Εργάζομαι σε ιδιωτικό σχολείο σαν δασκάλα και έχω έναν μαθητή 5ης δημοτικού ο οποίος όχι απλώς έχει πάρει την κατήφορο σαν χαρακτήρας αλλά δεν προσπαθεί κανείς να βοηθήσει το παιδί και να το πάει στον ίσιο δρόμο. Είναι χρόνια στο σχολείο από το νηπιαγωγείο. Παιδί χωρισμένων γονιών και το πρόβλημα είναι ο πατέρας του. Ένας άξεστος ο ορισμός του μάτσο άνδρα που το μόνο που έχει να δείξει είναι τα λεφτά του και αυτό έχει περάσει στον 10 χρονών γιο του. Πως όλα αγοράζονται σε αυτήν την ζωή. Όπως και οι γυναίκες αγοράζονται φυσικά και κοιτάνε τα λεφτά αφού από αυτόν έχει μάθει φοβερούς χαρακτηρισμούς, επίθετα και προκαταλήψεις για όλες εμάς. Στην τάξη τα ”ευαίσθητα” αγόρια -κατά την δικιά του γνώμη ευαίσθητα- τα αποκαλεί κλαψιάρηδες, γυναικούλες και μια φορά ακόμη και π*****. Και όταν το ρώτησα με αυστηρό ύφος τι είπες απλώς δεν απάντησε και εγώ τον πήγα στον Διευθυντή αλλά έκανε την πάπια όπως και ο διευθυντής που το άφησε να περάσει έτσι! Όλα τα κορίτσια στην τάξη τα υποτιμάει και τα χλευάζει αλλά δεν τα χτυπάει -όχι επειδή τα σέβεται- αλλά επειδή τις θεωρεί σωματικά πολύ πιο αδύναμες από αυτόν. Δεν του έχουν μάθει πως δεν πρέπει να απλώνεις χέρι σε κανένα αλλά μόνο στα κορίτσια επειδή είναι κορίτσια… Ενώ τα αγόρια εννοείται τους δίνει και καταλαβαίνουν με την πρώτη ευκαιρία. Άπειροι γονείς έχουν κάνει παράπονα για την συμπεριφορά του και απλώς δέχεται επιπλήξεις που δεν τον επηρεάζουν και ιδιαίτερα. Το πρότυπο του είναι ο πατέρας του και προσπαθεί να του μοιάσει σε όλα. Υπάρχουν φορές που σκέφτομαι μα καλά όλα τα στερεότυπα και προκαταλήψεις του έχει περάσει αυτός ο πατέρας του; Eνα καλό δεν του έχει μάθει; Άπειρες φορές έχει πάει στον διευθυντή το παιδί λόγω της συμπεριφοράς του, άπειρες φορές έχω κάνει παράπονα να πάει ο ψυχολόγος του σχολείου να του μιλήσει του παιδιού ή να κάνουμε κάποια μήνυση στον πατέρα του. Αλλά επειδή ο πατέρας του είναι από τους καλύτερους μισθωτές του σχολείου και είναι πολλά χρόνια δεν σηκώνει κουβέντα ο διευθυντής μην τον χάσουμε από το σχολείο μας τέτοιους καιρούς. 2 φορές τον έχω αντικρίσει και είχα μείνει άφωνη με την συμπεριφορά του. Είναι ιδιοκτήτης συνεργείου αυτοκινήτων και έχει όλα τα στερεότυπα και προκαταλήψεις που μπορείς να φανταστείς . Το οξύμωρο είναι πως ο γιος του είναι ο καλύτερος μαθητής της τάξης αλλά και ο χειρότερος χαρακτήρας. Βρίζει απίστευτα πολύ στο διάλειμμα -για την ηλικία του- και τσακώνεται με την πρώτη ευκαιρία. Η μάνα του είναι αδιάφορη ο πατέρας του ασχολείται πιο πολύ μαζί του οπότε έχει πάρει όλα τα ”καλά του”. Ειλικρινά δεν ξέρω τι να κάνω εμένα ο Διευθυντής μου λέει να κοιτάω την δουλειά μου αλλά αυτό δεν είναι η δουλειά μου; Δηλαδή πρέπει μόνο να του παραδίδω την γνώση και τίποτα άλλο; Mόνο άμα είναι καλός μαθητής τον νοιάζει αυτόν τον πατέρα του; Για όλα τα άλλα χέστηκε; Για το ότι στον γιο του δεν του μιλάει η μισή τάξη καρφί δεν του καίγεται; Τι να κάνω αλήθεια μπορώ να κάνω κάτι ή να κάτσω στα αυγά μου μην χάσω την δουλειά μου;
Σε αυτή την ερώτηση απαντάει η φιλόλογος Εύα Ευστασιάδου
Αγαπητή συναδέλφισσα, πόσο χαίρομαι που νοιάζεσαι για τους μαθητές σου και προσπαθείς ειλικρινά να τους βοηθήσεις. Στη δουλειά μας βλέπουμε πολλά και όσοι είμαστε ευαισθητοποιημένοι χαλάμε το στομάχι μας από τη προσπάθεια μας να εξηγήσουμε τα αυτονόητα. Δυστυχώς, συχνά συναντάμε τοίχο από γονείς, συναδέλφους, διευθυντές και είναι πραγματικά δύσκολο να βοηθήσουμε ουσιαστικά.
Στη πραγματικότητα όμως, δεν μπορούμε να βοηθήσουμε κανέναν που δεν θέλει να βοηθηθεί. Πολλές φορές έχω αναρωτηθεί γιατί φέρεται έτσι ο ένας και ο άλλος, αλλά πάντα καταλήγω στο ίδιο συμπέρασμα: δε ξέρω γιατί είναι έτσι κάποιος, δεν είμαι ο ψυχολόγος του, ούτε μπορώ να σώσω τους πάντες. Μου πήρε καιρό να το αποδεχτώ, μη νομίζεις.
Επίσης, ως εργαζόμενη σε ιδιωτικό σχολείο, η θέση σου είναι πραγματικά δύσκολη. Μπορείς να απολυθείς πολύ εύκολα, ειδικά αν ενοχλήσεις κάποιον γονέα που στηρίζει το σχολείο και δεν ζούμε σε εποχές παχιών αγελάδων για να μην μας νοιάζει η απόλυση. Άραγε, τι θα μπορούσες να κάνεις;
Αρχικά, να αποδεχτείς ότι δεν μπορείς να μεταμορφώσεις αυτό το παιδάκι. Οι γονείς έχουν βαρύνουσα επιρροή στα παιδιά και όπως βλέπεις ο μικρός θέλει να είναι το αντίγραφο του πατέρα του. Φυσικά, ως εκπαιδευτικοί μπορούμε να εμπνεύσουμε ένα παιδί ή ακόμα και να το βοηθήσουμε να αλλάξει ζωή, αν θέλει όμως να βοηθηθεί. Ο μικρός προς το παρόν δεν φαίνεται να θέλει να αλλάξει. Δε σου λέω να τον παρατήσεις στην μοίρα του, ούτε να σταματήσεις να τον μαλώνεις, αλλά η αποδοχή της πραγματικότητας θα σου φέρει ψυχική ηρεμία. Και μπόλικη θλίψη για την ανθρωπότητα.
Έπειτα, θα πρότεινα ένα σύστημα επιβράβευσης συμπεριφοράς. Εγώ στην τάξη μου χρησιμοποιώ μια δωρεάν εφαρμογή στο κινητο, στην οποία ορίσαμε με τους μαθητές ποιες συμπεριφορές είναι καλές (σηκώνω χέρι, μιλώ ευγενικά κτλ) και ποιες χρειάζονται βελτίωση (λερώνω το θρανίο, χτυπώ παιδάκια). Επίσης, ορίσαμε πόσους θετικούς πόντους παίρνει η θετική συμπεριφορά και πόσους αρνητικούς η δύσκολη συμπεριφορά. Όλες οι επιλογές αφορούν συμπεριφορά και όχι μαθησιακές επιδόσεις. Στο τέλος της εβδομάδας όποιος έχει το καλύτερο ισοζύγιο θετικών- αρνητικών παίρνει ένα μικρό δωράκι. Μπορείς να τους βάζεις και αυτοκόλλητα σε καρτέλα ή να δίνεις κάποιο προνόμιο στον “νικητή”. Στη δική μου τάξη, η συγκεκριμένη εφαρμογή δούλεψε πολύ καλά και έδωσε κίνητρο ακόμα και σε πολύ δύσκολους χαρακτήρες. Με μεγάλη χαρά, είδα να σταματούν μαχαίρι συμπεριφορές που πίστευα ότι δεν θα κοπούν ποτέ.
Αφού το παιδί είναι καλός μαθητής μπορεί αν θέλει να αριστεύει και σε αυτό το παιχνιδάκι. Ή να νιώθει άσχημα όταν βλέπει τους αρνητικούς πόντους να συσσωρεύονται. Δοκίμασε το, μπορεί να σε βοηθήσει.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Το ΟΞΥΜΩΡΟ είναι ότι είναι ο καλύτερος μαθητής και ο χειρότερος χαρακτήρας;! Οξύμωρο; Αλήθεια; Αγαπητή γράφουσα σε συμπονώ, αλλά πολύ προσεκτικά με τούτη τη λογική, γιατί το αμεσως επόμενο βήμα είναι “το παιδί έχει πάρει proficiency, ψιλά γράμματα που σκότωσε κάποιον στο ξύλο”. Καθόλου οξύμωρο δεν είναι. Το παιδί έχει μυαλό και είναι και παλιοχαρακτήρας. Είδες καμιά έρευνα να λέει ότι όποιος δεν είναι καλός στα μαθηματικά έχει περισσότερες πιθανότητες να γίνει εγκληματίας; Ειδικά στο ελληνικό σχολείο, καμιά εντύπωση δεν μου κάνει η συγκεκριμένη αντίθεση “κοφτερό μυαλό κακή συμπεριφορά”. Προσωπικά θα διαφωνήσω, με όλο το σεβασμό, και με με την… Διαβάστε περισσότερα »
Συμφωνώ και επαυξάνω. Intrinscic vs extrinsic motivators (πως το λέτε εσείς εδώ γιατί ξέχασα πως το λένε εμείς εκει).
Τα λέει καταπληκτικά το βιβλίο “the self driven child” (και συνεντευξουλα/περίληψη στο ακόλουθο link):
https://www.scientificamerican.com/article/the-case-for-the-ldquo-self-driven-child-rdquo/
Σε πρόχειρα ελληνικά, μεγαλώνοντας τα παιδιά με μεθόδους sticker charts και rewards κάθε είδους, καταλήγουμε σε ενήλικες που δεν ξέρουν τι να κάνουν με την ανεξαρτησία τους.
Οταν ο αδελφός μου πριν από πολλα χρόνια δούλεψε σε ένα “καλό” και “επώνυμο” ιδιωτικό σχολείο, τον έπιασαν αμέσως οι παλιοί καθηγητές και του εξήγησαν ότι έπρεπε να είναι κυρίως άριστος διπλωμάτης και εξισορροπιστής: να κάνει όσο το δυνατόν καλύτερο μάθημα με τους λιγοστούς μαθητές που ενδιαφέρονται, να εξασφαλίσει όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ησυχία από την πλειοψηφία που δεν ενδιαφέρεται χωρίς ωστόσο και να τους ζορίσει στο παραμικρό, όλοι να έχουν πολύ καλούς βαθμούς αλλά και να ανταμείβονται οι πραγματικά άριστοι μαθητές, να σταματάει το μπούλινγκ χωρίς να ενοχλεί τους θύτες. Και εννοείται, οι γονείς-πελάτες να είναι κατευχαριστημένοι. Απλά πράγματα… Διαβάστε περισσότερα »
Κάτι τέτοια διαβάζω και αφενός σέβομαι λίγο περισσότερο τον πατέρα μου και τη μόνιμη ένστασή του στο να πάω σε ιδιωτικό σχολείο, και πολύ περισσότερο τη μητέρα μου που είχε μόνο ένα ιδιωτικό σχολείο υπόψιν, αν έμπαινα στις εξετάσεις, καλώς. Και οι δυο είχαν, απ’ό,τι φαίνεται, δίκιο. Για την ιστορία, συμμαθητής μου που αναφέρθηκε στον εαυτό του ως “πελάτη” σε καθηγητή μας στο ιδιωτικό σχολείο που τελικά πήγα, έφαγε μια ωραιότατη επίπληξη και τηλεφώνημα στους γονείς γιατί θεωρήθηκε απαράδεκτο να βλέπει σε τέτοια βάση τη σχέση εκπαιδευτικού-εκπαιδευόμενου…ίσως έχουν αλλάξει τα πράγματα και σ’εκεινο το σχολείο αλλά, τον καιρό εκείνο, προηγούμενος… Διαβάστε περισσότερα »
Μα φυσικά και δεν γίνεται. Εδώ ακριβώς είναι το κόλπο: φταίει πάντα ο εκπαιδευτικός, είτε δεν λάβει μέτρα κατά του μπούλινγκ, είτε διαμαρτυρηθούν οι γονείς του θύτη επειδή ο καθηγητής δεν άφησε το βλαστάρι τους “να εκφραστεί ελεύθερα”. Η επιχείρηση δεν μπορεί να φταίει ποτέ και ο πελάτης έχει πάντα δίκιο. Συνεπώς, ο αδύναμος (και αναλώσιμος) κρίκος είναι ο εκπαιδευτικός
Φωτεινή έχεις δίκιο, αλλά με αυτό το επιχείρημα μπορεί να ασκήσει πίεση ο σύλλογος γονέων και κηδεμόνων και όχι οι εκπαιδευτικοί. Αν ξέρει η γράφουσα κανέναν γονιό συνεννοήσιμο και το προτείνει χωρίς να διακινδυνεύσει η ίδια κάτι…
Εχω την εντύπωση ότι μόλις εφαρμοστεί το σύστημα πόντων που προτείνει η κα Εύα Ευστασιάδου, θα καταφθάσει σε έξαλλη κατάσταση ο Ελληνάρας γονιός και θα κραυγάζει ότι στοχοποιείται ο “άριστος” γιος του. Ίσως δε και το “αόρατο χέρι της αγοράς” στείλει στον κάλαθο αχρήστων αυτό το σύστημα που δεν επιβραβεύει ως όφειλε τους καλούς πελάτες.
Στη ταξη μου πάντως γονεις και μαθητες είναι ενθουσιασμένοι. Επίσης, εχω δει εμπρακτη βελτίωση λανθασμένων συμπεριφορών.
Είχα ερώτηση που απαντήθηκε σε σχόλιο παρακάτω δεν χρειάζεται δημοσίευση, ευχαριστώ:)
Εγώ γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο το βάζω σε εισαγωγικά, έτσι το αποκαλούν οι θιασώτες του οικονομικού φιλελευθερισμού και του νεοφιλελευθερισμού, ενώ είναι ορατότατο, κυρίως όταν μπαίνει στις τσέπες των χαμηλότερων οικονομικά στρωμάτων και τις ξαλαφρώνει.
Όπως και σε προηγούμενη ερώτηση, όπου ενα 11χρονο εξέφρασε πως δεν είναι φυσιολογικό να παντρεύονται δύο γυναίκες μεταξύ τους, έτσι και τώρα έχεις να διαχειριστείς ενα παιδί βαθιά επηρρεσμένο από τη σαπίλα του πατέρα του έχοντας απέναντί σου εναν τοίχο από τη στιγμή που η διεύθυνση φοβάται μη χάσει τη χρηματοδότηση. Παρόλα αυτά, μπορείς να προσπαθήσεις να εμφυσήσεις στο μαθητή σου όλα εκείνα τα θετικά στοιχεία που έχεις, να του δείξεις με τον τρόπο σου πως η παραβατική συμπεριφορά δεν είναι αποδεκτή πρώτον και πως τα στερεότυπα είναι λάθος κατά δεύτερον. Πιστεύω πως ο μικρός κατά βάθος δε θέλει να… Διαβάστε περισσότερα »
γιατι; αν δεν εδερνε τα παιδια στο σχολειο, θα το μαθαινε ο πατερας του και θα τον μαλωνε; πολυ αισιοδοξη σε βρισκω.
σαν τον πατερα του θελει να γινει, προς το παρον. ας ελπισουμε να καταφερει να βρει αλλα παραδειγματα στον δρομο του και να ξεστραβωθει καποια στιγμη..
Συμφωνώ απόλυτα με ό,τι πρότεινε η Εύα. Και στη δική μου τάξη χρησιμοποιούσα παρόμοιο σύστημα επιβράβευσης, με κριτήριο τη συμπεριφορά και την ομιλία Αγγλικών και μόνο (όταν ήμουν δασκάλα Αγγλικών). Σε ηλικίες μεταξύ 6-11 που είχα, λειτουργούσε μια χαρά και τα παιδιά ήταν και πιο χαρούμενα και πιο συνεργάσιμα. Για δωράκια, έδινα αυτοκόλλητα, γόμες, ωραίες ξύστρες, κλασσικά αγαπημένα. Στο τέλος του μήνα, τους έδινα βραβεία, τύπου 4 εβδομάδες σερί με τέλεια συμπεριφορά, ΜΠΡΑΒΟ! Μπορείς να προσθέσεις ενθαρρυντικά μηνύματα με κάτι που εκτίμησες εσύ και τα υπόλοιπα παιδιά ιδιαιτέρως, π.χ. ήταν πολύ ευγενικό όταν έκανες αυτό για να βοηθήσεις, συνέχισε έτσι… Διαβάστε περισσότερα »
Το μόνο που ίσως βοηθήσει τους παραδόπιστους χωρίς μακρόπνοο σχέδιο να πάρουν μπρος σαν επιχείρημα, αν προκύψει περαιτέρω κουβέντα, είναι ότι δεν πληρώνει μόνο ο καλός μισθωτής, πληρώνουν και τα υπόλοιπα παιδιά. Για να τις τρώνε. Κι οι άλλοι τσέπες έχουν στην τελική. Πες δε γνωρίζω κατά πόσο είναι διατεθειμένοι οι υπόλοιποι να βιώνουν αυτό το κλίμα, που είναι και αυτοί πελάτες. Έτσι, το κάνεις πρόβλημα του διευθυντή κι όχι δικό σου. Ελπίζω να μπορεί να δουλέψει.
Μου αρέσει το σύστημα επιβράβευσης και το gamification. Υπάρχει η δυνατότητα να μας πείτε ποια εφαρμογή είναι αυτή ή θεωρείται διαφήμιση; Αν ισχύει το δεύτερο, γράφω το mail μου στο προφίλ που διατηρώ στη στήλη (αν και προφανώς μπορείτε να το πάρετε από τη βάση δεδομένων). Εννοείται πώς δίνω τη συγκατάθεσή μου για χρήση του. Το αναφέρω λόγω GDPR.
Ενδιαφέρομαι από τη σκοπιά του προγραμματιστή κυρίως, με ενδεχόμενη ανάπτυξη ανάλογης εφαρμογής (όχι μόνο για το σχολείο), με επιπλέον ίσως features, και βασιζόμενος σε ανάλογη αρθρογραφία.
Εγω χρησιμοποιώ το class dojo, mia δωρεάν εφαρμογή. Ελπίζω να επιτρέπεται η δημόσια αναφορά του ονόματος!
Τέλεια, σας ευχαριστώ πολύ και τις δύο. Θα την ψάξω να δω τις δυνατότητές της 🙂
Και εγώ χρησιμοποιώ το class dojo και μου έχει λύση τα χερια από πολλές πλευρές. .Ζήτησα έγγραφη συναίνεση γονέων στην αρχή της χρονιάς.
Ειχα κάποτε παρόμοια περίπτωση με 5χρονο αγοράκι…μόνο που το δικό μου σήκωσε χερι στην αδερφή κ τη μητέρα του..μη στα πολυλογώ τον επιπληξα κ έφαγε κ ένα ωραίο 2ωρο κήρυγμα ολο δικό του!! Μην αφήνεις τη συμπεριφορά αυτή έτσι,πρέπει να καταλάβει ότι δεν είναι αποδεκτή από πουθενά!!!
Φίλη, ως (πρώην δυστυχώς) συνάδελφος θα σταθώ στα εξής αδιαμφισβήτητα γεγονότα: 1. Η παραβατικότητα του συγκεκριμένου παιδιού δεν είναι αμιγώς παιδική, αλλά μικρομεγαλίστικη, όπως συμβαίνει συνήθως με τους νταήδες προέφηβους. 2. Το παιδί ζει σε ένα περιβάλλον που δεν του δίνει κανένα απολύτως κίνητρο να αλλάξει. Με αυτά τα δύο δεδομένα, η δική μου τουλάχιστον άποψη είναι πως είναι μάχη με τους ανεμόμυλους να προσπαθείς να βοηθήσεις ολομόναχη από θέση τεράστιας ευθύνης μεν, αλλά όχι κύρους ή εξουσίας (γιατί δάσκαλος σήμερα και δη σε ιδιωτικό δεν έχει κύρος ή εξουσία), ένα παιδί που βλέπει εχθρικά τη βοήθειά σου διότι γι’… Διαβάστε περισσότερα »