Αγαπητή Α,μπα Μέσα στην περίοδο της καραντίνας διάβασα ένα παλαιότερο μυθιστόρημα της Ρέας Γαλανάκη: τον “Αιώνα των Λαβυρίνθων”. Βρισκόταν για χρόνια στη βιβλιοθήκη μας αλλά ποτέ δεν έμπαινα στη διαδικασία να το ξεκινήσω. Μεγάλο λάθος. Στη σελίδα 170, γράφει: “Σε κάθε βίο, θέλω να πω σε κάθε ανθρώπινο λαβύρινθο”…”τα πάντα θα μπορούσαν ίσως να είχαν γίνει διαφορετικά. Με βασανίζει εδώ κι έναν χρόνο τούτη η σκέψη (συλλογίζεται ο Αντρέας, ένας από τους πρωταγωνιστές). Πλην όμως τα πάντα γίνονται όπως ήταν αναμενόμενο να γίνουν. Αυτό τουλάχιστον σκεφτόμαστε μετά το τέλος τους, το συχνά σοφό.” Επειδή από μικρή με βασανίζει αυτό το ερώτημα και μάλλον τελικά καταλήγω κι εγώ στο ίδιο συμπέρασμα, θα ήθελα να σε ρωτήσω τι πιστεύεις εσύ γι’ αυτό: τα πάντα γίνονται όπως ήταν αναμενόμενο να γίνουν και είναι όντως συχνά το τέλος σοφό; Σ’ευχαριστώ!
-ella elle l’a
Αν σε ανακουφίζει αυτή η σκέψη, κράτα τη.
Θα χρειαστεί να ζήσεις μια πολύ προστατευμένη ζωή για να συνεχίσεις να το πιστεύεις, και χωρίς καμία ειρωνεία, ειλικρινά σου το εύχομαι, γιατί αν δεν πάνε σχετικά καλά τα πράγματα στη ζωή σου, θα είναι ιδιαίτερα σκληρή η πραγματικότητα αν έχεις τέτοια ψυχοσύνθεση και στο μέλλον.
Όπως οι περισσότεροι άνθρωποι, προσπαθείς να πιαστείς από κάποιο κλωναράκι ελπίδας, ότι δεν σε περιβάλλει το απρόβλεπτο χάος, και ελπίζεις ότι υπάρχει «κάτι άλλο» εκτός από την απόλυτη αβεβαιότητα. Για μένα η προσπάθεια είναι τόσο παιδική, που καταντά σχεδόν συγκινητική (αρκεί αν μην σε βρει καμία συμφορά και καταστραφείς, γιατί μετά κινδυνεύεις αληθινά, αν δεν έχεις μια δομή μέσα σου). Ό,τι σε βοηθάει πίστεψε, αρκεί να μην φτάσεις στο σημείο να πληρώνεις τσαρλατάνους για να σε καθησυχάσουν, επίσημους ή ανεπίσημους.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Θέλει πολλή εσωτερική (ψυχική και νοητική) δουλειά, για να μπορέσει κπ να συμβιβαστεί με την σκληρή αδιαφορία και τυχαιότητα του κόσμου που μας περιβάλλει. Προσωπικά έχω κάνει πολλή (επώδυνη) δουλειά για να αγκαλιάσω το χάος. Όλα στη ζωή μου θα μπορούσαν να είχαν γίνει διαφορετικά, ναι. Aυτή η σκέψη με βασάνισε πολλά χρόνια. Αλλά είναι αυτά που έγιναν, ένας συνδυασμός δύο παραγόντων: της σκληρής και αδιάφορης τυχαιότητας (πχ οικογένεια στην οποία γεννήθηκα κλπ) και των δικών μου επιλογών (τις οποίες, με πολλή δουλειά επίσης, ανέλαβα πλήρως, κατανοώντας τις συνθήκες υπό τις οποίες τις έκανα). Δε συμφωνώ ότι όλα ήταν όπως… Διαβάστε περισσότερα »
Τα είπες όλα! Συμφωνώ σε όλα!
Κάτι πρακτικό: έχετε πρόβλημα με το σάιτ ως προς την λειτουργία του χθες και σήμερα ή να κοιτάξω τον υπολογιστή μου / κινητό;
leas, κι εγώ δεν μπορούσα να δω τις τελευταίες αναρτήσεις και νόμιζα ότι δεν ανέβηκε κανένα θέμα για 2 μέρες. Σβήσε το cache από τα settings του browser για να τα δεις. Αλλά κάτι πρέπει να αλλάχθηκε στις ρυθμίσεις cache της ιστοσελίδας για να έχουν και άλλοι πρόβλημα με αυτό.
Ευχαριστώ πολύ, το έκανα και διορθώθηκε!
Εμένα φορτώνει τα σχόλια μόνο όταν πατήσω πάνω στο εικονίδιο των σχολίων στην κάθε ερώτηση στην αρχική σελίδα. Αν πατήσω κατευθείαν την ερώτηση δεν φορτώνει σχόλια.
Lioness μου συγκλονιστικό (και) αυτό το σχόλιό σου. Σκληρά και αληθινά αυτά που περιγράφεις, όσο κι αν ακούγεται κλισέ θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία. Η αξία της όμως είναι ανεκτίμητη παρά το κόστος.
Σίγουρα δεν είμαι ο μόνος, αλλά θέλω να σου πω πως ο τρόπος που μοιράζεσαι μαζί μας τις σκέψεις, τις αγωνίες σου, τα βήματα και τις μάχες σου με αγγίζει, με συγκινεί ειλικρινά και μου δίνει δύναμη. Στο έχω πει ξανά, αλλά δεν πειράζει ας επαναλειφθώ❤️
Oh mon Dieu, επαναληφθώ. Δεν άντεξα να μη με διορθώσω(OCD alert)
Μα είναι λογικό που σε αγγίζει Πένα μου. Το κορίτσι αυτό είναι θησαυρός.
Άντε καλε και οι δυο σας! Κοκκινισα!!! 🥰❤
Τσιτσίγκειος πένα: Μικρό το κακό, καλοκαίρι είναι μπορείς να επαναλειφθείς με αντηλιακό.
Lioness: Συμφωνώ με όσα άτομα το εξέφρασαν, τα έγραψες πολύ ωραία!
@Between Worlds xαχα σατανά, καλό! Θα επαναλειφθώ και θα πασαλειφθώ, αμέ.
“δεν υπάρχει τίποτε πιο απελευθερωτικό από το να αναλαμβάνεις πλήρως τον εαυτό σου, τις επιλογές σου και το διάλεγμα της “θέσης” σου στις καταστάσεις. Είναι ελευθερία”
Ακριβώς αυτό.
Όλοι οι κόκκινοι γίγαντες και οι άσπροι νάνοι, οι μαύρες τρύπες, οι γαλαξίες, όλο αυτό το πράγμα του οποίου το άπειρο στο δικό μου κεφάλι δεν μπορεί να χωρέσει πλακώνονται να με κάνουν να διαλέξω αν αλλάξω δουλειά ή αν θα κάτσω στ’αυγά μου.
Lioness για άλλη μία φορά τα είπες όλα
Όσοι έχουμε στο σπίτι χρόνιες/σοβαρες ασθένειες, έχουμε αναρωτηθεί πολλές φορές για αυτή τη “σοφία των πραγμάτων”.
Εμένα με καθησυχαζει η ιδέα ότι υπάρχει ένα χάος μέσα από το οποίο εμείς προσπαθούμε να δώσουμε νόημα και να καθορίσουμε όσο μπορούμε με τις επιλογές μας. Εάν παίρνουμε τις σοφες αποφάσεις κάθε φορά εξαρτάται από τους παράγοντες με τους οποίους κρίνουμε κάθε χρονική στιγμή.
Όσο για το τέλος αυτό είναι γνωστό σε όλους, δε βρίσκω καμία σοφία σε αυτό.
Πιστεύω -μη σας ντραπώ- στα γραφτά της μοίρας, κάποιοι άνθρωποι και κάποιες καταστάσεις έρχονται σχεδόν αναπόφευκτα στη ζωή μας. Είχα ένα πρόβλημα υγείας παλιά, δεν είχε ανιχνευθεί για χρόνια, και γύρω στα 40-45 θα πέθαινα. Το ανακάλυψα, όμως, μέσα από μία μαγική αλληλουχία καταστάσεων κι όλα καλά. Από εκεί και πέρα, όμως, στην πλειοψηφία των καταστάσεων, δεν υπάρχει σωστή και λάθος κατάληξη, έρχεται η κατάληξη την οποία προκαλέσαμε μέσα από τις επιλογές μας. Εμείς ορίζουμε τη ζωή μας, οι προσωπικές επιλογές μας, δε γίνεται τίποτα “αυτόματα” ή επειδή “έτσι έπρεπε να γίνει” ή επειδή “είναι γραμμένο στ’ άστρα”. Αυτή την… Διαβάστε περισσότερα »
Αυτό που μερικοί σχολιάζετε κάτι προσωπικό που λέει ο άλλος, χωρίς να τον ξέρετε, χωρίς να ξέρετε τίποτα για τη ζωή του, για τα βιώματά του, για το πώς είναι σαν άνθρωπος, μέσα στην ειρωνεία, την επιθετικότητα και την κακία είναι ενδεικτικό της ποιότητάς σας σαν άνθρωποι. Ειδικά δε όταν σχολιάζετε λόγια του άλλου που βρίσκονται στη φαντασία του μυαλού σας και δεν έχουν καν λεχθεί ούτε σαν υποψία στο σχόλιό του. Είδες να γράφω κάπου ότι είμαι ξεχωριστή ή ανώτερη που σώθηκα; Ανέλυσα ποια ήταν αυτή η μαγική αλληλουχία καταστάσεων, για να μπορείς να τη σχολιάσεις, που και να… Διαβάστε περισσότερα »
Δε σχολίασες την άποψή μου, σχόλιασες ένα στοιχείο τής ζωής μου, μία εμπειρία μου, την οποία και παρέθεσα με εξαιρετικά ελλειπτικό τρόπο,τόσο ελλειπτικό που δεν επιδέχεται, λογικά, σχολιασμού. “Ειχα ένα πρόβλημα υγείας παλιά, δεν είχε ανιχνευθεί για χρόνια, και γύρω στα 40-45 θα πέθαινα. Το ανακάλυψα, όμως, μέσα από μία μαγική αλληλουχία καταστάσεων κι όλα καλά.”.Αυτό δεν είναι άποψη, είναι η ζωη μου. Σχολιασες μία εμπειρία που δεν γίνεται να ξέρεις, (θα πρέπει να σου πω εγώ τι έγινε και την αποκαλώ μαγική αλληλουχία), ενός ανθρώπου που δεν ξέρεις, έφτιαξες και μία υποτιθέμενη άποψη και σχολίασες λόγια που δεν υπάρχουν… Διαβάστε περισσότερα »
Δεν έκανες αυτό. Ο σχολιασμός που θα άρμοζε λογικά στην άποψή μου, που διατυπώνεται σε εκείνο το σημείο, θα ήταν “συμφωνώ/διαφωνώ με το ότι υπάρχουν άνθρωποι και καταστάσεις που έρχονται σχεδόν αναπόφευκτα στη ζωή μας”. Αντ’ αυτού, σχολιάζεις, σε έναν παραλογισμό, την εμπειρία μου σαν εμπειρία, χωρίς να την ξέρεις, και λόγια που ποτέ δεν έγραψα. Εκτός αν δεν ξέρεις τι σημαίνει το αναπόφευκτα και τι είναι η αλληλουχία, οπότε ψάξ’ τα στο google πρώτα. Δε διαθέτεις βασικές ικανότητες κατανόησης κειμένου, από τη στιγμή που σχολιάζεις ανύπαρκτα λόγια, κάνοντας προβολές και λογικά άλματα. Δεν μπορείς να συλλαβίσεις το νόημα, γιατί… Διαβάστε περισσότερα »
MariaV ούτε εγώ καταλαβαίνω πώς προκύπτει η απάντησή σου περί αλαζονείας κλπ. Μια προσωπική εμπειρία δε λέει απολύτως τίποτα για τους άλλους. Όπως υπάρχουν άνθρωποι (μεταξύ των οποίων παιδιά) που πεθαίνουν αδιάγνωστοι υπάρχουν και άνθρωποι που ζουν (μεταξύ των οποίων παιδιά… και ένα άτομο με ψευδώνυμο Valda), πού βλέπεις τη μοναδικότητα; Τα όσα γράφεις μου κάνουν ένα φαύλο κύκλο, προσπαθείς με ένα κόμπλεξ που μεταφράζεις σε αλαζονεία να υποτιμήσεις μια προσωπική εμπειρία και τελικά αυτό σε εκνευρίζει. Άλλος πιστεύει στα γραφτά της μοίρας, άλλος στην τυχαιότητα, όπως και να έχει η πίστη είναι προσωπική υπόθεση και δικαίωμα όλων.
Ευχαριστώ πολύ, Marialadelbarrio. Στενοχωρήθηκα κι εκνευρίστηκα με όλη αυτή την επίθεση. Πιο πολύ στενοχωρήθηκα, γιατί δεν περίμενα ότι, μιλώντας για ένα προσωπικό μου θέμα θα δεχόμουν κάτι τέτοιο. Εδώ υποτίθεται ότι είμαστε όλες ενωμένες εναντίον του κοινού εχθρού, της πατριαρχίας. Σίγουρα θα διαφωνούμε κατά καιρούς, δεν μπορεί να έχουμε όλες τις ίδιες απόψεις, αλλά για τις επιθέσεις επί προσωπικών θεμάτων, δεν έχω λόγια (παρά τα τόσα πολλά που έγραψα)…
Νομίζω σε γραπτά μηνύματα είναι εύκολο να ξεφύγουν διάφορα που προφορικά μπορεί να μην υπήρχαν ούτε ως σκέψη. Πλέον όποτε συμβαίνει να δεχτώ παρόμοια επίθεση, μετά το πρώτο σοκ, μου έρχονται οι στίχοι από την τελευταία στροφή της Ρωμιοσύνης. Εμένα τουλάχιστον με βοηθούν αρκετά. http://www.snhell.gr/lections/content.asp?id=42&author_id=41&page=anthology
Από τα ωραιότερα ποιήματα, τα περισσότερα ποιήματα τού Ρίτσου είναι σε άλλα επίπεδα, πραγματικά δώρα του ποιητή στους Έλληνες.
Αυτές οι κοελικές θεωρίες “όλα γίνονται για κάποιο λόγο κτλ” δε νομίζεις ότι είναι αρκετά αφελείς;; Υπάρχει πάντα η περίπτωση να μην υπάρχει κανένας λόγος από πίσω και απλά να τα έχουμε κάνει σκατά. Αν είσαι τυχερός και το συνειδητοποιήσεις νωρίς έχεις περιθώρια, αν όχι καλός είναι και ο κοέλιο για παρηγορητική θεραπεία. 😁 Το να ζεις πάντως με τη σκέψη τι θα γινόταν ΑΝ (το έκανα για μεγάλο διάστημα) μόνο βασανιστικό μπορεί να είναι.
Αν σε παρηγορεί να σκέφτεσαι έτσι, δε μπορεί να σε αποτρέψει κανείς. Απλά εγώ σε προτρέπω , εκτός από μυθιστορήματα να ξεκινήσεις να διαβάζεις και αλλού είδους βιβλία. Το μυθιστόρημα μπορεί να σε ταξιδεύει, να σε ψυχαγωγεί και να σε αποφορτιζει, αλλά δε λέει πάντα την αλήθεια. Κατά την ταπεινή μου άποψη τα βιβλία ψυχολογίας είναι μία εξαιρετική επιλογή, αλλά και ο Καζαντζάκης (προσωπική μου αδυναμία 🙂). Θα σου πρότεινα ανεπιφύλακτα να διαβάσεις την Ασκητική ενα έργο θαυμάσιο, μεστό και πλούσιο σε φιλοσοφικές ιδέες αποτυπωμένες με ποιητική διάθεση. Ο Καζαντζάκης φέρνει τον αναγνώστη απέναντι στο χρέος που έχει στον εαυτό… Διαβάστε περισσότερα »
Αυτός είναι κι ένας από τους λόγους που έχω απομακρυνθεί από την ελληνική λογοτεχνία. Είχε αρχισει να με ενοχλεί ο συγκεκριμένος τρόπος γραφής, λίγο απλός λίγο ποιητικός κάπως λυρικός όταν υπήρχε ταλέντο, κι αυτές οι κοελικές απόψεις. Όντως αν αυτό σε ηρεμεί κράτα το, αλλά εμένα με ενοχλεί. Εμένα η τυχαιότητα και η ασημαντότητά μας μέσα στο σύμπαν ήταν αυτό που με ηρέμησε. Από τον απόλυτο εφησυχασμό με βγάζει η ευθύνη των επιλογών της δικής μου ζωής τις οποίες κάνω με τα εφόδια που έχω τη στιγμή της κάθε απόφασης. Δεν μπορώ να κάνω άπειρα πράγματα. Θα προσπαθήσω για κάποια… Διαβάστε περισσότερα »
Είναι τόσο απρόβλεπτη η ζωή για να μιλάμε για αναμενόμενα γεγονότα. Όσο για το τέλος, τι νόημα θα έχει αν είναι σοφό, αφού είναι το ΤΕΛΟΣ..
(Τί φιλοσόφησα πάλι;;)
Η ζωή είναι μία σειρά επιλογών και κάθε επιλογή έχει συνέπειες. Κατά την ταπεινή μου άποψη, είναι μοιρολατρικό να πιστεύει κάποιος ότι τα πάντα γίνονται όπως ήταν αναμενόμενο να γίνουν και το τέλος είναι σοφό. Αν ήταν έτσι όλοι οι άνθρωποι θα ήταν ήρεμοι και δεν θα ταλανίζονταν από τις επιλογές που πρέπει να πρέπει να κάνουν ή έχουν κάνει στη ζωή τους.
Αυτό , που λέει η Γαλανάκη, εγώ το μεταφράζω , με κάτι ανάλογο του Κούντερα. “ζούμε το παρόν με δεμένα μάτια”. Πράττουμε σε κάθε περίπτωση, χωρίς να γνωρίζουμε, τι ακριβώς να κάνουμε, είτε η εμπειρία είναι γνώριμη, είτε είναι εντελώς καινούρια. Ο εαυτός μας όμως είναι ίδιος. Αποφασίζει ερήμην μας. Το ευκταίο, είναι η πορεία στην αυτογνωσία. Δηλαδή, ανάλογα με το τι κουβαλάει κάποιος και τι θέλει να μάθει καθορίζει και τη στάση πάνω στη ζωή. Γι αυτό ο καθένας αντιδρά διαφορετικά στα ίδια προβλήματα. Όταν είσαι πολύ νέος, δεν έχεις συνείδηση του εαυτού σου, γιατί δεν έχεις δοκιμαστεί σε… Διαβάστε περισσότερα »
Χαίρομαι που η Λένα είναι εξαιρετικά αισιόδοξη (“μας περιβάλλει το απρόβλεπτο χάος”). Τα τελευταία χρόνια είμαι κάπως περισσότερο απαισιόδοξος, καθώς έχω την εντύπωση ότι βρισκόμαστε πάνω σε μια υπερταχεία που επιταχύνει διαρκώς ανεξέλεγκτη καθώς ο μηχανοδηγός της κείτεται νεκρός από έμφραγμα στο δάπεδο της ατμομηχανής, ακριβώς όπως στο “Τραίνο της μεγάλης φυγής του Αντρέι Κοντσαλόφσκι (πράγμα που δεν μας εμποδίζει βέβαια να οργανώνουμε πάρτι στο βαγκόν ρεστοράν)