Αγαπητή Α,μπα, σε ανακάλυψα (αργά) και σε διαβάζω εδώ και περίπου ένα χρόνο. Είσαι η βασική πηγή ανοίγματος των ματιών μου και αναγνώρισης της πατριαρχίας ολούθε. Ευχαριστώ λοιπόν που υπάρχεις. Στο θέμα μας. Είμαι σε έναν αρκετά ισορροπημένο γάμο 17 χρόνων που έχει προκύψει μετά από σχέση ακόμα 9 χρόνων. Ο σύζυγός μου είναι μάλλον ο καλύτερος φίλος μου και μεταξύ μας υπάρχει ερωτική έλξη -με σκαμπανεβάσματα αλλά πάντως έλξη. Το καλύτερο στη σχέση μας είναι ότι γελάμε πολύ. Έχουμε 2 παιδιά. Μία κόρη στην εφηβεία και ένα γιο στην προεφηβεία. Το θέμα μου, για το οποίο θέλω πολύ να διαβάσω απόψεις και σχόλια από εσένα και από την ωραία παρέα είναι το εξής: Από πάντα, εκείνη που ασχολείται ουσιαστικά και διαβάζει και συμβουλεύεται πηγές ή/και ειδικούς σχετικά με ό,τι έχει να κάνει με την ανατροφή των παιδιών είμαι εγώ. Για θέματα μικρά ή και πολύ μεγάλα εκείνη που ψάχνεται είμαι πάντα εγώ. Έχω παρακολουθήσει σχολή γονέων, διαβάζω βιβλία ψυχολόγων/παιδαγωγών/ψυχαναλυτών, ακούω podcast, συμμετέχω σε σεμινάρια, σε διαδικτυακές συζητήσεις, τρέχω σε ιατροπαιδαγωγικά κέντρα, διαβάζω εσένα και άλλες στήλες ενδυνάμωσης (ενδυναμώνομαι ΚΑΙ ως μητέρα εδώ), όλα αυτά πάντα εγώ. Πάντα όταν συναντάω κάτι ενδιαφέρον, το επισημαίνω στο σύζυγο ειδικά όταν αφορά θέμα που μας απασχολεί για τα δικά μας παιδιά. Πάντα με δική μου πρωτοβουλία κινητοποιούμαστε για να ψάξουμε ένα θέμα που προκύπτει με τα παιδιά. Εκείνος δεν παίρνει ποτέ την πρωτοβουλία να ασχοληθεί ο ίδιος χωρίς δική μου παρακίνηση. Αναγνωρίζει ότι κάνω πολύ καλή δουλειά ως μητέρα. Κι εγώ το πιστεύω ότι είμαι αρκετά καλή. Συχνότατα, αφού του πρωτοεπισημάνω ένα θέμα συμπεριφοράς των παιδιών που μου χτυπάει κάποιο καμπανάκι και στη συνέχεια της πιθανής αιτίας αυτής της συμπεριφοράς, εκείνος είτε δεν αναγνωρίζει την ύπαρξή του είτε σπεύδει να το υποβαθμίσει. Δεν λέω ότι δεν είναι πρόθυμος να με ακούσει, αλλά σπανιότατα έχει ουσιαστική άποψη. Και πάντα περιμένει από εμένα να βρω τα πώς και τα γιατί. Εκείνος δεν δείχνει διάθεση να ψάξει. Η αφορμή για να σου γράψω είναι προχθεσινό (μάλλον ασήμαντο τελικά) θέμα που προέκυψε με το γιο μας και εμένα πέρασε από το μυαλό μου ακόμα και η πιθανότητα διατροφικής διαταραχής. Το ανέφερα στο σύζυγο και ήθελε να του το αναλύσω και να του εξηγήσω το μονοπάτι μέσα από το οποίο καταλήγω σε αυτή την σκέψη. Όμως εγώ, Α,μπα, δεν ήθελα. Κατ’ αρχάς γιατί ήταν μπλεγμένο και μέσα στο δικό μου μυαλό, αλλά και γιατί με θύμωσε που του φάνηκε τόσο τραβηγμένο και ήθελε από εμένα να μπω στον κόπο να εξηγώ. Με θύμωσε, γιατί, αν είχε διαβάσει/ενημερωθεί/ευαισθητοποιηθεί γενικότερα για όλα αυτά τα σημαντικά θέματα που αφορούν το μεγάλωμα των παιδιών κατά το 1/100 από όσο ασχολούμαι εγώ, θα μπορούσε να πάει και εκείνου το μυαλό κάπου και να έχει και αυτός να προσφέρει στη συζήτηση, να το μοιραστούμε δηλαδή, όχι να κάθομαι πάλι να κάνω μάθημα. Όχι να παίρνω μόνον εγώ κάθε φορά το βάρος της έγνοιας που οδηγεί σε διερεύνηση και κινητοποίηση προς την όποια κατεύθυνση. Δεν ξέρω αν γίνομαι κατανοητή. Μου είναι βαρύ να έχω μόνον εγώ τεταμένους τους αισθητήρες μου και να βλέπω πράγματα που ο σύζυγος αγνοεί παντελώς και αν δω κάτι που με ιντριγκάρει στα παιδιά να θέλει να του δώσω μασημένη τροφή. Μου είναι βαρύ. Εκείνος στα λόγια αποδέχεται ότι αυτά είναι σημαντικά θέματα. Αλλά στην πράξη τα αφήνει επάνω μου. Έχω θέσει αυτό το θέμα προς συζήτηση αρκετές φορές. Δεν καταλήγουμε κάπου. Και δεν είναι ένα θέμα για το οποίο μπορώ να πω ότι “αφού δεν το κάνεις εσύ, ε τότε δεν το κάνω ούτε εγώ”. Πρόκειται για τα παιδιά μας. Να πω βέβαια ότι λόγω δουλειάς, ο σύζυγος έχει αρκετά λιγότερο ελεύθερο χρόνο από ό,τι εγώ. Δεν ξέρω τι περιμένω να γράψετε. Ό,τι νομίζετε ελεύθερα. Και σας ευχαριστώ.
Φυσικά και γίνεσαι κατανοητή. Απολύτως. Αυτό που περιγράφεις είναι στην κατηγορία “emotional labor”, που είναι ένας όρος που εμφανίστηκε την δεκαετία του ’80 και έχει πολλές μορφές. Υπάρχουν άπειρα άρθρα για το θέμα, επιστημονικά και μη, εδώ ένα πολύ καλό, απλό, με αφορμή τα καθαρά μπάνια, που περιέχει τη φανταστική φράση “even having a conversation about the imbalance of emotional labor becomes emotional labor”.
Στα ελληνικά υπάρχει αυτό εδώ που κάνει εκτεταμένη ανάλυση στο θέμα, στη σελίδα 48.
Παρατηρείς ότι δεν προσφέρω λύση; Η λύση είναι η κατάλυση της πατριαρχίας. Γι’ αυτό, χρειάζεσαι τα εργαλεία, που είναι η γνώση. Όλα όσα περιέγραψες είναι αναγνωρισμένα εδώ και δεκαετίες, τα έχουν σκεφτεί και πει άλλες γυναίκες, και έχουν αρχίσει να το επεξεργάζονται σε μεγάλο βάθος. Δεν χρειάζεται να σκάψεις μόνη σου. Διάβασε – μιας και τα πας καλά με το διάβασμα – και θα δεις το πράγμα συνολικά, πολύ έξω από την δική σου οικογένεια και την δική σου εμπειρία. Και αυτό θα σε βοηθήσει σίγουρα παρακάτω.
Εσύ ακολουθείς το Α,μπα στο instagram;
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Προσωπικά κουράστηκα και μονο που τα διάβασα όλα αυτα που κάνεις και σε βρισκω και λιγο υπερβολικη τολμω να πω. Δεν ξέρω αν είναι θέμα αδιαφορίας ή πατριαρχίας όπως το έχετε βαπτίσει το ότι αυτές οι ευθυνες εχουν πεσει όλες επάνω σου. Βρίσκω όμως φυσικό και επόμενο απο την στιγμή που περνας πιο πολύ χρόνο με τα παιδια να παρατηρεις πιο πολλα πράγματα και να αχολείσαι πιο εντατικά με αυτα. Ουστιαστικά πιο είναι το παραπονο σου; Ότι ο αντρα σου δεν εχει την ιδια παρατηρητικότητα με εσένα; Το ότι δεν παιρνει στα σοβαρα καποια πραγματα που του επισημαινεις; Μήπως σε… Διαβάστε περισσότερα »
Εγώ δεν βρήκα καθόλου υπερβολική την φίλη. Με το που έγινα γονιός ακούω συνέχεια για το ένστικτο της μάνας. Το ένστικτο θα μας οδηγήσει σωστά. Μπούρδες κατά την γνώμη μου. Αν ακούσω το ένστικτο μου, ζήτω που καήκαμε. Χρειάζεται διάβασμα. Πολύ διάβασμα και πολύ ενασχόληση με το θέμα “μεγαλώνω μικρούς ανθρώπους”.
Την φίλη την βρίσκω μια χαρά, με ένα μικρό θέμα. Είναι μονογονέας, και αυτό είναι εξαντλητικό.
Σοβαρά βρε @φρουφρού και αρώματα, σηκώνει μόνη της όλο το βάρος της ανατροφής και είναι υπερβολική;
Εγώ αναρωτιόμουν διαβάζοντας πού είναι η ισορροπία στο γάμο.
Αν καλή μάνα είναι αυτή που είναι “δίπλα στα παιδια της και αφουγκραζεται τις αναγκες και τους φόβους τους και τα δεχεται οπως είναι” καλός πατέρας τι είναι; Γιατί αυτό ακριβώς κάνει η φίλη της ερώτησης, και το κάνει μόνη της.
μα εδω δεν αναφερει να υπαρχει καποιο προβλημα με την ανατροφή αλλα με επιμερους θέματα όπως προσωπικές ανησυχίες, αβλασιμα ιατρικά θέματα και σφαιρικες γνωσεις επι των πάντων!
Φρουφρού και αρώματα, νομίζω ότι το ‘υπερβολική’ δεδομένου του πατριαρχικού φορτίου που φέρει αλλά και του είδους του προβληματισμού της γραφούσας είναι άστοχος χαρακτηρισμός. Πολλές φορές χρησιμοποιούμε χαρακτηρισμούς για να περιγράψουμε μια συμπεριφορά, π.χ. καποι@ έκανε κάτι παρορμητικό άρα είναι παρορμητικ@ ενώ στην πραγματικότητα, μια συμπεριφορά δεν είναι αρκετή για να χαρακτηρίσει έναν άνθρωπο συνολικά, και σίγουρα όχι τη γραφούσα που προσπαθεί να αποτυπώσει την εμπειρία της σε 10 γραμμές. Μίλησες για ‘αβάσιμα ιατρικά θέματα’. Είμαι ερευνήτρια ψυχολόγος και πολύ συχνά, παρατηρώ ότι πολλοί θεωρούν ότι ενδεικτικό διατροφικής διαταραχής είναι μόνο ένας άνθρωπος πολύ αδύνατος. Η αλήθεια είναι ότι διατροφικές… Διαβάστε περισσότερα »
Αχ αυτό ήθελα να απαντήσω και εγώ, λέξη προς λέξη.
Το σχόλιό σου με προβλημάτισε αρκετά. Όπως και τα thumbs up που πήρε. Αλλά για χάρη του διαλόγου και μόνο ας δεχτώ ότι σαν μητέρα η γράφουσα έχει αναλάβει εκούσια περισσότερες αρμοδιότητες στην διαπαιδαγώγηση των παιδιών και μάλιστα το έχει παρακάνει. Ο πατέρας σε αυτή την ισορροπία που είναι; Πως το διαχειρίζεται; Με τον να της λέει είσαι υπερβολική και να μένει εκεί; Συγνώμη αλλά για να γίνει αλεύρι θέλεις δύο πέτρες που λεν και στο χωριό μου. Ας μην ξεφεύγουμε από το γεγονός ότι ο πατέρας δεν ασχολείται. Ούτε με την διαπαιδαγώγηση των παιδιών αλλά ούτε και με τα… Διαβάστε περισσότερα »
Μα η ιδια της παραδέχεται πως τελικα το θέμα με το γιο της ήταν τελικά ασήμαντο άρα πολυ ντόρος για το τίποτα και πως την ενοχλεί που ο ιδιος του δεν καθεται απο μονος του να διαβασει ιστοσελιδες και βιβλία για την διαπαιδαγώγηση των παιδιων και πρεπει αυτη να του τα εξηγει όλα. Προσωπικα δεν ξερω πολλους ή πολλες που να το κανουν τόσο συστηματικα. Φυσικα και πρεπει να ενημερωνόμαστε γενικοτερα για όλα αλλά αυτη η κατασταση μου φαινεται υπερβολικη.
Ήταν όντως ασήμαντο επειδή κατέληξε η ίδια στο συμπέρασμα ή έχουμε μια ακόμα περίπτωση mansplaining; Ποιος ξέρει! Κι αν δεν ήταν; Κι αν στο μέλλον συμβεί; Ένας γονιός δεν έχει μαντικές ικανότητες. Αυτό δεν σημαίνει πως δε μπορεί να εξετάζει πιθανά σενάρια ειδικά όταν πρόκειται για την ασφάλεια του παιδιού του. Όσο για την υπερβολή. Ναι με την έννοια οτιδήποτε κάνουμε σε βαθμό που να μας φθείρει μπορεί να θεωρηθεί υπερβολικό και πάνω από τις δυνάμεις μας. Επίσης, υπερβολικά πολλοί είναι και οι άντρες που αρνούνται να έχουν ενεργητικό επιτέλους ρόλο στην διαπαιδαγώγηση των παιδιών και το θυμούνται μόνο όποτε… Διαβάστε περισσότερα »
Και το ακόμα πιο τραγικό της υπόθεσης είναι ότι όντως, στην προκειμένη περίπτωση η μητέρα θα καταλήξει να θεωρείται υπερβολική ακόμα κι από το ίδιο της το παιδί, το οποίο κάποια στιγμή θα νιώσει καταπίεση (”ζακέτα να πάρεις”) και θα στραφεί στον πιο cool γονιό. Προφανώς όταν ένας γονιός θεωρεί ότι όλα πρέπει να τα κάνει μόνος του θα καταλήξει να κάνει την δουλειά και των δύο! Όταν μια σύζυγος και μάνα αισθανθεί ότι η ασφάλεια του παιδιού της δεν πέφτει μόνο σε ‘κείνη, τότε ναι, θα χαλαρώσει και θα σταματήσει να είναι επιτέλους ”υπερβολική”.
Άλλο ένα σχόλιο, εν προκειμένω της φρουρού που βγάζει τη γυναίκα υπερβολική και που έμμεσα κατηγορείται (πάλι) για το ότι δεν κρατιούνται ισορροπίες. Το να κρατάει τις ισορροπίες ο άντρας ούτε λόγος. Έγινε ΚΑΙ αυτό -μέσα στα πολλά άλλα-γυναικεία αρμοδιότητα.
Οχι, δεν είναι υπερβολική
Χμμμ υπερβολική; Ότι ο αντρα σου δεν εχει την ιδια παρατηρητικότητα με εσένα; Ναι Το ότι δεν παιρνει στα σοβαρα καποια πραγματα που του επισημαινεις; Ναι Με το που θα του έλεγες πως πιστευεις πως ο γιος σας έχει μαλλον διατροφική διαταραχή να τρεξει στον υπολογιστη Ναι Να παρατηρεί κάποια πράγματα απο μόνος του χωρις να του τα επισημαινεις εσύ; Εννοειται ναι Ο γονιός δεν έχει σχέση με τον χρόνο που έχει για να ασχοληθεί. Γονιός είσαι κάθε λεπτό της ημέρας. Είναι ξεκάθαρο ότι ο υπερβολικός ανάποδα της παρέας είναι ο σύζυγος, που έχει επιλέξει τις 2-3 που έχει να… Διαβάστε περισσότερα »
τότε προφανώς εγώ είμαι η 1/10…
‘ Οι 9/10 μαμάδες αναγνωρίζουμε ακριβώς τι είναι αυτό που διαβάσαμε.’ Αυτό ακριβώς Marina. Εμένα ο αντρας μου ασχολείται πολύ με τη μικρή, ακριβώς όσο κι εγώ θα μπορουσα να πω. Παίζει μαζί της, την ταΐζει τη φροντίζει, απ’ολα. Αλλά ποτέ δεν έχει ψάξει κάτι παρα πάνω σχετικά με την ανατροφή της οπως ψάχνω εγώ. Είναι της άποψης ότι αν αγαπάς τα παιδιά σου όλα τα αλλά τα βρίσκεις, ότι κι εμείς που οι γονείς μας δε διάβασαν βιβλία για την ανατροφή μας μια χαρά μεγαλώσαμε. Το οποίο υποθέτω είναι fair enough και από ο,τι φαίνεται από τα σχόλια κι… Διαβάστε περισσότερα »
@Φρουφρου, δεν συμφωνώ με την ουσία του σχολίου σου, αλλά αυτό δεν χρειάζεται ανάλυση, ούτε έχει μεγάλη σημασία. Διαφωνούμε. Σου απαντώ μόνο σε αυτό: ” Καλή μανα δεν εισαι επειδή είσαι ενημερωμένη για τα πάντα αλλα επειδή είσαι δίπλα στα παιδια σου και αφουγκραζεσαι τις αναγκες και τους φόβους τους και τα δεχεσαι οπως είναι”. Για να “αφουγκραστείς” τις ανάγκες των παιδιών σου και τους φόβους τους, πρέπει να είσαι ενημερωμένος γονέας. Για να μπορέσεις να “απαντήσεις” στις ανάγκες και τους φόβους τους, πρέπει να είσαι ενημερωμένος γονέας. Δεν δέχεσαι την διατροφική διαταραχή όπως είναι, ούτε ψάχνεις στο ιντερνετ όταν… Διαβάστε περισσότερα »
Ναι σε όλα αυτά που ρωτάς. Γιατί σου φαίνεται περίεργο; Εκείνος δεν πρέπει να είναι δίπλα στα παιδιά του και να αφουγκράζεται το κάθε τι, χωρίς να του δίνει μασημένη τροφή;
Θα συμφωνήσω. Και εγώ με τον σύντροφό μου δεν δείχνουμε την ίδια όρεξη για επιμόρφωση στα ιατρικά θέματα. Γενικά, όμως, όχι μονο του παιδιού. Αυτός θα εμπιστευτεί τον γιατρό εγώ θα κάτσω να το ψάξω, με αποτέλεσμα να βρω και βλακείες μπροστά μου και να δαπανήσω άπειρο χρόνο, τον οποίο δεν έχω τελικά.. Δεν το βρίσκω κακό, από τη στιγμή που δεν δείχνει αδιαφορία και ενδιαφέρεται για την υγεία του παιδιού. Και να σου πω και κατι, εγώ πια σταμάτησα να διαβάζω τόσο φανατικά, όταν αυτο-διαγνώστηκα με όγκο στο στήθος και έχασα τον ύπνο μου μέχρι την μαστογραφία και το… Διαβάστε περισσότερα »
ετσι σκεφτηκα κι εγω οταν διαβασα την ερωτηση. ποτε δεν μεγαλωσα τους γιους μου με μανιουαλ, ιντερνετ και βιβλια/σεμιναρια. Ακολουθουσα μονο το ενστικτό μου, την πολλη μου αγαπη. Διαβαζω πολυ. Λογοτεχνια, επιστημονικα αρθρα για τη δουλεια μου, εφημεριδα, βλεπω θεατρο, σινεμα. Αλλα οχι, δεν τρελαινομαι με το παραμικρο να κανω διαγνωση μολις δω μια διαφορετικη συμπεριφορα. Δυο φορες επισκεφτηκαμε με το μεγαλο μου γιο παιδοψυχιατρο, γιατι παρατηρησα εντονο αγχος στο παιδι για τα μαθηματα, που δεν μπορούσα να τον βοηθησω. Με συμβουλευεσε να ακουω το παιδι και το ενστικτο μου. Κι αν χρειαστω κατι περισσότερο να επικοινωνω μαζι του. Ολα… Διαβάστε περισσότερα »
Θα συμφωνήσω απόλυτα με το σχόλιο. Η λογική “εγώ διαβάζω, τρέχω, ενημερώνομαι, παρατηρώ, ασχολούμαι, αναλύω, διαπιστώνω, προβληματίζομαι, αγωνιώ, κλπ”, δεν σημαίνει “είμαι καλύτερος γονιός”. Δεν μας περιέγραψε η γράφουσα κάποιον που δεν αγαπάει τα παιδιά του ή δεν ασχολείται μαζί τους. Μας περιέγραψε κάποιον που δεν μοιράζεται τις ανησυχίες της και την διάθεσή της για ενημέρωση και ένα συνεχές άγχος για πρόληψη. Το παράδειγμα με την τροφική δηλητηρίαση είναι χαρακτηριστικό. Ένα σύμπτωμα δυσφορίας δεν σημαίνει οτι το παιδί έχει τροφική δηλητηρίαση. Η συνεχής αναζήτηση πιθανών προβλημάτων και προληπτικών λύσεων δεν είναι δείγμα καλύτερου γονιού και η απουσία αυτών δεν είναι… Διαβάστε περισσότερα »
Το τόσο ”χαρακτηριστικό παράδειγμα” της τροφικής δηλητηρίασης από που προέκυψε και βγήκαν και τόσα σενάρια μετά; Για διατροφική διαταραχή μιλάει. Επίσης η πατριαρχία δεν εκφράζεται μόνο τόσο απλοϊκά, 1+1 κάνουν 2, ο κακός πατέρας και η αγία μητέρα. Είναι φοβερά επικίνδυνη απλούστευση το να θεωρούμε δείγματα και αποτελέσματα της πατριαρχίας μόνο τα εξόφθαλμα παραδείγματα, όταν ο άνδρας ας πούμε κατηγορεί μια γυναίκα άδικα. Έδωσε δύο χρησιμότατα λινκς η Λένα που επεξηγούν αναλυτικά το τι σημαίνει συναισθηματική εργασία. Μόνο η γνώση μπορεί να μας πάει μπροστά, κι η αναζήτηση της δεν ξεκινά μόνο με την φιλομάθεια αλλά και με την αμφισβήτηση… Διαβάστε περισσότερα »
Η “τροφική δηλητηρίαση” ήταν επιπόλαιη μεταφορά απο πλευράς μου της “διατροφικής διαταραχής”. Λάθος μου, συγγνώμη. Τα υποθετικά σενάρια προέκυψαν ως παραδείγματα για να καταδειχθεί το οτι αυτό που περιγράφεται δεν είναι αδιαφορία του πατέρα για τα παιδιά μέσα σε πατριαρχικό περιβάλλον, καθώς σε αυτές τις συνθήκες κάποιος σύζυγος / πατέρας με αυτά τα χαρακτηριστικά μπορεί να χρησιμοποιήσει την πατριαρχία και να καλύψει την αδιαφορία του για την ανατροφή των παιδιών μετατρέποντάς τη σε επιχείρημα εναντίον της συζύγου / μητέρας. Για παράδειγμα, θα μπορούσε να κάνει αυτά που περιγράφηκαν. Προφανώς μπορούν να υπάρξουν και άλλες πιθανές εξελίξεις με διαφορετικά σενάρια. Δεν… Διαβάστε περισσότερα »
Όχι φυσικά και δεν σημαίνει απόρριψη της γνώσης. Επίσης δεν έγραψα ποτέ τη λέξη άρνηση. Προέτρεψα όλα τα μέλη της κοινότητας, όχι εσένα προσωπικά (εξού και ο Α πληθυντικός) να διαβάσουν, να ενημερωθούν, για να έχουν περισσότερα εργαλεία για να κατανοούσουν την πατριαρχία και στις λεπτοφυείς εκφράσεις της, όπως είναι το emotional labor. Τα παραδείγματα δεν μου φάνηκαν προβληματικά επειδή δεν είναι τα μοναδικά (αυτό καταλύει και την ίδια την έννοια του παραδείγματος), αλλά επειδή εκφράζουν κάτι εξόφθαλμα σεξιστικό όπως το να την κατηγορήσει για το φαγητό που μαγείρεψε ή ότι δεν είναι καλή νοικοκυρά και κάνουν downscale στο πρόβλημα… Διαβάστε περισσότερα »
Η λέξη “άρνηση” δεν αναφέρθηκε, αλλά ο τρόπος που είναι γραμμένο το σχόλιο δείχνει προτροπή για ενημέρωση και γνώση. Για να χρειάζεται προτροπή σημαίνει πως έχω αφήσει να φανεί οτι το αρνούμαι. Εξ ου και η λέξη “άρνηση”. Να δεχτώ οτι η απάντηση στο σχόλιό μου που που με τη σειρά του ήταν απάντηση σε άλλο σχόλιο δεν απευθύνεται σε μένα αλλά στο σύνολο των αναγνωστών. Παρόλα αυτά, στην δική μου απάντηση επιμένω οτι δεν συμφωνώ με την προσέγγιση του emotional labour γιατί θεωρώ οτι δεν είναι αυτό που συμβαίνει και μου έρχεται απάντηση με περαιτέρω επεξήγηση του όρου και… Διαβάστε περισσότερα »
– Έχουμε πολύ διαφορετική αντίληψη για την προτροπή στην ενημέρωση και στη γνώση. Για μένα είναι στάση ζωής για κάποιον που θέλει να εξελίσσεται μαζί με τους γύρω του, εσύ το αναφέρεις σχεδόν ως κάτι αρνητικό. – Όχι, η απάντηση μου στο σχόλιο σου, δεν απευθυνόταν στο σύνολο των αναγνωστών. Το τελευταίο τμήμα της απευθυνόταν, και αυτό έγινε και στα δύο προηγούμενα σχόλια μου. Πρώτα σου απάντησα και μετά έγραψα κάτι προς όλο το σύνολο. Δεν σου έστειλα pm. Μέσω των σχολίων μπορούμε να εκφράσουμε και μια γενικότερη θέση, ή να παραθέσουμε πληροφορία που θεωρούμε χρήσιμη εφόσον τα διαβάζουν όλοι.… Διαβάστε περισσότερα »
Καμία αντίρρηση, δεν βρισκόμαστε στην ίδια σελίδα και αφού η συζήτηση δεν είναι παραγωγική δεν τη συνεχίζουμε. Βγήκαν όμως συμπεράσματα για μένα και νιώθω την ανάγκη να τοποθετηθώ. – Δεν θεωρώ τη γνώση κάτι αρνητικό. Αν την θεωρούσα αρνητική δεν θα βρισκόμουν εδώ πέρα για να την διευρύνω. Αρνητική είναι η προτροπή “δεν καταλαβαίνεις, πάρε να διαβάσεις”. Σε αυτό αντέδρασα – Δεν προσπαθώ να αποδείξω οτι αυτό που διαβάζουμε δεν είναι emotional labor. Εκφράζω την άποψη μου για την κατάσταση που περιγράφεται ορμώμενος απο την αίσθηση που αποκομισα διαβάζοντάς την. Δεν έχω καμία επιστημονική τεκμηρίωση για αυτή την αίσθηση που… Διαβάστε περισσότερα »
Φρουφρου εγώ βρίσκω το σχόλιο σου απόλυτα σωστό όπως και τα παρακάτω σχόλια όπως πχ της mitsi. Και εγώ με το που διάβασα το κείμενο με έπιασε μια τεράστια αίσθηση ασφυξίας. Και όχι λόγω της ερώτησης της γράφουσας (γιατί όντως μπορεί να έχει δίκιο, και ο πατέρας των παιδιών να είναι λίγο εως πολύ στην κοσμαρα του), αλλά λόγω της υπέρ-πληροφορίας που αναζητάει και λαμβάνει η γυναίκα αυτή. Πχ δεν θα ξεχάσω ποτέ όταν έδινα για πτυχίο αγγλικών (ήμουνα δεν ημουνα 14) και όντας πολύ ανεξάρτητο παιδί, δεν ήθελα να έρθει η μάνα μου μαζί, δεν ένιωθα ότι την είχα… Διαβάστε περισσότερα »
Αγαπητή μητέρα της ερώτησης , μηπως εχεις μπει στο τρυπάκι του να ψάχνεις πολλα και να εισαι περισσότερο μπερδεμένη και αγχωμένη εν τελη; Δεν βλεπω κατι κακο στο να μην ψάχνεις σεμινάρια και βιβλία, άπειροι γονείς έχουν διαπεδαγωγήσει σωστά τα παιδιά τους χωρίς αυτά, και αρκετοι “ψαγμένοι” γονείς κανουν τραγικά λάθη. Μην αυτομαστιγώνεσαι για το ότι μπορεί να σου ξεφύγει κάτι, κάνεις ο.τι μπορείς. Αλλά μην μαστιγώνεις και τον άντρα σου για τον δικό του τρόπο διαπεδαγωσης. Δες λιγο πιο σφαιρικά το θέμα, οι πράξεις σου και οι πράξεις του ως γονείς, εν τέλη δίνουν μια χαρούμενη και ανέμελη ζωη… Διαβάστε περισσότερα »
Κι εμένα αυτή την εντύπωση μου άφησε η γράφουσα. Είναι πολύ ωραίο που διαβάζει, ενημερώνεται, ψάχνεται. Αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί τόση υπερβολή. Γιατί π.χ. να τρέξει σε ιατροπαιδαγωγικά κέντρα αν δεν έχουν δώσει κάποια δείγματα τα παιδιά; Εγώ π.χ. παρότι του επαγγέλματος δεν θα πήγαινα το παιδί μου σε παιδοαναπτυξιολόγο ή παιδοψυχίατρο αν δεν έβλεπα εγώ, ο/η παιδίατρός του ή οι εκπαιδευτικοί του κάτι ανησυχητικό. Όχι γιατί είμαι κατά αλλά γιατί είναι κάτι αχρείαστο. Δεν ξέρω αν είναι θέμα πατριαρχίας (πιθανότατα και να είναι) αλλά δεν αντιδρούμε όλοι οι άνθρωποι το ίδιο στα ίδια ερεθίσματα (ούτε καν ίδια-η γράφουσα λόγω… Διαβάστε περισσότερα »
@Granita Lemoni Ακριβως αυτο. Απο προσωπικό βίωμα, η μητέρα μου ψαχνοταν πολυ με τα ιατρικά θεματα οταν ήμασταν μικρες. Πανικοβαλλοταν με τα πιο μικρα συμπτώματα , φοβοταν παρα πολυ οτι κατι μπορει να πάθουμε. Και ως ενήλικη εχω περάσει φασεις με έντονη αρρωστοφοβια. Τωρα ειμαι πολυ καλα. Μπορεί να ειχε , μπορει και να μην ειχε σχέση αυτη η συμπεριφορά της μητερας μου.
Πιστεύω όμως οτι τα άγχη και τις αγωνιες τις αισθανονται τα παιδιά. Ευχομαι να μην συμβεί κατι τέτοιο ομως.
Δε μας έχεις δώσει κάποιο απτό παράδειγμα. Μου βγάζει το κείμενο ότι υπεραναλύεις τα πάντα. Μου χτύπησε περίεργα το ζήτημα της διατροφικής διαταραχής και το ότι ήθελες να υπεραναλύσεις κάτι τέτοιο στο σύζυγό σου. Καλό θα είναι για τέτοια ζητήματα να συμβουλεύεστε ειδικούς και όχι το Google και μετά απλά να συμφωνείτε μεταξύ σας τη διάγνωση. Καλό το Google και τα σεμινάρια, αλλά χρειάζεται προσοχή μεγάλη, διότι σεμινάρια γίνονται και από κομπογιαννίτες που δηλώνουν life coaches και ουδεμία σχέση έχουν με ψυχολογία και στο Google άνετα βρίσκεις άρθρα που έχουν γραφτεί από τον Τάκη στα Νέα του Ψαροντούφεκου και είναι… Διαβάστε περισσότερα »
ε κάτι τετοιο εννοουσα και εγω αλλα εσύ εκφραστηκες σαφώς καλύτερα αγαπητη Mitsi 🙂
Δεν νομίζω οτι θα υπάρξουν πολλοί άνθρωποι που δεν θα καταλάβουν αυτά που γράφεις εδώ. Είναι ξεκάθαρα και κρυστάλλινα, αυτά που περιγράφεις όσο, δυστυχώς, και συνηθισμένα. Η απάντηση φυσικά είναι αυτή που σου γράφει η Λένα, “πατριαρχεία” αλλά μέχρι εκείνη να “γυρίσει” εσύ, δεν ξέρεις ποια είναι η λύση (ποιηματάκι). Η λύση για κάθε ζευγάρι είναι μοναδική, όσο και ο μικρόκοσμος που έχει δημιουργήσει. Αν υπάρχουν τομείς και πλευρές που σε γεμίζουν και σου κάνουν: συντροφικότητα, κατανόηση, σεξ και ροκ’ν’ρολ, τότε πάντα θα υπάρχουν ελπίδες. Οσο ξεκάθαρα τα γράφεις εδώ, μπορείς να τα πεις σε εκείνον, όχι γιατί δεν τα… Διαβάστε περισσότερα »
Και όμως, όπως θα δεις απο άλλα σχόλια, υπάρχουν άνθρωποι – ακόμα και εδώ- που δεν καταλαβαίνουν τι εννοεί
Γιεπ! Βιαστική αισιοδοξία. My bad.
Φούστα, επειδή έχω μείνει παγωτό, θα πω μόνο ότι βάζω στοίχημα ότι τα σχόλια που λες είναι απλως έξω από το χορό. Είναι πολύ δύσκολο να καταλάβεις όταν δεν είσαι μέσα. Συγκινήθηκα πολύ όταν αδερφική μου φίλη (κανονικά αδερφικη, όχι σαν τη χθεσινή με τον μπάρμαν) μου ζήτησε πρόσφατα συγγνώμη που μου έλεγε κάτι σε στυλ “έλα μωρε μηπως είσαι υπερβολική” για ένα ζήτημα ανατροφής. Δεν το θυμόμουν το συγκεκριμένο, αλλά το είχα προσέξει ποσο άλλαξε τη στάση της από τότε που απέκτησε η ίδια παιδί, και ποσο περισσότερο προσεκτική έγινε στην αντιμετώπιση άλλων ειδών γονεικοτητας.
Είδες; Κι εγώ περίμενα πως θα γίνει αυτόματα κατανοητή. Κρίμα.
Φούστα Κλαρωτή, η σκέψη μου ακριβώς! ”Δεν νομίζω οτι θα υπάρξουν πολλοί άνθρωποι που δεν θα καταλάβουν αυτά που γράφεις εδώ΄΄ ….. Μμμμμ εγώ νομίζω!
Ακριβώς. Υπήρξαν δυστυχώς πολλοί άνθρωποι και εδώ, οι οποίοι έχασαν εντελώς το point της ερώτησης. Και βρίσκουν τη γράφουσα υπερβολικιά.
Μια από τα ίδια. Απίστευτη έξτρα κούραση, εντελώς αχρείαστη και εκνευριστική. Νιώθω ότι χάνω το χρόνο μου εξηγώντας τα ίδια και τα ίδια. Καταληγω φυσικά να παίρνω όλες τις αποφάσεις εγώ και στο τέλος, αν η μικρή τον γράψει, θα αναρωτιέται τι πηγε στραβά. Και αυτό θα είναι το λιγότερο, φοβάμαι μην έχει άλλες επιπτώσεις αυτή του η στάση.
Μεγάλωσα σε μία τέτοια οικογένεια. Η μητέρα μου πάντα παρούσα, να αφουγκράζεται τις ανάγκες μου και να προσπαθεί να κινητοποιεί τον πατέρα μου. Μεγάλωσα νοιώθοντας ότι δεν έχω πατέρα. Ρωτούσα συχνά τη μητέρα μου αν με ήθελαν και οι δύο και γιατί δεν υπάρχει συμμετοχή του συζύγου στη διαπαιδαγώγηση μου. Ευτυχώς, διαβάζω Ά,μπα χρόνια και πήρα την απόφαση να πάω σε ψυχολόγο με αφορμή έναν χωρισμό μου γα να αντιληφθω πως η σχέση των γονιών μου και του πατέρα μου με εμένα, με έκανε να δυσλειτουργώ στις προσωπικές μου σχέσεις. Να αποζητώ το ενδιαφέρον και τη συνεχή προσοχή του εκάστοτε… Διαβάστε περισσότερα »
Μια απ τα ίδια κ εγώ. Μόνο που σε μένα είχε πολύ πιο σοβαρό αντίκτυπο. Μεγαλώσαμε στην ουσία μόνο με τη μητρική φιγούρα κ όταν πέθανε ο πατέρας μου ( ειμασταν δημοτικό κ οι 2) να σας πω την αλήθεια,δεν μας έκανε κ ιδιαίτερη αίσθηση. Δεν το καταλάβαμε καθόλου. Μόνιμα ήταν απών,κ πριν πεθάνει κ μετά. Κ αυτό με έμαθε κάτι πολύ κακό κ τοξικό για τον εαυτό μου: ότι δεν έχω ανάγκη κανένα. Κ λέω τοξικό,γιατί είναι τρομερά κουραστικό να είσαι παντα ετοιμοπόλεμη από παιδάκι. Να είσαι έτοιμη να αντιμετωπίσεις το κόσμο όλο μόνη σου…σε τρώει ψυχικα…
χαχαχαχαχαχα! το χθεσινό έ;
Πολύ απλά αγαπητή φίλη, ο σύζυξ θεωρεί οτι η ανατροφή των παιδιών είναι αποκλειστική δουλειά οχι μόνο δική σου αλλά των γυναικών γενικότερα. Και ξέρεις πως λέγεται αυτό; Πατριαρχία! Αν πραγματικά ήθελε να ασχοληθεί με τα παιδιά θα το είχε κάνει χωρίς να του το ζητήσεις. Δεν ασχολείται επειδή δεν θέλει.
Βασικά δεν έχουν μάθει καν πως ”να θέλουν”!
Σωστό και αυτό Musicravings
Αναρωτιέμαι αν τα παιδιά σου νιώθουν καταπιεσμένα. Ότι ζουν στο σπίτι του big brother.
Η γενικότερη συμβολή του συζύγου στην διαπαιδαγώγηση των παιδιών ποια είναι όμως; Περνά ποιοτικό χρόνο μαζί τους; Ξέρει τι συμβαίνει στην ζωή τους; Γενικά, είναι παρών; Υπάρχει επικοινωνία; Το διάβασμα δεν είναι ένας ικανός παράγοντας για να κριθεί συνολικά. Άλλωστε και η ίδια εκρινες ως μάλλον ασήμαντο το περιστατικό με τη διατροφική διαταραχή. Μήπως απλά ο σύζυγος έχει μια άλλη οπτική για τα πράγματα και σε ξενίζει επειδή δεν ταυτίζεται με τη δική σου αντιμετώπιση;