Ερωτικός αποκλεισμός; Ετών 33 στα 34! Έχω ξεπεράσει κυρίως με τη δική σας βοήθεια τις κοινωνικές επιταγές της ηλικίας μου και έχω εστιάσει κυρίως στο να ακούω την εσωτερική μου φωνή και να κάνω πράγματα που με γεμίζουν και μου αρέσουν. Story of my life λοιπόν δούλευα εκτός της επαρχιακής μου πόλης για 12 χρόνια και άλλα 4 του πανεπιστημίου. Στα χρόνια αυτά ταξίδεψα αρκετά, είχα μακροχρόνιες σχέσεις, έκανα αρκετό αθλητισμό με διάφορα σπορ, μεταπτυχιακά και λίγη έρευνα και γενικά νομίζω ότι είμαι κάτι παραπάνω από περήφανη για την πορεία μου ως τώρα. Όμως δύο χρόνια πριν βρέθηκα να χωρίζω με έναν άνθρωπο που ήμασταν χρόνια μαζί και συγκατοικούσαμε και λίγους μήνες μετά διαγνώστηκα και με καρκίνο. Μην τα πολυλογώ, γύρισα στο πατρικό μου που είχα να μείνω τόσο από το σχολείο, όλα πήγαν υπέροχα ευτυχώς και εγώ είμαι καλά και έχω επιστρέψει στις παλιές μου ασχολίες. Ωστόσο νιώθω λίγο παράξενα εδώ γιατί όλοι με ξέρουν, ξέρουν την οικογένειά μου και νομίζω πως παθαίνω γρύλο! Ο πατέρας μου έκανε μεταμόσχευση πριν χρόνια, είναι πολύ καλά και το ίδιο και εγώ. Είχαμε κάτι εντελώς διαφορετικό και επίσης και στις δύο περιπτώσεις είναι μη κληρονομήσιμο. Εγώ όμως νιώθω πώς επειδή η κοινωνία είναι μικρή συζητιέται το «ωχ τι άτυχη οικογένεια, τι έχει περάσει κτλ» και νιώθω πως οι άντρες εδώ με βλέπουν πια χωρίς ερωτικό ενδιαφέρον γιατί σκέφτονται «πού να μπλέξω, δες τι έχει πάθει και αυτή και ο πατέρας της».. Δεν ξέρω αν το πιστεύω εγώ αυτό ή αν σε μία επαρχία όπου όλα συζητιόνται και διαστρεβλώνονται, σύμφωνα με την πατριαρχία δεν είμαι πια «κατάλληλη» για ερωτική σχέση και δημιουργία οικογένειας, αλλά αυτό νιώθω, είναι σαν να το βλέπω στο βλέμμα τους! Και εδώ έρχεται η ερώτηση, να τα μαζέψω σύντομα προς μεγαλύτερη πόλη που δεν χρειάζεται να εξηγώ και να προσπαθώ να αποδείξω την υγεία μου ή να το παλέψω λίγο εδώ. Νιώθω ότι θα παλέψω με όλο το σύστημα βέβαια και δεν βλέπω φως σύντομα στο τούνελ! Φιλιά και αγωνιστικούς χαιρετισμούς σε όλη την Αμποπαρέα Εγώ, ο γρύλος μου και η Πατριαρχία
Ειλικρινά νομίζω ότι πρέπει να κάνεις θεραπεία για να επεξεργαστείς αυτό που συνέβη σε σένα και στον πατέρα σου γιατί ναι μεν όλα πήγαν καλά (τι ωραία!) αλλά αυτό δεν το ήξερες από την αρχή. Μου φαίνεται ύποπτο το «αυτό βλέπω στο βλέμμα τους» και «προσπαθώ να αποδείξω την υγεία μου», σα να έχεις σφραγίδα στο πρόσωπο. Δεν ξέρω, μπορεί να έχεις δίκιο. Έχεις περάσει όμως πολλά: χωρισμό, πολύ σοβαρά προβλήματα υγείας, επιστροφή στο πατρικό, έχεις σίγουρα αφήσει τον εαυτό σου να πανικοβληθεί;
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Παιδια, ειναι αλήθεια πως στην επαρχία, αλλα και σε γειτονιές της Αθήνας πχ, ο κόσμος συζητάει τα οικογενειακά αλλων. Εγω την πιστεύω την κοπέλα όταν λέει ότι τους συζητανε. Όταν ζουσα σε ένα μεγάλο σχετικά χωριό, ένας άντρας λιποθύμησε και τον πήγαν στο νοσοκομείο. Όλο το χωριό έμαθε ότι του βρήκαν μια κληρονομική μάλλον καρδιακή πάθηση, αμελητέας σημασίας, και συζητούσαν πόσο κρίμα είναι, και τι ατυχία, και έχει μωρο παιδι, και τι θα κανει η γυναίκα του. Μήνες και μηνες, μην πω χρόνια πλέον, οπότε τον βλέπουν αυτό σκέφτονται. Ειναι ο,τι χειρότερο, και γι’ αυτό τον λόγο εγω δεν είχα… Διαβάστε περισσότερα »
Την καταβρίσκουν τόσο πολύ να ασχολούνται με τα οικογενειακά των άλλων για να ξεχνάνε τα δικά τους. Άσε δε που βγάζουν τρελά σενάρια από το μυαλό τους, που αν τα πουλούσαν αυτά τα σενάρια θα είχαν πλουτίσει.
Ναι καταλαβαινω αυτο που λες και εσυ και η φιλη. Οι μικρες κοινωνιες ακομα και το πιο ενθαρρυντικο και υπεροχο, το “νικησα τον καρκινο” μπορουν να το μετατρεψουν σε κατι διαφορετικο. Ο λογος ειναι οτι ολα μαθαινονται γρηγορα και ευκολα και ολοι εχουν αποψη που θεωρουν καλο να μοιραστουν.. Μια φιλη που μενει σε νησι προσφατα ειχε δυστυχως μια αποβολη. Μου περιεγραφε την εμπειρια της λοιπον και καποια στιγμη μου λεει “ενω ημουν στο νοσοκομειο πεφτω πανω στον ταδε. Τρελαθηκα. Πιο πολυ γι αυτο ανησυχουσα παρα για την υγεια μου. Παλι καλα εχω ηδη παιδι αλλιως φαναταζεσαι τι θα λεγανε”.… Διαβάστε περισσότερα »
Την καταλαβαίνω απόλυτα την φίλη σου. Η ξαδελφη μου, από το ιδιο χωριό που είπα την ιστορία, απέβαλε πριν χρονια όσο ήταν στον 2ο μήνα και το τι έλεγε ο κόσμος, δεν φαντάζεσαι. Για την καημένη την χήρα μάνα της, που δεν θα δει χαρά από εγγόνια, για την ίδια την ξαδελφη μου, που άργησε να κάνει παιδί και να τι παθαίνει τώρα, ακομα και οτι αν δεν κανει παιδι θα την αφήσει ο αντρας της να βρει μια πιο νέα γιατί την πήρε μεγάλη. Μετά απορούσαν (και της εσουραν αλλα, ότι είναι αχάριστη, κλπ) που δεν είπε σε κανένα… Διαβάστε περισσότερα »
Ποσο κριμα. Ειναι εξαιρετικα ενδιαφερον το οτι πολλοι απο τους δεκτες αυτων των σχολιων, προθυμα κανουν/λενε αντιστοιχα σε αλλους οταν βρουν την ευκαιρια. Σαν να θελουν να επαναληφθει κ πονος ή η στεναχωρια που εζησαν. Δεν λεω προφανως ουτε για την ξαδερφη σου, ουτε για την συγκεκριμενη φιλη μου.
Σε μεγάλο νησί των Κυκλάδων έκρυβαν οικογένειες ολόκληρες ότι ασθένησαν με κορωνοιό, γιατί είναι ντροπής πράγματα αυτά. Όταν μια κοπέλα κόλλησε, έλεγαν ¨Αχ τι κρίμα κ είναι κ ανύπαντρη”. Εν έτη 2021 όλα αυτά…
Αχ γνωστή ιστορία και σε μένα. Ένας νεαρός από το χωριό είχε καρκίνο του προστάτη . Όταν αναφερόταν κάποιος σε σχέση του .. α με αυτόν ? Αυτός ήταν άρρωστος δεν θα μπορεί να κάνει παιδιά …ποιος ξέρει σεξ θα μπορεί να κάνει ? .. όταν τελικά παντρεύτηκε ” οοο πολύ καλή κοπέλα ..κρίμα να πάρει αυτόν ούτε παιδιά δεν θα μπορούν να κάνουν. ” Όταν τελικά έκαναν δυδιμα ” ααα με τεχνίτη γονιμοποίηση θα είχε κρατήσει σπέρμα “. Τραγικό αυτά θυμάμαι και δεν θέλω να γυρίσω ελλαδα .
Χαίρομαι που είχε τόσο αίσια εκβαση και για σενα και για το μπαμπα σου!!!Χωρίς να προσπαθώ να μειώσω τις εμπειρίες σου κι αυτό που νιώθεις, σκέφτομαι, βρε παιδί μου, ότι όλες οι οικογένειες λίγο πολύ έχουν περάσει αρρώστιες. Ενα τέτοιο πρόβλημα υγείας, ειναι μεν σοβαρο και ψυχοφθόρο και τρομερό, αλλά δεν ειναι κάτι ασυνήθιστο. Δεν είναι ότι σε χτύπησε μετεωρίτης και την επόμενη ημέρα κάηκε το σπίτι σου, είναι μια εμπειρία που δυστυχώς αρκετοί άνθρωποι είτε τη βιώνουν οι ιδιοι είτε κάποιος φιλος ή συγγενής.Για αυτό το λόγο δεν μπορώ να φανταστώ τόσο καιρό μετά να σε αντιμετωπίζουν έτσι. Ίσα… Διαβάστε περισσότερα »
Αν νιώθεις έτσι, εγώ λέω ότι θα σε βοηθήσει να φύγεις.
Μάζεψε τα κ φυγε τρέχοντας!!! Στην κατάσταση σου ,δεν πρέπει να επιβαρύνεις κ άλλο την υγεία σου!! Κ εγώ από τότε που διαγνωστικα με αυτοανοσο κ μαθεύτηκε στα μέρη μου(Κρήτη δα) τι θεραπείες κάνω, δεν ξανακατεβηκα ούτε για διακοπές ούτε για τίποτα!! Δεν αντέχω αυτό το βλέμμα της λυπησης κ του οίκτου πάνω μου,ποσο μαλλον τα γνωστά κακεντρεχη σχόλια από κάτι κυρατσες…
Εκτός αυτού,εμείς είμαστε κ ένα σόι, χήρες. Όλους τους θαψαμε,κάνεις δεν έμεινε ορθιος! Ένα σου λεω: μας αποκαλούν, φτυάρια!
Μακριά από τέτοιους κοριτσι μου, μόνο έξτρα κακό θα σου κάνουν!!!
Μεγάλωσα και περνάω αρκετό χρόνο στο χωριό μου, τις απόψεις αυτές τις ξέρω πολύ πολύ καλά. Θα πρέπει να “κατεβάσεις καπάκια” στο τι λέει η κοινωνία για σένα και αν δε μπορείς μόνη σου, ίσως πρέπει να ζητήσεις τη βοήθεια ειδικού. Το πού θα μείνεις εσύ το καθορίζεις και όχι οι άλλοι. Δεν πρέπει να βάλεις και στην εξίσωση το πού έχεις περισσότερες προοπτικές; Είναι η επαρχία, μια μεγάλη πόλη, μια άσχετη πόλη; Εσύ τα καθορίζεις αυτά και κανένας μα κανένας άλλος! Αυτοί που θα θέλουν να είναι δίπλα σου, είτε φιλικά είτε για ερωτική σχέση, δε θα τους νοιάζει… Διαβάστε περισσότερα »
Σιδερένια! Σε καταλαβαίνω, το κουτσομπολιό της επαρχίας όμως είναι αγώνας ταχύτητας, δεν είναι μαραθώνιος. Μόλις προκύψει κάτι πιο ενδιαφέρον, το δικό σου θα ξεχαστεί. Εσύ θέλεις να είσαι στην επαρχία; Εννοώ ότι σου αρέσει ως τ(ρ)όπος ζωής ή έχεις τάσεις φυγής; Εμένα μου αρέσει η επαρχία ως ρυθμοί ζωής, αλλά το κουτσομπολιό δεν το αντέχω, όπως και τη ροπή προς τη μιζέρια (όχι δεν είναι όλοι έτσι, αλλά γενικά στα τοπ κουτσομπολιά είναι ποιος αρρώστησε/χώρισε/απάτησε, δεν είναι ποιος τα πήγε καλά).
Απλά να πω στην γραφουσα ότι οι άντρες που δεν σε θέλουν επειδή πέρασες καρκίνο είναι άντρες που ούτε εσύ θες να είσαι μαζί τους . Ή πρέπει να μάθεις να αγνοείς την κοινωνία ή να πας σε μεγάλη πόλη.
Επαρχία, χωριό η νοοτροπία είναι εχθρική από κ προς όλους!!! Ειδικά την περίοδο που αντιμετωπίζει μια οικογένεια ζητήματα υγείας είναι όλοι τοσο εχθρικοί με το ψεύτο – ενδιαφέρον κ αγάπη!!! δήθεν. Αρρώστησε η μαμά μου κ όταν νοσηλευόταν σε νοσοκομειο στην Αθήνα, ήρθε η θεία -που δεν μας μιλούσε χρόνια κ έλεγε τα χειρότερα για την μαμά μου – να δει η γειτονιά ότι μας βοηθάει να καθαρίσουμε γιατί μάλλον κηδεία θα έχουμε!!! Ήμουν μικρή αλλά την έδιωξα κακήν κακώς!!! Όταν γύρισε η μαμά μου με πολλά κιλά παραπάνω από τις θεραπείες, δούλευε στο μαγαζί μας κ οι πελάτες ήταν… Διαβάστε περισσότερα »
Η ιστορία με τον αδερφό σου είναι από τις πιο δυσάρεστες που θα μπορούσα να διαβάσω για ένα μικρό αγόρι 9 χρόνων..δεν έχω ζήσει ποτέ στην επαρχία,δεν ξέρω πως είναι,έχω χάσει όμως τον πατέρα μου σε ηλικία 7 χρόνων και μπορώ πολύ καλά να καταλάβω τα βλέμματα οίκτου και περιέργειας/συμπόνοιας..εύχομαι η νέα γενιά να σταματήσει να έχει τέτοιες απαράδεκτες συμπεριφορες
Δεν έχεις να τους αποδείξεις τίποτα. Κοίταξε να κάνεις focus στον εαυτό σου, να τον φροντίσεις, να είσαι ψυχικά ήρεμη, και μη σε απασχολεί η γνώμη των άλλων. Ο κόσμος κάτι θα βρει να πει, είτε σε επαρχία είτε σε μεγαλύτερη πόλη το κουτσομπολιό παραμένει κακή συνήθεια πολλών.