Αγαπητή Ρένα και αμποπαρεα αποφάσισα να στείλω και εγώ την δική μου ιστορία γιατί νιώθω εντελώς έξω από τα νερά μου.
Είμαι παντρεμένη εδώ και χρόνια με έναν υπέροχο σύντροφο, στα 36 και οι δύο και πριν 8 μήνες έγινα μητέρα δύο υπέροχων διδύμων. Έχοντας στην πλάτη μου ζόρικο αυτοανοσο, συνειδητά πήρα την απόφαση να κάνω παιδί. Δεν είχα δυσκολία σύλληψης αλλά είχα επικίνδυνη και δύσκολη περίοδο εγκυμοσύνης. Τα πέρασα όμως όλα σχετικά ήπια ψυχολογικά με καλή διάθεση και πίστη πως όλα θα πάνε καλά. Όπως και πήγαν. Ο σύντροφός μου στάθηκε και στέκεται βράχος.
Ωστόσο άλλαξαν όλα μετά την γέννα. Σε μένα την ίδια. Έχω γεννήσει εδώ και 8 μήνες και νιώθω πως γίνομαι χειρότερα. Έχω βοήθεια με τα παιδιά ευτυχώς ειδικά με την πεθερά μου, που είναι ότι πιο κοντινό σε μητέρα καθώς την δικιά μου δεν την γνώρισα, από τον σύζυγο αλλά νιώθω χαμένη.
Από τη μια με ζορίζει το γεγονός πως δεν έχω επανέλθει. Έχει αλλάξει το σώμα μου. Όχι δραματικά αλλά δεν έχω χάσει όλα τα κιλά ακόμα. Μου έμειναν 8 κιλά και νιώθω πως έχω πάνω μου 28. Θηλάζω και το στήθος μου φλέγεται. Δεν κοιμάμαι, κλαίω. Δεν ξέρω πως να φερθώ. Βλέπω τα μωρά και με πιάνουν τα κλάματα. Νιώθω ανασφάλεια. Με μένα.
Με τον σύζυγο δεν έχουμε επαφές εδώ και 13 μήνες εξαιτίας της κατάστασης. Και ενώ νιώθω πως θέλω, νιώθω τρομερό κόμπλεξ. Εκείνος το κατανοεί, δεν μου έχει ζητήσει επαφή γιατί καταλαβαίνει αλλα εγώ δεν ξέρω τι με πιάνει. Το αυτοανοσο όπως ήξερα είναι σε έξαρση πλέον ανεξέλεγκτο και με ζορίζει μου φέρνει πόνους και δυσφορία.
Έχω όση βοήθεια και παραπάνω θα έλεγα χρειάζομαι, έχω ανθρώπους, έχω τα εργαλεία και νιώθω αχάριστη γιατί ξέρω πως άλλες γυναίκες δεν τα έχουν όλα αυτά. Αλλά δεν ξέρω γιατί τα βλέπω όλα στραβά, μαύρα και χωρίς ελπίδα να γίνουν καλύτερα.
Τα μωρά είναι τόσο ήσυχα και ήρεμα και νιώθω τόσο άχρηστη σαν μάνα που αντί να χαίρομαι εγώ βούλιαζω σε ένα βούρκο και δεν μπορώ να σηκωθώ.νιώθω ενοχές που κάνω παράπονα. Η πεθερά μου διακριτικά μου είπε πως ίσως θα έπρεπε να πάρω συμβουλή ειδικού
Πρώτη φορά βαλτωνω τόσο. Πρώτη φορά νιώθω εντελώς ανήμπορη. Και δεν ξέρω αν όλο αυτό σημαίνει πως έχω κάποιο βαθύτερο πρόβλημα εγώ.
Σας ευχαριστώ
ΑΠΟ ΤHΝ – Χαμένη
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Το σώμα θέλει πάνω από χρόνο για να επανέλθει, πόσο μάλλον μετά από δίδυμα. Τα 8 κιλά είναι αστείο νούμερο για να νιώθεις έτσι. Νομίζω ότι χρειάζεσαι τη συμβουλή ειδικού, ψυχολόγου-ψυχιάτρου γιατί αυτά που λες μοιάζουν με χημική ανισορροπία και δεν υπάρχει κανένας λόγος να βασανίζεσαι έτσι. Ούτε άχρηστη είσαι, ούτε χρειάζεται να νιώθεις τύψεις. Χρειάζεσαι φροντίδα, τίποτα άλλο κι όλα θα πάνε καλά.
Να σου ζήσουν τα παιδάκια σου! Δεν θέλω να κάνω διάγνωση αλλά έχεις ακούσει για την επιλόχειο κατάθλιψη; Είναι μια συνηθισμένη κατάσταση μετά από εγκυμοσύνη. Συζήτησέ το με τον τον/την γυναικολόγο σου ή καλύτερα, αναζήτησε ψυχίατρο. Οι ορμόνες μας κάνουν πάρτι στην εγκυμοσύνη, δεν φταις εσύ. Μην σε τρομάζει, αναζήτησε βοήθεια και θα συνέλθεις σύντομα, πίστεψέ με.
Το αυτοανοσο και μόνο είναι ικανό να σε κάνει να νιώθεις χάλια πόσο μάλλον που εχεις 2 μωρά. Μπράβο σου που τα έκανες παρόλο το θέμα υγείας σου. Επειδή έχω κι εγώ αυτοανοσο θα σου πω ότι είναι ένας από τους λόγους που αποφάσισα να μην κάνω παιδι. Μου έχει χαλάσει την κοινωνική ζωή και ακόμα την κλαίω και γενικά την καθημερινότητα. Έχω συχνά κόπωση και φαγουρες σε όλο το σώμα σε σημείο να μου κάνω πληγές από το ξύσιμο. Και ακόμα χειρότερα σοβαρά θέματα σε διάφορα ζωτικά όργανα του σώματος όταν έχει μεγάλες εξαρσεις. Αυτό που θέλω να σου… Διαβάστε περισσότερα »
Η πεθερά σου έχει δίκιο. Η επιλοχεια κατάθλιψη υπάρχει και συμβαίνει αλλά αντιμετωπίζεται. Κλείσε ραντεβού με την γυναικολόγο και ψυχίατρο να σε κατευθύνουν. Θα περάσει. Κανονικά η γυναικολόγος σου έπρεπε να σε είχε ενημερώσει και να σε παρακολουθεί τους πρώτους μήνες για να σε στείλει εκεί που πρέπει. Η δική μου πάντα με ενημερώνει για το τι μπορεί να συμβεί το επόμενο διάστημα και πως να προετοιμαστώ ή να προφυλαχθω ή να την ενημερώσω. Να σας ζήσουν τα μωρά!!
Γεια σου κοριτσάκι μου! Να σας ζήσουν τα παιδάκια. Λυπάμαι πολύ που νιώθεις έτσι κ να ξέρεις πως δεν είσαι η μόνη. Λογικά θα σχολιάσουν κι αλλα κορίτσια πως το βίωσαν γιατί προσωπικά μάνα δεν έχω υπάρξει, αλλά έχω δει την δυσκολία από κοντινά μου άτομα. Δεν θέλω να κάτσω να αναλύσω το πόσο δύσκολη είναι η μητρότητα και τι συμβαίνει, όλες τα ξέρουμε. Με ένα γκουγκλάρισμα πιστεύω είσαι καλυμμένη. Προτιμώ να μπαίνω απευθείας σε λύσεις πλέον. Οπότε θεωρώ ότι απλά έχεις πιεστεί, παρα την βοήθεια που έχεις. Τα βλέπεις μεν μαύρα, αλλά δεν ξεκινάμε σιγά-σιγά να τα βλέπουμε πιο… Διαβάστε περισσότερα »
Πρέπει να έχεις επιλοχειο κατάθλιψη. Συνηθισμένο φαινόμενο που το περνάνε πολλές. Αν προσθέσουμε και το γεγονός ότι έχεις αυτοάνοσο και έκανες και δίδυμα, είναι απολύτως λογικό να νιώθεις χαμένη. Εδώ ένα παιδί γεννάμε και τα χάνουμε. Ο ερχομός παιδιών είναι μεγάλο σοκ για τη γυναίκα αγαπητή φίλη. Γιατί πέραν του γλυκού κομματιού που έχεις το μωράκι σου και γίνεσαι μάνα, αλλάζουν όλες οι ισορροπίες στη ζωή σου. Βρίσκονται βέβαια στην πορεία, αλλά όταν είναι μωρά είναι η πιο δύσκολη φάση. Χάνεις τον ύπνο, τους ρυθμούς σου, ξεφεύγει το βάρος σου, δεν προλαβαίνεις πια τίποτα κτλ. Το σημαντικό όμως είναι ότι… Διαβάστε περισσότερα »
Αγαπητή γράφουσα, συγχαρητήρια να χαίρεσαι τα παιδάκια σου, μήπως το αυτοάνοσο που έχεις υποτροπιάζει αυτή τη στιγμή και αισθάνεσαι έτσι? Καλό θα ήταν να μιλήσεις με το γιατρό που σε παρακολουθεί για το αυτοάνοσο που έχεις, γιατί σε πολλές γυναίκες με αυτοάνοσα νοσήματα υπάρχει μεγάλος κίνδυνος για έξαρση του νοσήματος κατά τη λοχεία,αλλά και αρκετούς μήνες μετά από αυτή, το οποίο περιπλέκεται ακόμα περισσότερο ανάλογα με το εάν επιτρεπόταν να συνεχίσεις την αγωγή που έπαιρνες κατά την εγκυμοσύνη ή όχι. Ταυτόχρονα, μίλησε και με ένα ψυχολόγο (ή/και ψυχίατρο), γιατί μια δύσκολη εγκυμοσύνη σε συνδυασμό με όλες τις αλλαγές που συνοδεύουν… Διαβάστε περισσότερα »
Αυτό ακριβώς. Ένα αυτοάνοσο από μόνο του είναι ικανό να σε φτάσει στην κατάθλιψη. Πόσο μάλλον μαζί με εγκυμοσύνη, πιθανή επιλόχειο κατάθλιψη, επιβάρυνση του οργανισμού. Χρειάζεται να βρει καλούς γιατρούς να καταλάβουν ακριβως τι έχει και να δώσουν την πιο σωστή αγωγή. Εγώ λύκο η κάτι σα λύκο, 15 χρόνια δεν ξέρουμε ακόμα ακριβώς πως να το πούμε.
Ω καλό κουράγιο! Ο Σ.Ε.Λ όντως παρουσιάζει μεγάλη ετερογένεια, αλλά έχουν γίνει μεγάλα βήματα στη θεραπεία τα τελευταία χρόνια με τους βιολογικούς παράγοντες που έχουν βγει. Πάντως αν έχεις θέμα με την κατηγοριοποίηση του νοσήματος που έχεις (σε περίπτωση που δεν έχεις πάει) το αττικό και το λαϊκό στην Αθήνα έχουν εξαιρετικούς ρευματολόγους και εργαστήρια που εξειδικεύονται σ’ αυτό, ειδικά ο καθηγητής στο αττικό είναι από τα άτομα αναφοράς παγκοσμίως για τη νεφρίτιδα του λύκου.
Σε ευχαριστώ. Από όσο ξέρω δεν υπάρχουν βιολογικοί παράγοντες για το λύκο. Μόνο ανοσοκατασταλτικα, υδροξυχλωροκινη και κορτιζονη. Ευτυχώς δε με πειράζει νεφρά που ειναι η χειρότερη μορφή του αλλά πνευμόνια/περικαρδιο. Ζω εξωτερικό και παρακολουθούμε εδώ από πανεπιστημιακούς αλλά θέλω να βρω και Ελλαδα κάποιον καλό γιατρό . Θα ψάξω στα νοσοκομεία που είπες Αθήνα
Θα ήθελα καταρχάς να σου κάνω μια μεγάλη αγκαλιά! Έχω και εγώ δίδυμα και καταλαβαίνω απόλυτα πως νιώθεις. Και το θέμα είναι ότι αν δε μιλήσεις με κάποιον που έχει δίδυμα δε σε καταλαβαίνει! Ακόμα και μικρή απόσταση χρονική να έχουν τα παιδιά, δεν είναι το ίδιο με το να έχεις δύο μωρά στην ίδια ακριβώς ηλικία… Καταρχάς, να ξέρεις ότι αυτοί είναι οι πιο δύσκολοι μήνες από άποψη κούρασης και είναι απολύτως φυσιολογικό να νιώθεις έτσι. Έτσι αισθανόμουν και εγώ (και εξακολουθώ καμιά φορά που πελαγώνω): ένιωθα ανεπαρκής. Εννοείται πως το πρώτο τρίμηνο ήταν εφιάλτης, υπήρξαν βράδια που είχα… Διαβάστε περισσότερα »
Καταρχήν όση βοήθεια κ να έχεις δύσκολο να είναι αρκετή ειδικά με δίδυμα!!! Οχτώ κιλά πράγματι δεν είναι πολλά κ οι οκτώ μήνες μετά τη γέννα χωρίς επαφή με το σύντροφο επίσης δεν είναι πολλοί, ξαναλέω ειδικά με δίδυμα. Αν όμως εσύ τα βλέπεις πολλά κ σε επηρεάζει αρνητικά στην καθημερινότητα, σίγουρα θα ήταν καλό να επισκεφτείς ειδικό να ελαφρύνει λίγο το βάρος σου. Επειδή αναφέρεσαι συγκεκριμένα στη γέννα, να ρωτήσω κ μήπως είχες τραυματική εμπειρία γέννας; Ίσως που να συμπεριλάμβανε μαιευτική βία; Μια τέτοια εμπειρία πιθανό να έχει επηρεάσει τη μετέπειτα ψυχολογία σου. Ένας ειδικός θα μπορέσει να σε… Διαβάστε περισσότερα »
Προφανώς έχεις επιλόχειος κατάθλιψη. Είναι πολύ συνηθισμένο, μην ανησυχείς-δεν είσαι η μόνη. Χρειάζεσαι ψυχίατρο η ψυχολόγος και όλα θα πάνε καλά.
Άσχετα από τα παραπάνω, αν ο θηλασμός σε ζορίσει-λογικότατο με διδυμα-σταματα τον. Ήδη θηλάσει πολύ, καθόλου τύψεις. Στο πρώτο παιδί έκοψα στους 6 μήνες γιατί ζορίζομαι τόσο που νόμιζα ότι θα τρελαθώ. Στο δεύτερο παιδί έκοψα στους 2 μήνες, για να μην πάθω τα ίδια.
Όλα θα πάνε καλά, θα δεις