Το ωάριο δότριας είναι βιολογικό υλικό. Η ανατροφή είναι συναισθηματικό-κοινωνικό υλικό. Οι άνθρωποι είναι ένα συνοθύλευμα των δύο.
____________
Η ιστορία της Niki όπως την ξεχώρισα σήμερα
Ρένα γεια σου! Σε ευχαριστούμε για τις ψύχραιμες τοποθετήσεις σου, δεν έχω στείλει ξανά ερώτηση, αλλά διαβάζω αμπα σταθερά, και με έχει βοηθήσει.
Η ερώτηση μου αφορά τα donor conceived άτομα, με αφορμή δυο κατά τη γνώμη μου ακραίες τοποθετήσεις. Αφενός, μια γυναίκα η οποία πρόσφατα γέννησε το παιδάκι της με ωάριο δότριας και σπέρμα του συζύγου της, (στην Ελλάδα) σε μια κουβέντα μας είπε ότι η γυναίκα που κουβαλά το παιδί είναι η μαμά του 100%, και ότι δεν χρειάζεται το παιδί να μάθει τίποτα και ποτέ (!) και να μην με απασχολεί καθόλου η άλλη γυναίκα, μιας και στην Ελλάδα η δότρια παραμένει κατά κύριο λόγο ανώνυμη.
Και στην αντίπερα όχθη, αναζητώντας σχετικές πληροφορίες online, βρήκα διάφορα σχετικά group (στην Αμερική κυρίως), σε ένα από τα οποία έγινε η εξής ερώτηση σε δότριες/δότες: πως αισθάνεστε, πως αποκαλείται το παιδί που προέκυψε από τη δωρεά του ωαρίου/σπέρματος σας; Όχι όλες, αλλά αρκετές απαντήσεις ανέφεραν ότι τα αισθάνονται παιδιά τους, αυτοαποκαλούνται biological parents και θεωρείται πλέον σημαντικό να γνωρίζουν τα ετεροθαλή αδέλφια τους από νωρίς. Μπέρδεμα στο μυαλό μου, και νομίζω ότι σε τέτοιο ηθικό και συναισθηματικό αδιέξοδο δεν έχω ξαναβρεθεί.
Εάν επιλέγαμε αυτή την οδό με τον σύντροφο μου, θα επιλεγαμε μια δότρια επώνυμη και όχι ανώνυμη, ώστε εάν/όταν το παιδί θελήσει να μάθει για αυτήν, ή να την γνωρίσει, να μπορεί να το κάνει (δεν θα μου ήταν καθόλου εύκολο, αλλά αυτό κρίνω ότι θα ήταν το σωστό). Αυτό όμως με τη βιολογική μαμά, και τα αδέλφια, είναι κάτι το οποίο δεν είχα σκεφτεί και με απομακρύνει από αυτή την επιλογή που είναι και η μόνη διαθέσιμη.
Αυτό που ήθελα να σε ρωτήσω είναι εάν έχεις πηγές οι οποίες θα μπορούσαν να βοηθήσουν στη πιο σωστή ενημέρωση γύρω από αυτό το θέμα. Ή έστω, μια πιο αντικειμενική προσέγγιση, καθώς εγώ είμαι φορτισμένη αυτή τη στιγμή για να σκεφτώ καθαρά.
Εάν υπάρχουν άτομα με βιωμένη εμπειρία μέσα στην κοινότητα του αμπα που θα ήθελαν να μοιραστούν το πως το βιώνουν, θα το εκτιμούσα.
Ευχαριστώ!
ΑΠΟ ΤΗΝ – Niki
______________
Ας οργανώσουμε τη συζήτηση
Παρακαλώ και σε ευχαριστώ εγώ και για τα όμορφα λόγια για τη δουλειά μου και για το εξαιρετικά ενδιαφέρον ερώτημα.
Σε τέτοια ζητήματα βιοηθικής η συζήτηση είναι μεγάλη και εξαρτάται εν μέρει από την ιδεολογική σκοπιά από την οποία βλέπει κανείς το θέμα. Αν μάνα είναι αυτή που αναθρέφει το παιδί κι εκείνο την αναγνωρίζει ως τέτοια, άραγε οι εγγραφές στο σκληρό δίσκο του DNA δεν έχουν καμμία σημασία; Αν διαλέγουμε δότρια με επώνυμα χαρακτηριστικά και επιθυμητό γενετικό υλικό, μήπως κάνουμε ένα κάποιο είδος…ευγονικής; Αν τρέμουμε μήπως το παιδί αναζητήσει τον βιολογικό γονέα, μήπως είμαστε ανασφαλείς για την δική μας παροχή, αναγνωρίζοντας υπεροχή στο βιολογικό παράγοντα; Είναι οι δότριες παιδομηχανές με ορίζοντα εκμετάλλευσης από πλούσια ζεύγη ή όχι; Και τι γίνεται με τα πολλά ετεροθαλή αδέρφια που προκύπτουν από ίδιο δότη/δότρια, κινδυνεύει μια νέα γενιά με σαγόνια Αψβούργων;
H γυναίκα που ρώτησες πιθανώς να απάντησε όπως απάντησε από αυτοάμυνα. Είναι μια ερώτηση που εσύ μεν κάνεις από προσωπικό ενδιαφέρον για την δική σου περίπτωση, εκείνη όμως την εκλαμβάνει ως διακύβευμα της δικής της επιλογής. Πρέπει να επιβεβαιώσει, στον εαυτό της πρωτίστως, ότι έκανε τη σωστή επιλογή, αλλά κι ότι θα παραμείνει σωστή η επιλογή αυτή στο μέλλον, όταν το παιδί θα μεγαλώσει. Φυσικά το απεύχεται, όμως αν εκδηλωθούν κληρονομικές τάσεις σε οτιδήποτε (από δυσλεξία μέχρι δυσχρωματοψία -η οποία κληροδοτείται από τη μητέρα- ως γονίδιο BRCA1) και το παιδί έχει στοιχειώδεις γνώσεις βιολογίας, θα καταστεί δύσκολο να εξηγηθεί πειστικά κάτι τέτοιο.
Θα έλεγα ότι στα αμερικάνικα φόρα που διάβασες για τις δότριες ωαρίων ότι νιώθουν βιολογικές μανάδες διάβασες μια κάπως politically correct αποτύπωση σκέψεων. Μια γυναίκα που συνειδητά δίνει το ωάριό της σε ένα ξένο ζευγάρι (κι όχι ας πούμε μια αδερφή ή θεία ή κολλητή φίλη ή κάτι τέτοιο σε δικούς της ανθρώπους) το κάνει για συγκεκριμένους λόγους -δεν είναι πιθανό να προορίζει το ωάριο αυτό για δικό της παιδί. Ή ήδη έχει παιδιά και της “περισσεύει”; Δεν μπορώ να μπω στη θέση της και δεν θα τολμούσα. Πάντως φαντάζομαι ότι δεν είναι αναγκαστικά ωθούμενες από μητρικά ένστικτα και επιθυμία να συνδεθούν με το παιδί που προέκυψε, άλλωστε οι αποστάσεις στις ΗΠΑ είναι τεράστιες, πραγματικό ταξίδι, κι η επανένωση μια κοστοβόρα επομένως πραγματικότητα, δεν είναι για κάθε μέρα.
Η στάση των παιδιών ποικίλει επίσης. Από παντελή αδιαφορία έως (θετικό για την οικογένεια) ενδιαφέρον για τους βιολογικούς γονείς. Σίγουρα μια χαρούμενη οικογενειακή ένταξη δίνει στο παιδί την υγιή αυτοπεποίθηση να αντιμετωπίσει οποιαδήποτε πληροφορία θωρακισμένο από ανασφάλειες. Μια έρευνα του πανεπιστημίου του Cambridge (εδώ) στοιχειοθετεί την ομαλή ένταξη των donor conceived παιδιών κι ότι είναι καλύτερα να αποκαλυφθεί η αλήθεια νωρίς στη ζωή τους, πριν την ένταξη στο σχολείο. Mάλιστα αναφέρεται κάτι εξαιρετικά ενδιαφέρον: “Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι μητέρες που έκαναν παιδί με δωρεά ωαρίων ανέφεραν λιγότερο θετικές οικογενειακές σχέσεις από τις μητέρες που έκαναν δωρεά σπέρματος. Υποστηρίζουν ότι αυτό μπορεί να οφείλεται στην ανασφάλεια ορισμένων μητέρων σχετικά με την απουσία γενετικής σύνδεσης με το παιδί τους. Αυτό όμως δεν αντικατοπτρίστηκε στις αντιλήψεις των νεαρών ενηλίκων για την ποιότητα των οικογενειακών σχέσεων.”
Κοινώς το ζήτημα είναι περισσότερο στο μυαλό μας.
Τέλος θα διαβάσεις στις έρευνές σου για την επιγενετική. Η επιγενετική είναι ένα πραγματικό και σημαντικό μέρος της βιολογίας, αλλά λόγω της προβλέψιμης παραπληροφόρησης, απειλεί να γίνει πλαστή πανάκεια, όπως οι διατροφές και συμπληρώματα που υπόσχονται τη μη εκδήλωση κληρονομικών τάσεων/νόσων. Όλα τα κύτταρά μας περιέχουν και τα 22.000 γονίδια, αλλά δεν χρειάζεται να είναι όλα ενεργά όλη την ώρα. Επειδή πρόκειται για εξαιρετικά τεχνικό θέμα, θα το αφήσω σε ειδικούς γενετιστές, και θα σου πω μόνο ότι η δική σου υγιής πορεία εγκυμοσύνης αφήνει θετικό αποτύπωμα στο έμβρυο επίσης: κοινώς συμβάλει κι η κυοφορούσα, όχι μόνο η δότρια.
Σε παραπέμπω ΕΔΩ για να διαβάσεις τις εμπειρίες 4 παιδιών που προέκυψαν από δότες. Επιπλέον μελέτη με μαρτυρίες παιδιών που προέκυψαν από δωρεά γενετικού υλικού ΕΔΩ. Για μελέτη σχετική με ενδο-οικογενειακή δωρεά ωαρίων και τα αποτελέσματά της στους απογόνους, συμβουλέψου αυτό ΕΔΩ. Και τέλος δες κι ΑΥΤΟ για τις ενδοοικογενειακές σχέσεις.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Έχω ένα αγοράκι 2 ετών που απέκτησα με δωρεά ωαρίων. Θεωρώ τον εαυτό μου βιολογική μητέρα, αλλα όχι γονιδιακή μητέρα (δεν είμαι γιατρός ή βιολόγος, απλά αναφέρω πώς το εκλαμβάνω εγώ). Μου πήρε καιρό να το συνηθίσω, αλλά εγώ είμαι η Μαμά του (το κεφαλαίο μπήκε συνειδητά, γιατί αποτελεί τίτλο τιμητικο για κάθε άνθρωπο που επιλέγει αυτό το ρόλο). Σκέφτομαι πάντα με πολλη ευγνωμοσύνη τη γυναίκα που μου έδωσε το βιολογικό της υλικό και εύχομαι ολόψυχα να είναι καλά. Θα εκπλαγειτε αν ακούσετε πόσοι άνθρωποι δηλώνουν αυθόρμητα μόλις μας βλέπουν ότι “είναι ίδιος η μαμά!”. Υποθέτω ότι εχει υιοθετησει τις… Διαβάστε περισσότερα »
Οι ανθρωποι γενικώς μοιαζουν.. Εχω παρατηρησει ομως οτι ισχυει το εξης φαινομενο, οταν ενας τριτος βλεπει δυο ανθρωπους μαζι, ο εγκεφαλος του εστιαζει στις ομοιοτητες ή καλυτερα σε αυτο που εκλαμβανει ως ομοιοτητες τους επειδη στην πραγματικοτητα αυτος υποσυνειδητα περιμένει οτι αυτες θα υπαρχουν. Για παραδειγμα, εχω τεραστια μάτια. Αν τύχαινε να ημουν σε μια παρεα με μια αλλη κοπελα με μεγαλα ματια παρομοιου χρωματος θα υπηρχε ΣΙΓΟΥΡΑ καποιος τριτος που χωρις να μας ξερει θα υπέθετε οτι εγω με την ταδε θα ειχαμε καποιας μορφη συγγενεια μεταξυ μας, ενώ ουτε καν. Προσωπικά μου συμβαινει συνεχεια να υποθετει καποιος οτι… Διαβάστε περισσότερα »
Συμφωνώ απολύτως! Απλώς όταν ακούω ότι μου μοιάζει ο μικρός, γελάω πάρα πολύ… Από μέσα μου….😜
Δε θα σχολιάσω το θέμα της μητρότητας, εφόσον μεγαλώνεις ενα παιδι εισαι μητέρα ειτε το γέννησες ειτε οχι, ειτε εχει το δικο σου DNA ειτε οχι. Θα μείνω ομως σε 2 θέματα. 1. Η ύπαρξη βιολογικών αδελφών και η πιθανότητα να βρεθούν χωρίς να το γνωρίζουν σε αιμομικτικη σχέση. 2. Αν η δοτρια έδωσε με τη θέληση της το γενετικό υλικό πχ περιπτώσεις τραφικινγκ με σκοπό την παρένθετη μητρότητα και τη λήψη ωαρίων ή παράνομη χρήση βιολογικού υλικού από μητέρα που έκανε εξωσωματική και ο γιατρός κράτησε τα ωάρια που δε χρησιμοποιήθηκαν.
Αυτά προσωπικά θα σκεφτόμουν πριν αποφασίσω.
Είμαι μονογονέας με σπέρμα δότη στο Ηνωμένο Βασίλειο όπου είναι υποχρεωτικό ο δότης να αποκαλυφθεί αν το ζητήσει το παιδί στα 18. Το οποίο κατά τη γνώμη μου είναι το καλύτερο, σύμφωνα με όσα έχω διαβάσει, και ειδικά τη γνώμη των παιδιών από δότη. Αν μπείτε ειδικά σε φόρουμ ή γκρουπ στο Facebook για τέτοιες οικογένειες, οι φωνές των παιδιών είναι καταπέλτης. Σύμφωνα με το DCNetwork.org όσο νωρίτερα τόσο το καλύτερο και δεν διαφοροποιεί τα παιδιά από σπέρμα δότη ή ωάριο δότη. Επίσης, στην σελίδα για την ορολογία λέει ότι τα παιδιά συνηθίζουν να λένε βιολογικό γονέα τον δότη παρόλο… Διαβάστε περισσότερα »
Να μάθει ένα παιδί ότι η μητέρα/πατέρας που το μεγάλωσε δεν έδωσε το DNA του είναι εύκολο.
Να βρει τον ανώνυμο δότη χωρίς την βοήθεια της αστυνομίας ή ειδικών από τα τεστ που λες θα είναι απίθανο και παράνομο.
Άσε που αν και γίνεται αν βρεις γενετική σύνδεση τύπου γονέα-παιδί ή αδερφών κλπ από αυτά τα τεστ, δεν είναι σχεδιασμένα γι’αυτό, συγκρίνουν μόνο συγκεκριμένα γονίδια.
Στο εξωτερικό (σε ΗΠΑ πχ) είναι πολύ διαδεδομένο μεγάλη μερίδα του πληθισμού να στέλνουν οι ίδιοι το DNA τους προς ταυτοποίηση και πάση χρήση (δηλαδή δίνουν το ελέυθερο στο να χρησημοποιηθεί το DNA τους οπότε και γίνεται σύγκριση με άλλα που υπάρχουν στην βάση δεδομένων και έτσι βρίσκονται τυχόν συγγενεί)ς). Κατά κύριο λόγο το κάνουνε γιατί είναι μόδα να ανακαλύπτουνε την ποσόστωση της φυλετικής τους καταγωγή και μιας και είναι τόσο διαδεδομένο ως side-effect βρήσκουνε και τυχών συγγενείς των οποίων δεν γνωρίζανε καν την ύπαρξη (πολλές τέτοιες περιπτώσεις έχω ακούσει τουλάχιστον στις ΗΠΑ). Έχω βρεθεί σε παρέα που όλοι είχανε… Διαβάστε περισσότερα »
Κατάλαβα τι εννοεί, αλλά όταν κάποιος θέλει να παραμείνει ανώνυμος ακόμα και αν στείλει το DNA του σε τέτοιες υπηρεσίες, τότε δεν μπορούν να δώσουν τα στοιχεία σε πολίτες νόμιμα.
Άσε που στα συγκεκριμένα τεστ ο βαθμός συγγένειας δεν καθορίζεται με ακρίβεια, μιας και δεν σχεδιάζονται γι’αυτό.
Επίσης τα ποσοστά εθνικότητας που δίνουν αυτά τα τεστ δεν είναι και τόσο evidence-based science.
Θα συμφωνήσω, όμως είναι πάρα πολλοί αυτοί που δεν τους ενδιαφέρει να παραμείνουν ανώνυμοι, οπότε και έτσι βρίσκονται συγγενείς. Έχω ακούσει περιπτώσεις που να τους ενημερώνου ότι βρέθηκε match στο DNA. Φαντάζομαι στην συνέχεια θα κάνουν και συμπλητωμστικά τεστ για επιβεβαίωση. Τώρα όσο για τα ποσοστά εθνικότητας, και εμένα μου φαίνονται λίγο μπαρούφες αν και δεν έχω ασχοληθεί αλλά και μπαρούφες να μην ήταν, είναι λίγο άτοπο σαν πρακτική. Τι σημασία έχει η καταγωγή και ποον ενδιαφέρει το ποσοστό που έχει ο καθένας… Στον 21ο αιώνα θα έπρεπε να είναι κοινή γνώση ότι όλοι οι άνθρωποι είμαστε ένα μιξ, το… Διαβάστε περισσότερα »
Ο τρόπος που το παρουσιάζουν κυρίως για να πουλήσουν μου φαίνεται προβληματικός, όχι τόσο η μεθοδολογία.
Τι κάνουν ουσιαστικά, συγκρινούν κάποια γονιδιώματα μεταξύ ανθρώπων βάση κάποιων αλγορίθμων, και βρίσκουν συσχέτιση στις αλληλουχίες.
Οπότε ένα εγώ σαν Έλληνας έχω συσχέτιση 10% με έναν Αμερικανό τι σημαίνει; Είμαι εγώ Αμερικανός ή αυτός Έλληνας; Ή τίποτα απ’τα δύο; Βέβαια έχουν περισσότερα δεδομένα για ασφαλέστερα συμπεράσματα. Και όσο περισσότερα συλλέγουν τόσο καλύτερα.
Αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι δεν μπορούν να συγκρίνουν με DNA παλιότερων γενεών ώστε να βγάλουν ασφαλές συμπέρασμα, για την καταγωγή.
Πετιέμαι, αλλά υπάρχει η δυνατότητα σύγκρισης με DNA παλιότερων γενεών, από υπολείμματα (τρίχες, κύτταρα προσωπικών αντικειμένων) απλά είναι κάτι ακριβό και συνήθως χωρίς αντικειμενικό σκοπό.
Όπως έγινε και σε αυτή εδώ την γενετική μελέτη.
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC5565772/
Θα έλεγα πάντως ότι η συσχέτιση με γονιδιώματα άλλων εθνικοτήτων/φυλών είναι το αντίθετο από αυτό που αρχικά φαίνεται (εμμονή στην καθαρότητα), αναδεικνύει αντίθετα ότι όλοι είμαστε αλληλένδετοι μεταξύ μας, όλοι επιμειχθέντες, άρα όλοι μακρινοί συγγενείς. Κι επομένως πιο κοντά απ’ότι νομίζαμε ο ένας στον άλλον.
Ξέρω, έχεις δίκιο, έπρεπε να το διευκρινίσω ότι εννοούσα στον βαθμό που χρειάζεται για να μπορείς να βγάλεις ασφαλές συμπέρασμα για την καταγωγή.
Υπάρχει και αυτό που λέμε ότι οι άνθρωποι έχουμε 99% κοινό DNA, που δεν ισχύει ακριβώς.
Ναι, αυτό που εννοούσα εγώ ότι τέτοια τεστ δεν θα έπρεπε να έχουν λόγο ύπαρξης, είναι ότι τη σήμερον η μέρα δεν θα έπρεπε να χρειάζονται για να αντιληφθεί κάποιος ότι είμαστε όλοι αλληλένδετοι μεταξύ μας. Το ότι υπάρχουν συμμαίνει ότι υπάρχουν κάποιοι (πολλοί) που το αμφισβητούν.
Δεν είχα δει καθόλου αυτές τις απαντήσεις νωρίτερα. Θα ήθελα να πω ότι ναι, είναι αρκετά διαδεδομένο πχ στην Αμερική να βρίσκεις συγγενείς με αυτόν τον τρόπο. Οι υπηρεσίες αυτές σου δίνουν την επιλογή να κάνεις match με συγγενείς κι αν θες να μπορούν να επικοινωνήσουν μαζί σου τώρα ή στο μέλλον και μπορεί να δώσει κάποιος τώρα δείγμα και μετά από 5 χρόνια να τον ενημερώσει ότι βρέθηκε ένας θείος του ή ξάδελφός του και από αυτόν να βρει τον πατέρα του. Το ότι δεν είναι απόλυτα ακριβείς στο να βρίσκουν καταγωγή δεν έχει σχέση με το να βρουν… Διαβάστε περισσότερα »
Τρείς οπτικές. 1. Εμένα. Δεν θέλαμε με τον άντρα μου δότρια/τη. Εφ οσον δεν ήταν κοινά βιολογικό παιδί μας η επόμενη σκέψη ήταν η υιοθεσία. Η κυοφορία θα ήταν απαραίτητη μόνο για το κοινά γεννετικά απόγονο, όχι για το παιδί μας. 2. Φίλης. Ήθελε να κυοφορήσει. Για αυτή παιδί της θα ήταν αυτό που θα γένναγε είτε με δότρια ωαρίου είτε ακόμα και με ζυγωτού. Καμιά σημασία το γεννετικό υλικό. Δεν θα υιοθετούσε. 3. Γνωστής. Εμφύτευσε μαζί δικά της γονιμοποιημένα ωάρια συν δότριας. Δεν θα ήξερε κι ούτε ήθελε να ξέρει τι γέννησε. Η αμφιβολία της έφερνε ανακούφιση. Καταλαβαίνεις πως… Διαβάστε περισσότερα »
Να ρωτήσω κάτι που ίσως είναι άσχετο.
Στη δωρεά ωαρίων γιατί θεωρείται βιολογική μητέρα η δότρια?? βιολογική μητέρα δεν είναι εκείνη που εγκυμονεί και γεννά το παιδί? Επί της ουσίας αυτή δεν έχει δώσει τη ζωή ?
Επειδή το ωάριο περιέχει το γενετικό υλικό που κληροδοτείται στο έμβρυο.
Το γενετικό υλικό (DNA) που βρίσκεται στη κεφαλή των σπερματοζωαρίων και στο εσωτερικό των ωαρίων είναι υπεύθυνο για τη μεταβίβαση των γενετικών χαρακτηριστικών των γονιών στην επόμενη γενεά.
Το ποιός δίνει τη ζωή είναι ένα ενδιαφέρον αλλά πιο ποιητικό ερώτημα, αν ρωτήσεις θρησκευόμενο θα σου πει ο Θεός.
Έχει δίκιο, ο ορισμός που χρησιμοποιείται σύμφωνα με τον Γόγλη είναι γενετική(genetic) μητέρα.
Έχω την εντύπωση ότι αυτός ο όρος (genetic mother) χρησιμοποιείται στην νομική επιστήμη για τη σύνταξη συμβολαίων με δότριες, όχι στην επιστήμη της βιολογίας καθεαυτής.
Ίσως να κάνω και λάθος.
https://www.lawinsider.com/dictionary/genetic-mother#:~:text=of%20Genetic%20mother-,Genetic%20mother%20means%20a%20woman%20who%20provides%20an%20ovum%20for,to%20a%20surrogate%20parenting%20contract.&text=Genetic%20mother%20means%20the%20individual,of%20a%20child's%20genetic%20father.
Το είδα κι αυτό, είχα βρει σε φιλοσοφικό paper αν σου κάνει τον ορισμό, είναι και πιο κοντά στην δική σου επιστήμη.
Δεν έχει και πολύ σημασία πως θα το πεις, αλλά πρέπει να ξεχωρίσεις τις έννοιες.
https://www.tandfonline.com/doi/full/10.1080/00048402.2017.1354389
Έχει ενδιαφέρον και είναι σχετικό, αλλά τεράστιο, λίγο διάβασα.
Gestational μου είναι πράγματι πιο “κατανοητό”, πιο ακριβόλογο.
Πολύ ενδιαφέρον paper, θα το δω, σ’ευχαριστώ.
Η απόκτηση παιδιού από ξένο γενετικό υλικό είναι κάτι που είχα σκεφτεί πριν καταφέρω να μείνω έγκυος τον γιο μου (η επόμενη εξωσωματική θα ήταν με δωρεά, έτυχε να πετύχει η προσπάθεια πριν). Δεν ήταν ποιητικό το ερώτημα μου, στο μυαλό μου έτσι το είχα, θα είχα φέρει στον κόσμο ένα παιδί που υπό άλλες συνθήκες δεν θα γεννιόταν, αυτό συμβαίνει με όλα τα παιδιά που γεννιούνται από δότες.
Γιατί λέμε δωρεά; Δεν πληρώνεται η δότρια; Τζάμπα παιρνει τις ορμόνες;
Σε καθαρά επιστημονικούς όρους βιολογικό==DNA. Τώρα ο καθένας μπορεί να το ονομάζει όπως θέλει.
Μαλλον την ζωη την εχει δωσει η επιστημη, καθολου ποιητικο, και συγκεκριμενα ο τεχνολόγος στο εργαστηριο που δημιουργει τις ευνοϊκες συνθηκες ωστε να πετύχει να ενωθεί in vitro το ωαριο με το σπερματοζωαριο και μετα οταν πετυχει, το περνά στο σωμα της μαμάς που θα το κυοφορησει. Το ποιητικό ερωτημα ειναι ουσιαστικά το πώς δημιουργουνται αυτές οι ευνοϊκες συνθήκες που θα σκεπάσουν σαν ζεστη κουβερτα την αβεβαιότητα της ύπαρξή μας. Αλλοτε το εργαστήριο και η επιστημη ή το σώμα της μαμάς και κατά την πορεια της ζωής άλλοτε μια οικογένεια, ένας σύντροφος, άλλοτε μια πατρίδα, ή και κατι πιο μπαναλ… Διαβάστε περισσότερα »
Είναι δύσκολη συζήτηση και είναι το επιχείρημα στο οποίο βασίζονται οι επικριτές της έκτρωσης.
Πλέον επιστημονικά η ανθρώπινη ζωή ορίζεται βάσει της εγκεφαλικής δραστηριότητας.
Με την γονιμοποίηση και την δημιουργία ζυγωτου δεν μπορείς να πεις ότι έδωσες (ανθρώπινη)ζωή.
Παλιότερα οριζόταν βάσει της καρδιακής δραστηριότητας.
Το Something The Lord Made είναι μια ωραία ταινία επί του θέματος, αληθινή ιστορία, και εξηγεί γιατί η πρώτη μεταμόσχευση καρδιάς έγινε στην Νότια Αφρική.
Θεωρούταν ανήθικο στην Αμερική μιας και η ζωή οριζόταν με τον αν χτυπάει η καρδιά ή όχι.
Γνωρίζει κάποιος από επιστημονική/βιολογική πλευρά να μου απαντήσει/ κατατοπίσει στην απορία μου εάν τα παιδιά που γεννιούνται από δότη ωαρίου/σπερματοζωαρίου είτε φυσικά είτε με εξωσωματική είναι αδέρφια ετεροθαλή;;;
Ρένα θα το εκτιμούσα εάν εχεις απάντηση και σε αυτό!
Υπό φυσιολογικές συνθήκες κάθε παιδί παίρνει το μισό γενετικό υλικό απ’τον κάθε γονέα. Αν γεννηθούν 2 παιδιά με δότη σπέρματος ή ωαρίου και το υπόλοιπο γενετικό υλικό είναι απ’τον άλλο γονέα τότε έχουμε 2 περιπτώσεις: 1) Αν ο δότης είναι διαφορετικός τότε τα αδέρφια είναι ετεροθαλή. (25% κοινό DNA) 2) Αν είναι ο ίδιος τότε είναι γενετικά αδέρφια όπως θα ήταν και να μην υπήρχε ο δότης στην εξίσωση. (50% κοινό DNA) Σε δωρεά και σπέρματος και ωαρίου από διαφορετικούς δότες, τα παιδιά δεν έχουν καμία γενετική σύνδεση. (0% κοινό DNA) Υ.Γ. 1)Όταν υπάρχει δωρεά γαμετών(ωάρια/σπερματοζωάρια) η γονιμοποίηση γίνεται μόνο… Διαβάστε περισσότερα »
Ευχαριστώ για τον κόπο, δεν ήταν ακριβώς αυτό το ερώτημα… όλα αυτά μου είναι ήδη ξεκάθαρα…. το ερώτημα είναι από ΕΝΑ δότη όποια παιδιά γεννιούνται,σε οποιαδήποτε τόπο μέσω εξωσωματικής, ακόμη και τα παιδιά που θα κάνει @ ίδι@ δοτ@ με φυσικό τρόπο εάν είναι ετεροθαλή αδέλφια και αν ναι…. πως καλύπτεται αυτό θεσμικά/νομοθετικά ώστε να μην υπάρξει μελλοντικά επαφή μεταξύ αυτών των παιδιών και γέννηση παιδιών από την επαφή αυτή
Θα την πω την κακία μου, πως αν σου ήταν ξεκάθαρο το πρώτο που έγραψα δεν θα ρωτούσες αν είναι ετεροθαλή (μοιράζονται το 25% του DNA).
Είναι σαν το παράδειγμα 1) και υπάρχει περιορισμός όπως γράφτηκε σε ένα σχόλιο για να περιοριστεί η πιθανότητα 2 τέτοια αδέρφια, χωρίς να το ξέρουν, να κάνουν παιδί.
Όταν μεγαλο μέρος του DNA είναι κοινό στους γονείς το παιδί έχει μεγάλη πιθανότητα να έχει κάποια γενετική ασθένεια.
Το DNA που παίρνει το παιδί βρίσκεται στους γαμέτες (ωάριο/σπερματοζωάριο).
Ναι, για αυτό ο νομοθέτης στην Ελλάδα έχει θέσει το όριο των δέκα παιδιών ανά δότη. Μόλις γεννηθούν δέκα παιδιά αποσύρεται το υλικό του δότη.
Αυτά τα δέκα παιδιά είναι ετεροθαλή αδέλφια μεταξύ τους;;; καθώς και με όσα παιδιά έχει κάνει @ δότ@ς με φυσικό τρόπο;;;
Ναι είναι ετεροθαλή αδέρφια γονιδιακά. Νομικά όχι, μιας και ο δότης είναι ανώνυμος. Αν ρωτάς αν υπάρχει πιθανότητα αυτά τα παιδιά να βρεθούν το ένα με το άλλο ,θα το θεωρούσα σενάριο ταινίας. Πιο πιθανό ίσως ήταν ένας άνδρας να έκανε 15 παιδιά με διαφορετικές γυναίκες χωρίς να το ξέρει και να συναντιούνταν αυτά τα παιδιά κάπου ( μιας και αυτά γεννήθηκαν σε γειτονικές περιοχές που ζει αυτός ο άντρας) . Κάτι που θα συνέβαινε συχνά υποθέτω στο κοντινό παρελθόν την εποχή που δεν υπήρχε η αντισύλληψη..
Πάντα είσαι στο δε ποϊντ μιας συζήτησης , με καθαρή θέση και μου αρέσει αυτό…. ακριβώς αυτή ήταν η σκέψη μου…. κατά πόσο μπορεί να συμβεί μια αιμομιξία, παρόλο που είναι, όντως, σαν σενάριο από ταινία επιστημονικής φαντασίας η σκέψη αυτή