεία γιατί θα μπορούσαν να έχουν προληφθεί πολλά, ενώ άλλες χώρες έχουν εδώ και χρόνια. Αυτό που δεν χάνουμε είναι το χιούμορ
Θα ήθελα να σας πω κ εγώ την εμπειρία μου. Κάνω ψυχοθεραπεία 17+χρόνια. Τα πρωτα 9 χρονια με έναν, μετα διέκοψα γύρω στα 3 χρόνια και τα τελευταία 8 χρόνια συνέχισα με νέα ψυχοθεραπεύτρια. Έχω να πω ότι αυτά που ακούω περί πίεσης κλπ δεν τα έχω βιώσει μαζί της.Είναι πάνω από όλα άνθρωπος, δε μ έχει πιέσει ποτέ με τα οικονομικά. Όταν εργάζομαι της έχω πει να αυξάνουμε την τιμή της συνεδρίας.Τις περιόδους που μένω άνεργη, μου τη μειώνει ή πληρώνω το μίνιμουμ (ένα αστείο σχεδόν ποσό),όπως επίσης μου έχει κάνει κ δωρεάν όταν ήμουν σε περίοδο μεγάλου άγχους… Διαβάστε περισσότερα »
Νομίζω σου διαφεύγει ότι πάρα πολλοί Έλληνες ψυχοθεραπευτές όχι μόνο κάνουν συνεδρίες σε εξευτελιστικές τιμές σε σχέση με άλλες χώρες της Ευρώπης στα ελληνικά δεδομένα αλλά μένουν και για μήνες απλήρωτοι μέχρι να εξοφλήσει ο πελάτης. Από τη μεριά των ψυχοθεραπευτών τώρα, λειτουργούν και αυτοί, όπως ο κάθε πάροχος υπηρεσίας στην Ελλάδα. Τι σημαίνει αυτό; Μπορεί να έχουν χρόνο να δουν 30 άτομα μια δεδομένη στιγμή (π.χ. μια βδομάδα), θα δουν όμως 60, και για να μην δυσαρεστήσουν έναν παλιό ή νέο πελάτη (ελληνική νοοτροπία) αλλά και για το οικονομικό του θέματος. Έτσι όμως κουράζονται και οι συνεδρίες γίνονται λιγότερο… Διαβάστε περισσότερα »
Να καταθέσω κι εγώ την εμπειρία μου απο ψυχανάλυση. Δεν είναι απλώς ακριβό, είναι πανάκριβο κι επίπονο σπορ. Με τ@ν ψυχαναλυτ@ σου όμως δημιουργείς έναν άρρηκτο δεσμό, φυσικά κι αναλαμβάνει ευθύνη απέναντι σου. Είχα ανάλογη εμπειρία όπως η mariaP, να φανταστείς πως ενα φεγγάρι ουτε καν χρήματα δεν μου πήρε. Συνεδρίες δεν με άφησε να ακυρώσω οχι λόγω αμοιβής αλλά για να μην ‘αποδράσω’ με πρόσχημα το κόστος. Οταν ένιωσα έτοιμη σταμάτησα τις συνεδρίες χωρίς αντίρηση κι οταν ξεκίνησα τον δεύτερο κύκλο πάλι ηταν χωρίς σχόλια. Η αδελφή μου αν και δοκίμασε στο ίδιο μερος (και κανα δυο άλλα) τελικά… Διαβάστε περισσότερα »
Θεωρω οτι παντοτε το μεγαλυτερο εμποδιο ηταν (και θα ειναι) το χρηματικο. Ναι, υπαρχει μια μεριδα πληθυσμου που το βλεπει με στραβο ματι αλλα στο κατω κατω ολοι μας το χρειαζομαστε, ειτε το παραδεχομαστε ειτε οχι. Ακομα και κρυφα απο ολους μπορεις να πας (τον εαυτο σου δουλευεις στην τελικη). Εγω προσωπικα δεν παω γιατι ειναι πραγματικα πολυτελεια για εμενα…το εχω στο bucket list μου ομως :Ρ