Αποφάσισες να δεχτείς την πρόταση της κουμπαριάς. Έχεις περάσει δια πυρός και σιδήρου μέχρι να φτάσει η μέρα που θα ασκήσεις τα κουμπαρικά σου καθήκοντα. Έχοντας επιτελέσει τον ρόλο σου με αντοχή, στωικότητα και κουράγιο πιστεύεις ότι μπορείς, πια, να επιστρέψεις στην ηρεμία και την ξεγνοιασιά σου. Πράγματι μπορείς. Μέχρι τη στιγμή που το ζευγάρι που πάντρεψες, με τόσο κόπο, σου ζητάει να βαφτίσεις το παιδί τους. Και θεωρούν αυτονόητο ότι θα το βαφτίσεις γιατί ¨ο κουμπάρος άλλωστε βαφτίζει και το πρώτο παιδί¨. Δεν είχες προβλέψει κάτι τέτοιο γιατί εσύ, σε καμία περίπτωση, δεν το θεωρούσες αυτονόητο και ούτε είχε αναφερθεί ποτέ κάτι τέτοιο όταν δέχτηκες την κουμπαριά. Ευδόκησες να γίνεις μάρτυρας στην τελετή του γάμου τους, αλλά σε βρήκε νέο μαρτύριο.
Το ”βαπτιστικό κουτί” δεν είναι τίτλος βιβλίου μυστηρίου, είναι αυτό που καλείσαι να πληρώσεις χωρίς να υποψιάζεσαι το δυσβάσταχτο κόστος του και το αναπάντεχα φορτωμένο περιεχόμενό του. Πετσετάκια, σεντονάκια, μπουκαλάκια λαδιού, ρουχαλάκια, παπουτσάκια, σαπουνάκια, σταυρουδάκια… Κι ενώ όλα αυτά έχουν κατάληξη σε –άκια, καθότι μιλάμε για μωρό, η κραυγή έκπληξης που προκαλεί το τσουχτερό τους κόστος σε αφήνει με βλέμμα κεραυνόπληκτου. Έχοντας βιώσει την ψυχρολουσία της κουμπαριάς ξέρεις πια, φυσικά, ότι αναλαμβάνεις και τον στολισμό της εκκλησίας και την πληρωμή του παπά!
Αυτό που δεν έχεις υποψιαστεί, είναι ότι την ημέρα της βάπτισης καλείσαι να αποδείξεις μέσα σε λίγα λεπτά, μπροστά στα αγωνιώδη βλέμματα των καλεσμένων που είναι στυλωμένα πάνω σου ότι μπορείς, κάλλιστα, να μιλήσεις και αρχαία ελληνικά, χωρίς να προσπερνάς ξεροκαταπίνοντας τις χρονικές αυξήσεις. Βέβαια όλα αυτά με έναν αέρα απροσποίητης άνεσης και φυσικότητας, σαν να είναι απλώς άλλη μία φορά που σου χρειάστηκαν (είχες ή δεν είχες πει σε ανύποπτο χρόνο ΄΄καλά, σε τι θα μου χρησιμεύσουν τα αρχαία ελληνικά;΄΄)!
Από τη βάπτιση και μετά, αναλαμβάνεις εφ’ όρου ζωής τον ρόλο του εκπαιδευτικού. Γιατί στα μάτια των γονέων, θα θεωρείσαι ο πνευματικός γονέας του παιδιού και αυτός είναι ένας τίτλος που σε καθιστά, τρόπον τινά, παιδαγωγό με βαριές ευθύνες. Πρακτικά, αυτό θα πει ότι θα αφιερώνεις τον ελεύθερο σου χρόνο στην καλλιτεχνική, μαθησιακή εκπαίδευση του παιδιού. Παιδικά θέατρα, εξόδους ειδικού εκπαιδευτικού σκοπού, ψάξιμο παιχνιδιών που όχι απλώς είναι διασκεδαστικά (ξαφνικά αυτό δεν αρκεί για ένα παιδικό παιχνίδι!), αλλά έχουν κυρίως εκπαιδευτικούς σκοπούς. Οι γονείς σού καθιστούν σαφές ότι περιμένουν από σένα, ως ανάδοχος γονέας του παιδιού τους, να δίνεις τη δέουσα προσοχή στο βαφτιστήρι σου. Δώρα για Χριστούγεννα, Πάσχα, ονομαστική γιορτή, γενέθλια κτλ. Κι αν το παιδί έχει δύο ονόματα, πρέπει να σπάσεις τον τρύπιο κουμπαρά.
Ακόμα κι αν το παιδί ενηλικιωθεί, ζητείται η εξ ύψους βοήθεια του πνευματικού γονέα. Ο νονός/νονά καλείται, ξανά, να συντρέξει υλικά ή οικονομικά, αυτή τη φορά σε ανάγκες ειδικού σκοπού. Υπάρχει ακόμα και το φαινόμενο, όπου οι γονείς περιμένουν από τον νονό να αποταμιεύει, σε ειδικό λογαριασμό, χρήματα για να τα χαρίσει μελλοντικά στο βαφτιστήρι. Ποιος όμως, θα συντρέξει τον δόλιο τον νονό σε αυτόν τον ατέλειωτο, δυσχερή οικονομικό του ανήφορο; Πόσο σκληρά θα πρέπει να πληρώσει ο νονός αυτή την πνευματική συγγένεια;
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Δεν σε υποχρεώνει κανένας να αναλάβεις αυτές τις ευθύνες,μια χαρά μπορείς να αρνηθείς μια τέτοια προταση, ούτε είναι όλοι γονείς έτσι όπως τους περιγράφεις. Υπερβολικό, μίζερο και με γενικεύσεις που δεν ισχύουν. Τι προσφέρει αυτό το κείμενο στη σελίδα;
Συμφωνώ και επαυξάνω! + η γκρίνια για το ακριβό βαφτιστικό κουτί μου έβγαλε όχι μόνο μιζέρια αλλά και μια ανάγκη επίδειξης (ίσως;), να δείξω ότι ξόδεψα πολλά. Γράφουσα, δεν λέω ότι μια βάφτιση δεν έχει έξοδα, αλλά υπάρχουν και πολύ φθηνές επιλογές αν ψάξεις. Το ίδιο μου έβγαλε και το “παιδικά θέατρα, εξόδους ειδικού εκπαιδευτικού σκοπού, ψάξιμο παιχνιδιών που όχι απλώς είναι διασκεδαστικά (ξαφνικά αυτό δεν αρκεί για ένα παιδικό παιχνίδι!), αλλά έχουν κυρίως εκπαιδευτικούς σκοπού”. Ούτε δύσκολο είναι να πας με το βαφτιστήρι σου ένα θέατρο ή να του πάρεις ένα “εκπαιδευτικό” παιχνίδι (μεγάλη συζήτηση βέβαια για το τι… Διαβάστε περισσότερα »
Granita Lemoni, είναι άλλο πράγμα να γράφεις την αρνητική άποψή σου για κάτι που διάβασες κι άλλο πράγμα να προσβάλλεις. Το σχόλιό σου για προσπάθεια που δήθεν έγινε, από τη μεριά μου, να κάνω επίδειξη, μέσα από το κείμενό μου, του πόσο φορτωμένο πορτοφόλι έχω, είναι απαράδεκτο.
Έγραψες ένα ολόκληρο κατεβατό κράζοντας τους κουμπάρους και το βαφτιστήρι σου. Τονίζεις σε κάθε δεύτερη γραμμή πόσα ξόδεψες αλλά εγώ σε προσέβαλα. Τι να πω; Συγγνώμη, παρανόησα. Φαίνεται ολοκάθαρα ότι ό,τι κάνεις για το βαφτιστήρι σου το κάνεις με την ψυχή σου…
Τελικά, πρέπει να εξηγούμε και τα αυτονόητα. Όποιος γράφει ένα κείμενο/βιβλίο/άρθρο ή ό,τι άλλο γράφει, εν πάση περιπτώσει, δεν σημαίνει ότι περιγράφει κάτι που έχει ζήσει ο ίδιος, ή ότι αναφέρεται στον ίδιο. Μπορεί, όμως, να περιγράφει όσα βλέπει να συμβαίνουν γύρω του. Το συμπέρασμα ότι έχω βαπτιστήρι και κουμπάρους είναι τελείως αυθαίρετο και λανθασμένο. Κατά τα άλλα, αν το να με προσβάλλεις, γράφοντας ότι κάνω επίδειξη οικονομικής άνεσης (αν είναι δυνατόν!), θεωρείς ότι είναι ο σωστός τρόπος για να εκφράσεις τη γνώμη σου, λυπάμαι πολύ.
Στην περίπτωση που γράφεις λοιπόν γενικά για το τι συμβαίνει γύρω σου, προσωπικά βρίσκω το κείμενό σου αφοριστικό και πολύ άσχημο για όσους έχουν επιλέξει να γίνουν νονοί όπως και για όσους βάφτισαν τα παιδιά τους. Ισοπεδωτικό, γεμάτο μιζέρια όπως ανέφερε και @ wild rose, προσβάλλοντας ουσιαστικά όσους έχουν παιδιά και κουμπάρους αφού τους παρουσιάζεις ως αριβίστες που το μόνο που τους νοιάζει είναι να απομυζήσουν τους καημένους τους νονούς/κουμπάρους. Απορώ λοιπόν γιατί έχεις κολλήσει στο ότι σε προσβάλλω υπονοώντας ότι κάνεις επίδειξη οικονομικής άνεσης, ενώ εσύ με το κείμενό σου προσβάλλεις τους κουμπάρους σου, το βαφτιστήρι σου και όλους… Διαβάστε περισσότερα »
Μαυρη μπίρα, το κείμενο που έγραψες προσφέρεται για παρεξήγηση γιατι είναι γεμάτο αφορισμούς. Παρουσιάζει αυτή την προαιρετική διαδικασία σαν ένα τρελό κάτεργο και μαρτύριο. Σου έχει περάσει απο το μυαλό οτι υπάρχουν άνθρωποι που καραγουστάρουν να στολιστούν, να ντυθούν, να χορέψουν, να γελάσουν και τελικά να αποκτήσουν μια ωραία εμπειρία με αγαπημένα τους πρόσωπα; Για πάρα πολλούς ανθρώπους που έτσι είναι η ιδιοσυγκρασία τους, η κουμπαριά είναι διασκεδάστική, για άλλους τιμή και συγκίνηση και για άλλους τζέρτζελο. Δεν λογαριάζουν όλοι μόνο τα λεφτα που θα ξοδέψουν, που όντως είναι πολλά, αλλά κάποιοι όντως γοουστάρουν να τα δώσουν για αυτό το… Διαβάστε περισσότερα »
Ότι έπρεπε να μιλήσει αρχαία ελληνικά σε βάφτιση πού το πάτε; Ποιον βάφτισε, το Μιλτιάδη της Ανέτας και του Παναγιωτάκη από το “είσαι το ταίρι μου”;
Ιζόλδη ΛΟΛ!
Εντωμεταξύ απο μέσα τα διαβάζεις, ούτε ανάγνωση δεν ξέρει;
Γενικά οι λίγες στιγμές που μιλάς στη διάρκεια της βάφτισης, αρχαία ελληνικά είναι πάντως.
Δε θα πω πάλι ότι δεν είναι όλες οι κουμπαριές έτσι, προφανώς υπάρχουν και οι δύο όψεις.
ΑΛΛΑ: το είχα ρωτήσει και στο προηγούμενο αντίστοιχο κείμενο, με καμία διάθεση ειρωνίας: γιατί να παντρέψεις ή βαφτισεις αν νιώθεις έτσι; Ποιος σας έβαλε το μαχαίρι στο λαιμό;
Καλέ, μαύρη μπίρα, χαχαχα, πόσο έχεις καεί και τα βλέπεις έτσι; Σε προσέλαβαν για υπάλληλο μου φαίνεται. Πώς να μη νιώθεις φοβερή καταπίεση με τέτοιες απαιτήσεις. Αναρωτιέμαι πώς βλέπεις το ίδιο το παιδί. Να προσφέρω μια άλλη σκοπιά, εγώ το βαφτιστήρι μου το λατρεύω και το θεωρώ προνόμιο να περνάω χρόνο μαζί του, είναι και φοβεροί οι διάλογοι με έξυπνα 4-5χρονα. Εχω μαζί του τη σύνδεση που είχα με τη δική μου, ολόδική μου, νονά (τον ένα ενήλικα που δεν χρειάζεται να μοιραστείς, ο ρόλος του αφορά μόνο εσένα, τι χαρά! Οι αναμνήσεις μας είναι χαραγμένες στην καρδιά μου). Βεβαια… Διαβάστε περισσότερα »
Πολλή μιζέρια για κάτι που μπορείς απλά να αρνηθείς. Αλλά μη λέμε ότι ο κουμπάρος/η κουμπάρα εκπλήσσεται με την πρόταση να γίνει και νονός.
Δεν είναι απαραίτητο να είναι έτσι, το ξέρεις ε;;
Και για όλους αυτούς τους λόγους καλό είναι να αποφεύγουμε να διαλέγουμε νονούς που σκέφτονται έτσι. Άστο ρε φίλη το παιδάκι να βρει νονό που απλά θα το αγαπάει και θα γουστάρει. Αυτό που περιγράφεις δεν είναι κουμπαριά στα δικά μου τα μάτια τουλάχιστον.
Τον δόλιο νονο θα συντρεξει ο εαυτος του που θα βάλει όρια στους γονείς. Το ότι γινόμαστε νονοί δε σημαίνει πως θα γινόμαστε χίλια κομμάτια για να ικανοποιησουμε τα γούστα των γονιών. Εμείς παντρεψαμε συγγενικό ζευγάρι και όταν έκαναν το πρώτο παιδί ήμασταν χαλια οικονομικά και αρνηθηκαμε να το βαφτίσουμε. Τελικά έτυχε και βαφτίσαμε το δεύτερο.
Επίσης σε μπηχτες της κουμπαράς για να αγοράσω σχολική τσάντα στο παιδί έκανα το μ@λακα με επιτυχία για να το κατάλαβει γιατί είμαι τυπικότητη σε όλα τα δώρα γενέθλια γιορτές κλπ δίνοντας ότι μπορώ, αλλά δεν θεωρώ δική μου υποχρέωση τη σχολική τσάντα.
Λάθος, είθισται να παίρνει ο νονός την πρώτη σχολική τσάντα του παιδιου οταν θα πάει πρώτη δημοτικού.
Τωρα αν δεν θελετε η στενευεστε ειναι αλλο.
Δεν είμαστε ανήλικα. Δεν ήξερες, δε ρώταγες; Αυτά είναι τα καθήκοντα του νονού, μην πείτε ότι τα μάθατε από μένα. Τα αποδέχεσαι; Λες ναι στην πρόταση. Δεν μπορείς να ανταποκριθείς; Αρνείσαι ευγενικά.
Γι’αυτο μας χρειάζεται να μάθουμε να λέμε τη μικρή λεξούλα με τα 3 γράμματα…Ο Χ Ι…την έχω πατήσει κι εγώ, δυστυχώς
“Παιδιά να είστε καλά, με τιμάτε, αλλά ειλικρινά δεν δύναμαι.” Και τελειώνει εκεί το θέμα.
Όντως υπάρχουν γονείς που ζητάνε την Άρτα και τα Γιάννενα και αν δεις πως περί αυτού πρόκειται, δεν συμφωνείς στην κουμπαριά. Αν πάλι είναι δική σου πεποίθηση πως έτσι πρέπει να λειτουργεί ο νονός/νονά και πιστεύεις ότι δεν μπορείς να ανταπεξέλθεις, πάλι δεν συμφωνείς με την κουμπαριά. Όχι τραβάτε με κι ας κλαίω.