Καλησπέρα σε όλες και όλους! Αρχικά ένα ευχαριστώ, χωρίς την Λένα και όλους εσάς δεν θα είχα πάρει την απόφαση να πάω σε ψυχολόγο. Το μάντρα της σελίδας δεν είναι καθόλου τυχαίο! Πλέον ούσα ένα χρόνο στην θεραπεία θα ήθελα να ρωτήσω κάτι. Παρ’όλο που η ψυχολόγος μου είναι μια πολύ καλή γυναίκα και με βοήθησε ουσιαστικά, νιώθω ότι έχω «κολλήσει», ότι δεν έχει κάτι περισσότερο να μου δώσει. Όμως τα θέματα μου δεν έχουν σε καμία περίπτωση επιλυθεί με ένα χρόνο θεραπεία. Η ψυχολόγος με εισήγαγε στην γνωσιακή-συμπεριφορική θεραπεία, με την οποία κατάφερα πολλά πράγματα, όπως το να ζω το «εδώ και τώρα», καθώς επίσης και να διαχειρίζομαι κάποιες καταστάσεις διαφορετικά από ότι συνήθιζα. Ωστόσο, νιώθω πως αυτό το σχήμα θεραπείας δεν αγγίζει άλλα προβλήματα που έχω τα οποία θεωρώ πως είναι πιο «βαθειά» και δεν ξέρω αν θα πρέπει να αλλάξω είτε τρόπο θεραπείας, είτε θεραπεύτρια, καθώς με την συγκεκριμένη μόνο με γνωσιακή-συμπεριφορική τα προσεγγίζουμε όλα. Πχ αν έχεις τάσεις προς κατάθλιψη μπορείς να το λύσεις με την γνωσιακή-συμπεριφορική; Ή την διαχείριση κάποιων σκέψεων όπως πχ θανατοφοβία; Μήπως κάνω κάτι λάθος; Νιώθω ότι δεν λειτουργεί με όλα η γνωσιακή-συμπεριφορική. Δεν ξέρω αν σκέφτομαι λάθος ή αν υπάρχει ένα επόμενο βήμα που πρέπει να κάνω και δεν μπορώ να το αναγνωρίσω. Εν τω μεταξύ πιάνω τον εαυτό μου να ντρέπεται να αναφέρει στην ψυχολόγο ότι ίσως θα πρέπει να διακόψουμε για να δω και κάτι άλλο σαν προσέγγιση. Μπορείτε να μου δώσετε καμία γνώμη;
Το πιο σημαντικό είναι πως κανείς δεν πρέπει να ντρέπεται να αναφέρει στον ψυχολόγο του οτιδήποτε. Η ψυχοθεραπεία είναι μια ζωντανή σχέση, που καθρεφτίζει τις σχέσεις μας εκεί έξω. Τελείως επιφανειακά, αυτό που μπορώ να συμπεράνω (που σαφώς μπορεί να μην ισχύει), είναι πως γενικά ντρέπεσαι ή φοβάσαι να πεις πράγματα που σε ενοχλούν και στην πραγματική ζωή, άρα αν ισχύει αυτό, ένας λόγος παραπάνω να το καταπολεμήσεις, σε ένα χώρο ασφαλή, με ένα άτομο που είναι εκπαιδευμένο και δεν θα παρεξηγηθεί.
Τώρα όσον αφορά τη ΓΣΘ, δεν υπάρχουν κανόνες. Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν βοηθηθεί πολύ από αυτόν τον τρόπο θεραπείας και άλλοι που δεν τους ταιριάζει καθόλου. Αυτό που είναι δεδομένο είναι πως όσο πιο βαθύ είναι ένα ζήτημα, τόσο πιο πολύ χρόνο και προσπάθεια θέλει ώστε να το διαχειριστούμε, και τον χρόνο όσο και την προσωπική μας προσπάθεια δεν μπορεί να τα αντικαταστήσει καμία θεραπεία.
Ένας ψυχαναλυτής ή ψυχοδυναμικός θεραπευτής μάλλον θα σου έλεγε πως πρέπει να κάνεις μία πιο εν τω βάθει θεραπεία. Ίσως αν δεν είχες ξεκινήσει ήδη, να σου έλεγα και εγώ το ίδιο. Αλλά τώρα που έχεις δημιουργήσει ήδη μια ψυχοθεραπευτική σχέση, θα σου έλεγα να συζητήσεις πρώτα όλα αυτά που σε απασχολούν ανοιχτά με την ψυχολόγο σου. Μπορεί να σε βγάλει η ίδια από τη δύσκολη θέση και να σου προτείνει η ίδια να αναζητήσεις αλλού θεραπεία. Νομίζω πως κανείς δεν θέλει ένα θεραπευόμενο που θεωρεί πως δεν τον βοηθάει ο τρόπος που δουλεύουμε, γιατί πρωτίστως η επιθυμία κάθε επαγγελματία θα έπρεπε να είναι το όφελος του πελάτη.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Για αρχή, συζήτα το με την θεραπεύτρια, χωρίς ενδοιασμούς και χωρίς φόβο μην παρεξηγηθεί. Είσαι εκεί για να κερδίσεις κάτι εσύ, και το ξέρει. Αν σου επιτεθεί να ένα ωραίο ξεκαθάρισμα ότι η συγκεκριμένη έχει “ταβάνι” και σοβαρή ένδειξη να φύγεις. Εγώ έχω πάει σε τρεις συμπεριφορικούς ανά τα χρόνια, το σενάριο αν δεν μπορεί να σε καλύψει με τη μέθοδό της να στο πει στα ίσια, είναι σχεδόν επιστημονική φαντασία δυστυχώς. Ο καθένας έχει ταχθεί στη μέθοδο που εξειδικεύτηκε εν μέρει επειδή την πιστεύει και για όλα τα θέματα βλέπει έναν τρόπο που θα μπορούσε να βοηθήσει. Και δίκιο… Διαβάστε περισσότερα »
Όταν ήμουν μικρή, γύρω στα 22, ξεκίνησα γνωσιακή θεραπεία,η οποία όντως με βοήθησε να βάλω κάποια πράγματα στη ζωή μου σε τάξη και να (ξανα)γίνω λειτουργική. Η διάρκεια των συνεδριών κράτησε 6 μήνες περίπου και μαζί με τη θεραπεύτρια συμφωνήσαμε πως τόσο ήταν αρκετό. Στα 30, ξαναξεκίνησα γνωσιακή θεραπεία με την ίδια θεραπεύτρια. Πήγα 2 3 μήνες αλλά δεν… Δεν καταλάβαινα γιατί δεν μπορούσα να βοηθηθώ, από τον ίδιο άνθρωπο μάλιστα που με είχε βοηθήσει τόσο στο παρελθόν. Βρήκα κάποιο λόγο (στο μυαλό μου τότε ακουγόταν πολύ σημαντικός, τώρα καταλαβαίνω πως ήταν απλά μια δικαιολογία) και σταμάτησα στους 2 μήνες.… Διαβάστε περισσότερα »