Αγαπητή «Α, μπα»: Πώς με πλήγωσε ενώ δεν είχαμε καν φιληθεί;

Γεια σας! Στα φοιτητικά μου χρόνια είχα τις επιτυχίες μου στον ερωτικό τομέα, είχα ανθρώπους που μου άρεσαν αλλά δεν έγινε κάτι και δεν με επηρέασε καθόλου. Μία περίπτωση μου έχει μείνει όμως, όπου ένας συμφοιτητής από το πουθενά βαφτίστηκε φίλος μου, επιδίωκε να είναι όλη τη μέρα μαζί μου, ούτε σχέση δεν με είχε τόσο στα ώπα – ώπα, δεν συμπεριφερόταν σε καμία άλλη έτσι, έδειχνε σαν να είναι ερωτευμένος μαζί μου. Δεν κατάλαβα πότε τον ερωτεύτηκα. Κράτησε μήνες όλο αυτό, φίλοι μας μας ρωτούσαν αν τα έχουμε, δεν ήταν μόνο δική μου ιδέα θέλω να πω. Κάποια στιγμή ήρθε σπίτι μου ακάλεστος, μου είπε ότι έπρεπε να με δει, μου μιλούσε τρυφερά και ένα βήμα πριν φιληθούμε προφασίστηκε μία δικαιολογία και έφυγε άρων άρων. Το επόμενο πρωί, ξαναήρθε και μου είπε ότι με βλέπει φιλικά, πολύ ταραγμένος. Δεν απάντησα τίποτα, τι να του πω, δεν είχαμε φιληθεί καν, στο μυαλό μου το μόνο που μου ήρθε ήταν ότι άλλαξε γνώμη, ήξερα και ότι ήμουν η καψούρα του κολλητού του και η χαζή το απέδωσα κι εκεί. Έκτοτε κόψαμε τα πολλά και βρισκόμασταν πού και πού μέσω κοινής παρέας, που είτε με αγνοούσε είτε μου μιλούσε με θυμό, τελείως αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά. Μου έχει μείνει θυμός όμως ρε παιδιά, μετά από τόσα χρόνια που δεν του την είπα, μου έμεινε θυμός γιατί έμαθα αργότερα ότι είχε σχέση από απόσταση και επιμελώς δεν είχε πει τίποτα. Ήταν τέτοια η συμπεριφορά του όμως που δεν μπορώ να τον κατατάξω στην κατηγορία του απόλυτου μαλάκα (δεν κεράτωσε την κοπέλα του, δεν έκανε κάτι μαζί μου πέρα από φλερτ, δεν μου έταξε τίποτα). Κανένα χρόνο μετά τα έφτιαξε με την πρώην του κολλητού του, αμέσως μόλις το διαλύσανε, οπότε μου έφυγε και η ιδέα ότι μπορεί να έκανε πίσω για το φίλο του, προφανώς δεν με ήθελε. Όλο αυτό όμως με έκανε να αμφιβάλλω για την αντίληψή μου απέναντι στα συναισθήματα και στις προθέσεις των άλλων. Για καιρό με πλησίαζε άνθρωπος και ένιωθα ανασφάλεια για το τι θέλει από μένα. Ακόμα και τώρα αν τύχει και μου τον αναφέρουν νιώθω άσχημα για το εαυτό μου που με άφησα να πληγωθώ και θυμώνω που ο άλλος αμφιβάλλω αν ίδρωσε το αυτί του, μη σου πω ότι θα ένιωσε και κύριος που δεν κεράτωσε την κοπέλα του. Πώς κατάφερα να με πλήγωσε κάποιος τόσο που στην τελική ούτε φιλί δεν δώσαμε; Είμαι τόσο εγωίστρια και δεν το έχω καταλάβει;
– Τουλάχιστον στον επόμενο φρόντισα από την αρχή να ξεκαθαρίζω πράγματα

Ίσως.
Παραβλέπεις (;) κάτι πολύ σημαντικό στο τέλος, ενώ το αναφέρεις στην αρχή: «δεν κατάλαβα πότε τον ερωτεύτηκα» και αυτό κράτησε μήνες ολόκληρους. Σε πλήγωσε λοιπόν κάποιος με τον οποίο ήσουν ερωτευμένη για μήνες. Έχει πραγματικά τόση σημασία ότι δεν φιληθήκατε; Επίσης, λες ότι σου έχει μείνει θυμός επειδή δεν μίλησες ποτέ. Αυτό δημιουργεί περίπλοκα συναισθήματα, που νομίζεις ότι θα ελέγξεις αν αρχίσεις να ελέγχεις τους γύρω σου, όπως δείχνει το ψευδώνυμο, κάτι που είναι επίσης καταδικασμένο.

Δεν μπορείς να ελέγχεις τους άλλους, ούτε είναι δυνατόν να ξέρεις πάντα τι αισθάνονται οι άλλοι για σένα. Δεν είναι θέμα «αντίληψης», όχι απολύτως δηλαδή. Κανείς δεν έχει αντίληψη σε σημείο να διαβάζει σκέψεις των άλλων. Εδώ οι άλλοι δεν ξέρουν τι θέλουν καλά καλά, εσύ είσαι το Υπερ-Όν που θα διακρίνεις τι θέλουν, πριν το καταλάβουν;

Δεν ξέρεις τι θέλουν οι άλλοι από σένα, το μόνο που μπορείς να ξέρεις είναι τι θέλεις εσύ από αυτούς. Στην ιστορία φαίνεσαι σαν κομπάρσος, αυτός έκανε, αυτός είπε, αυτός ξείπε, αυτός έφυγε, ξανάρθε, εσύ δεν έλεγες τίποτα. Φυσικά και σου έμεινε θυμός. Το ξεκαθάρισμα δεν σε προστατεύει πάντως. Το μόνο που καταφέρνεις με το «ξεκαθάρισμα» είναι να κάνεις τον άλλον να πει αυτό που θέλεις. Επειδή θα το πει, δεν σημαίνει ότι θα το κάνει.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News