Θα ήθελα να διηγηθώ μια ιστορία που συνέβη 12 χρόνια πριν όταν ήμουν 16 όμως ακόμα με βασανίζει και δεν καταλαβαίνω γιατί. Έχω μια φίλη αδελφική από το Γυμνάσιο. Ένα βράδυ όταν σχόλασα αφού το φροντιστήριο έλαβα μία κλήση από απόκρυψη. Η φωνή ήταν αντρική αλλά προσπαθούσε να την κάνει -ψιλη? αστεια?- ούτε και ξέρω να σας πω. Μου είπε ότι είναι ένας πολύ καλός μου φίλος από το σχολείο. Με ρωτούσε τι κάνω, που είμαι και πότε θα βγούμε. Κατάλαβα ότι δεν ήταν ο φίλος μου. Τον έβρισα και το έκλεισα. Πήρα και το φίλο μου ο οποίος έγινε έξαλλος που κάποιος τον παρίστανε. Λίγες μέρες μετά, ήμουν στο σπίτι της φίλης μου. Στο δωμάτιό της καθόταν κι ο μπαμπάς της -γύρω στα 65 τότε- κάτι που έκανε κάθε φορά. Σε κάποια φάση η φίλη μου πολύ διστακτικά γυρνάει και μου λέει “Σόνια, θέλω να σου πω κάτι.” Ο μπαμπάς της, της έκανε νοημα να μη μιλήσει. “Να μην της το πω? Δε νιώθω καλα”. “Να, ξέρεις την πλάκα στην έκανε ο μπαμπάς μου. Πήρε το τηλέφωνό σου από το κινητό μου. Δεν ήθελα να το κάνουμε αλλά επέμενε και μετά δεν με άφηνε να το πω” Εγώ ένιωσα να παγώνω, αλλά το έπαιξα ψύχραιμη. Λίγο μετά πήρα τους γονείς μου για να έρθουν να με πάρουν. Τους τα είπα όλα το ίδιο βράδυ. Ήθελαν να τον πάρουν τηλέφωνο και να κινηθούν νομικά. Εγώ σπάραζα, δεν ήθελα. Φοβόμουν να χάσω τη φίλη μου. Και τόσα χρόνια μετά είναι ακόμα φίλη μου, σαν αδελφή μου φίλη μου. Δεν με άφησαν ωστόσο να ξαναπάω εκεί μόνη μου, μόνο αν ήταν κι άλλα παιδιά. Θυμάμαι τα πάρτυ τα έκανε σπίτι. Η μαμά της πάντα έφευγε, αυτος εκεί. Χόρευε με όλες. Μία φορά ήρθε να με πάρει κι εμένα. Του είπα πολύ απότομα ότι δεν ήθελα και με άφησε. Μετά εμμονικά μου έστελνε αιτήματα φιλίας. Τα διέγραφα και ξανά την άλλη μέρα. Βαρέθηκε κάποτε ευτυχώς. Ακόμα και σήμερα αυτή η ιστορία με ανατριχιάζει. Ναι, ήταν παρενόχληση το ένιωθα. Το ξέρω τώρα ακόμα καλύτερα. Ακόμα δεν πάω συχνά σπίτι της. Οι γονείς της μένουν στο από κάτω διαμέρισμα και ο μπαμπάς της πάντα έρχεται. Πάντα όταν είμαι εκεί έχω το νου μου στην πόρτα να μην μπει μέσα αυτός. Η φίλη μου του έχει τρομερή αδυναμία και της αρέσει πολύ η παρέα του μπαμπά της. Και βασικά όλοι οι φίλοι μας τον συμπαθούν πάρα πολύ. Η ερώτησή μου είναι πως μετά από τόσα χρόνια, μπορεί αυτό να με ανατριχιάζει, να με αναστατώνει, να με ξενυχτάει. Πως θα απαλλαγώ από όλο αυτό; Πώς θα μπορέσω να πηγαίνω στο σπίτι της φίλης μου,μόνη χωρίς να φοβάμαι; Απ τη μια σκέφτομαι πως έπρεπε να αφήσω τους γονείς μου τότε να τον καταγγείλουν, απ την άλλη θα έχανα τη φίλη μου. Όμως ακόμα αυτη η ιστορία μου προκαλεί κρίσεις πανικού και δεν ξέρω πως να σταματήσω. Ευχαριστώ αν το διαβάσατε όλο. Να είστε όλοι καλά. -Σόνια
Λυπάμαι πάρα πολύ που βίωσες κάτι τέτοιο. Πολύ φοβάμαι πως δεν θα αρκούσε η εμπειρία σου για να στοιχειοθετηθεί κάτι ισχυρό εις βάρος του, ίσως το μόνο που θα κατάφερνες θα ήταν να του ασκήσουν περιοριστικά μέτρα. Ας με διορθώσουν οι νομικοί που διαβάζουν, αν έχουν διαφορετική άποψη.
Πρέπει να φροντίσεις τον εαυτό σου, διότι πρόκειται για ένα τραύμα που το έχεις αφήσει αφρόντιστο όλα αυτά τα χρόνια, για αυτό και συνεχίζεις να το αναβιώνεις. Πρέπει να ξεκινήσεις θεραπεία και να μιλήσεις για αυτό. Είναι ο μόνος τρόπος ώστε να το ξεπεράσεις ή έστω να το διαχειριστείς, ως διά μαγείας δεν πρόκειται να επουλωθεί.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Μπράβο στους γονείς σου που δεν σε αμφισβήτησαν και έσπευσαν να σε προστατεύσουν.
Μπράβο στη φίλη σου, που σου αποκάλυψε ότι ο μπαμπάς της ήταν αυτός που έκανε την “πλάκα”
Κυρίως όμως ΜΠΡΑΒΟ ΣΕ ΕΣΕΝΑ, που αν και 16 χρονών έγινες δυσάρεστη και του έκοψες την φόρα. Μπράβο σου που υπερασπίστηκες τον εαυτό σου.
Φαίνια τα περιοριστικά μέτρα, είναι ασφαλιστικά μέτρα (αστικό) και επιβάλλονται από το δικαστήριο, όταν η ενόχληση είναι διαρκής δηλαδή ο θύτης παρουσιάζεται στη δουλειά , κάτω από το σπίτι κτλ. Σχετικά με το ίντερνετ, δεν έχω γνώμη για το αν συνιστά εγκληματική πράξη να σου κάνει επίμονα αίτημα φιλίας. Αυτός ο ανεκδιήγητος φρόντισε, να καλύπτει τη νοσηρότητα του, κάνοντας την γελοία πλάκα του μία φορά και από το τηλέφωνο. Επίσης της έκανε αιτήματα φιλίας, που δε φαίνεται κακό, ενώ είναι και κακό και τρομακτικό…. Δυστυχώς από όσο ξέρω δεν υπάρχει νομικό πλαίσιο για τους ανθρώπους που επιμένουν να στέλνουν μηνύματα… Διαβάστε περισσότερα »
Σόνια διαχειρίστηκες εκείνα τα περιστατικά πολύ καλά. Το ότι μίλησες στους γονείς σου, το οτι είπες σ’ αυτόν να μαζέψει τα κουλά του στο πάρτι, όλα αυτά ήταν πολύ σωστές κινήσεις υπεράσπισης (και φροντίδας) του εαυτού σου και μπράβο! Το κλίμα που περιέγραψες ήταν εντελώς creepy και εξηγεί την τρομάρα που πήρες τότε και την αποστροφή/αναστάτωση που νιώθεις τώρα. Το ότι αυτός ήταν στο δωμάτιο και στα πάρτι σας κάθε φορά σε συνδυασμό με το ότι πήρε το νούμερό σου από την κόρη του και *φίλη σου* ξεπερνάει διάφορα όρια και στην εικόνα αυτή έρχεται να προστεθεί η εξίσου στενάχωρη… Διαβάστε περισσότερα »
Έχω περάσει από κάτι παρόμοιο μόνο που ήταν πολύ πιό σοβαρό.. γινόταν επί χρόνια.. αλλά είχε ξεκινήσει από λίγα πράγματα που επειδή ήμουν 14 δεν το καταλάβαινα.. Όσο μεγάλωνα τόσο καταλάβαινα περισσότερα και έκανε και περισσότερα. Άργησα δυστυχώς αρκετά να το πω στους γονείς μου.. επειδή φοβόμουν.. κι εγώ στην αρχή σκεφτόμουν τις φίλες μου, ήταν αδελφές..Και ήταν οι μόνες φίλες που είχα τόσα χρόνια. Παρόλα αυτά το είπα.. το έμαθαν κι εκείνες.. στην αρχή συνεχίζαμε να κάνουμε κάπως παρέα, αλλά ο μπαμπάς τους συνέχιζε… έγινε χαμός και εν τέλει κόψαμε παρέα.. δεν με πίστεψαν εντελώς κιόλας.. Δεν το μετάνιωσα… Διαβάστε περισσότερα »
Πολύ λυπάμαι για αυτό που πέρασες και λυπάμαι ακόμα πιο πολύ εκείνες οι κοπέλες δεν σε πίστεψαν. Εύχομαι κάποια στιγμή να ελαφρύνει το φορτίο που κουβαλάς από εκείνη την κατάσταση και να νιώσεις καλύτερα. Και μην ξεχνάς πως εσύ δεν έφταιξες σε τίποτα!
Η κόρη του με την υπερβολική αδυναμία στο μπαμπά, του έστρωσε το έδαφος για να μπορεί να βρίσκεται ανάμεσα σε κοριτσόπουλα. Γι’ αυτό έφευγε η μάνα, για να μη βλέπει τις πομπές του ή για να μην τον πλακώσει στο ξύλο.
Αν αυτη η ιστορία σου εχει προκαλεσει τέτοια ζημια που παθαίνεις κρισεις πανικου και δε κοιμασαι τα βραδια, πρεπει να αναρωτηθεις αν αυτη η σχέση που εχεις με τη φιλη αξιζει οσο η πνευματικη σου υγεία. Μπορει να μη φταιει η φιλη φυσικα, αλλα πλεον η σχεση αυτή σου κοστιζει τη πνευματική σου υγεια. Πρεπει να περιφρουρήσεις τον εαυτο σου, καμία φιλια δεν το αξιζει αυτο. Ειτε θα το ξεπερασεις με θεραπεια ωστε να μπορεσεις να πηγαίνεις σπιτι της ελεύθερα χωρις να φοβασαι, ειτε θα αφαιρεσεις τον εξωτερικο παράγοντα, δηλαδη θα παψεις να πηγαίνεις σπιτι της. Προτεινω το δευτερο, εχει… Διαβάστε περισσότερα »
Ανατρίχιασα! Με ενοχλεί, με ενοχλεί αφάνταστα που η φίλη σου φέρεται λες και όλο αυτό είναι φυσιολογικό και το αποδίδει στην “αδυναμία” που εχει στο μπαμπάκα της. Σκεφτηκα εντονα, ότι κάτι δεν παει καθολου καλα σε αυτή την οικογένεια, ότι υπάρχει πολύ εντονο παρασκήνιο και τα ξερει και η μάνα, η οποία στρουθοκαμηλίζει (εφευγε απο τα παρτυ). Τιποτα απο αυτα δεν ειναι μεσα στα δικά μου τουλάχιστον όρια συμπεριφοράς ενός πατέρα. Σε κάθε περίπτωση, πρέπει να περιφρουρήσεις τον εαυτό σου και να εμπιστευτείς το ένστικτό σου. Το σώμα σου αντιδρά σε όλη αυτή την ανατριχίλα. Φοβαμαι οτι μαζι με τη… Διαβάστε περισσότερα »
Πόσα trigger αυτή η ανάρτηση! Εγώ όντας έφηβη ακόμα θυμάμαι τους πατεράδες φίλων μου να μας κάνουν απρεπή σχόλια, να μας κοιτάζουν εμμονικά κάποιες φορές, να σχολιάζουν χωρίς δεύτερη σκέψη και ενδοιασμό, το ντύσιμο μας κ.α.. Αφού έφτασα να ψάχνω για να βρω τα ίδια σημάδια και στον δικό μου πατέρα και όταν τα είδα πλέον δεν ήξερα αν ήταν ιδέα μου ή όντως αλήθεια. Ο ”κύριος” το πήγε ένα βήμα παρακάτω. Δυστυχώς δεν είναι ο μόνος..
Καταρχήν λυπάμαι που το βίωσες και ενδεχομένως ακόμα βιώνεις (βάζω ένα ; εδώ καθώς δεν ξέρω αν είναι η σχέση σας το ίδιο 11 μήνες μετά). Παρόλο που πήγα να ρίξω ευθύνη και στην φίλη σου δεν θα το κάνω, ίσα ίσα μπράβο της που σου αποκάλυψε ποιος κρυβόταν πίσω από την “πλάκα”, ωστόσο θα τολμήσω να υποθέσω ότι ΙΣΩΣ να φοβόταν τον πατέρα της και, ξανά, ΙΣΩΣ ακόμα να είναι αυτή η στάση της, γιατί μου βγάζει μια τάση προσκόλλησης προς αυτόν από αυτό που διάβασα. Εννοείται ότι εσύ μπορείς να εκτιμήσεις καλύτερα το τι είναι και φυσικά να… Διαβάστε περισσότερα »