Η Ρένα απαντά: Νιώθω μικρή κι άπειρα μόνη μου…

Δεν είσαι (ουσιαστικά) μόνη, δεν είσαι η μόνη…

__________________

Η ιστορία της Ζητάω Πολλά; όπως την ξεχώρισα σήμερα.

Νιώθω «μικρή» και πολύ άπειρα μόνη. Νιώθω θα είμαι έτσι για πάντα. Βλέπω και τη μαμά μου από τότε που πέθανε ο μπαμπάς είναι κι εκείνη μόνη της, τα ίδια και ο αδερφός μου ο οποίος ενώ είμαστε κοντά ηλικιακά (μικρότερος) και αγαπιόμαστε δε κάνουμε συχνά παρέα κι ούτε καλά καλά έχω γνωρίσει τους 2/3 ελάχιστους φίλους του. Η παρέα του σχολείου με παράτησε κι ας φαίνεται ότι εγώ είμαι η κακια που τις εγκατέλειψα. Θεωρώ βάλανε λόγια και σε τρίτους με αποτέλεσμα να νιώθω περίεργα και στη γειτονιά με το να συναναστραφω παλιούς συμμαθητές. Νιώθω ανεπιθύμητη, αυτή είναι η λέξη, και μάλλον έχω εμμονή. Να βρω φίλες καλες καλύτερες να νιώθω άνετα, να χτίσω τον κύκλο αλληλοκατανόησης επιτέλους που τόσο επιθυμώ. Έφτασα 29. Πάντα ήθελα μια ανάμεικτη παρέα αγόρια κορίτσια και ποτε δεν το πέτυχα. Πιστεύω στη φιλια αντρών γυναικών, αγαπώ πολύ τις γυναικες φιλες ταυτόχρονα.Οι παλιες φιλες σνόμπαραν τις τότε «αντρικές» παρέες και τώρα είναι κολλητές μ αυτούς κάνουν και ερωτικες σχέσεις μεταξύ τους, εγώ τίποτα. Δε θέλω την αντρική παρέα για να βρω σύντροφο αλλά δε θα ήττα άσχημο κι αν προέκυπτε κάτι. Εξάλλου πλέον που θα γνωρίσεις κόσμο; Αγχώνομαι. Έχω τη δουλειά μου και μια σχέση μέσα απ εκεί που σαν να μη με καλύπτει άλλο, γιατί είμαστε σε άλλη φάση ζωής. Φίλες της σχολής έχουν τις δικες τους άλλες ανάμεικτες παρέες,κι ενώ το έχω ζητήσει δε με καλούν ποτε και στη καλύτερη να βγούμε για ένα καφέ μεταξυ και μόνο μια στο τόσο . Είμαι κοινωνική, ευαίσθητη, έχω ενδιαφέροντα και χόμπι οκ πιο μοναχικά μεν αλλά γιατί δε βρίσκω αυτό που θέλω ; Δε θα «κλέψω» τους φίλους κανενός.

Πήγαινα ψυχοθεραπεία, μου είχε πει ο ψυχολόγος να προτείνω στη παρέα του σχολείου να βγούμε, γιατί στη θεραπεία επικεντρωνόμουν πολύ σ αυτό. Δεν το θεώρησα καλή λύση, γιατί έχω φάει άπειρη τοξικότητα από τις συγκεκριμένες και συν τοις άλλοις δεν λέμε ούτε γεια, δε με νοιάστηκαν καν από τότε που «αποχώρησα» πέρα από μια κοπέλα αραιά και που.Τι να κάνω ;

Υπάρχει ελπίδα ή είναι αργά ; Σκέφτομαι αν καταφέρω ποτε και θελήσω να παντρευτώ κάποια στιγμή, δεν θα έχω φίλους να καλέσω, να γιορτάσουμε, κλπ κλπ. Δε ξέρω γιατί το φτανω ως εκεί, είναι παρανοϊκό, νιώθω μόνη και δεν θέλω να το νιώθω άλλο. Η απάντηση συμβουλή σου Ρενα θα ήταν πολύ βοηθητική και κάθε σχόλιο της αγαπημένης συντροφιάς εδώ ευπρόσδεκτο

ΑΠΟ ΤΗΝ – Ζητάω πολλά;

__________________

Ας οργανώσουμε τη συζήτηση.

Καθόλου πολλά δεν ζητάς, αντίθετα είναι απόλυτα φυσιολογικό να θέλεις να κοινωνικοποιηθείς, με ή χωρίς βλέψεις ζευγαρώματος.

Η φιλία δυστυχώς είναι δύσκολη πίστα κι είναι και λίγο θέμα τύχης και λίγο κυνηγιού. Θέλει προσπάθεια για να χτιστούν δεσμοί με τους ανθρώπους, πρέπει να ταιριάξετε και κατόπιν να είστε δοτικοί εκατέρωθεν, να ζείτε εμπειρίες μαζί, αυτά δένουν τους ανθρώπους.

Η παρέα είναι κάπως ευκολότερη. Πάλι πρέπει να ταιριάζεις, αλλά δεν είναι ανάγκη να έχεις τόσο πολύ σύμπνοια, πρόκειται για κάτι πιο ανάλαφρο χάριν του οποίου μπορείς να κάνεις κάποια αβαρία ενδεχομένως.

Προσωπικά διαφωνώ με τον ψυχολόγο σου. Επειδή έχεις εστιασμό στο πόσο άσχημα ένιωθες στο σχολείο δεν θα φέρεις ξανά πίσω την τοξικότητα για να την αντιμετωπίσεις ως ενήλικας με ορίζοντα να φέρεις το επιθυμητό closure. Επειδή δεν εξαρτάται μόνο από σένα αλλά κι από άλλους, κι αντί για closure μπορεί να δημιουργήσεις νέες απορρίψεις και νέα τραύματα.

Η επικοινωνία με το κορίτσι με το οποίο έχετε επαφή μια στο τόσο γιατί δεν συνεχίζεται εκ μέρους σου; Δείξε ότι το ενδιαφέρον της σου είναι ευπρόσδεκτο, μπορεί κι η ίδια να νιώθει μοναξιά. Πρότεινε εξόδους, πάρε τηλέφωνο, στείλε μηνύματα με κάτι ενδιαφέρον ή αστείο που είδες, άκουσες ή διάβασες. Πώς αλλιώς νομίζεις κρατιέται η επικοινωνία;

Και βέβαια δεν θα κουραστούμε να το επαναλαμβάνουμε. Δεν χρειάζεσαι πολλούς ανθρώπους γύρω σου, χρειάζεσαι τους σωστούς ανθρώπους γύρω σου. Αυτοί μοιραία μειώνονται με τα χρόνια, καθώς συμβαίνουν διάφορα ξεκαθαρίσματα. Ένα τέτοιο σου συμβαίνει αυτή τη στιγμή, καθώς αναλογίζεσαι ότι δεν είσαι στην ίδια φάση με το άτομο που έχετε σχέση στη δουλειά, κι αυτό χρωματίζει με μια απαισιοδοξία και τα υπόλοιπα στοιχεία της καθημερινότητάς σου. Η μοναξιά αυτή δημιουργεί ένα φάσμα κι ένα άγχος μοναξιάς γενικότερο. Είναι σημαντικό να το συνειδητοποιήσεις για να μην σε πάρει από κάτω.

Με την συμμετοχή σε ομάδες για χόμπυ, για αθλήματα, για περιπάτους, για εθελοντισμό αυξάνεις τις πιθανότητες να γνωρίσεις νέο κόσμο με τον οποίο να σας ενώνει κάτι κοινό: αυτό για το οποίο γνωριστήκατε εξαρχής. Κι εκεί θα έχεις πάλι να κάνεις ξεκαθάρισμα αλλά θα προκύψουν κι ωραίες γνωριμίες, το δίχως άλλο.

Μην κλείνεσαι στο καβούκι σου, όλο και θα υπάρχουν κι άλλοι μόνοι άνθρωποι που λαχταρούν να βρουν νέες παρέες και να κοινωνικοποιηθούν ή και να ζευγαρώσουν. Πρέπει όμως να ενεργοποιηθείς, δεν θα έρθουν μαγικά εξ ουρανού.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News