Τι να πει ο οποιοσδήποτε γι’ αυτή τη μάνα, για την Κούλα Αρμουτίδου, τη μητέρα της Ελένης Τοπαλούδη, που η γυναικοκτονία της έγινε ο λόγος για τον οποίο όλοι αναγκάστηκαν να αναφέρονται σ’ αυτά τα εγκλήματα με το πραγματικό τους όνομα;
Εδώ και 4 χρόνια, αυτή η γυναίκα, η μητέρα της Ελένης μαζί με τον πατέρα της, Γιάννη Τοπαλούδη, πέρα από το αβάσταχτο πένθος τους, έχουν να αντιμετωπίσουν και την αγριότητα των δικαστικών εξόδων και των μετακινήσεων προς την πρωτεύουσα για να είναι παρόντες στο Εφετείο.
Σα να μη φτάνει το βασανιστήριο του να κοιτάνε στα μάτια τους ανθρώπους που αφαίρεσαν με τέτοια αγριότητα τη ζωή της Ελένης, της Ελένης όλων μας τώρα πια, πρέπει να υφίστανται και το “όρντινο” των μετακινήσεών τους στα δικαστήρια, αλλά και το επαχθές κόστος των δικαστικών εξόδων.
Συγκεκριμένα, εδώ και λίγο καιρό οι γονείς θυμάτων γυναικοκτονιών έχουν ζητήσει από την κυβέρνηση να συσταθεί ένα ταμείο αλληλοβοήθειας, προκειμένου να στηριχθούν οικονομικά οι οικογένειες κατά τη διάρκεια των μακροχρόνιων εκδικάσεων των υποθέσεων.
Αυτό επιχειρήθηκε χθες να συζητηθεί στην εκπομπή της Ναταλίας Γερμανού “Καλύτερα δεν γίνεται”, με προσκεκλημένους τους δύο γονείς της Ελένης Τοπαλούδη και με την παρέμβαση της υφυπουργό Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων, Μαρία Συρεγγέλα. Όμως, εδώ οι ερωτήσεις της Κούλας Αρμουτίδου γύρευαν ξεκάθαρη απάντηση και όταν δεν ήρθαν, εκείνη αποχώρησε οργισμένη από τον “αέρα” της εκπομπής.
«Δυστυχώς στον νομικό κώδικα υπάρχουν δύο μέτρα και δύο σταθμά. Υπάρχει η νομική υποστήριξη των δολοφόνων, καταγεγραμμένη. Αυτοί μπορούν να έχουν δικηγόρους, ενώ η οικογένεια του θύματος δεν έχει τίποτα και αναγκάζεται στο δικαστήριο στον πρώτο βαθμό, στο Εφετείο, στον Αρειο Πάγο, να ψάχνεται για να βρίσκει 6.000 και 6.000 και 6.000 ευρώ», είπε αρχικά η μητέρα της Ελένης Τοπαλούδη.
Παράλληλα επεσήμανε το κόστος των μετακινήσεων για να παραστούν οι γονείς σε κάθε δικάσιμο. «17 δίκες έγιναν πρωτοδίκως, επτά στο εφετείο. Κι εγώ ήμουν αναγκασμένη να διασχίζω όλη την Ελλάδα για να βρεθώ στην πρωτεύουσα. Όχι για ψυχαγωγικούς λόγους, αλλά για να βιώνουμε κάθε φορά μέσα στη δικαστική αίθουσα τη δολοφονία του παιδιού», συμπλήρωσε και χαρακτήρισε «ανάλγητο» το κράτος, καθώς δεν είναι κοντά στις οικογένειες των θυμάτων.
«Στην ίδια δυσάρεστη θέση είναι και άλλες οικογένειες που οι διαδικασίες είναι σε εξέλιξη», επεσήμανε ο Γιάννης Τοπαλούδης. «Αναρωτήθηκε κανείς με τι χρήματα θα καλύψουν αυτές τις δικαστικές δαπάνες;», συμπλήρωσε.
Στην εκπομπή παρενέβη η Μαρία Συρεγγέλα και δήλωσε ότι είναι σε εξέλιξη μία διαδικασία για την παροχή νομικής υποστήριξης σε τέτοιες υποθέσεις. «Όταν ανακοινωθεί κάτι θα ισχύσει την επόμενη ημέρα», σημείωσε η υφυπουργός. «Θα το περάσουμε άμεσα, αυτό θέλουμε, είναι σε εξέλιξη η νομοπαρασκευαστική επιτροπή του υπουργείου Δικαιοσύνης και έχουμε θέσει κάποια αιτήματα. Θα υπάρξει λύση», συμπλήρωσε.
Όμως, η μητέρα της Ελένης Τοπαλούδη δυστυχώς δεν μπορεί να περιμένει πια το “όταν” και είπε αυτό που σκέφτεται πολύς κόσμος εδώ και καιρό για το θέμα των γυναικοκτονιών και ξεκινά από την αυστηροποίηση του ποινικού κώδικα για να καταλήξει στο θέμα των δυσβάσταχτων οικονομικών εξόδων στα οποία μπαίνουν οι οικογένειες των θυμάτων!
«Θα δοθεί μία λύση; Εγώ περιμένω. Δεν θέλω να επαιτήσω, δεν θέλω να με βοηθήσει με τον οβολό του ο κάθε Έλληνας, θέλω να μου δώσετε τη χαμένη μου αξιοπρέπεια», αντέδρασε η μητέρα της Ελένης Τοπαλούδη.
«Δεν ζητάω, θέλω εσείς σαν Πολιτεία να δώσετε μια λύση. Να μου πείτε “ΟΚ έχει γίνει, θα έχετε εκπροσώπηση και αυτά τα λεφτά θα πληρωθούν από την ελληνική πολιτεία”. Αυτό θέλω, μπορώ να το ακούσω;», συμπλήρωσε η Κούλα Αρμουτίδου.
«Μόλις υπάρξει εξέλιξη, η οποία όμως να ισχύσει… εγώ δεν θέλω να υποσχεθώ κάτι το οποίο δεν θα ισχύσει την επόμενη μέρα…», απάντησε η Μαρία Συρεγγέλα, προκαλώντας την αντίδραση της κ. Αρμουτίδου.
«Εντάξει, ευχαριστούμε πολύ. Δεν ακούω τίποτα, μας δουλεύουν… Και θα γίνει, θα γίνει, όταν θα γίνει…Άντε από εδώ! Μας δουλεύουν», είπε η κυρία Αρμουτίδου και αποχώρησε από τον αέρα της τηλεοπτικής εκπομπής.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Δυστυχώς, δικαιοσύνη στην Ελλάδα δεν υπάρχει. Γεύεσαι τόση δικαιοσύνη όση αντέχει η τσέπη σου. Σοκαριστικά όμως πού και για τέτοιες υποθέσεις ισχύει το ίδιο.
Αναρωτιέμαι κι αυτό είναι σοβαρή ερώτηση, που βάζουμε το όριο ώστε ο κατηγορούμενος να μην μπορεί να ασκήσει τα όποια δικαιώματα συμφωνούμε να έχει σε μια δυτική δημοκρατία. Γιατί αν σήμερα αποφασίσουμε ότι οι βιαστές γυναικοκτόνοι και παιδεραστές δεν έχουν πλήρη δικαιώματα ως κατηγορούμενοι, τι μας εμποδίζει να επεκταθεί η συζήτηση και σε όποιον δεν αρέσει σε κάποια ισχυρή ομάδα πίεσης;