Μετανιωσα πικρά, πολύ πικρά για τις σπουδες που εκανα στα 18+ μου και την τελική επιλογη επαγγελματος.
Ενώ πέρναγα νηπιαγωγός και μαλιστα Αθήνα, το απαξίωνα και δεν το δηλωσα ΚΑΝ στο μηχανογραφικο μου τοτε στα μακρινά 17
Τώρα ομως στα 35 που εδω και 4 χρόνια μου αρεσει η ιδεα να γινω μαμά, σε σημειο βασανιστικό, εχω μετανιωσει οσο τίποτε αλλο στη ζωή μου.
Νιωθω μια ματαίωση.Οτι πηγα χαμένη.
Δεν το αντέχω αυτο γιατι μια ζωή ήμουν πάνω απο τα βιβλία και στο τέλος κατέληξα να μην κάνω τιποτα. Δεν εργαζομαι και κανω μονο ιδιαιτερα μαθηματα απο δω και απο κει όπου βρω. Ολοι με απαξιώνουν που μενω με γονείς.
Αν ειχα σπουδάσει νηπιαγωγός θα δούλευα τωρα γιατι δεν εχει καθολου διαβασμα οπως η φιλολογια που σπουδασα και θα ημουν πιο προθυμη να το εξασκησω ως επαγγελμα.
Δεν αντεχω να διαβαζω σπιτι μου για να προετοιμασω το μαθημα και να διορθώνω ασκησεις. Δεν υπηρξα ποτέ φιλολογος.
Ενω ποτέ μου δεν προσεχα τα παιδιά πιο πριν. Τωρα θεωρω οτι ειναι το καλυτερο επαγγελμα για εμενα. Γιατι λατρευω τον κοσμο του παιδιου και το καταλαβα πολυ αργα.
Εσείς που γνωριζετε το επαγγελμα, μπορειτε να μου πείτε τις δυσκολιες του. Να μάθω τί εχασα?
Μηπως ξελαμπικάρω;
Μηπως σταματησω να υποφερω για το χαμένο μου τρένο; Το εχω εξιδανικευσει και απο τη μερα που συνειδητοποίησα τί λαθος εκανα τοτε στα 17, νιωθω οτι καταστραφηκε ολη μου η ζωη.
Οτι τοσα χρονια πηγαν εντελως λχαμενα και οτι το μελλον μου θα ειναι μαυρο και αμφίβολο με δουλειες που δεν θα με ικανοποιουν και θα κοιτω διαρκώς το ρολόι.
Εχω παθει καταθλιψη και δεν μπορω να κάνω ουτε μια θετικη σκέψη.Ειμαι ενα ναυάγιο, ετσι αισθανομαι.Δεν μπορεσα να χαρώ ούτε το καλοκαίρι.
Πώς το ξεπερασατε αυτο το “πώς θα ηταν τωρα η ζωη μου ΑΝ ειχα δηλωσει ΕΚΕΙΝΗ την σχολή?”
Εσεις ειδικα που πιανατε και ιατρικη και πολυτεχνείο και διαλεξατε ειτε το ενα ειτε το αλλο και στο τελος οταν ειδατε στην πράξη την ζωη με το επαγγελμα αυτο, πώς ξεπερασατε αυτή την στεναχώρια?
Σκοπευω να αρχισω θεραπεια με ψυχολογο πανω στο θεμα της ματαίωσης, της αισθησης οτι εισαι αποτυχημενος. Ειλικρινα σκεφτομαι συνεχεια ποσο τα εκανα μαντάρα στη ζωη μου απο λαθος μηχανογραφικο.
Ειμαι ανθρωπος που παντα βρισκω λυσεις, μα για πρωτη φορα ερχομαι αντιμετωπη με κατι που δεν μπορω να διαχειριστω.
ΑΠΟ ΤΗΝ – Ήρα
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Κάποια σχόλια μου φαίνεται ότι έχουν τρομερή έλλειψη ενσυναίσθησης. Είναι δυνατόν να λες σ έναν άνθρωπο που υποφέρει και θεωρεί ότι έχει κάνει μόνο λάθος επιλογές ότι “βολεύτηκες”; Έχω να πω ότι πρέπει να συγχωρέσεις τον εαυτό σου για την άγνοια που είχε όταν ήσουν 17, για τις όποιες λάθος επιλογές, το έχω ξαναπεί, είναι τεράστια η απαίτηση από παιδιά που τελειώνουν ένα αποστειρωμενο σχολείο που δεν προσφέρει ουσιαστικές εμπειρίες όπως το ελληνικό, σε μια συντηρητική και γεμάτη στερεότυπα κοινωνία που θεωρεί ότι επειδή έπιασες καλούς βαθμούς πρέπει να γίνεις γιατρός αντί για βιολόγος για παράδειγμα, να γνωρίζουν τι ακριβώς… Διαβάστε περισσότερα »
Αυτά τα σχόλια αν δεν πηγάζουν από πραγματική ανασφαλεια του κάθε σχολιαστή για την δική του ζωή, πηγάζουν από ένα συνδυασμό μειωμένης ενσυναισθησης και εσωτερικής πλανης ότι “έχουν πάρει την ζωή στα χέρια τους” και τα χουν όλα υπό έλεγχο.
Ξέρεις, μέχρι την επόμενη αναποδιά που τους υπενθυμίζει ότι ούτε τόσο έλεγχο έχουν ούτε είναι όλα τόσο προβλέψιμα.
Και μετά πάλι το ξεχνουν.
Νομίζω ότι η τελευταία παράγραφός σου είναι όλο το ζουμί. Όχι για την τάση φυγοπονίας αλλά το να δουλέψει με ψυχολόγο και πριν από αυτό με σύμβουλο επαγγελματικού προσανατολισμού θα πρότεινα. Φυσικά και μπορεί να μετανιώσει την επιλογή της σχολής που έκανε στα 17-θα μπορούσε να την έκανε και στα 25 και πάλι θα ήταν valid να μετανιώσει. Μου φαίνεται όμως ότι δίνει ένα δυσανάλογο βάρος στο αντικείμενό της (φιλολογία) και κάπως έχει πλάσει στο μυαλό της ότι αν σπουδάσει νηπιαγωγός θα είναι διορισμένη και ξεκούραστη. Μέγα ψέμα και το ένα και το άλλο. Δεν είμαι νηπιαγωγός αλλά πραγματικά είναι… Διαβάστε περισσότερα »
Αγαπητή φίλη ανήκεις στο 90% του πληθυσμού που είτε δεν έκανε επάγγελμα τις σπουδές του είτε έκανε επάγγελμα σπουδές που κατά βάθος δεν ήθελε. Πάει όμως αυτό. Πέρασε. Αυτή ήσουν, αυτά τα μυαλά είχες. Το “τι θα γινόταν άμα…” έχει και κακά φανταστικά σενάρια.Απλά έχουμε την τάση να ωραιοποιούμε πράγματα που ποτέ δεν έγιναν και να θεωρούμε ότι ζούμε στο κακό σενάριο. Σε κάθε περίπτωση, ποτέ δεν είναι αργά αν έχεις πάθος με κάτι. Αν από την άλλη σε κουράζει και μόνο η σκέψη, πιθανότατα να μην έχεις έρωτα με το επάγγελμα αλλά να έχεις κολλήσει στο όμορφο φανταστικό σενάριο.… Διαβάστε περισσότερα »
Το γράμμα σου διακατέχεται απο μεγάλη φυγοπονία, δεν εξασκεις το επάγγελμα της φιλολόγου γιατί δεν αντέχεις να διαβάζεις και να διορθώνεις…Θεωρείς επίσης προφανώς πολύ εύκολο το επάγγελμα της νηπιαγωγού. Νηπιαγωγός δεν είμαι αλλά θα είχε πολύ ενδιαφέρον να ακούσουμε γνώμες απο άντρες/γυναίκες που το εξασκούν, προσωπικά το θεωρώ εξαιρετικά δύσκολο και ψυχοφθόρο να έχεις να διαχειριστείς 20 διαφορετικά παιδάκια σε καθημερινή βάση και μαζί με αυτά και τους γονείς τους. Το οτι σου έχει ξυπνήσει το μητρικό μάλλον ένστικτο εδώ και 4 χρόνια δεν σημαίνει οτι βρήκες το ιδανικό επάγγελμα στην επαφή σου με τα παιδιά. Ξέρεις τι πιστεύω εγώ… Διαβάστε περισσότερα »
Εχοντας κανει 3μηνη πρακτικη tech support σε ταξη με παιδακια πρωτης δημοτικου, εχω να πω το εξης: ειναι οτι πιο αξιολατρευτο υπαρχει, αλλα ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΜΟΥ. Ακομα κι οταν ηταν ησυχα. Δε θα το αντεχα αισθητιαριακα οσο γλυκουλια κι αν ειναι.
Δυστυχώς δεν καταλάβατε. Η κοπέλα κάνει ιδαίτερα. Απλά κουράστηκε. Δεν τη γεμίζει. δεν σπουδάζει διδασκαλία όποιος σπουδάζει φιλόλογος…και οι “φιλόλογοι” που γνωρίζετε που διαπρέπουν στις πωλήσεις και το μάρκετινκ δεν είναι φιλόλογοι. Απλά έτυχε να έχουν τελειώσει το φιλολογικό γιατί που επέλεξαν στα 17 τους και δεν διορίστηκαν μετά να δουλέψουν σαν άνρθωποι.
Μια παρατήρηση μόνο. Στην Ελλάδα έχουμε συνδυάσει φιλολογία=καθηγητιλίκι. Η επιστήμη της φιλολογίας έχει τεράστιο εύρος και εφαρμογές και δεν περιορίζεται μόνο στην εκπαίδευση (και δη τη δημόσια). Συμφωνώ ότι τα ιδιαίτερα είναι ψυχοφθόρα αλλά “δεν δουλεύουν σαν άνθρωποι” μόνο όσοι διορίζονται σε σχολεία. Προσωπικά γνωρίζω φίλους σε Ελλάδα και εξωτερικό που με πτυχίο φιλολογίας και την κατάλληλη εξειδίκευση δουλεύουν από επιμέλεια κειμένων (το πιο προφανές) μέχρι και σε ομάδες που ασχολούνται με το AI, στο κομμάτι των linguistics. Απόρροια της έλλειψης επαγγελματικού προσανατολισμού στην Ελλάδα είναι η άποψη ότι ένα πτυχίο οδηγεί σε συγκεκριμένη επαγγελματική αποκατάσταση και δεν συμβαίνει μόνο… Διαβάστε περισσότερα »
“δεν διορίστηκαν μετά να δουλέψουν σαν άνρθωποι” : καθηγητής σε τάξη, σε δημόσιο σχολείο, είναι ένα υπέροχο επάγγελμα, αλλά για πολύ γερά νεύρα, για πολύ γερά στομάχια. Μπροστά σ’ αυτό, τα ιδιαίτερα είναι παιχνίδι (το λέω αυτό εκ πείρας, όντας -μεταξύ άλλων- “ιδιαιτεράς”, “καθηγητής πολυτελείας” όπως με αποκαλώ, με την Γάτα μου να είναι διορισμένη καθηγήτρια )
Ισχύει! Όποιος δεν έχει περάσει από σχολείο-και δη τα τελευταία χρόνια που τα 25άρια τμήματα, οι ελλείψεις σε υλικό και εκπαιδευτικούς, γονείς στα κάγκελα από τον COVID (και όχι μόνο) δεν καταλαβαίνω πόοοοσο ψυχοφθόρο είναι αυτό. Εγώ προσωπικά είμαι νεοδιόριστη στην Α/βάθμια και κοιτάζω ήδη για μετάταξη.
Καλό κουράγιο.
Αν δεν το αντέχεις, απομακρύνσου έγκαιρα γιατί η φθορά λειτουργεί σωρευτικά και θα πρέπει να δουλέψεις μέχρι τα 67.Μετά τα 50-55 βλέπω πολλούς καθηγητές να έχουν αρχίσει να “καίγονται”
Πάντως, υπάρχει και χειρότερο από τα τμήματα των 25 μαθητών. Στο σχολείο της έχουν τμήματα 27 μαθητών, στριμωγμένων σε μικρή τάξη. Σιγά μην δαπανήσουν χρήματα για περισσότερους καθηγητές, ώστε να γίνεται ποιοτικότερο μάθημα.
27άρια τμήματα υπάρχουν και σε πανάκριβα ιδιωτικά, όπου φυσικά προέχει απολύτως το κέρδος του επιχειρηματία.
Ειλικρινά κοιτάζω για μετάταξη ή να ξαναγυρίσω στον ιδιωτικό.
Στηρίζω κι αγαπώ το Δημόσιο σχολείο. Νιώθω ότι προσφέρω στην κοινωνία. Με γεμίζει το γεγονός ότι πλέον μπορώ και προσφέρω σε όλα τα παιδιά και όχι μόνο στα “ευνοημένα” που μπορούσαν να απευθυνθούν (ή είχαν τη διάθεση να απευθυνθούν) σε εμένα οι γονείς ιδιωτικά αλλά είναι τόσο ψυχοφθόρα αυτή η εργασία και τόσο αντίξοες οι συνθήκες που δεν ξέρω αν αξίζει.
Βλέπω ότι ακόμη και φιλότιμοι εκπαιδευτικοί από κάποια στιγμή και μετά αρχίζουν το quiet quitting γιατί απλά δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα άλλο.
Το συμπέρασμα του βολεματος δεν νομίζω ότι έχει κάποια βάση, εφόσον η κοπέλα διατυπώνει από μόνη της ότι δυσφορεί στην κατάσταση που ζει. Ένας βολεμενος άνθρωπος απολαμβάνει τη βολή του, δεν παίρνει την πρωτοβουλία να στείλει επιστολή εδώ. Το “βαριέσαι να δουλέψεις” επίσης το βρίσκω αβάσιμο. Εμένα η επιστολή ίσως μου μεταδίδει φόβο, ματαιότητα, σύγχυση, ενοχή, απογοήτευση…πάντως σε καμία περίπτωση δεν μου περνάει κάποιο μνμ βαρεμάρας. Η αδράνεια δεν ταυτίζεται με την τεμπελιά, μπορεί να πηγάζει κι από άλλες αιτίες.
λόγω της ηλικίας σου καταλαβαίνω τι εννοείς, που ίσως οι υπόλοιποι σχολιαστές που δεν έχουν κάνει το επάγγελμα του “ιδιαιτερά” δεν το καταλαβαίνουν. Πράγματι στα ωραία σου 17 όσοι πέρναγαν στο νηπιαγωγών ή στο παιδαγωγικό διορίζονταν στο δημόσιο ή έβρισκαν δουλειά με ημιμονιμότητα σε ιδιωτικό άμεσα μετά τη σχολή. Και οι σχολές τους ήταν εύκολες σε σχέση με τα φιλολογικά που φτύνεις αίμα τελικά. όσοι τέλειωσαν τελικά φιλολογία έπρεπε να συναγωνιστούν τους “συναδέλφους” από ιστορικό-αρχαιολογικό, το ΦΠΨ και άλλες παρόμοιες σχολές που είχαν δικαίωμα διορισμού στα ίδια αντικείμενα, στα ίδια φροντιστήρια , τα ίδια ιδιαίτερα. Ο ανταγωνσιμός έιναι μεγάλος και… Διαβάστε περισσότερα »
Έχεις τόσο δίκιο.
Νομίζω ότι έχεις πολύ εξιδανικευμένη τη δουλειά του εκπαιδευτικού στο Δημόσιο. Προσωπικά έχω δουλέψει χρόνια ιδιωτικό (κέντρα ειδικών θεραπειών) και τα τελευταία χρόνια εργάζομαι στο Δημόσιο ως νεοδιόριστη πλέον. Απόφοιτη παιδαγωγική 1-2 χρόνια μικρότερη από τη γράφουσα. Κοίτα να δεις πώς έχει το πράγμα, μέχρι το 2016-17 τη φουρνιά μου δεν την προσλάμβαναν ακόμη κι αν δήλωνες οοοοοολη την Ελλάδα. Εκεί το 16-17 “ξεμπούκωσε” κάπως ο πίνακας των δασκάλων. Αυτό βέβαια σήμαινε δουλειά από Οκτώβρη-Δεκέμβρη και κατά πάσα πιθανότητα όχι στον τόπο σου (αν ήσουν από Β. Ελλάδα ή κάποια συγκεκριμένα νησιά σήμαινε σίγουρα όχι στον τόπο σου). Τώρα πλέον… Διαβάστε περισσότερα »
Άφησα τους γονείς για το τέλος γιατί έχω δεχτεί από φωνές μέχρι και απειλές (έχω γράψει αναλυτικά σε σχόλιο άλλου ποστ).
😳 Πως κι ετσι? Οι γονεις σου θα επρεπε να χαιρονται με οσα εχεις καταφερει. Και εχεις δουλεψει ΠΟΛΥ. Εχω διαβασει παλιοτερα σχολια σου αλλα οχι αυτο που ανεφερες.
Αν θες, θα μπορουσες να πεις για ποιο λογο υπηρξαν προστριβες με τους γονεις σου;
Πολύ ευχαρίστως να σου πω. Μια μαμά, είχε θέμα με μένα πριν καν με γνωρίσει γιατί ήμουν η “ξένη” που θα ερχόταν στο σχολείο τους. Δεν μου είπε ποτέ ευθέως εμένα τίποτα-ίσα ίσα μέσα στις κολακείες ήταν, αλλά πήγε κι έκανε παράπονα στη διευθύντρια πριν ξεκινήσουμε καν τα μαθήματα γιατί δεν πήγε η κόρη της στο διπλανό τμήμα που ήταν η κ. Τάδε που την ξέρουν χρόνια κι ότι εγώ είμαι άπειρη (καμιά σχέση εν τω μεταξύ) και είχε οργανώσει κι ομάδα γονιών στο viber και με έθαβε -μιλάμε τώρα από την πρώτη μέρα στο σχολείο. Με ενημέρωσαν άλλοι γονείς… Διαβάστε περισσότερα »
Το πρόβλημα σου δεν είναι που δεν δήλωσες τότε νηπιαγωγος.
Άλλο θέμα έχεις κάτω απ τη φόδρα.
Χαμένη παδικη ηλικια?
Θες παιδί εδώ και τώρα?
Θεωρείς πιο ξεκούραστο το επάγγελμα της παιδαγωγου?
Σε όλα αυτά δεν συμβάλλει θετικά το γεγονός ότι ακόμα μένεις με τους γονείς σου και ότι δεν έχεις σταθερή εργασία.
Γιατί δεν δοκιμάζεις κάποιο φροντιστήριο μέσης εκπαίδευσης?
Και σταθερό ωράριο θα έχεις και μισθό και έξτρα ιδιαίτερα θα προκύψουν από εκεί.
Όπως και να έχει πηγαινε σε ψυχολογο και ψάξε την παιδική σου ηλικία,εκεί βρίσκεται το πρόβλημα .
Στα περισσότερα φροντιστήρια, αν δεν είσαι καθηγητής “βεντέτα”, οι μισθοί είναι ψίχουλα, η ασφάλιση αβέβαιη, μόνο τα ωράρια είναι σταθερά…
Οπως τα λεει ο Γατος. Για μια ωρα εργασιας σε φροντιστηριο, πληρωνεσαι τα μισα σε συγκριση με ενα ιδιαιτερο και εχεις πολλους μαθητες.Πολλη δουλεια που παιρνεις στο σπιτι. Με διορθωσεις για τουλαχιστον 6 μαθητες. Και μετα ειναι οι γονεις. Οι γονεις ειναι μπελας. Πιο πολλες πιθανοτητες εχεις να πεσεις σε δυστροπο πελατη/γονέα απο το φροντιστηριο παρα απο ενα ιδιαιτερο μαθημα. Οσοι εργαζονται σε φροντιστηρια ειναι αξιεπαινοι γιατι το ψωμι τους το βγαζουν πολυ μα πολυ δυσκολα. Για να το βγαλουν,;τους βγαινει ο αδοξαστος. Με δουλεια στο σπιτι και γερο στομαχι για τα παραπονα των γονιων και ολα αυτα για ενα… Διαβάστε περισσότερα »
Οι σπουδες παντα μας προσφερουν κατι και δεν παει να πει οτι το αντικειμενο τους θα συμβαδιζει για παντα με το επαγγελμα μας. Εβγαλες μια δυσκολη σχολη και εξασκεις και το επαγγελμα, μονο αποτυχημενη δεν εισαι. Ασε που τα εφοδια που εχεις παρει απο τις σπουδες και την εργασιακη σου εμπειρια δε μπορει να σου τα παρει κανεις. Ειναι δικα σου! Ταυτοχρονα ειναι απολυτα αποδεκτο να μη σου αρεσει πια αυτο που κανεις και να θελεις να αλλαξεις πορεια. Δωσε στον εαυτο σου αυτο που ποθει, Γατι να μην το κανεις με μικρα βηματα? Και αν σταματησει να σου τη… Διαβάστε περισσότερα »
Δεν καταλαβαίνω πως σχετιζεις το γεγονός οτι θελεις να γινεις μαμα με το επάγγελμα. Πάντως το επάγγελμα του νηπιαγωγου δεν το βρίσκω και το πιο ευκολο. Ειμαι καθηγητρια αγγλικων σε φροντιστήριο, μια χρονιά είχε την φαεινή ιδέα ή ιδιοκτήτρια να οργανώσει summer school με παιδιά από 1 μέχρι 5. Ήταν ότι πιο δύσκολο είχα να αντιμετωπίσω, ευθύνη, γκρίνια, παιδιά που δεν μπορείς να συνενοηθεις κούραση μια απελπισία. Πότε ξανά είναι ένα δύσκολο κατά την γνώμη μου επάγγελμα και θαυμάζω πράγμα τους νηπιαγωγούς,δεν θα το έκανα ποτέ αν και το επάγγελμα μου σχετίζεται με παιδιά. Θα ήταν καλύτερα να έβρισκες δουλειά… Διαβάστε περισσότερα »
Και εσύ είσαι εκπαιδευτικός και αλλάζει μόνο η ηλικιακή ομάδα στην οποία διδάσκεις. Δεν βρίσκω κάποιο τραγικό λάθος στο μηχανογραφικό σου. Μία νηπιαγωγός μπορεί να εργαστεί σε ιδιωτικό νηπιαγωγείο και σαν αναπληρώτρια ενώ εσύ έχεις μεγαλύτερη γκάμα επιλογών μιας και μπορείς να διδάξεις από πρώτη γυμνασίου μέχρι και στην τρίτη λυκείου σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα. Από εκεί και πέρα , δεν γνωρίζω αν εννοείς ότι θα είχες πιο πολλές πιθανότητες διορισμού σαν νηπιαγωγός. Αλλά αυτό κανείς δεν μπορεί να το ξέρει στα 18 του. Αν σου έχει μείνει απωθημένο μπορείς να δώσεις κατατακτήριες. Τέλος, να σου πω ότι όταν… Διαβάστε περισσότερα »
Η απόλυτη βεβαιότητα ότι αν είχαμε κάνει αυτό… στη ζωή μας, τοτε θα είχε γίνει το άλλο… ειναι μια τεραστια πλάνη, πίστεψέ με. Χρειαζεσαι σίγουρα βοήθεια που θα σου τη δώσει η θεραπεία. Είσαι μόνο 35. Μπορείς παντα να κάνεις μια νεα αρχή. Άλλαξε τομέα, αν δε σ αρέσει καθόλου η δουλειά που κάνεις. Οι φιλολογοι μπορουν να κανουν κι άλλα πράγματα εκτός από διδασκαλία.
Πρώτα εσυ απαξιώνεις τον εαυτό σου και μετά οι άλλοι. Όπως είπε πολύ ωραία η “αυτή” συγχώρησε τον μικρότερο εαυτό σου για την επιλογή του . Ακόμα και λάθος να ήταν. Έγινε μια επιλογή, πήρες μια πορεία. Η πορεία μπορεί ακόμα και τώρα να αλλάξει ή να συνεχίσει χωρίς φορτία από το παρελθόν. Μην σε απαξιωνεις , δεν είναι σε κανενός την ζωη το α και το ω το μηχανογραφικο . Για την ακρίβεια ακόμα και οι σπουδές τελικά είναι ένα μικρό κομμάτι της ζωής μας. Αυτή τη στιγμή που μιλάμε συνεχίζεις να ζεις και να κάνεις επιλογές που και… Διαβάστε περισσότερα »