Πολλοί το είδαν, λίγοι κατάλαβαν, κανείς δεν σχολίασε. Ούτε καν το πάντα άγρυπνο Twitter. Από χθες τον γύρο των τηλεοπτικών ειδήσεων και αρκετών ενημερωτικών sites κάνει ένα αχρείαστο βίντεο από τη στυγερή γυναικοκτονία στην Ιεράπετρα. Δεν απεικονίζεται κάποια αιματηρή σκηνή, μόνο η γυναίκα που δολοφονήθηκε να τρέχει πανικόβλητη, λίγα δευτερόλεπτα μόνο πριν το φρικτό τέλος.
Κατά την άποψη της κρατούσας τηλεόρασης δεν χρειάζεται να υπάρξει η ένδειξη «προσοχή: σκληρές εικόνες». Για τους περισσότερους δεν πρόκειται για μια φρικιαστική εικόνα όλο αυτό. Μόνο ο συνειρμός του τι συνέβη λίγα λεπτά μετά θα εμπόδιζε τη δημοσίευση αυτού του αποσπάσματος. Όμως, πρόκειται για έναν συνειρμό που δεν έγινε. Ή ακόμη έγινε και αγνοήθηκε.
Γιατί ο τρόπος με τον οποίο καλύπτονται, ακόμη και σήμερα, οι γυναικοκτονίες στην Ελλάδα είναι αποτρόπαια ηδονοβλεπτικός, ενδεικτικός μιας δημοσιογραφικής κουλτούρας που δεν έχει αλλάξει και διψά για ανατριχιαστικές, σεξιστικότατες λεπτομέρειες.
Γιατί κυρίως οι γυναικοκτονίες προσφέρονται για δημοσιογραφικές απρέπειες, αγριότητες και λάθη, όπως αυτά που παρακολουθήσαμε στην κάλυψη της υπόθεσης της Κάρολαϊν, της Γαρυφαλλιάς, αλλά και ακόμη πιο πίσω, στην εξόντωση της επιστήμονα Σούζαν Ίτον και πάει λέγοντας.
Οι γυναικοκτονίες, γενικώς ως υποθέσεις που πρέπει να καλυφθούν δημοσιογραφικά, λατρεύονται αρρωστημένα για το παρασκήνιο που μπορούν να γεννήσουν, “ταΐζοντας” τα κατώτερα ένστικτα του τηλεθεατή / πολυμεσικού αναγνώστη.
Γιατί οι γυναικοκτονίες, γενικώς ως υποθέσεις που πρέπει να καλυφθούν δημοσιογραφικά, λατρεύονται αρρωστημένα για το παρασκήνιο που μπορούν να γεννήσουν, “ταΐζοντας” τα κατώτερα ένστικτα του τηλεθεατή / πολυμεσικού αναγνώστη.
Όλα παίζουν τον ρόλο τους εδώ: από την εξωτερική εμφάνιση του θύματος, μέχρι την προσωπική του ζωή και από τους πολλαπλούς ρόλους της μητέρας / συζύγου / συντρόφου, μέχρι τα ρούχα που φορούσε τη στιγμή του εγκλήματος, όλα τροφοδοτούν το αρρωστημένο κομμάτι της ψευδο-ενημέρωσης και καταστρέφουν την πραγματική ουσία ανάδειξης των σημαντικών στοιχείων.
Η Νεκταρία, η Γαρυφαλλιά, η Κάρολαϊν, η Σούζαν και τόσες άλλες γυναίκες που βρήκαν μαρτυρικό τέλος, γι’ αυτού του είδους τα ρεπορτάζ -και γι’ αυτού του είδους τη δημοσιογραφική σκέψη- δεν αποτελούν θύματα, που πρέπει να δικαιωθούν, αλλά ελκυστικά αναλώσιμα που φέρνουν τηλεθέαση και κλικς.
Είναι στο χέρι μας να απορρίπτουμε αυτού του είδους τη δημοσιογραφία, ξανά και ξανά, μέχρι τη μέρα που θα ακυρωθεί πλήρως και θα αναγκάσει το… μάχιμο ρεπορτάζ να στραφεί εκεί που πραγματικά πρέπει: στην ανάδειξη στοιχείων που θα δικαιώνουν το θύμα και θα κινητοποιούν το κοινωνικό σώμα εναντίον των πατριαρχικών δομών, οι οποίες και “ευλογούν” και αθωώνουν τους γυναικοκτόνους.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Είχε βγει στην δημοσιότητα ακόμα και φωτογραφία με το αίμα της Καρολάιν που είχε ποτίσει το στρώμα στο σημείο του κεφαλιού. Δηλαδή ας φανταστούμε το ενδιαφέρον που θα έδειχνε ο κόσμος αν είχαν τραβηχτεί και φωτογραφίες όσο το σώμα της Καρολάιν βρισκόταν στο δωμάτιο, όπως κάναν χρόνια πριν όπως για παράδειγμα με το σώμα της Ζωής Γαρμανή (το οποίο για ευνόητους λόγους είναι θολωμένο)