Πότε θεωρείς ότι κάποιος πέτυχε ως γονιός? Όταν το παιδί του γίνει ανεξαρτητο? Όταν γίνει ευτυχισμένο (σύμφωνα με τα κριτήρια του παιδιού)? Όταν το αποδεχτεί? Όταν κάτι άλλο?
-Απορίες
Αν το παιδί σου σου πει ότι απέτυχες ως γονιός, πάρτο πολύ στα σοβαρά και άκουσε το. Τα έχεις θαλασσώσει σε πολύ σοβαρό σημείο.
Κατά τα άλλα, μην αναρωτιέσαι τέτοια πράγματα. Δεν είναι εξετάσεις για να πετύχεις. Τι θα πει «ανεξάρτητο παιδί» και πότε αυτό συμβαίνει εξαιτίας του γονιού, και τι θα πει «ευτυχισμένο παιδί», έστω και με τα κριτήρια του; Ξέρεις πολλούς που δηλώνουν «ευτυχισμένοι;»
Τα παιδιά μας τα δανείζει η ζωή κα μετά κάνουν την δική τους. Αν μας περιλαμβάνουν στην καθημερινότητα τους με την δική τους θέληση και μόνο, χωρίς να τα εκβιάζουμε ή τρομοκρατούμε, επιτυχία το λες.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Οι γονείς μου στα 10 μου θεωρούσαν ότι έχουν κάνει καλή δουλειά μαζί μου, επειδή είχα καλούς βαθμούς και διάβαζα ήδη δοκίμια και θεατρικά. Στα 28 μου, θεωρούσαν ότι έχουν κάνει τραγικά λάθη επειδή με έβλεπαν δυστυχισμένη, με κατάθλιψη, τοξικές σχέσεις και ένα μάτσο αυτοάνοσα. Αργότερα που τα ξεπέρασα και στάθηκα στα πόδια μου, η μητέρα μου (ο πατέρας μου δεν ζούσε πια) είπε: “οι επιτυχίες σου είναι δικές σου – όσο για μένα, ελπίζω πως δεν τα έκανα όλα θάλασσα”. Ο πατέρας μου ήταν κακοποιητικός και καταστροφικός – και μου έδωσε σε κάποια θέματα πολύτιμο θετικό παράδειγμα, καθώς και… Διαβάστε περισσότερα »
Για μένα προσωπικά “επιτυχημένος” γονιός είναι αυτός που κατάφερε να παραδώσει στη κοινωνία σωστούς ανθρώπους. Δηλαδή με αξίες, με συνείδηση, με ήθος.
Αυτό το κριτήριο είναι λίγο δίκοπο μαχαίρι. Υπάρχουν πολλοί κακοί (εγκληματικά κακοί) γονείς που κοιτάνε τα παιδιά τους που έχουν δώσει μάχη να ξεφύγουν και λένε “Μια χαρά βγήκες (=άρα κάτι σωστά έκανα)” και παίρνουν εύσημα ενώ δεν πρέπει να πάρουν καθόλου. Υπάρχει και το αντίστροφο. Παιδιά που δεν είναι “σωστοί άνθρωποι στην κοινωνία” ενώ οι γονείς τους είναι “σωστοί άνθρωποι”! Και σίγουρα στην ψυχανάλυση θα βγουν κάποια πράγματα, αλλά οι γονείς είναι υπεύθυνοι ως ένα σημείο. Όταν το παιδί ενηλικιώνεται και μεγαλώνει και μεγαλώνει είναι δική του η απόφαση αν θα είναι “σωστός άνθρωπος”. Με λίγα λόγια αυτό το… Διαβάστε περισσότερα »
νομίζω ότι κάποιος το καταλαβαίνει ότι πέτυχε ως γονιός, το αισθάνεται, από μικρά και μεγάλα πράγματα. -όταν παίρνεις τηλέφωνο και δε βιάζονται να στο κλείσουν -όταν σε καλούν να πας κοντά τους -όταν σε αγκαλιάζουν αυθόρμητα με χαμόγελο -όταν σου κάνουν ένα δωράκι γιατί σε θυμήθηκαν κι όχι επειδή ήταν τα γενέθλιά σου -όταν σε παίρνουν με ανησυχία να σου πουν τον πόνο τους γιατί ξέρουν ότι θα τους ακούσεις και δε θα τους κρίνεις, αλλά θα προσπαθήσεις να βοηθήσεις -όταν σου λένε ότι σ’ αγαπούν και τους λείπεις, στο ξεκάρφωτο -όταν θυμούνται ευχάριστες στιγμές από την παιδική τους ηλικία… Διαβάστε περισσότερα »
Τι ωραίος “ορισμός”!
Αν υπάρχει ένα μέτρο καλού γονιού ας πούμε θα έλεγα οτι ειναι αυτό: Πετυχημένος γονιός είσαι όταν το παιδί σου ζήσει κάτι δύσκολο, άβολο, δυσάρεστο όπως χωρισμός, κίνδυνος, κακοποίηση, παρενόχληση και έρθει κατευθείαν σε εσένα να στο πει, να σου ανοιχτεί και να σου ζητήσει βοήθεια.
(Το να είναι τα παιδιά σου ευτυχισμένα ή επιτυχημένα/ανεξάρτητα, είναι αποτέλεσμα κι άλλων παραγοντων όπως η προσωπική τους προσπάθεια, η προσωπικότητά τους, οι συνθήκες και η καθαρή τύχη)
Αυτή η απάντηση μου ζέστανε την καρδιά. Θα ήθελα να πω ένα δημόσιο ευχαριστώ στους γονείς μου που παρά το διαζύγιό τους, έχουν καταφέρει να έχουν μία απίστευτα καλή σχέση πια, σε επίπεδο έχουμε πάει διακοπές όλοι μαζί ξανά. Είναι κάτι για μένα εξωπραγματικά όμορφο δύο άνθρωποι που κάποτε αγαπιόντουσαν να σέβονται τα συναισθήματα που ένιωσαν κάποτε ο ένας για τον άλλον. Δεν είναι τέλειοι αλλά είναι πάντα δίπλα μου με ανιδιοτελή αγάπη.
Για μένα βασικό κομμάτι του να είσαι καλός γονιός είναι έστω και να αναρωτιέσαι εάν είσαι. Αυτό σημαίνει ότι προσπαθείς και κάνεις ότι καλύτερο μπορείς.
Μου χτυπάνε πολύ περίεργα, μου φαίνονται αταίριαστες οι λέξεις που έχουν να κάνουν με απόδοση όταν μιλάμε για ανθρώπινες σχέσεις.
Δεν καταλαβαίνω καθόλου πώς κουμπώνουν στη συζήτηση.
Αυτό σκέφτηκα ακριβώς!
Μπαίνουν οι ίδιες φωτογραφίες σε διαφορετικές ερωτήσεις, νομίζουμε ότι τις έχουμε διαβάσει και τελικά τις χάνουμε 😏
Πολύ όμορφο σχόλιο! (Πέθανα με το κυρίως και το ορεκτικό!)
Ακούγεται ωραίο κριτήριο η ευτυχία. Αλλά από την άλλη πώς την μετράς? Είναι κάτι πολύ προσωπικό και πολυπαραγοντικό για να πεις ότι μπορεί ο γονιός να είναι εξολοκλήρου υπεύθυνος για αυτό. Αυτό που μπορεί να κάνει ίσως ο γονιός είναι να του δώσει την ώθηση και τα εφόδια να βρει την ευτυχία. Αλλά και πάλι μεγάλη κουβέντα. Για εμένα ένα ξεκάθαρο κριτήριο του αν ήσουν καλός γονιός είναι αν το παιδί σου θέλει να σου μιλάει, να σε βλέπει. Μετά την εφηβεία βέβαια που θα έχει κατασταλάξει ως έναν βαθμό σαν άνθρωπος. (Γιατί οκ μπορούμε να πούμε ότι η εφηβεία… Διαβάστε περισσότερα »
Εγώ θα ήθελα το παιδί μου να γίνει ένα ελεύθερο παιδί, ελεύθερο στο πνεύμα και τη σκέψη. Και σίγουρα, δεν θέλω να του φορτώσουμε τις δικές μας ανασφάλειες ή τις δικές μας ιδέες. Μπορεί αυτό βέβαια που λέω να είναι ουτοπικό και να είναι θέμα χαρακτήρα κ όχι μόνο οικογένειας. Ωραία η θεωρία, σε καμία 20ετια στην καλύτερη θα μάθουμε και αν εφαρμόζεται.