Καταλαβαίνεις όταν θέτεις κάποιες προτεραιότητες κι ερωτήσεις στον εαυτό σου.
________________
Η ιστορία της Χαμένης όπως την ξεχώρισα σήμερα.
Πώς καταλαβαίνεις ότι κάποιος είναι ο άνθρωπος σου;
Δεν μπορώ καν να φανταστω πως είναι η αίσθηση.
Μου λένε: τον αγαπάς;
Λέω: δεν ξέρω, πως είναι να αγαπάς;
ΑΠΟ ΤΗΝ – Χαμενη
_________________
Ας οργανώσουμε τη συζήτηση.
Σίγουρα ξέρεις πώς ν’ αγαπάς, σίγουρα κάποιον ή κάτι έχεις αγαπήσει στη ζωή σου. Κάπου λέει ο Καζαντζάκης (δεν το ψάχνω επακριβώς, το λέω από μνήμης), μία είναι η αγάπη, για το θεό, τη γυναίκα, τη θάλασσα.
Δεν χρειάζεται να δώσουμε ορισμό, είναι κάτι προσωπικό, κάτι εσωτερικό, που το αντιλαμβάνεται κανείς μόνος του. Που προδιαθέτει σε πόνο όταν το χάνεις, αλλά και χαρά όταν το αντικείμενο της αγάπης χαίρεται ακόμα κι όταν αυτή η χαρά δεν σε περιλαμβάνει. Είναι αγάπη όταν απαιτεί ανταπόδωση;
Ο μακαρίτης ο Μίλαν Κούντερα το είχε θέσει με έναν προβληματισμό καίριο: “Η αγάπη, όπως την εκτιμά και την βιώνει η πλειοψηφία των ανθρώπων, δεν είναι παρά μια μίζερη υπόθεση που με θλίβει. Οι περισσότεροι άνθρωποι νομίζουν πως αγαπάνε, αλλά οι άνθρωποι. έτσι κι αλλιώς, δεν είναι σχεδόν ποτέ αυτό που νομίζουν πως είναι. αλλά κάτι πολύ φτηνότερο, πολύ λιγότερο ευαίσθητο και συνήθως εξαιρετικά αδιάφορο. Η ”αγάπη” τους είναι το ίδιο άκυρη με την εικόνα που έχουν για τον εαυτό τους. Λυτοί οι παραφουσκωμένοι διάνοι – και όσο πιο ασήμαντος ο άνθρωπος, τόσο πιο Σπουδαίος και Αχτινοβόλος νιώθει, με τον τρόπο που ο ετοιμοθάνατος τις τελευταίες του ώρες νιώθει ξαφνικά υγιής – μεταφράζουν όλη την ασημαντότητα και την κοινοτοπία του κούφιου τους συναισθήματος, στο ιδίωμα της ωραιότητας, της δήθεν αγάπης. της συγκίνησης. ”Αγαπάνε”, παράγοντας κιτς, γιατί τι άλλο είναι η εύκολη, δηλώσιμη, καταγράψιμη αγάπη τους, παρά η προσπάθεια να αρέσουν με κάθε τρόπο σε όσους πιστεύουν ότι φτάνει να δηλώνεις πως αγαπάς για να εξυψώνεσαι.”
Ρωτάς όμως για τον άνθρωπό σου. Αυτό είναι κάτι διαφορετικό. Πιο μετρήσιμο.
Λαχταράει η ψυχή σου και το κορμί σου την άφιξή του; Χαμογελάει το μέσα σου με τις ιδιαιτερότητες και τις συνήθειές του, ακόμα και τις πιο εκνευριστικές; (Τις έχεις δηλαδή αποδεκτεί ως κάτι σύμφυτο με τον άνθρωπο;) Βλέπεις τον εαυτό σου να περνάει χρόνια καλά μαζί του; Γίνεσαι καλύτερη και το αποδίδεις στην επιρροή που έχει η ζωή σου με αυτόν μέσα της; Θα ήθελες να δεις το πρόσωπό του παιδιού σου να καθρεφτίζει αυτό του αγαπημένου σου; Θα μπορούσες να τον φανταστείς ηλικιωμένο, ανήμπορο, αβοήθητο κι εξαρτώμενο και να μην σιχαθείς, αλλά μόνο να φοβηθείς το άγνωστο; Ξέρεις ότι ακόμα κι αν δεν αποδώσει ως “μετοχή” σε επενδυτικό πλάνο ζωής (συγκατοίκηση, γάμο, παιδιά, τάπερς) δεν θα γυρίσεις να πεις ότι μετάνιωσες αλλά ότι αντιθέτως άξιζε;
Ε τότε είναι ο άνθρωπός σου. Αγαπάς!
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Πριν κάποια χρόνια ο άντρας μου πήγε ένα ταξίδι επαγγελματικό στην Αλγερία. Δεν ξέρω αν εχετε πάει( 😁) είναι μια χώρα με πολύ εγκληματικότητα. Ο Αλγερινός που είχε το εργοστάσιο που γινόταν το εργο είχε υποσχεθεί για την ασφάλεια όσων πηγαν , τους φιλοξενούσε σπίτι του, και κυκλοφορούσαν με συνοδεία γιατί οι απαγωγές Ευρωπαίων ήταν συχνό φαινόμενο. Αυτά μου τα έλεγε και κάναμε πλάκα , το βράδυ που μιλούσαμε στο Skype. Μια μέρα τον πήρα στο τηλέφωνο και μου απάντησε κάποιος σε γλώσσα που δε καταλάβαινα. Ξαναπήρα. Πάλι ο ίδιος πιο επιθετικός. Προσπαθούσα με αγγλικά να βγάλω άκρη. Τίποτα .… Διαβάστε περισσότερα »
Αυτό που λέει η Ρένα. Οταν δεν είστε μαζί σου λείπει; Βάζεις τις ανάγκες του πιο πάνω απ τις δικές σου κάποιες φορές; Θα του έδινες το τελευταίο κομμάτι απο το αγαπημένο σου γλύκό; Αυτό για μένα είναι αγάπη. Οταν έμεινα έγκυος διάβαζα και μου έλεγαν για την απέραντη αγάπη που σε πλημμυρίζει οταν βλεπεις το νεογέννητο παιδί σου. Δεν ένιωσα κάτι τέτοιο, στην αρχή αναρωτιώμουν αν αγαπώ το παιδί μου κι αν όχι γιατι. Αλλά σιγά σιγά είδα οτι έβαζα τις ανάγκες της πάνω απ τις δικές μου και το έκανα επειδή το ήθελα επειδή με έκανε να νιώθω… Διαβάστε περισσότερα »
Εγώ αγάπησα μια φορά στη ζωή μου ,και ερωτεύτηκα μια .Ως τώρα .Τώρα ψύχραιμα που το σκέφτομαι στα 36 μου .Καψουρευτηκα και θα καψουρευομαι συχνά και συνέχεια .Πως κατάλαβα ότι αγάπησα και ακόμη τον αγαπώ τον συγκεκριμένο;Αυτό που λένε ,θέλω να είναι ευτυχισμένος και ας μη τον δω (η ξανά δω )ποτέ ,ε μιλάμε πιο η δικη μας περίπτωση πεθαίνεις .Ξέρω ότι δε θα τον ξανά δω ποτέ ,περα απο τη μια φορά,μιλάμε σπάνια πλέον ,αλλά πραγματικά θέλω να είναι ευτυχισμένος και ας μην έχω εγώ να κάνω τίποτα με αυτό .Αρκεί να είναι καλά ,και αν μου λέγανε:Θα τον… Διαβάστε περισσότερα »
Δεν έχω να πω κάτι 🙂 …και εγώ περιμένω τις απαντήσεις να με διαφωτίσουν….(ΚΛΑΙΩ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΜΟΥ)
Πώς καταλαβαίνεις ότι κάποι@ είναι κολλητ@ σου; Πώς καταλαβαίνεις αν αγαπάς τη μάνα σου, το αδερφι σου, το ζωάκι σου; Πώς καταλαβαίνεις ότι το αγαπημένο σου φαγητό είναι το παστίτσιο; Ότι ο αγαπημένος σου συγγραφέας είναι ο Κούντερα;
Γιατί φοβάσαι ότι δεν θα αναγνωρίσεις το συναίσθημα σου; Αν είσαι σε θέση να αναγνωρίζεις πότε νιώθεις οργή, θλίψη, ευγνωμοσύνη, υπερηφάνεια κλπ, τότε θα αναγνωρίσεις και την αγάπη. Εάν όχι, χρειάζεται οπωσδήποτε ένας ψυχολόγος να σε βοηθήσει να διαβάσεις το μέσα σου.
Στην εξαιρετική απάντηση της Ρένας να συμπληρώσω πώς είναι αυτός με τον οποίο θες να μοιραστείς τις λύπες και τις χαρές σου. Αυτός που οι δυσκολίες σας ενώνουν και σας φέρνουν πιο κοντά.
Όταν χαίρεσαι όταν τον βλέπεις και σου λείπει όταν είναι μακριά,όταν φαντάζεσαι το μέλλον σου μαζί του ή ακόμη και το ενδεχόμενο οικογένειας(αν σε ενδιαφέρει κάτι τέτοιο) και χαμογελάς με αυτή τη σκέψη τον αγαπάς. Όταν σε χαροποιεί η απλή καθημερινότητα μαζί του,το να γελάτε μαζί με τα ίδια αστεία, όταν δεν υπάρχουν εγωισμοί μεταξύ σας αλλά μόνο αγαπη και διάθεση και από τις δυο πλευρές αυτό να πετύχει και να γίνεται και οι δύο καλύτεροι μέσα από αυτό, τότε είναι ο άνθρωπός σου.
Δεν το ξέρεις , είναι θέμα απόφασης.
Θα απαντήσω κι εγώ σαν την Lioness βιωματικά. Για μένα, ο σύντροφος μου είναι το σπίτι μου. Είναι ο άνθρωπος που θέλω να γυρίσω πίσω όπου και να βρίσκομαι, εκείνος που φοβάμαι ότι ανά πάσα στιγμή μπορεί να τον χάσω (από αρρώστια, ατύχημα κλπ), εκείνος που τον βλέπω το πρωί δίπλα μου και η μέρα μου ξεκινάει όσο πιο όμορφα θα μπορούσε. Δεν υπάρχουν λόγια που να μπορούν να περιγράψουν αυτό που νιώθω για εκείνον επειδή love is intrinsically ineffable.
Αγάπη, χμ, για ποια απο όλες τις αγάπες μιλάς? Βγαίνει βλέπεις σε πολλές εκδοχές. Αν μπορούσα να ορίσω ένα κοινό συνδετικό κρίκο θα έλεγα την χαρά να είναι ‘καλά’ το άλλο προσώπο, ακόμα κι αν δεν είναι ουσιαστικά μέρος της ζωής σου.
Κι εγώ αυτό πιστεύω. Να είναι ευτυχισμένος ανεξάρτητα από την παρουσία μου στη ζωή του. Και αυτό του είπα όταν έφυγα: από εμένα είσαι ελεύθερος να βρεις αυτό που σε κάνει ευτυχισμένο. Αφού δεν μπορώ να σου το προσφέρω εγώ, δεν μπορώ να σου το στερήσω κιόλας.
Ναι, να σε πάω κι ενα βηματάκι παραπέρα, ευτυχισμένος/η ανεξάρτητα κι απο αν έχεις επιλέξει εσύ να είναι στην ζωή σου.
Αν θιχτεί τόσο ο εγωισμός μου, ώστε να μην εύχομαι την ευτυχία του, επειδή με παράτησε εκείνος, τότε για ποια αγάπη μιλάμε;
Πρέπει να αποδεχόμαστε ότι οι άλλοι είναι καλά και χωρίς εμάς. Ανεξάρτητα ποιος το αποφάσισε. Για τη δική μας γαλήνη κυρίως.