Είναι βλάκας. Ο χαζός. Νέο παιδί, ωραίο. Πρότερος έντιμος βίος. Ελαφρυντικά. Αντί να σκεφτεί λίγο έξυπνα να πει ότι έπραξε εν βρασμώ ψυχικής ορμής και να πάρει 5 χρονάκια, πήγε και κακοσχεδίασε ληστεία. Ε τώρα ναι, του αξίζει να πάει φυλακή. Αλλιώς εντάξει, θα το γλίτωνε. Νέο παιδί, ωραίο. Ζωντανό, που αξίζει να ζήσει και να ζήσει ελεύθερο.
Δεν θέλαμε να έχουμε δίκιο. Δεν έχουμε βγει οι φεμινίστριες και πανηγυρίζουμε που είχαμε δίκιο, που διαισθανθήκαμε ότι ήταν από την αρχή γυναικοκτονία, δεν θέλουμε να έχουμε δίκιο.
“Η Καρολάιν τον απειλούσε με διαζύγιο και εγκατάλειψη και αυτός θόλωσε”
Δεν θέλω να έχω δίκιο όταν κάθε φορά που διαβάζω για μια νεκρή, σκέφτομαι ότι είναι νεκρή λόγω του φύλου της. Δε θέλω να σκέφτομαι κάθε γυναικεία ανθρωποκτονία ως γυναικοκτονία γιατί δεν μπορούμε να αντέξουμε στ’ αλήθεια το ασήκωτο βάρος αυτής της παραδοχής. Γιατί το μέγεθος αυτής της παραδοχής μοιάζει με αυτοακρωτηριασμό.
“Ήξερε πολεμικές τέχνες και τον χτυπούσε”
Δε θέλουμε άλλες νεκρές να επιβεβαιώνουν το πιο φρικτό πρόσωπο της πατριαρχίας. Η ποσοτικοποίηση του θανάτου μάς είναι τελείως άχρηστη. Μας στερεί την ποιότητα και κάνει τους θανάτους ψηφία. Πρέπει να καταλάβετε, δε θέλουμε άλλο μέτρημα.
“Αυξήθηκαν οι followers στο προφίλ του”
Γιατί η περιέργεια λατρεύει την αυτούσια φρίκη. Αυξήθηκαν οι followers στο προφίλ του γυναικοκτόνου γιατί μαζευτήκαμε όλοι πίσω απ’ την κλειδαρότρυπα και στριμωχνόμαστε με αυτή τη νοσηρή περιέργεια να δούμε τι γίνεται μέσα σε ένα σπίτι. Λες και δεν γίνεται και μέσα και έξω και παντού. Αυξήθηκαν οι followers γιατί θέλουμε η αστυνομική λογοτεχνία να μιμείται την ζωή και για κανέναν άλλο λόγο, για κανένα άλλο ενδιαφέρον. Αυξήθηκαν οι followers γιατί ακόμα δεν το βλέπουμε ως συστημικό φαινόμενο.
Λέμε στις γυναίκες να πάρουν την ευθύνη και να φύγουν, με πρόθεση να τις σώσουμε, ενώ βασικά μεταθέτουμε πάνω τους και πάλι την ευθύνη.
Ήθελα και είχα βαθιά ανάγκη κάποιος να έρθει να μου πει “έλα, δεν είναι όλες νεκρές λόγω του φύλου τους, υπάρχουν και εξαιρέσεις”. Θα προτιμούσα χίλιες φορές να ακούσω το κουραστικό επιχείρημα ότι ο όρος γυναικοκτονία είναι άδικος, ότι οι γυναίκες είναι άνθρωποι, τουλάχιστον θα είχα όρεξη να το πολεμήσω. Και αυτή η όρεξη βασικά σημαίνει ελπίδα.
Θα προτιμούσα χίλιες φορές να πλακωθώ για το ότι είμαι υπερβολική, γιατί αυτό ξέρω πως να το κάνω. Ξέρουμε όλες πως να το κάνουμε. Αυτό που δεν ξέρω πως να κάνω είναι πώς να γράψω ώστε να μη μας μείνει το πικρό απόσταγμα της απελπισίας, σε μια συγκυρία που πρέπει να συνεχίσουμε να παλεύουμε για τις επόμενες.
Γιατί δε θέλουμε να νικάμε έτσι. Θέλουμε να μην υπάρχουν γυναικοκτονίες. Έχουμε συνέχεια δίκιο και αυτό για πρώτη φορά δε σημαίνει νίκη. Σημαίνει συνεχή αναμονή της ήττας μας.
Άρχισα να γράφω με σκοπό να εξοργιστώ και να εξοργίσω και καταλαβαίνω καθώς γράφω ότι σήμερα υπερισχύει ο θρήνος. Σήμερα οι γυναίκες στην Ελλάδα θρηνούμε. Σήμερα, κάθε μια γυναίκα που θα δείτε στο δρόμο καθώς γυρνάτε απ’ τη δουλειά σας, ένιωσε το ίδιο σφίξιμο στο στομάχι όταν βγήκε η είδηση.
Σήμερα γυναίκες γύρισαν σπίτια τους και ανακουφίστηκαν που είναι μόνες, χωρίς σύντροφο. Και κάποιες άλλες δε θα κλείσουν μάτι δίπλα στους συντρόφους τους.
Σήμερα να ξέρετε ότι κάπου ανάμεσα στον ήσυχο ύπνο αντρών που πιστεύουν ότι η βία είναι ειλικρίνεια και στην κουρασμένη αϋπνία γυναικών που τρέμουν, μοιραζόμαστε ένα σώμα. Σήμερα να μην τολμήσει κανείς να σας πει ότι οι γυναίκες είναι άνθρωποι.
Μετά από τόσες μάχες, μετά από τόσες δηλώσεις, μετά το νομοσχέδιο της υποχρεωτικής συνεπιμέλειας, μετά το συνέδριο γονιμότητας που απωθήσαμε ταχύτατα, πολεμοχαρείς, ενωμένες και πάντα ετοιμοπόλεμες, μετά από τόσες μάχες. Σήμερα, περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη φορά καταλάβαμε ότι είμαστε σε πόλεμο με απώλειες.
Εσείς δεν μετράτε νεκρούς. Εσείς δεν ξέρετε πως είναι να ασκείσαι νοητικά κάθε φορά στο ενδεχόμενο να δολοφονηθείς άγρια, εσύ ή κάποια γυναίκα που αγαπάς, από εκείνους που θεωρείτε συντρόφους και ανθρώπους σας.
Εσείς δεν ξέρετε πως είναι να μοιράζεσαι μια κοινή γλώσσα, μια μνήμη έμφυλης βίας. Εσείς δεν ξέρετε πως είναι να είσαι ένα με όλες και να νιώθεις ότι ακρωτηριάζεσαι κάθε φορά που χάνεις ακόμα μια. Δεν ξέρετε τι σημαίνει πόλεμος, αόρατος πόλεμος τον 21ο αιώνα, φρικτός, μαζικός, αιματοχυμένος.
Δεν καταλαβαίνετε τι σημαίνει να ντρέπεσαι που επιβιώνεις σα γυναίκα, εσύ ανάμεσα σε τόσες νεκρές.
Το ίντερνετ δημιουργεί ένα νέο είδος μνήμης. Καμία πληροφορία, καμία λέξη δεν χάνεται πραγματικά στη μηχανή αναζήτησης. Για τα κορίτσια του αύριο που θα πέσουν πάνω σε μια από τις χιλιάδες γυναικοκτονίες κάποιων χρόνων πίσω, για τη μελλοντική βιβλιογραφία εγκληματολογικής μελέτης, για τη μελλοντική νομική βιβλιογραφία γυναικοκτονίας, για τους κλάδους επιστήμης που θα επικαλεστούν την υπόθεση και κυρίως για το κορίτσι που θα μεγαλώσει χωρίς μητέρα, θέλουμε να δηλώσουμε πως δεν θα την ξεχάσουμε, ούτε εκείνη, ούτε καμία.
Αφήστε μας ήσυχες σήμερα. Αφήστε μας ήσυχες να θρηνήσουμε και να ανασυνταχθούμε.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Εξαιρετικό όπως πάντα το κείμενο σου Μιρέλα. Ειδικά αυτό που είπε ο αστυνόμος για το πόσο βλάκας ήταν που δεν δήλωσε εν βρασμώ ψυχής να φάει μόνο 5 χρονάκια, μόλις έδωσε την άδεια σε πάρα πολλούς εν δυνάμει δολοφόνους να σκεφτούν ότι μια χαρά μπορούν να τη γλιτώσουν. Το μάνιουαλ του γυναικοκτόνου, ευγενική προσφορά της αστυνομίας. Για μένα δεν είναι καινούργιο αυτό, μιας και όπως έχω ξαναπεί, ήταν από τις πολύ δύσκολες στιγμές μου, όταν ενώ οδηγούσα μου είπε: ‘το ξέρεις πως για ανθρωποκτονία σε 5 χρόνια το πολύ είσαι έξω;’ και τον ρώτησα ‘σκοπεύεις να με σκοτώσεις;’ και απλά… Διαβάστε περισσότερα »
Κι εγώ το σκέφτομαι όλη μέρα κι έχω στεναχωρηθεί άπειρα. Και με πολλούς που το έχω συζητήσει οι μισοί έχουν πετάξει κάπου στη μέση της συζήτησης: “Ε, κάτι θα του ‘κανε κι αυτή”, σχεδόν από συνήθειο, χωρίς καν να αναλογιστούν την πρόταση τους… Δεν άντεξα, κοίταξα με σοβαρό ύφος και είπα: “Ό,τι κι αν του έκανε (που δεν του έκανε) αξίζει ποτέ κανένας άνθρωπος κάτι τέτοιο;” Μούγκα στη στρούγκα. Δεν μπορεί να παραδεχτεί το μυαλό τους το σε τι κόσμο ζουν και το ότι όλοι αυτοί κυκλοφορούν ανάμεσα μας, και προσπαθούν να τα ρίξουν στον κόκορα. Η λεγόμενη κουλτούρα του… Διαβάστε περισσότερα »
Εγώ πρόσφατα σε μικτή παρέα (μισοί άντρες μισές γυναίκες) διαπίστωσα ότι όλοι οι άντρες είχαν σκεφτεί τι θα έκαναν για να γλυτώσουν αν σκότωναν τη γυναίκα τους. Ο ένας μάλιστα είπε ότι η καλύτερη λύση είναι να κατεβάσεις μετά κανένα μπουκάλι αλκοόλ, να φανεί ότι ήσουν πιωμένος και δεν ήξερες τι έκανες. Περιττό να πω ότι οι γυναίκες της παρέας τους κοιτούσαμε άφωνες, ούτε που μας είχε περάσεο τέτοια σκέψη από το μυαλό.
Lyra είναι οι ίδιοι άνθρωποι που ρωτάνε ‘μα γιατί δεν φεύγει΄’, τη στιγμή που ακόμα κι αφού έχεις δολοφονηθεί πάλι σε σένα θα ρίξουν το φταίξιμο. Όλη η κυρίαρχη κουλτούρα στηρίζει τον θύτη συνεχώς, ποτέ το θύμα. Δεν αντιλαμβάνονται πόσο εμετικός είναι ο τρόπος σκέψης τους, ότι εκείνη τη στιγμή ταυτίζονται με ένα γυναικοκτόνο. Πολύ εύστοχη η απάντηση που τους δίνεις, είμαι της άποψης ότι κι ένα λιθαράκι να βάζουμε ενάντια στον άκρατο μισογυνισμό, ένα σπόρο αμφιβολίας στα μυαλά των νοικοκυραίων, γινόμαστε μέρος της αλλαγής προς ένα κόσμο ισότητας. Την επόμενη φορά ίσως το σκεφτούν διπλά πριν ξεστομίσουν αντανακλαστικά οτιδήποτε… Διαβάστε περισσότερα »
Αυτό που με τρομάζει είναι με πόση ευκολία το κάνουν… Ακόμη και αγαπημένοι μου άνθρωποι που δεν είναι πίσω του κόσμου, είναι λες και είναι εμποτισμένη μέσα τους αυτή η ερώτηση… Σε πολλούς το εξηγείς και μετά αναγνωρίζουν ότι έχουν άδικο, αλλά είναι πραγματικό τρομακτικό και συνάμα εξοργιστικό το πόσο γύρω μας είναι αυτή η λογική, το από πόσο μικρή ηλικία μας γαλουχίζουν η πρώτη μας κουβέντα σε μία γυναικοκτονία να είναι “Κάτι θα ‘κανε κι αυτή”. Ναι πως, κάτι έκανε, ας πιστέψουν τον σεβαστό Μπάμπη που έπνιξε την γυναίκα του δίπλα στο βρέφος του και μετά σκηνοθέτησε ολόκληρο παραμύθι… Διαβάστε περισσότερα »
Η κοπέλα που βοήθησε την καθαρίστρια που βιάστηκε το πρώτο πράγμα που είπε όταν μίλησε στην τηλεόραση ήταν “Ποτέ δεν έδωσε δικαιώματα”… Πόσο βαθιά ριζωμένη η αντίληψη ότι η γυναίκα προκαλεί αυτό που παθαίνει
” εσείς δεν μετράτε νεκρούς…”
Μια φράση που δεν πρέπει ΠΟΤΕ ΝΑ ΞΕΧΑΣΕΙ ΚΑΜΜΙΑ ΜΑΣ!!
Κάποιες φορές σκέφτομαι ότι οι γυναίκες είναι καλύτερα χωρίς άνδρες, σαν το νησί της Wonder Woman. Ειναι λυπηρό αλλά είναι μεγάλο ρίσκο να βάλλεις άνδρα στην ζωή σου: λεκτική και σωματική κακοποίηση, βιασμοί, δολοφονία. Τα δυο πρώτα είναι πάρα πολύ κοινές εμπειρίες.
Και σαν θύμα δολοφονίας πάλι φταις. Ναι, η Καρολαιν έδερνε τον μαντράχαλο με πολεμικές τέχνες 🙄 και τόλμησε να ζητήσει διαζύγιο…. δεν είχε καμία επιλογή παρά να την σκοτώσει. Ασταδιάλα δολοφόνοι.
Το σκέφτομαι πολύ συχνά κι εγώ. Και ευτυχώς ή δυστυχώς είμαι πολλές φορές προκατειλημμένη με νέες αντρικές γνωριμίες. Έχω καιρό να νιώσω έλξη για αρσενικό. Σίγουρα δεν φταίει μόνο τι ακούμε, αλλά φταίνε και αυτά που ακούμε.
θα πρέπει να υπάρξει μια πρωτοβουλία από μας να αναγνωριστεί η γυναικοκτονία ως ιδιαίτερο και ειδεχθές αδίκημα, γιατί συμβαίνει από δικό μας άτομο εκεί που θα έπρεπε να νιώθουμε ασφαλείς. Εδώ έκαναν τη μολότοφ κακούργημα και το πιστόλι είναι ακόμα πλημέλημα. Θα μπορούσαν να βοηθήσουν οι νομικοί της αμπο-παρέας και να πιέσουμε όλες μαζί, μέσω των σόσιαλ και όπως αλλιώς μπορούμε, να γίνει νόμος
το να τιμωρειται πιο αυστηρα η δολοφονια απο συγγενικο προσωπο είναι νομικά εφικτό. Μονο η γυναικοκτονια όχι, θεωρώ ότι αντικειται στο Σύνταγμα.
Υπάρχουν και ομοφυλοφιλα ζευγαρια, υπάρχουν και άφυλα, υπάρχουν και σπανιες αλλά υπαρκτές περιπτώσεις αντρων που δολοφονηθηκαν απο τις γυναικες τους (π.χ. για να τους μεινει η περιουσια).
Όλοι έχουμε την αναγκη να αισθανομαστε ασφαλεις με τους οικειους μας. Το οτι οι γυναικες είναι πολύ πιο συχνα θυματα οικειων, δεν μπορει να δημιουργησει νομική διάκριση για το ίδιο έγκλημα.
“Εσείς δεν μετράτε νεκρούς.” Μήπως θα έπρεπε να μετράμε όμως; Το ότι δεν είναι έμφυλο το έγκλημα δεν θα έπρεπε να σημαίνει τίποτα. Το οτι αντρες δολοφονουνται απο αντρες δεν σημαινει ότι υπάρχουν κάποια άλλα κοινωνικα πρότυπα που λειτουργουν. Αυτός που δολοφονεί μια γυναίκα λόγω πατριαρχικων ιδεοληψιων, είναι συνηθως ο ιδιος νταης που δέρνει συμμαθητες, κυνηγάει γκει, σκοτώνει για πλάκα τον εραστη της γυναίκας του, πλακωνεται με καποιον που του “εθιξε” τον ανδρικο εγωισμο, κ.λπ κ.λπ κ.λπ Τα ιδια πατριαρχικα προτυπα λειτουργουν, εξουσία, επιβολή μέσω της δύναμης, μαγκιά, κουτελο στη “κενωνια” και οποια άλλη αηδια . Τέλος, αν εισαι αντρας… Διαβάστε περισσότερα »
Αυτή η υπόθεση με επηρέασε όσο καμία άλλη. Δεν ήταν ούτε μία, ούτε δύο οι στιγμές που έκλαψα για αυτή την κοπέλα για την οικογένειά της, έκλαψα και ακόμα πονάω στην σκέψη ότι αυτό το τέρας είναι ακόμα ζωντανό και πώς αυτό το τέρας θα είναι έξω το πολύ σε 10 χρόνια. Το τέρας αυτό είναι η αιτία που ένα κορίτσι δεν πρόλαβε να ζήσει αυτά που θα έπρεπε να ζουν όλοι οι νέοι, μια μητέρα δεν θα δει το παιδί της να σπουδάζει και να κάνει όνειρα για την ζωή και ένα παιδάκι δεν πρόλαβε να ζήσει την μητρική… Διαβάστε περισσότερα »