in

Ο πρώτος αποχαιρετισμός

Είναι χειμώνας. Μέρα Κυριακή. Γύρισες από το κέντρο που είχες κατέβει με τις φίλες σου για καφέ και αγκαλιάζεις την κουβέρτα. Σκέφτεσαι τι θα φας και αν θα βάλεις αυτό το πλυντήριο που σκεφτόσουν. Βάζεις την καφετιέρα να ετοιμάζει το δεύτερο εσπρεσάκι και ανοίγεις την playlist που αγαπάς ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

75bcfb2b3ee137ccf4e365122ddcda10

Είναι χειμώνας. Μέρα Κυριακή. Γύρισες από το κέντρο που είχες κατέβει με τις φίλες σου για καφέ και αγκαλιάζεις την κουβέρτα. Σκέφτεσαι τι θα φας και αν θα βάλεις αυτό το πλυντήριο που σκεφτόσουν. Βάζεις την καφετιέρα να ετοιμάζει το δεύτερο εσπρεσάκι και ανοίγεις την playlist που αγαπάς. Βάζεις σε σειρά τις δουλειές για αύριο. Μετά τη δουλειά να πας στο σούπερ και αργότερα να δεις μήπως προλάβεις να δεις τη Ματίνα για σινεμά.

Ξαφνικά σου έρχεται στο μυαλό ότι σε 2 μέρες κλείνεις τα 25. Πότε έφτασα; απορείς. Δεν είναι πως περνάς και κρίση ηλικίας, αλλά είναι που μέσα σου νιώθεις ακόμα παιδί. Δεν έχεις αποφασίσει αν αυτό είναι καλό ή κακό. Και ασυναίσθητα εντελώς σου έρχονται στο νου τα περσινά σου γενέθλια. Τότε που εκείνος είχε έρθει με το παπάκι κάτω από το σπίτι σου με μια μικρή τούρτα κι ένα στραβό κεράκι. Κι εσύ ήσουν με τις πιτζάμες και το μαλλί άστατο και είχες νιώσει αμήχανα. Θυμάσαι πόσο χαμογέλασες όταν είδες την τούρτα και ότι πήγε να σου φύγει ένα δάκρυ γιατί σου άρεσε η έκπληξη. Θυμάσαι την ευχή του και το δροσερό φιλί που ακολούθησε. Θυμάσαι που άνοιξες ένα κρασί να το γιορτάσεις και περιεργάστηκες όλο περιέργεια το δώρο σου. Ήταν μια τσάντα για τη νέα σου δουλειά μιας που μόλις είχες πάρει το πτυχίο σου. Ήταν ωραία γενέθλια σκέφτεσαι. Γεμάτα χαμόγελα κι αγάπη. Γεμάτα όνειρα για την καινούρια ζωή που ξεκινούσες. Και εκεί που πάει να σου φύγει ένα χαμόγελο σκέφτεσαι το τι ακολούθησε. Αυτό που εκείνο το όμορφο βράδυ δεν είχες καμία ιδέα ότι θα ερχόταν. Και το χαμόγελο παγώνει, δεν το ελέγχεις.

Το μυαλό μερικές φορές τρέχει πιο γρήγορα κι από τζιπ στην Εθνική. Θυμάσαι την τελευταία φορά που ήρθε με το παπάκι κάτω από το σπίτι σου. Ήσουν κουρασμένη γιατί είχες δύσκολη μέρα στη δουλειά και τον περίμενες να φάτε και να κοιμηθείτε αγκαλιά. Χτύπησε το κουδούνι, αλλά σου είπε να κατέβεις εσύ κάτω. Απόρησες, όμως έβαλες βιαστικά μια φόρμα και κατέβηκες. Σου είπε πως δεν πάει άλλο. Ότι πιέστηκε. 5 χρόνια ήταν πολλά κι αυτός ήταν ακόμα μικρός. Ότι είσαι πολύ καλή κοπέλα, όμως δεν θέλετε τα ίδια πράγματα. Και εσύ έμεινες να τον κοιτάζεις σαστισμένη, ανήμπορη να μιλήσεις. Στην αρχή δεν μπορούσες να καταλάβεις. Μετά αρνήθηκες να καταλάβεις. Ρώτησες μόνο αν το εννοεί. Και είπε ναι. Και μετά, πριν προλάβεις να πεις τίποτα άλλο, είπε ότι έπρεπε να φύγει. Και ανέβηκε πάνω στο παπάκι, χωρίς εσένα να τον κρατάς από πίσω αυτή τη φορά. Κι εσύ έμεινες εκεί σαν άγαλμα. Μισή ώρα είχες μείνει στο ίδιο σημείο. Αμίλητη, ανέκφραστη, ακούνητη. Μετά ανέβηκες στο σπίτι και άρχισες να κλαις απαρηγόρητη. Για την πρώτη σου αγάπη που έφυγε έτσι ξαφνικά. Πήρες το κινητό σου. Διάβασες ξανά και ξανά τις τελευταίες σας συνομιλίες. Τίποτα που να φανερώνει ότι θέλει να φύγει. Χωρίς σκέψη, τον πήρες τηλέφωνο. Δεν απάντησε. Πήρες ξανά. Και πάλι τα ίδια .

Γύρισες στο τώρα. Δύο μήνες έχουν περάσει, χωρίς καμία επαφή. Συνεχίζεις να πηγαίνεις στη δουλειά την ίδια ώρα και προσπαθείς να είσαι εξίσου αποδοτική. Πλέον τρως κανονικά και δεν κλαις το βράδυ πριν κοιμηθείς. Βγαίνεις με φίλους και συνειδητοποιείς πόση ευτυχία μπορεί να σου δώσει η παρουσία τους στη ζωή σου. Νιώθεις ευγνωμοσύνη που σε στήριξαν, που σε άκουσαν, που ήταν εκεί για σένα  και σε βοήθησαν να είσαι δυνατή. Πέρασες τον πρώτο σου μεγάλο χωρισμό και για σένα ήταν πολύ σκληρός. Ταυτόχρονα έτρεχες με τα project της δουλείας ενώ ήσουν άυπνη και νηστική. Πέρασες το στάδιο της άρνησης, της θλίψης, της αδιαφορίας και τώρα σηκώνεσαι στα πόδια σου, μαθαίνεις από τα λάθη σου και γίνεσαι μια ακόμα καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου. Θέλει κόπο και προσπάθεια. Δεν είσαι κάθε μέρα δυνατή, αλλά παλεύεις. Και συνειδητοποιείς ότι μπορεί να άλλαξε η ζωή σου, να πήραν άλλη ρότα τα πλάνα σου, όμως αυτό δε σημαίνει ότι αυτό είναι άσχημο. Και περιμένεις να ανακαλύψεις, τι θα σου φέρει το αύριο. Πιο δυνατή και πιο ήρεμη, με περισσότερη σιγουριά και αυτοπεποίθηση. Φοβάσαι να πέσεις στα βαθιά, όμως πια νιώθεις πιο ενήλικη από ποτέ. Και ξέρεις ότι θα τα καταφέρεις. Και ότι μάλλον θα αγαπήσεις ξανά. Ίσως ακόμα παραπάνω. Και αποφασίζεις ότι φέτος θα καλέσεις όλους σου τους φίλους στο σπίτι, να γιορτάσετε μαζί το ότι τα 25 σε βρίσκουν πιο ανεξάρτητη και πιο έτοιμη για την πραγματική ζωή!

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News