Η Ρένα απαντά: Κοιμάμαι στο ίδιο δωμάτιο με τη μαμά μου, αλλά είμαι 20 ετών φοιτήτρια.

Κι ένα δικό της δωμάτιο…

___________

H ιστορία της Προβληματισμένης Σοφίας όπως την ξεχώρισα σήμερα.

Γεια σου Ρένα και από μένα, ελπίζω να σε βρίσκω καλά. Είμαι 20 χρονών και μένω με τους γονείς μου, αφού πέρασα στην πόλη που μένουν. Το πρόβλημα μου όμως είναι ότι από πάντα μοιραζόμουν ίδιο δωμάτιο με τη μαμά μου, κάτι το οποίο συνεχίζεται και τώρα. Αναρωτιέμαι πόσο περίεργο μπορεί να ακούγεται ή αν είναι κάτι πιο συνηθισμένο, που απλά δεν γίνεται γνωστό. Πέρα από αυτό όμως, νοιώθω ότι έχει αρχίσει να με πιέζει αρκετά. Δυστυχώς δεν υπάρχει κάποια εναλλακτική, ούτε το σαλόνι για μία από εμάς (για άλλους λόγους).

Φυσικά είναι και άλλα τα προβλήματα που μπορεί να με πιέζουν (οικογενειακά κ προσωπικά/κοινωνικά), αλλά θες να μπορείς να πας μερικές φορές κάπου που να μην σε ενοχλούν ή να μην ξέρουν ότι δεν είσαι καλά (σαν safe place). Έψαξα κάποια πράγματα στο internet, αλλά δεν βρήκα πολλά και έτσι ρωτάω εσένα. Είναι λογικό να με πιέζει τόσο; Είναι πιο συνηθισμένο από ότι μου φαίνεται; Σε ευχαριστώ πολύ για το ενδιαφέρον σου!

ΑΠΟ ΤΗΝ – Προβληματισμένη Σοφία

___________

Ας οργανώσουμε τη συζήτηση.

Γειά και σε σένα Σοφία. Aπαντώ με αίσθηση επείγοντος επειδή διακρίνω την αγωνία σου.

Κατανοώ ότι η κατάσταση στο σπίτι σας είναι τεταμένη και δεν εμπλέκεσαι εσύ σε αυτό. Ήταν μια ήδη εδραιωμένη κατάσταση από παλιά. Συμπεραίνω ότι οι σχέσεις των γονιών σου δεν είναι καλές. Δεν μας αναφέρεις καθόλου αν έχεις αδέρφια.

Κατανοώ απολύτως ότι σε αυτή την ηλικία η ενόχληση είναι απολύτως δικαιολογημένη. Ήδη από την εφηβεία, δηλαδή. Ένα έφηβο άτομο έχει δικές του στιγμές που δεν οφείλει να μοιράζεται με όλα τα μέλη της οικογένειας, πόσο μάλλον ένα άτομο στα 20 που ανοίγει τα φτερά του.
Δεν είναι πιο συνηθισμένο απ’ότι νομίζεις, συνηθισμένο είναι να υπάρχει συγκατοίκηση στην οποία υπάρχει ένας άλφα σεβασμός στην ιδιωτικότητα του άλλου -ιδιαίτερα σε ενήλικη συγκατοίκηση.

Δυστυχώς δεν έχω έτοιμη λύση να σου προτείνω. Το σπίτι έχει συγκεκριμένα τετραγωνικά, υποθέτω ο πατέρας κοιμάται στο σαλόνι, εκεί που κοιμόσουν ίσως εσύ μικρούλα (?). Η μόνη διέξοδος είναι να προσπαθήσεις να βρεις δικό σου σπίτι, κι αυτό σημαίνει να αναλάβεις τα έξοδά του, άρα σημαίνει δουλειά κι ευθύνες. Σε πρώτο στάδιο η συγκατοίκηση με ένα άτομο της ηλικίας σου είναι μια κάποια λύση προς αυτήν την κατεύθυνση ώστε να μοιράζεστε το ενοίκιο. Πολλοί φοιτητές και φοιτήτριες εργάζονται παράλληλα ώστε να έχουν αυτή τη δυνατότητα.

Για το μεσοδιάστημα οι διέξοδοι που σου προσφέρονται είναι περισσότερες ώρες εκτός σπιτιού. Σε κάποια φίλη, στην βιβλιοθήκη της σχολής σου, σε κάποια φιλική καφετέρια που θα σε αφήσουν να διαβάζεις και να σκρολλάρεις με ένα φλιτζάνι καφέ για 5 ώρες σερί, κάποιο πάρκο ή κάποιο δημοτικό κτήριο (στάδιο, σύλλογο κλπ.) που θα μπορείς να πας για να μην βλέπεις οικεία πρόσωπα.

Δεν υπάρχουν εύκολες λύσεις σε αντικειμενικά προβλήματα, μόνο στοχοθετήσεις και μπόλικη τύχη και δύναμη. Στο εύχομαι!

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News