Ο καταναγκασμός του “πρέπει να βγεις να γνωρίσεις κόσμος για να μην νιώθεις μοναξιά”.
______________
Η ιστορία της Αντικοινωνικής όπως την ξεχώρισα σήμερα.
Διαβαζω πολυ συχνα εδω μεσα ποσο δυσκολες εχουν γινει οι σχεσεις, ποσοι ανθρωποι μαζι με γατες, σκυλους, ταμπλετ και βιβλια αντι με ανθρωπινη επαφη. Ειμαι ενας απο αυτους στην ιδια ηλικια, στα 31. Ο γατουλης μου, η σκυλιτσα μου, ενα βιβλιο και το ταμπλετ να φορτιζει.
Σαββατο απογευμα και προβληματιζομαι αν θελω να βγω για καφε. Δεν θελω. Αλλα αν δεν βγω, δεν θα γνωρισω νεο κοσμο, αρα δεν θα εχω φιλους η σχεση. Θελω και φιλους και σχεση. Αλλα δεν ειμαι ετοιμη να κανω νεες γνωριμιες και απο τις παλιες δεν θελω να βρισκομαι συνεχεια. Θελω να νιωσω οικεια και ανετα για να ξεκουνηθω απο τον καναπε μου, αναζητω τα ξαδερφια μου (αρκετα μικροτερα/μεγαλυτερα, τυπου 10 χρονια πανω και κατω, δεν ξερω πως εγω βρεθηκα στη μεση!), αναζητω τον κολλητο μου, αλλα εχει δικη του ζωη/σχεση για να ειναι διαθεσιμος σε εμενα, μου λειπει η φιλη μου που βρηκε δουλεια στην αλλη ακρη της Ελλαδας.
Ειμαι πολυ προβληματισμενη. Θελω να μου δωσω χρονο και να μην πιεστω. Αλλα νιωθω μοναξια, και αφου νιωθω μοναξια, πρεπει να συναναστραφω κοσμο και να πιεστω, και να ζητησω στη γειτονισσα να πιουμε ενα καφε, ειμαστε κοντα σε ηλικια ή στο κοριτσι που κανουμε μαζι γιογκα, ή δεν ξερω σε ποιον ποια αλλη. Αλλα αυτο με τρομαζει. Δεν εχω διαθεση ουτε να ντυθω μερικες φορες, με φοβιζει που ανοιγει ο καιρος και πρεπει να βγω, νιωθω τετοια βαρεμαρα, τετοια θλιψη και απογοητευση, και το ακουω και το διαβαζω και εδω μεσα και ταυτιζομαι. Διαβαζω γραμματα και λεω τα εστειλα εγω, αλλα δεν τα εστειλα. Εχεις καποια συμβουλη;
ΑΠΟ ΤΗΝ – Αντικοινωνικη
________________
Ας οργανώσουμε τη συζήτηση.
Τα ψευδώνυμα με τα οποία υπογράφετε συνήθως εστιάζουν στο λάθος απ’όλη την επιστολή μαζί.
Έχεις αποφασίσει να βαφτίσεις τον εαυτό σου “αντικοινωνική”, επειδή κάποιος κάποτε σου εμφύσησε αυτό τον υπαινιγμό, ή το είδες κάπου και σου έκανε κλικ, ενώ εσύ μόνη σου παραδέχεσαι ότι είναι πάρα πολλές οι επιστολές που έρχονται με τέτοιο προβληματισμό. Αυτό τι σου λέει; Δεν είσαι μόνη, δεν είσαι η μόνη. Κι επειδή δεν μπορεί ένα μεγάλο δείγμα του πληθυσμού, έστω το δείγμα που στέλνει στη Ρένα στο ampa, να μην σηματοδοτεί κάποιο κοινωνικό φαινόμενο, αναρωτιέμαι. Λες να είναι όλοι αυτοί προβληματικοί κι αντικοινωνικοί;
Η εποχή μας αποξενώνει. Είναι γεγονός. Συμβαίνει και συμβαίνει με την έλευση της τεχνολογίας, την εικονική επαφή, την αστικοποίηση, την πίεση της καθημερινότητας στον αγώνα δρόμου για την επιβίωση, την μετάβαση στην νέα κανονικότητα μετά την πανδημία. Όλα αυτά έχουν αναλυθεί από αρθρογράφους, κοινωνικούς αναλυτές, ιστορικούς και κοινωνικούς ανθρωπολόγους.
Εσύ όμως συγκεκριμένα λες “νιώθω μοναξιά, και αφού νιώθω μοναξιά, πρέπει να συναναστραφώ κόσμο και να πιεστώ.” Και “αν δεν βγω δεν θα γνωρίσω κόσμο για να κάνω φίλους ή σχέση, και θέλω φίλους και σχέση.”
Αυτό παραπάνω είναι ένα κλασικό παράδειγμα στρεβλού λογικού συλλογισμού. Βάζει ως προκείμενες το αποτέλεσμα (τη μοναξιά) και κατόπιν το αναιρεί αν μια συνθήκη πληροί το κριτήριο για να την -δήθεν- παρακάμψει (το να γνωρίσεις νέο κόσμο).
Καίρια, από τις δύο αυτές προτάσεις, βγάζεις παγκόσμιο ποσοδείκτη ότι “όποιος λοιπόν νιώθει μοναξιά και δεν βγαίνει να γνωρίσει νέο κόσμο είναι αντικοινωνικός”.
Επιμένω στη λογική αποδόμηση για να δεις ακριβώς πόσο αυθαίρετο είναι όλο το νοητικό αυτό οικοδόμημα.
Είναι ένα οικοδόμημα ποπ κουλτούρας, που φαινομενικά ακολουθεί τον προτασιακό λογισμό. Είναι ένα οικοδόμημα που μας σπρώχνει σε μια επίπλαστη εξωστρέφεια, στην κατανάλωση (επειδή πάντα κάποιος πρέπει να κερδίσει σε κάθε αξίωμα της ποπ κουλτούρας), στο αγχωτικό κυνήγι της αυτοβελτίωσης σε ένα επιφανειακό κι επίπλαστο πρώτο επίπεδο. Κάνε αυτό για να κερδίσεις εκείνο. Έχει άραγε κανείς ποτέ ωφεληθεί από όλ’αυτά; Τι πετυχαίνεις με όλα αυτά; Να νιώθεις βάρος, πίεση, άγχος. Άγχος να πετύχεις άλλον έναν στόχο, κάτι που υποτίθεται βγαίνει φυσικά αφού ο άνθρωπος είναι κοινωνικό ον. Μα αφού είναι στη φύση μας η κοινωνικότητα, τότε γιατί δεν μας “βγαίνει”; Βλέπεις πόσο παράλογο είναι;
Οι κοινωνικές δεξιότητες δεν εξασκούνται με το να πιέζουμε τον εαυτό μας να κάνει πράγματα που δεν θέλει να κάνει. Κατά πάσα πιθανότητα είσαι μια εσωστρεφής προσωπικότητα που την κουράζει όλο αυτό το πανηγύρι της εξωστρέφειας, ο καταναγκαστικός συγχρωτισμός, η πίεση του κοινωνικού chit chat, τα αμήχανα βλέμματα στο κενό, όλα αυτά τα επιβαλλόμενα που πετάγονται ως κλισέ αριστερά-δεξιά. Όλο αυτό που νιώθεις είναι ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΕΝΤΑΞΕΙ. Κι εγώ έτσι είμαι -και φίλους έκανα και σχέση. Και τι σημαίνει αυτό; Κι είναι αυτό άραγε επιτυχία;
Για να ξεπεράσεις την μοναξιά δεν αρκεί μια απελπισμένη “κραυγή” στον κόσμο έξω. Χρειάζεται να έρθεις σε συνεννόηση μαζί της, να αποδεχτείς ότι δεν είμαστε όλες τις μέρες μέσα στην τρελή χαρά, ότι οι επαφές με ανθρώπους που μας λείπουν είναι μια πραγματικότητα που μπορεί να συντηρηθεί μέσω της τεχνολογίας, κι ότι οι φιλίες δεν χτίζονται μέσω των εξόδων, αλλά μέσω των κοινών ενδιαφερόντων και κυρίως των κοινών εμπειριών. Στην εποχή μας που η τεχνολογία όσο απομονώνει, τόσο φέρνει και σε επαφή τους ανθρώπους δεν βρίσκω κώλυμμα. Μπορείς να εγγραφείς σε διάφορα φόρα συζητήσεων για ενδιαφέροντα που σε απασχολούν και να πιάσεις κουβέντα με ανθρώπους από όλες τις κατηγορίες. Μπορεί αυτή η επαφή να μεταφερθεί στο δια ζώσης κατόπιν. Μπορεί και όχι. Το μοίρασμα όμως σε εστιασμένη βάση, αντί αέρα-πατέρα βγαίνω κι ελπίζω να τρακάρω κάποιον που θα έχουμε κάτι κοινό, είναι καλύτερος οιωνός για κάτι συμβατό.
Δεν ξέρω, μπορεί να μη σου λέει τίποτα όλο αυτό. Ωστόσο κάνε έναν κόπο και την επόμενη φορά που θα νιώσεις ότι δεν θέλεις να βγεις, μην βγαίνεις. Δεν έγινε και τίποτα. Και στην κοπέλα στη γιόγκα μην της πεις τα νέα για τον καιρό παρακαλώντας μέσα σου να σου προτείνει εκείνη για καφέ, ρώτησέ την κάτι σχετικά με τη γιόγκα που κάνετε και πρότεινε εσύ.
Για όλους δύσκολα είναι, αλλά αυτό έχουμε. Λέγεται ζωή.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Θέλεις να βγούμε για καφέ ? Είμαι 32, έχω σκύλο, είμαι κ εγώ μοναχική τα τελευταία δύο χρόνια και νιώθω ακριβώς ότι περιγράφεις παραπάνω. (Ζω στην Αθήνα)
Γιατί δεν πάμε όλοι μαζί για ένα καφέ;!!
Φίλη, όπως και συ, έτσι κι εγώ είμαι ένας “αντικοινωνικός” άνθρωπος ,έτσι όπως μας έχει φορέσει (κατά τη γνώμη μου άδικα) το χαρακτηρισμό η μονίμως ξέφρενη από γλέντι και χαρά σύγχρονη κοινωνία. Δε χρειάζεται να χολοσκάς όμως.Υπάρχουν διαφορετικών ειδών άνθρωποι. Αν όντως δεν περνάς μια δύσκολη ψυχολογική κατάσταση (π.χ. κατάθλιψη) και θυμάσαι τον εαυτό σου να ήταν έτσι από πάντα, σου στέλνω τους αγωνιστικούς μου χαιρετισμούς από τον πανέμορφο καναπέ μου, χαϊδεύοντας τις γάτες μου…ναι εδώ “the crazy cat lady”…Ήμουν που λες και γω από μικρή κάπως βαριά που λέμε…μου άρεσε να κάθομαι μόνη μου και να ζωγραφίζω, να κάνω… Διαβάστε περισσότερα »
Για να έχει ξεχωρίσει και κατηγοριοποιήσει η ψυχολογία χαρακτηριστικά της προσωπικότητας όπως “εξωστρεφής” και “εσωστρεφής”, θα πει ότι όλα τα δις κόσμου εμπίπτουν κάπου μέσα σε αυτό το φάσμα. Καμμιά ιδιότητα από τις δύο δεν είναι καλύτερη ή χειρότερη, it is what it is, έτσι είναι απλά η φτιαξια του κάθε ανθρώπου, το “ύφασμα” του. Ξέρεις γιατί θεωρείται κατάρα στο δυτικό πολιτισμό η εσωστρέφεια; Γιατί όποιος δεν βγαίνει έξω, δεν καταναλώνει. Τόσο απλά. Ούτε εγώ μπορώ το πολύ μπούρου μπούρου και τη φασαρία και τις τεράστιες παρέες που δεν ακούς τι λένε στην άλλη άκρη από τα δεκαπέντε ενωμένα τραπέζια,… Διαβάστε περισσότερα »
Αχ ναι…αυτό που το πας;; Όποιος δε βγαίνει στους ρυθμούς τους από κάτι πάσχει…Ενώ εκείνοι όλοι ψυχικά υγιείς…
“Κατά πάσα πιθανότητα είσαι μια εσωστρεφής προσωπικότητα που την κουράζει όλο αυτό το πανηγύρι της εξωστρέφειας, ο καταναγκαστικός συγχρωτισμός, η πίεση του κοινωνικού chit chat, τα αμήχανα βλέμματα στο κενό, όλα αυτά τα επιβαλλόμενα που πετάγονται ως κλισέ αριστερά-δεξιά.” Αυτή η περιγραφή είναι τόσο πολύ εγώ ουφ. Νιώθω ότι ξεζουμιζομαι ψυχολογικά κάποιες φορές με τα “πάμε στο τάδε σπίτι, πάμε στο σουβλατζίδικο”, ε τι να το κάνεις αν δεν είσαι τέτοιος χαρακτήρας και αν δεν έχεις και άτομα που να απολαμβάνεις την παρέα μαζί τους. Δεν ξέρω αν ισχύει το τελευταίο και για την γράφουσα, πάντως για μένα είναι και… Διαβάστε περισσότερα »
Και εγω δεν αντέχω αυτό το καταναγκαστικό. Αν δεν απολαμβάνω την παρέα, με κουράζει πολύ να βγω. Το θεωρώ τέρμα ψεύτικο και επιφανειακό. Βλεπω άτομα που λενε ναι σε οποιαδήποτε έξοδο, με γνωστούς, άκυρους κλπ και λέω πωωως το κάνουν αυτό;;; 😅😅
Πραγματικά μου φαίνεται τόσο υποκριτικό γιατί πρέπει για δύο ώρες στην καλύτερη να βάζεις την μάσκα του “όλα μέλι γάλα”. Προφανώς και όλες οι οικογένειες διαπληκτίζονται τον υπόλοιπο χρόνο, αλλά προτιμώ να σαπίζω μόνη μου στο κρεβατάκι μου με παρέα την μουσική μου, παρά να ακούω τσακωμούς για πολιτικά 😪
Είμαι σε παρόμοια φάση. Έχω έρθει σε νέα πόλη, έχω εδώ κάποια άτομα που τους ξέρω από τα φοιτήτρια χρόνια και βγαίνουμε κλπ, αλλά νιώθω ότι θέλω να γνωρίσω και άλλα άτομα. Στη δουλειά προσπάθησα να προσεγγίσω συναδέλφους αλλά είδα ότι δεν ταιριάζω. Έχουμε βγει κάνα δυο φορές, αλλά όλο αυτό νιώθω ότι καταλήγει σε κάτι επιφανειακό, και ότι όταν τελειώσει η δουλειά απλά θα χαθούμε. Ξέρω τι μου ταιριάζει και βλέπω ότι αν δεν θεωρώ ενδιαφέρων τον άλλο/η, δε θα βγω μαζί του. Έπεσα στην παγίδα να με θεωρήσω αντικοινωνική, ότι είμαι περίεργη κλπ. Κατάλαβα όμως ότι επιζητώ την… Διαβάστε περισσότερα »
Καλησπέρα!!
Εγώ είμαι 37, μενω Αθήνα και φυσικά διαθέσιμος για καφέ και γνωριμία!!τι λες;!!
Πέρασα αυτή τη φάση πολλές φορές. Είχα βάλει στην ταμπέλα στον εαυτό μου πως είμαι ”αντικοινωνική” ή περίεργη και γι’ αυτό το λόγο δεν μπορώ την πολύ <> και έχω ”χτίσει και έχω γκρεμίσει ” πολλές φορές συναναστροφές. Στην πορεία διαπίστωσα πως αυτό που δεν αντέχω είναι η υποκρισία που έχουν οι πιο πολλόι( σε συναναστρέφομαι σήμερα και αύριο σε ”θάβω” σε τρίτους, ζηλεύω και σε αποφεύγω σε μια επιτυχία σου κτλ) ,Όντως εάν δεν είσαι ο πολύ ανοιχτός και πρόσχαρος χαρακτήρας, δεν είναι το πιο εύκολο πράγμα να γνωρίσεις άτομα όπως λένε πολύ ” απλά βγες έξω και θα… Διαβάστε περισσότερα »
Καλησπέρα είναι λες και διαβάζω την ιστορία μου δυστυχώς είχα κάποιες φιλιες έγιναν όμως κάποια πράγματα και από τότε έμεινα μόνη είναι γύρω στα 7 χρόνια που παλεύω να βγω να κάνω καινούργιες παρέες και δυστυχώς δε τα καταφέρνω ίσως επειδή μένω και σε νησί και είναι πιο περιορισμένες οι επιλογές εδώ μακάρι να μπορούσα να έκανα ξανά φιλίες και να μη νιώθω τόση μοναξιά το έχω συζητήσει και με ψυχολόγο και μου έχει πει πως πρέπει να ανοίξω το κύκλο γνωριμιών και να πάρω τη πρωτοβουλία να προτείνω εγώ για καφέ σε κάποια άτομα που πάμε μαζί δραστηριότητες μακάρι… Διαβάστε περισσότερα »
Πιάσε ένα ένα τα ενδιαφεροντά σου, τα χόμπυ σου τις ασχολίες σου και βρες ένα τρόπο να τα διοχετεύσεις και να τα εξωτερικεύσεις. θα δεις ότι για όλα υπάρχει και κάποιος άλλος που να έχει το ίδιο “ψώνιο” με εσένα . Ήδη εξωτερίκευσες ένα από τα θέματα που σε απασχολούνε..και βρέθηκαν αμέσως κάποια άτομα που έχουν τις ίδιες ανησυχίες για να συζητήσετε. Με ένα πόστ μόνο, φαντάσου να ασχοληθείς περισσότερο! Πάντως για το θέμα μιας ενδεχόμενης σχέσης πρέπει να κάνεις περισσότερα από ένα τάμπλετ και ένα καναπέ. Είναι ένα παιχνίδι που απαιτεί ενέργεια, χρόνο και θα πρέπει να το δεις… Διαβάστε περισσότερα »