Μιλάω με καλή μου φίλη στο τηλέφωνο. Μου λέει ότι χθες στο σχολείο (σε φάση που είχαν ανοίξει τα σχολεία εν μέσω πανδημίας) ο δάσκαλος της είπε ότι ο επτάχρονος γιος της είναι επιθετικός με άλλα παιδιά. Η φίλη μου άρχισε να μου δικαιολογείται (χωρίς να προλάβω να σχολιάσω) ότι «τι να κάνουν και αυτά τα παιδιά, έχουν τρελαθεί από την κλεισούρα και τους περιορισμούς». Αυτό μπορεί όντως να ισχύει αλλά το θέμα είναι ότι η ίδια μου έχει αναφέρει πολλές φορές στο παρελθόν ότι ο μικρός είναι επιθετικός με την αδελφή του και η φίλη μου επεμβαίνει και τον μαλώνει. Δεν είναι πάντα επιθετικός αλλά έχουν συμβεί κάποια γεγονότα π.χ. να τη χτυπήσει σε διαφωνία τους ή να τη ρίξει κάτω μπροστά σε φίλους του (η φίλη μου υπέθεσε ότι το έκανε για να τους κάνει εντύπωση). Δεν της είπα κάτι αλλά έχω την αίσθηση ότι εθελοτυφλεί. Μήπως έπρεπε να της θυμίσω τι έχει συμβεί; Μήπως έπρεπε να της πω να μην αμύνεται στην άποψη του δασκάλου αλλά να το ψάξει λίγο περισσότερο; Ή δε μου πέφτει λόγος και αυτή γνωρίζει καλύτερα το παιδί της;
Ο δάσκαλος είναι ο κυρίως αρμόδιος για να κάνει τέτοια κρίση, μετά την άμεση οικογένεια, οπότε έχει την πληροφορία, δεν είσαι αυτή που πρέπει να την μεταφέρει. Η φίλη σου άρχισε να δικαιολογείται πριν προλάβεις να σχολιάσεις. Δεν σε ρώτησε καν τι πιστεύεις. Μήπως υπερεκτιμάς τον ρόλο που μπορείς να παίξεις στο θέμα;
Δεν έχει ξεχάσει τι έχει συμβεί, γι’αυτό μιλάει από πάνω σου, για να μην μιλήσεις. Βρίσκεται ίσως σε φάση άρνησης, ίσως εθελοτυφλεί, ίσως πολλά, χρειάζεται μεγάλη προσοχή κι ευαισθησία από σένα. Αν αφήσει χαραμάδα για να μιλήσεις, θα το καταλάβεις.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Και του πατέρα του Κούκουρα (που βίασε και σκότωσε την Ελένη Τοπαλούδη) του έλεγαν οι δάσκαλοι ότι το παιδί του ήταν επιθετικό και αυτός έλεγε ότι όλοι στοχοποιούσαν το παιδί του.
psichodelico
Όντως τώρα συνέβη αυτό;
δυστυχώς αλήθεια είναι, οι δάσκαλοι και οι καθηγητές του είπαν ότι το περίμεναν ότι θα σκοτώσει
Μάλιστα πριν το φόνο οδηγούσε κάνοντας σουζες σε ένα επαρχιακό δρόμο, με αποτέλεσμα να πέσει πάνω σε άνθρωπο και να τον τραυματίσει σοβαρά.
Μην πέφτουμε από τα σύννεφα! Συνέχεια συμβαίνει αυτό! Χρόνια τώρα! Το μεγαλύτερο ποσοστό των βίαιων αντρών εκδηλώνουν τα σημάδια από μικρή ηλικία. Και δυστυχώς ακούω συνεχώς γύρω μου ότι πολλοί γονείς αντιδρούν με στρουθοκαμηλισμό, εκλογίκευση και άρνηση.
Mitsi, ήθελα να σχολιάσω και να γίνω ξανά γραφική ότι αυτό που με απογοητεύει και με θυμώνει περισσότερο στο εκπαιδευτικό μας σύστημα δεν είναι ούτε τα χάλια βιβλία, ούτε η έλλειψη εκπαιδευτικού προσωπικού, ούτε οι σαχλές “επιμορφώσεις” (με θυμώνουν κι αυτά βέβαια). Αυτό που με θυμώνει περισσότερο είναι ότι ο εκπαιδευτικός δεν έχει καμιά δικαιοδοσία. Θα έπρεπε να είναι υποχρεωτική η επίσκεψη στο ΚΕΣΥ ή σε ιατροπαιδαγωγικό κέντρο αν το προτείνει ο εκπαιδευτικός της τάξης ή η ΕΔΕΑΥ, όπως θα έπρεπε να είναι και υποχρεωτική η εφαρμογή της γνωμοδότησης του ΚΕΣΥ και όχι να αποφασίζει κάθε γονιός αυτοβούλως.
Αυτό ακριβώς. Άσε που θα βρεθεί κάθε χρονιά τουλάχιστον μία μητέρα (λέω μητέρα γιατί οι πατεράδες συνήθως άφαντοι) που θα σου πουν “έχω κάνει σεμινάριο στην ειδική αγωγή, ξέρω” “έχω τελειώσει ΙΕΚ βρεφονηπιοκομίας, ξέρω” “Πριν 20 χρόνια τελείωσα χημικό-και άρα θεωρούμαι καθηγήτρια-δεν το έχω εξασκήσει ποτέ, ξέρω”. “εγώ είμαι κομμώτρια και στη δουλειά μου κάνω και την ψυχολόγο στους πελάτες, ξέρω”. Δεν έχω κάτι με τα συγκεκριμένα επαγγέλματα, μια χαρά ωραιότατα και με πολύ ενδιαφέρον είναι, απλά δεν είναι ούτε νηπιαγωγοί ούτε δάσκαλοι (ειδικής ή γενικής). Ούτε μια εκπαίδευση ή και ένα πτυχίο, αν δεν το εξασκήσεις, σου εξασφαλίζει ότι… Διαβάστε περισσότερα »
Ενδεχομένως κάνοντας προβολές, εύχομαι λανθασμένες, σκέφτομαι την αδερφή ενός επιθετικού αγοριού που αντί οι γονείς να κοιτάξουν να βρουν κανέναν αξιόλογο ειδικό για να διαχειριστούν την όλη κατάσταση, πετάνε χαρταετό.
Μίλα. Απλά, όμορφα και ωραία, όταν σου δοθεί ξανα η ευκαιρία, και πες της μήπως πρέπει να το ψάξει λιγάκι παραπάνω όλο αυτο με το παιδί. Φιλη σου είναι, δεν θελεις το κακο της. Μπορεί το παιδί να θέλει να τραβάει την προσοχή έτσι, ίσως ομως να υπάρχει και κάποιο θεματακι. Καλο ειναι να το ψάξουν οσο μικρότερο ειναι το παιδί.
Εγώ συμφωνώ πάντως με το να της μιλήσει. Διακριτικά και ωραία. Εξάλλου όταν κάποιος συζητά μαζί μας ένα θέμα που τον απασχολεί, αυτό δεν είναι χαραμάδα για να μιλήσουμε?
Συμφωνώ μαζι σου. Αλλιώς πιστευω πως θα απεκρυπτε το γεγονός και θα συζητούσε οτιδηποτε αλλο. Απο την αλλη παλι, ισως θέλει να το συζητήσει αλλα για να ακούσει κατι καθησυχαστικο, του τυπου “ελα μωρε, παιδακι είναι”. Θεωρω πως το χρεος μας σαν σωστοί φίλοι, είναι να κάνουμε και αβολες συζητήσεις, αν χρειαστεί.
η καραντίνα παίζει σίγουρα το ρόλο της, ΄΄οπως και οι οθόνες. Φιλικό μου ζευγάρι έχει παρόμοιο πρόβλημα. Ο 7χρονος γιος τους θυμώνει πολύ γρήγορα και κατευθείαν στο κόκκινο. Περιόρισαν λίγο τη χρήση οθονών και είδαν κάποια μικρή βελτίωση. Τελικά απευθύνθηκαν σε ειδικό και πλέον έχει θεραπεύτρια και στο σχολείο. Αλλά έχουν ξετιναχτεί οικονομικα (500 ευρώ το μήνα). Δυστυχώς δεν υπάρχει καμία ουσιαστική δομή για να βοηθήσει τα παιδιά μετά από ένα χρόνο εγκλεισμού. Κατά τα άλλα το μόνο που τους νοιάζει είναι μην χάσει τα δικαιώματα πάνω τους ο κακοποιητής πατέρας
Για να έχει το παιδί συνοδό παράλληλης στήριξης στο σχολείο σημαίνει ότι κάποια άλλη δυσκολία έχει το παιδί και όχι οι οθόνες και η καραντίνα που το παιδί θυμώνει πολύ εύκολα. Όχι ότι δεν επιβαρύνει η καραντίνα την κατάσταση, φυσικά και την επιβαρύνει. Οι γονείς του παιδιού μπορούν να απευθυνθούν στο ΚΕΣΥ για δημόσια παράλληλη στήριξη (οι αιτήσεις για παράλληλη στήριξη γίνονται μέχρι τον Οκτώβρη για κάθε νέα χρονιά). Επίσης με διάγνωση από ιατροπαιδαγωγικό το παιδί καθώς και οι γονείς πιθανόν να δικαιούνται συνεδρίες ψυχοθεραπείας και συμβουλευτικής. Έτσι θα μπορούν να ωφεληθούν από τις όποιες δωρεάν λύσεις που προσφέρει το… Διαβάστε περισσότερα »
Σίγουρα δεν φταίνε μόνο αυτά που ανέφερα, υπάρχει και τραυματικό γεγονός, όμως το ΚΕΣΥ δεν δέχεται μετά τον Οκτώβρη όπως είπες κι εσύ, και το πρόβλημα παρουσιάστηκε τον χειμώνα, οπότε η λύση ήταν ιδιωτική. Το καλό είναι ότι οι γονείς είναι ευαίσθητοι σε τέτοια θέματα και χωρίς ταμπού.
Εννοείται και καλά έκαναν οι γονείς και κατέφυγαν σε ιδιωτική παράλληλη. Απλά αναφέρω τι ισχύει ώστε αν τυχόν διαβάζει κάποιος γονέας να γνωρίζει τα δικαιώματά του και τις παροχές του κράτους.
“Υπεθεσε ότι το έκανε για να τους κάνει εντύπωση”. Εμένα αυτή η φράση με φόβισε! Δηλαδή τι; Δεν το έκανε επειδή είναι επιθετικός, αλλά για να κάνει εντύπωση στους φίλους του κι εντάξει έτσι δεν πιάνεται; ελπίζω να μην ήταν αυτό το πνεύμα της φρασης.
Θα της το πεις κ άμεσα μαλιστα. Κ θα της προτείνεις κ λυση: επίσκεψη σε παιδοψυχολογο.
Αντε γιατί αρκετά με τους τραμπουκους εκεί έξω!!! Για να το δε ο δάσκαλος του ότι είναι επιθετικός,είναι επιθετικός!!!
Εγώ πάλι σκέφτηκα κάτι άλλο που περίμενα ότι θα το έλεγες αλλά δε το διάβασα. Ο τρόπος με τον οποίο τα παιδιά συνήθως συμπεριφέρονται, μιλάνε, λειτουργούν, αλληλεπιδρούν με άλλους κ.λπ (μην παρεξηγηθω είπα συνήθως και ξέρω ότι παίζουν ρόλο και άλλα πράγματα) πηγάζει και από το περιβάλλον στο οποίο έχουν μεγαλώσει, τι έχουν δει από το σπίτι, και γενικώς το οικογενειακό περιβάλλον που παίζει σοβαρό ρόλο. Θα μου έκανε δηλαδή μεγάλη εντύπωση να έχει μεγαλώσει σε ένα ήρεμο σπίτι και το παιδί να είναι συνέχεια επιθετικό με τους γύρω του χωρίς λόγο ή για να σπρώχνει κάθε φορά που τσακώνεται.… Διαβάστε περισσότερα »
Κάνω ιδιαίτερα εδώ και μερικά χρόνια. Με τους γονείς, τις μαμάδες κυρίως, μιλάμε για τα παιδιά, για διάφορα που τους προβληματίζουν. Σε όλα αυτά τα χρόνια, από όλους αυτούς τους γονείς μόνο μία μαμά μου έχει πει “προβληματίζομαι μήπως χτυπάει άλλα παιδιά στο σχολείο γιατί έχω παρατηρήσει αυτό και αυτό και αυτό”
Η φίλη σου πάντως στο ανέφερε στο τηλέφωνο, δεν σου το έκρυψε. Εγώ, αν ήταν καλή μου φίλη και τη νοιαζόμουνα, θα έλεγα κάτι του στυλ “Αυτό που σου είπε τώρα ο δάσκαλος το έχουμε δει κι εμείς να συμβαίνει, τότε, τότε και τότε. Μπορεί να φταίει η κλεισούρα, αλλά καλό θα είναι να το παρακολουθείς και αν χρειαστεί να πας σε κάποιον ειδικό”.