Έχω μια ερώτηση που θα αρχισω να την γράφω και δεν είμαι σίγουρη αν θα βγάλει νόημα, αλλά ελπίζω. Λοιπόν, εγώ με τον άντρα μου έχουμε τελείως διαφορετικό τρόπο να αντιμετωπίζουμε τα λάθη, αποτυχίες, κτλ. Εγώ όταν κάνω κάτι στραβό, και θα πω πολύ απλό παράδειγμα, πχ ξεχάσω να πληρώσω ένα λογαριασμό, και μου το υπενθυμίσει ο άντρας μου, θα πω ‘ συγνώμη το ξέχασα’ και όντως θα νιώσω κάπως άσχημα που δεν ήμουν πιο οργανωμένη, προσεκτική. Αν το ίδιο κάνει ο άντρας μου θα πει ‘ α καλά μωρέ δεν πειράζει’ και μετά θα πει τους λόγους που το έκανε, πχ είχε πολύ δουλειά, κάτι άλλο έτυχε κτλ. Εμένα αυτό πολύ με εκνευρίζει 1ον γιατί δεν λέει συγνώμη, παρόλο που η απερισκεψία του επηρεάζει κι εμένα, και 2ον το ότι μου δίνει λόγους μου ακούγεται πάντα σαν να δικαιολογεί τον εαυτό του και πότε να μην παίρνει την ευθύνη ότι αυτός έκανε κάτι στραβό. Όταν του το λέω λέει ότι δεν έχει κανένα λόγο να ζητάει συγνώμη ή να νιώθει άσχημα για ασηματα πράγματα (κάποια όμως είναι σημαντικά για εμενα) και ότι όταν δίνει τους λόγους το κάνει για να εξηγήσει τι έγινε και όχι να δικαιολογηθει. Αυτό είναι πολύ συχνή αιτία τσακωμού μεταξύ μας γιατί νιώθω ότι ποτέ δεν παραδέχεται τα λάθη του και πότε δεν παίρνει ευθύνη . Αλλά ίσως κάπου έχω κάποιο blindspot και κάτι δεν βλέπω οπότε ήθελα να ακούσω την γνώμη σας.
Η δική μου γνώμη είναι, αν ξεχάσεις να πληρώσεις έναν λογαριασμό, να πεις «α καλά μωρέ δεν πειράζει» και μετά να πεις τους λόγους που σε έκαναν να τον ξεχάσεις.
Ακόμα καλύτερα, να λέτε ο ένας στον άλλον «δεν πειράζει», γιατί είσαστε σε μια σχέση που υποθέτω ότι βασίζεται στην εμπιστοσύνη, και αν ένας ξεχάσει (ή δεν μπορέσει, ή αποτύχει) να κάνει κάτι που επηρεάζει τον άλλον, ο άλλος δεν θα τον αντιμετωπίσει ως υπάλληλο, ούτε θα σκεφτεί ότι ο άλλος πάει να τον κοροϊδέψει. Ένα αληθινό «δεν πειράζει», υποστηρικτικό και αλληλέγγυο δημιουργεί αυτό που λέμε «κουκούλι ασφάλειας».
Είσαι ενοχική, κάτι πολύ κλασικό για μια γυναίκα, ενώ ο άντρας σου πολύ λιγότερο, πολύ κλασικό για έναν άντρα. Αντί να είσαι ενοχική, παραδειγματίσου από τις δικές του αντιδράσεις, που δεν θεωρεί ότι όλα πρέπει να τα κάνει τέλεια, ούτε νιώθει άσχημα όταν εν γνώσει του δεν κάνει κάτι τέλεια.
(Για να προλάβω σχόλια: αν κάποιος συστηματικά δεν κάνει τις δουλειές που του αντιστοιχούν, είναι εντελώς άλλη η κουβέντα. Γι’αυτό μιλάω για αμοιβαία εμπιστοσύνη. Εμπιστεύεσαι τον άλλον ότι ξέρει ότι έχει υποχρεώσεις και ότι θα τις ολοκληρώσει με τον τρόπο του, δίνοντας περιθώριο για λάθη, καθυστερήσεις, ή αποτυχία).
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Γραφούσα δεν συμφωνώ καθόλου με τη στάση σου και ειμαι #team σύζυγος. Το πιο πιθανό ειναι να πω “ωχ μαλα@κία, καλά που το είδες”. Δεν μπορούμε ούτε να ζητάμε συγγνώμη για τέτοια πράγματα μέσα στο ίδιο μας το σπίτι, ούτε να σου απαντάει λες και είσαι η μαμά του “συγγνώμη μαμά δεν θα το ξανακάνω”. Εννοείται πρέπει να είναι σωστός στις υποχρεώσεις που έχει αναλάβει αλλά μιας και ήμαστε άνθρωποι, εσένα σε τι θα σε βοηθήσει να ακούσεις να ζητάει συγγνώμη; γιατί θα νιώσεις καλύτερα αν ο ανθρωπός σου νιώσει άσχημα;
Έτσι ακριβώς, ακρίδα, και επιπλέον δεν είναι ότι αυτός αδιαφορεί, ίσα ίσα εξηγεί κάθε φορά τους λόγους για τους οποίους προέκυψε η αστοχία από μέρους του. Αλλά η γράφουσα δεν θέλει τους λόγους αλλά την τιμωρία: να ζητήσει αυτός συγγνώμη που την απογοήτευσε και να νιώσει άσχημα, να νιώσει λίγος. Υπάρχει σκληρότητα σ’ αυτή την απαίτηση να στέκεται κανείς με την βέργα απέναντι στον εαυτό του επειδή ξέχασε να πληρώσει ένα λογαριασμό. Δεν είναι αυτή καλή βάση για να χτίσει κανείς όμορφες σχέσεις.
Βασικά φτιάξτε ένα e banking η σχέση σας θα αναζωογονηθει. Συγγνώμη να του ζητήσεις δηλαδή να του ζητήσεις να σε συγχωρέσει αν τον απατησεις ή αν εβρισες τη μάνα του. Για όλα τα άλλα ενα “έκανα μαλ@£ια σταύρωσε με” οριζοντιονωντας τα χέρια σα να θες να χορέψεις ζεϊμπέκικο αρκεί.
Το έκανα εικόνα…δεν τους πιστεύω εγώ αυτούς με τα χέρια πάνω. Αλήθεια λέω.(μόνο εγώ)
Μάλλον το παράδειγμα δεν είναι και πολύ εύστοχο για να καταλάβουμε αυτό που εννοείς. Το να ξεχάσεις να πληρώσεις ένα λογαριασμό δεν είναι αποτυχία, ούτε λόγος να ζητήσεις συγγνώμη. Δε μας λες ότι αδιαφορεί συστηματικά ή ότι είναι πάντα ασυνεπής απέναντι στις υποχρεώσεις του σπιτιού, απλά ότι είναι κάπως πιο χαλαρός. Ε, αυτό από μόνο του δεν πειράζει, ίσα-ίσα γλυτώνει τζάμπα άγχος και πίεση.
Χμμμ παιδιά, πολλή συγνωμη πέφτει κι απο εδω!
Είναι χρόνια που αντιληφθηκα (μου το ελεγαν) οτι ελεγα συγνωμη διαρκως.
συγνωμη συγνωμη συγνωμη
“αναπνεις?” “ωπ συγνωμη” ήταν η πρωτη μου απαντηση πΑντα.
Αρχισε να μου γινεται πιο εμφανες και ασχημο οταν το ακουγα ξαφνικα στο ίδιο μοτιβο απο τη 5χρονη κορη μου.
“καλε αφησες ανοιχτο το καπακι της οδοντοκρεμας και χυθηκε η μιση εξω”
“μικρη μου, ξεχασες να παρεις τη στεκα που ηθελες”
“συγνωμη”
Αχ, γιατι αγαπη μου λες συγνωμη. δεν εγινε τιποτα!
Καπως έτσι βρέθηκα να παλεύω μ ενα “συγνωμη” που ειναι διαρκως κρυμμενο κάτω απο τη γλωσσα μου.
Είμαι σαν τον σύντροφό σου. Υποτίθεται ότι με τον σύντροφο έχεις άπειρη οικειότητα και κατανόηση. Η συγγνώμη είναι μια κούφια λέξη αν δεν συνοδεύεται από έργα, πχ αν κάνεις κάτι που ενόχλησε τον άλλον, απλά να μην το επαναλάβεις και όχι να το κάνεις κάθε μέρα αλλά να νιώθεις τέλεια επειδή ζητάς συγγνώμη. Μήπως είσαι λίγο παραπάνω τυπολάτρης? Ή μήπως όντως συνεχώς κάνει πράγματα που σε ενοχλούν και νιώθεις ότι δεν σε υπολογίζει γι’αυτό θες να πιαστείς από αυτό? Δεν ξέρω, είμαι και λίγο στο άλλο άκρο γιατί με τη συγγνώμη εκνευρίζομαι, νιώθω ότι λίγο με ξεφορτώνεται ο άλλος. Προτιμώ… Διαβάστε περισσότερα »
Αυτό σκεφτόμουν και γω. Οι λέξεις χάνουν την αξία τους αν τις κακοχρησιμοποιείς.
Δεν θα ηθελα να ζω μαζι σου
Ούτε εγώ μαζί σου
Νομίζω ότι η λέξη “αποτυχία” είναι πολύ βαριά όταν αναφέρεσαι στο ότι ξέχασες να πληρώσεις ένα λογαριασμό, για το οποίο δεν έγινε κάτι, με την έννοια ότι δεν θα σας κόψουν και το ρεύμα, ενώ από την άλλη μπορείτε να το αντιμετωπίσετε με πάγιες εντολές π.χ…. κι εγώ είμαι team σύζυγος, και δεν θα μου άρεσε να προκαλείται ένταση στο σπίτι για ψύλλου πήδημα, το αντίθετο, θα αισθανόμουν καταπίεση. Χρησιμοποιείς πολύ βαριές εκφράσεις όπως “δεν παραδέχεται τα λάθη του” και πραγματικά πιστεύω ότι συγχύζεσαι με ασήμαντα πράγματα. Μάλιστα, πιστεύω ότι μπορείτε να τα λύσετε π.χ. με έναν πίνακα ανακοινώσεων κάπου… Διαβάστε περισσότερα »
Αν ήταν να μοιράζαμε συγγνώμες για την κάθε αφηρημαδα, η ουσία της θα έχανε κάθε αξιοπιστία αν χρειαζόταν να ειπωθεί για κάτι ουσιαστικά σοβαρό.
Διακρινω κ εγώ από τα λεγόμενα σου μια τυπολατρία. Δεν είστε σε κοινωνική, επαγγελματική σχέση να κρατάτε τις τυπικές ευγένειες.
Πάντως αν ο συγκεκριμένος πει “συγγνώμη” κάποια στιγμή κατά πάσα πιθανότητα να το εννοεί κιόλας (αν δεν τον έχεις ζαλίσει να την κάνει καραμέλα).
Το θέμα είναι τι λέει ο άντρας σου όταν κάνεις λάθος. Γιατί αν η αντίδρασή του είναι επικριτική, τότε έχουμε θέμα. Αν είναι όμως υποστηρικτική όπως στον εαυτό του, καιρός να αρχίσεις να τον αντιγράφεις.
Η μνήμη μου με προδίδει συνεχώς, είμαι κινητικά αδέξια και τα λάθη και οι παραλείψεις είναι αναπόφευκτα όσες ατζέντες και υπενθυμίσεις κι αν έχω. Σιγά μη ζητάω συγγνώμη και μην περνάω Άρειο Πάγο κάθε φορά! Για όνομα! Δε φτάνει που σου εξηγεί ο άνθρωπος με ποιον μηχανισμό έκανε το κάθε λάθος (εξαιρετικά χρήσιμο, κι εγώ το κάνω και βοηθάει), του τη λες κι από πάνω. Όταν κάνεις τον άλλο να νιώθει άσχημα για τα λάθη του, τον τσιτώνεις και κάνει κι άλλα, κι άλλα, κι εσύ γκρινιάζεις, κι αρχίζει η φαγωμάρα και… Αυτό θέλεις;