«Πότε δεν φαντάστηκα να στέκομαι πάνω σε μια σκηνή και να το κάνω αυτό. Μπαίνω στο μετρό και ο κόσμος αμέσως σηκώνεται για να μου δώσει τη θέση του» δήλωσε η συγγραφέας και κωμικός σε πρόσφατη συνέντευξη της. «Μεγάλωσα στο Οχάιο και εκείνα τα χρόνια το πιο σημαντικό για ένα παιδί ήταν η ενσωμάτωση και η αποδοχή. Ήμασταν μικρά γλυκά κοριτσάκια που προσπαθούσαν να φανούν όμορφα μέσα στα φουστανάκια τους, κι αυτόν ήταν κάτι στο οποίο εγώ δεν ήμουν καλή, στο να δείχνω όμορφη».
«Τότε ήσουν καταδικασμένη να γίνεις σύζυγος και νοικοκυρά. Εγώ ήμουν μια αποτυχία. Σήμερα μπορεί το παράδειγμα μου να μην θεωρείται αποτυχημένο αλλά εκείνα τα χρόνια θεωρούμουν αποτυχημένη».
Που είναι το κακό με το να είσαι διαφορετικός;
«Όταν ήμουν μικρή ήταν το χειρότερο πράγμα που θα μπορούσες να είσαι. Διαφορετικός. Δεν συμβιβάστηκα και ένιωθα παραγκωνισμένη. Πέρασα νευρική ανορεξία, προσπάθησα να αυτοκτονήσω. Ζω σήμερα επειδή απέκτησα ένα σκύλο. Εξαιτίας του ζω»
«Ξεκίνησα να κάνω κωμωδία στην ηλικία των 70. Η κωμωδία με βοήθησε. Πάντα ήμουν μοναχικό άτομο. Ζω μόνη μου από τα 25. Συναναστρέφομαι μόνο με τα σκυλιά και τα γατιά μου στο σπίτι. Είμαι μια μονάδα. Είμαι μια αυτόνομη, αυτάρκης μονάδα. Ζωγραφίζω αυτούς τους πίνακες για μένα. Αγοράζω λουλούδια για το σπίτι ενώ κανείς δεν είναι εδώ και το κάνω για μένα. Νοιάζομαι για μένα και αυτό με έσωσε. Δεν αισθάνομαι μοναξιά. Είμαι συνέχεια με κάτι απασχολημένη. Πιστεύω πως η μοναξιά κατασκευάζεται από την κοινωνία ως μια καταστροφική ασθένεια. Είναι οι προσδοκίες μας, ενώ μπορείς να είσαι μια χαρά κάνοντας απλώς τα πράγματα που πραγματικά σου αρέσουν».
«Έρχομαι σε επαφή και αλληλεπιδρώ με ανθρώπους. Παλιά αυτό δεν το έκανα. Στη παράσταση μου έρχονται άνθρωποι κάθε ηλικίας. Το επόμενο καιρό έχω ήδη προγραμματισμένες παραστάσεις στην Σιγκαπούρη, την Μπανγκόκ, τη Τζακάρτα. Οι άνθρωποι μου λένε ”είσαι καταπληκτική, θέλω να γίνω σαν και σένα όταν μεγαλώσω”, όχι δεν θέλεις, δεν θέλεις. Θέλεις να γίνεις εσύ».
«Είμαι πολύ υπερήφανη για όλα αυτά που έχω καταφέρει. Ως γυναικά πρέπει να καταβάλλω διπλάσια προσπάθεια για να πάρω έστω και λίγη αναγνώριση για αυτό που κάνω. Είναι ένας ποικιλόμορφος κόσμος και νομίζω πως αρχίζουμε να το βλέπουμε τώρα. Πλέον οι άνθρωποι αναρωτιούνται ”Κάτσε γιατί τα πιστεύω όλα αυτά;”.»
«Οι άνθρωποι πιστεύουν πως η ζωή σταματάει όταν βγεις στην σύνταξη. Όχι. Μπορεί να σταματήσει εκεί αν το θες, είναι επιλογή σου. Αυτό είναι που δεν αντιλαμβάνονται. Ότι έχουν επιλογή. Οι άνθρωποι πιστεύουν πως είμαι μια ηλικιωμένη. Αλλά δεν αισθάνομαι έτσι. Άκου, όταν λέω ότι ζω το όνειρο, ζω το όνειρο».
H
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Θεά! Ευτυχώς, ειδικά σε αυτήν την ηλικία δεν δίνεις δεκάρα.
Υ.Γ. Άσχετο: Φωτεινή, αν θες μπες στο φόρουμ, στο ταινίες/βιβλία κλπ.
Ναι όπως ο ανύπαντρος μεσήλικας λέγεται γεροντοπαλίκαρο ενώ η γυναίκα γεροντοκόρη, με θετική κ αρνητική χροιά αντίστοιχα…