Τι συμβαίνει στο Ισραήλ τέλος πάντων;

H πολύ άσχημη κατάσταση στη Μέση Ανατολή.

______________
Η ιστορία της Απορία όπως την ξεχώρισα σήμερα

Καλησπέρα Ρένα και καλησπέρα σε όλους!

Η ερώτηση μου μπορεί να είναι αφελής αλλά πρόκειται για ειλικρινή απορία…

Τι γίνεται ακριβώς στο Ισραήλ; Ή πιο συγκεκριμένα, γιατί συμβαίνει αυτό; Ποιες οι διαφορές τους;

Οι πληροφορίες από τις ειδήσεις ένιωσα να με μπερδεύουν περισσότερο. Τα σχόλια στα social media είναι συγκεχυμένα.

Το σίγουρο είναι πως με τρομάζει τόση φρικαλεότητα. Τόσα θύματα, τόσοι άμαχοι, τέτοιο τραύμα…

Σε ευχαριστώ πολύ εκ των προτέρων για την απάντηση.

Υ.Γ. Εάν υπάρχει ήδη κάποια οργάνωση που δραστηριοποιείται για τη βοήθεια των γυναικών στο Ισραήλ και γνωρίζεις κάτι, συμπεριέλαβε σε παρακαλώ κι αυτό στην απάντησή σου!

ΑΠΟ ΤΗΝ – Απορία

_________________

Ας οργανώσουμε τη συζήτηση.

Δύσκολο θέμα, θα προσπαθήσω να το πω απλά και με ιστορική αναδρομή για να καταλαβαίνουν όλ@, ακόμα κι όσ@ δεν έχουν ποτέ πριν ασχοληθεί.

H κατάσταση στη Μέση Ανατολή είναι τεταμένη ιστορικά ήδη από τις Σταυροφορίες, για τις οποίες κάτι έχετε ακούσει από το σχολείο και το Χόλυγουντ, αλλά ας μην πάμε τόσο πίσω.
Τα προβλήματα μεταξύ Ισραηλιτών και Παλαιστινίων ξεκινούν προ 100 χρόνων σχεδόν και πιο συγκεκριμένα όταν συμφωνήθηκε από τη διεθνή κοινότητα να ιδρυθεί ισραηλιτικό κράτος, για τους διασκορπισμένους εβραίους της υφηλίου, σε εδάφη πέριξ της Ιερουσαλήμ που ήταν τότε υπό βρετανική κυριαρχία (και προηγουμένως μέρος της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, πράγμα που αποτελεί κι ένα από τα επιχειρήματα του Ερντογάν περί του ευεργετικού ρόλου της Τουρκίας ως φύλακα στην περιοχή.)

Ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών το 1947 προέβη στην απόφαση για δύο κράτη στο έδαφος της Παλαιστίνης: ισραηλινό και αραβικό, με την Ιερουσαλήμ να έχει καθεστώς διεθνές μέχρι να γίνει δημοψήφισμα των ίδιων των κατοίκων. Οι Εβραίοι έτσι θα ίδρυαν το κράτος τους αφού έφευγαν από τις ευρωπαϊκές χώρες όπου τυχόν είχαν απομείνει μετά το Ολοκαύτωμα. Οι Άραβες όμως δεν δέχθηκαν καθόλου την απόφαση αυτή, καθώς έπαιρνε εδάφη από την δική τους πλευρά, πράγμα που οδήγησε σε δύο πολεμικές συγκρούσεις: το 1948 και το 1967. Τις δυο πλευρές στήριζαν εκατέρωθεν οι ΗΠΑ και η τότε Σοβιετική Ένωση, στη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου. Τότε είναι που διαμορφώθηκαν τα σύνορα του κράτους του Ισραήλ.

Το Ισραήλ κατέχει έτσι μέχρι σήμερα την Λωρίδα της Γάζας και την Δυτική Όχθη (του Ιορδάνη ποταμού), όμως εκεί ζουν πάρα πολλοί παλαιστίνιοι που διεκδικούν την επιστροφή τους στα σύνορα προ του 1967 (με την μεταφορά τους πίσω στα πρότερα εδάφη, καθώς αν δεις το χάρτη θα δεις ότι είναι αποκομμένοι μεταξύ τους) και την Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα του ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους που επιθυμούν.

Όταν υπάρχει επιθυμία ενός μεγάλου μέρους ανθρώπων, οργανώνεται και κίνημα για την επιτυχία του, κι αυτό έγινε με την αντιστασιακή δράση των παλαιστινίων στις προηγούμενες δεκαετίες. Θα έχεις σίγουρα ακούσει για τον Γιασέρ Αραφάτ και την PLO για τη απελευθέρωση της Παλαιστίνης. Το κίνημα των Παλαιστινίων εναντίον της επέκτασης των εβραϊκών οικισμών στην Δυτική Όχθη πήρε τη μορφή ένοπλης αντίστασης, στην οποία απαντούσαν οι Ισραηλινοί ανά διαστήματα.

Το 1993 στις λεγόμενες Συμφωνίες του Όσλο ο Αραφάτ (που εκπροσωπούσε το αριστερό και κοσμικό παλαιστιανιακό κίνημα, ιδιαίτερα αδερφοποιημένο με τον Ανδρέα Παπανδρέου) έφτασε κοντά στην επίλυση με τη δημιουργία δύο κρατών: οι παλαιστίνιοι θα αναγνώριζαν το Ισραήλ ως κράτος, με αντάλλαγμα εκείνοι να αποχωρήσουν από τη Λωρίδα της Γάζας και την Δυτική Όχθη.Ως εδώ καλά, καθώς κι οι δυο μεριές είχαν τα δίκια τους.

Δυστυχώς όμως πάντα υπάρχουν ακραίοι κι η μετριοπάθεια αυτή ερμηνεύτηκε ως ενδοτισμός

Οι παλαιστίνιοι συνασπίστηκαν λοιπόν πίσω από τα αντιστασιακά αραβικά κινήματα της Φατάχ (κάπως πιο μετριοπαθούς) και της Χαμάς (ακραία φονταμενταλιστικής σουνιτικής παραστρατιωτικής οργάνωσης, εκπρόσωποι της οποίας αποτελούν το μεγαλύτερο μέρος του νομοθετικού συμβουλίου της Εθνικής Παλαιστινιακής Αρχής).Έτσι ριζοσπαστικοποιήθηκαν μεγάλες ομάδες αράβων κι έτειναν στον ισλαμικό φονταμενταλισμό.

Στο μεταξύ, μια εισβολή του Ισραήλ στο Λίβανο το 1982, ήταν η αιτία να δημιουργηθεί κι άλλη οργάνωση, η Χεζμπολάχ, στα εδάφη της γειτονικής με το Ισραήλ χώρας. Αυτή είναι σιιτική παραστρατιωτική οργάνωση που όμως ενώθηκε με τους σουνίτες της Χαμάς κι έτσι το καζάνι της περιοχής κοχλάζει ακόμη περισσότερο!

Η Χαμάς σήμερα ελέγχει την Λωρίδα της Γάζας και τους (πολλούς) Παλαιστίνιους που ζουν εκεί -είτε ως πρόθυμους πολεμιστές της, είτε ως άμαχους που τους ελέγχει με διάφορους τρόπους. Η ισραηλιτική αρχή έχει κι αυτή εξτρεμοποιηθεί μετά από την εποχή του Γιτζάκ Ράμπιν (ο οποίος δολοφονήθηκε αφού έλαβε το Νόμπελ Ειρήνης μαζί με τον Αραφάτ), με τον οποίο γίνονταν οι συνομιλίες του Όσλο στη δεκαετία του ’90. Υπάρχουν ακροδεξιά στοιχεία που πιέζουν για απόρριψη κάθε παλαιστινιακού αιτήματος. Έτσι οδηγηθήκαμε σε ακραία πόλωση και σε θρησκευτικό κι εθνοτικό μίσος, με διάφορες επιθέσεις, αντεπιθέσεις και εκτοξεύσεις ρουκετοβόλων ανά τα χρόνια ένθεν κι ένθεν.

Το μεγάλο (ευρύτερο) πρόβλημα είναι ότι Χαμάς και Χεζμπολάχ ενισχύονται οικονομικά και στρατιωτικά από το Ιράν, μεγάλο εχθρό του Ισραήλ και των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή και κάτοχο μεγάλης ισχύος πυρηνικών όπλων, καθώς και από τρομοκρατικές οργανώσεις -οπότε δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι ο τυχόν Γ’ Παγκόσμιος θα εξαφανίσει την ανθρωπότητα.

Το προπερασμένο Σάββατο, 7 Οκτωβρίου, λοιπόν, εκδηλώθηκε ένα τρομακτικά ισχυρό χτύπημα της Χαμάς σε μια εκδήλωση μετριοπαθών νέων σε φεστιβάλ μουσικής για την ειρήνη στα σύνορα με τη Γάζα στο Ισραηλιτικό έδαφος. Με 5000 ρουκέτες, εκτελέσεις, βιασμούς γυναικών, σκυλεύσεις νεκρών κι ομηρίες αθώων στα κιμπούτζ του Ισραήλ.

EΔΩ μπορείς να παρακολουθήσεις τη σειρά των γεγονότων φρίκης της μέρας εκείνης.

Από τη μία πλευρά λοιπόν η δημιουργία δύο κρατών ίσως να έλυνε το ζήτημα, όμως η πόλωση έχει φτάσει σε τέτοια ύψη που κάτι τέτοιο μοιάζει αδύνατο. Το Ισραήλ επιδιώκει να ξεδοντιάσει την Χαμάς, για την αυτοπροστασία του, η δε Χαμάς επιδιώκει να καταστρέψει -όσο μπορεί- το Ισραήλ. Οι πιο μετριοπαθείς καλούν για προστασία των αμάχων, αλλά κι αυτό μοιάζει απίθανο λόγω των αντικειμενικών συνθηκών. Η ίδια η Χαμάς έχει κάποιο συμφέρον να υπάρχουν παλαιστίνιοι νεκροί αφού αυτό θα επιφέρει διεθνή κατακραυγή εναντίον του Ισραήλ. Οι επιθέσεις με ρουκέτες πάλι, του Ισραήλ, έχουν και παράπλευρα αθώα θύματα σε φρικιαστικές εικόνες…

Δευτερεύοντες παίκτες στην περιοχή έχουν θέσεις κλειδιά ορίζοντας την γεωπολιτική -κι όχι πλέον τις ιδεολογίες, καθώς αυτές κατέρρευσαν. Η Αίγυπτος είναι το πέρασμα στο Σινά και στο Σουέζ που ελέγχει την δίοδο των παλαιστινίων αλλά ταυτόχρονα και των εμπορικών δρόμων της Ανατολής. Η Σαουδική Αραβία είναι ο μεγαλύτερος παραγωγός πετρελαιοειδών, που είναι σε συμμαχία με τις ΗΠΑ και βρισκόταν σε τροχιά συνεννόησης με το Ισραήλ μέχρι το χτύπημα του Σαββάτου, οπότε και η σύγκλιση πάγωσε μέχρι νεωτέρας (Κι εδώ ας θυμηθούμε πώς η ΣΑ δημιούργησε την πετρελαϊκή κρίση του 1973-4 όταν, για να αντιταχθεί στην στήριξη των ΗΠΑ στο Ισραήλ, έκλεινε την κάνουλα στην παραγωγή πετρελαίου εκτοξεύοντας τις τιμές και ρίχνοντας σε ύφεση όλο τον πλανήτη). Το Ιράν έχει κάθε συμφέρον να διεμβολίζει οποιαδήποτε πιθανή συνεννόηση αράβων-ισραηλινών με την τεχνική διαίρει και βασίλευε. Η Τουρκία λειτουργεί με γνώμονα δικά της συμφέροντα, αλλά κι ως “κρυφό” χαρτί του ΝΑΤΟ στην περιοχή, αφού υποτίθεται προασπιζόμενη τους μουσουλμάνους διατηρεί μια φαινομενική “τάξη” που ευνοεί τις ΗΠΑ. Η Ρωσία βλέπει και περιμένει (όπως κι η Κίνα) και ο Πούτιν χαίρεται που έχει αποσπαστεί η διεθνής προσοχή από την εισβολή στην Ουκρανία.

Γενικά έχουμε μια μεγάλη αναταραχή κι ουδόλως μια θαυμάσια κατάσταση. Μέχρι στιγμής έχουμε 4150 νεκρούς κι από τις δυο πλευρές, χιλιάδες τραυματίες και 1 εκατομμύριο εκτοπισμένους.

Μπορείτε να δείτε κι ΑΥΤΟ το άρθρο για μια ψύχραιμη ανάλυση της κατάστασης.

Προτείνω την στήριξη των Γιατρών Χωρίς Σύνορα (Médecins sans frontières)

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News