Καλησπέρα σας. Ήθελα να ρωτήσω αν θεωρείτε πως όντως εντός της καραντίνας ενός -στην ουσία- χρόνου, όντως μας δόθηκε η ευκαιρία να ανακαλύψουμε πράγματα για τον εαυτό μας ή αυτό είναι ένα κλισε πλασιμπο; Για να εξηγήσω τι εννοώ, τον χρόνο αυτό νιώθω ότι έχω μάθει για τον εαυτό μου όσα δεν έχω μαθει 23 χρονια τώρα. Πηρα αποφάσεις που αλλάζουν εντελώς τη ζωή μου και εβαλα εντελώς διαφορετικές προταιρεοτητες. Δε μπορώ να πω ότι πριν από την καραντίνα ήμουν το άτομο που θα έβγαινε κάθε μέρα όλη μέρα, αλλά σιγουρα ποτε δεν είχα τόσο χρόνο για τον εαυτό μου, τόσο χρόνο μόνη μου. Το έχω ακούσει από πολύ κόσμο ότι βρήκε ευκαιρία για εσωτερική ανασκόπηση. Έχω αρχίσει και σκέφτομαι μήπως βέβαια είναι μια συλλογική αντίδραση στην καραντίνα και την βεβαρημένη ψυχολογία που επιφέρει. Τι πιστεύετε
Ότι άλλοι βρήκαν τον εαυτό τους και άλλοι χρειάστηκαν αντικαταθλιπτικά. Η συλλογική αντίδραση μάλλον προς το δεύτερο πάει.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Άνθρωποι πεθαινουν μόνοι στα νοσοκομεία. Οικογενειες έχασαν έναν και δυο ανθρώπους, μπορεί και παραπάνω. Επιχειρήσεις έκλεισαν. Πολλοί δεν έχουν χρήματα να καλύψουν τις βασικές τους ανάγκες. Μάνες έμειναν σπίτι κλειδωμένες με τα παιδια για 1 χρόνο επειδη είχαν κλείσει σχολεία και παιδικοί. Γονεις αρρωσταινουν και δεν έχουν τι να κανουν τα παιδια τους γιατί κανείς δεν θα τα προσέξει. Καρκινοπαθεις δεν παίρνουν την θεραπεία τους γιατι γέμισαν οι εντατικές. Γιατροί και νοσηλευτές δεν εχουν ξεκουραστει εδώ και 6 μηνες. Αυξηθηκε η ενδοοικογρνριακη βία. Και εσύ μου μιλάς για ανασκόπηση… Νομίζω ζεις στον κοσμο σου. Καλά έκανες και κράτησες την ψυχολογία… Διαβάστε περισσότερα »
Μετά από τεράστια δική μου προσωπική απώλεια λόγω του ιού, δεν ξέρω με ποιούς να εκνευρίζομαι περισσότερο. Με αυτούς που προσπαθούν να δουν τις θετικές πλευρές της πανδημίας (οι εκατομμύρια νεκροί και οι οικογένειές τους μάλλον θα είχαν μια μικρή ένσταση) ή σε αυτούς που γκρινιάζουν νυχθημερόν στα σόσιαλ για τα κλειστά μαγαζιά/καφέ/εστιατόρια και πόσο δεν αντέχουν άλλον. Εγώ το μόνο συλλογικό που βλέπω όλο αυτό το χρονικό διάστημα είναι η πλήρης έλλειψη ενσυναίσθησης από ανθρώπους που δεν τους χτύπησε προσωπικά.
“αλλά σιγουρα ποτε δεν είχα τόσο χρόνο για τον εαυτό μου, τόσο χρόνο μόνη μου.” Σιγουρα, ποτε δεν ειχα τοσο λιγο χρονο για τον εαυτο μου (ενα γρηγορο μπανιο μονο), τοσο χρονο μονη μου (μονη μου ουτε στην τουαλετα δεν ημουν, το ξερω ακουγεται ακραιο αλλα ετσι εγινε). Εγω εφτασα στον πατο, ποτε αλλοτε δεν ημουν τοσο χαλια οσο η περιοδος Νοεμβρης-Απριλης. Ειδα τον εαυτο μου απο ψηλα (οπως στις ταινιες, μη γελατε) και ειδα καποια που δεν γνωριζα. Ειπα πραγματα στον αντρα μου, που 15 χρονια δεν σκεφτηκα ποτε αλλοτε και αντε να τα μαζεψω. Εγινα αποτομη και νευρικη… Διαβάστε περισσότερα »
Μια από τα ίδια κι εδώ tabula, με τη διαφορά ότι εγώ πήρα και 10 κιλά γιατί από το στρες έτρωγα-και τρώω- ασταμάτητα…Κι έκανα και μερικές κρίσεις πανικού που ποτέ δεν είχα πάθει στο παρελθόν. ασ’τα να πάνε.Προσεχώς καλύτερα.
κ άλλη μία εδώ μαζί σου tabula rasa! ας ελπίσουμε ότι άλλο κακό δεν θα μας βρει
Δε θα το έλεγα κλισέ-πλασίμπο. Κλισέ είναι σίγουρα και χρησιμοποιήθηκε μέχρι αηδίας ώστε να γεμίσουμε τύψεις. Όχι, δεν είχα χρόνο για τον εαυτό μου. Την Άνοιξη του ’20 δούλεψα από το σπίτι για 3 μήνες. Τώρα είμαι στο σπίτι από αρχές Νοέμβρη, με το που έκλεισαν τα σχολεία, κι ακόμα δεν έχω επιστρέψει γιατί άνοιξαν τα σχολεία μεν αλλά όχι τα κέντρα μελέτης, οπότε το παιδί μου τι ακριβώς θα το κάνω εγώ;;; Δουλεύω περισσότερες ώρες απ’ ότι όταν ήμουν στην εταιρεία, γιατί νιώθω ότι πρέπει να αποδεικνύω ότι ΔΟΥΛΕΥΩ, δεν κάθομαι, συνεχώς. Υπάρχουν μέρες που συνειδητοποιώ ότι ένα 8ωρο… Διαβάστε περισσότερα »
Δεν περάσαμε όλοι την ίδια καραντίνα. Φαντάσου έναν εντατικολόγο, έναν πολύτεκνο γονιό με μικρά παιδιά, έναν ηλικιωμένο που ζει μόνος, έναν άστεγο, έναν ξενιτεμένο που δεν μπορεί να πάει στην κηδεία της μάνας του, έναν που έχει νοσήσει από κόβιντ, έναν που έχει πεθάνει από κόβιντ, έναν αγοραφοβικό, έναν τριαντάρη μουσικό που έμεινε άνεργος, ένα κακοποιημένο άτομο, έναν ξενοδόχο, έναν που έκανε τηλεργασία από πριν, έναν σινγκλ δημόσιο υπάλληλο, έναν φοιτητή, εναν μαθητή λυκείου. (Το αρσενικό άρθρο χρησιμοποιείται συμπεριληπτικά, για λόγους πρακτικούς). Όσο διαφορετική ήταν η ζωή αυτών των ανθρώπων μεταξύ τους πριν, τόσο διαφορετική ήταν και κατά τη διάρκεια… Διαβάστε περισσότερα »
Η καραντίνα ώθησε σε εσωτερική ανασκόπηση πολυάσχολους ανθρώπους χωρίς οικογενειακές υποχρεώσεις. Με κλειστά γυμναστήρια, καφέ, μπαρ, χωρίς να βλέπεις φίλους και συγγενείς και δουλεύοντας από το σπίτι μένει άπλετος χρόνος και βιβλία να διαβάσεις και καινούρια χόμπι να αποκτήσεις (μια φίλη μου ας πούμε αποφάσισε να μάθει ισπανικά μόνη της). Αλλά βάλε στην εξίσωση κάνα δυο κουτσούβελα να τρέχουν πάνω κάτω και να αναπηδάνε από τοίχο σε τοίχο σαν τις μπαλίτσες του τένις και εσύ να πρέπει να προλάβεις προθεσμίες και να απαντήσεις email και έχεις συνταγή για σχιζοφρένεια. Με παιδικούς σταθμούς κλειστούς όσοι είχαν μικρά παιδιά σπίτι αναθεμάτισαν. Μπορεί… Διαβάστε περισσότερα »
πόσο συμφωνώ!
Φυσικά μας άλλαξε η καραντινα! Τα φώτα!
Είμαστε και μεις που δεν βρήκαμε χρόνο για τίποτα γιατί τρέχαμε σαν τρελοί
Ρε παιδια γιατί επιτίθεστε στην κοπέλα;
Λίγο ακόμα να μας κρατούσαν μέσα και θα ανηκα στην κατηγορία των αντικαταθλιπτικών. Παρόλα αυτά ξέρω πολλούς που πήραν σημαντικές αποφάσεις για τις ζωές τους , έκαναν παιδιά, παντρεύτηκαν, χωρησαν κλπ. Θεωρώ ότι ήταν μια καλή περίοδος για εσωτερική ανασκόπηση για όλους μας. Think positive!!!
Οποιος νιωθει οτι λογω του εγκλεισμου βρηκε τον εαυτο του, παρακαλειται να συνεχισει να μη βγαινει και να νιωθει blessed, και ας αφησει εμας τους κοινους θνητους να φρικαρουμε χωρις τυψεις που δε βρηκαμε την τυφλα μας