Αν ζούσε σήμερα η Ελένη θα ήταν 25 χρονών. Θα είχε τελειώσει τις σπουδές της, ίσως την απασχολούσε κάποιο μεταπτυχιακό, ίσως αναζητούσε δουλειά, θα ταξίδευε, θα ερωτευόταν, θα έβγαινε με φίλες, θα έκανε ό,τι κάθε γυναίκα της ηλικίας της.
Δεν θα το μάθουμε ποτέ. Η Ελένη έγινε δρόμος, τραγούδι, έκθεση, σύμβολο, αφετηρία μιας εξαιρετικά οδυνηρής συζήτησης, λόγος για τον οποίο η χώρα μας μιλά πλέον ανοιχτά για τις γυναικοκτονίες και τις μετρά, τις ονοματίζει όπως τους οφείλει, απαιτεί αλλαγές σε όλα τα πεδία της κοινωνικής ζωής, απαιτεί αλλαγές στη Νομοθεσία.
Η Κούλα Αρμουτίδου, η μητέρα της Ελένης σήμερα ζήτησε κάτι. Ζήτησε αλλαγή του Ποινικού Κώδικα. Ζήτησε την Πολιτεία παρούσα, ενεργή και εμπλεκόμενη σε τέτοια ακροατήρια. Ζήτησε το αυτονόητο.
Στο πλάι της είχε μανάδες γυναικοκτονιών – καρμπόν. Είχε γυναίκες που δεν θα δουν ποτέ ξανά το κορίτσι τους, που δεν θα πάρουν ποτέ απαντήσεις και πολύ πολύ πιθανά σε μερικά χρόνια από τώρα θα αντικρίσουν τον δήμιο των παιδιών τους, ελεύθερο σε κάποιο δρόμο. Που θα πληροφορηθούν την είδηση της αποφυλάκισής του με συντριβή και με το αίσθημα της οδύνης ανεπηρέαστο από τον χρόνο.
«Επιτέλους βγήκε η απόφαση όπως και πρωτοδίκως. Δεν άλλαξε σε τίποτα για ισόβια κάθειρξη και για τα 15 χρόνια για τον βιασμό του παιδιού μου. Εν μέρει αισθάνομαι δικαίωση, εν όλω και γενικώς, όχι. Γιατί δεν είναι αυτοί Νόμοι. Μετά θα ζητάνε αποφυλάκιση. Έλεγε μέσα ο συνήγορος ‘έχει δικαίωμα να βγει στην κοινωνία’. Τον σκέφτεστε να βγει στην κοινωνία 45 χρονών; Το δικό μου παιδί δεν είχε δικαίωμα να ζήσει; Γιατί δεν της έδωσαν δεύτερη ευκαιρία. Εδώ και τώρα αλλαγές στον Ποινικό Κώδικα. Φτάνουν τα καραγκιοζιλίκια. Δεν το αντέχω άλλο! Ούτε εγώ ούτε οι μάνες που είναι κοντά μου. Η μαμά της Ερατούς, η μαμά της Σόφης, η μαμά της Γαρυφαλλιάς, η μαμά του Φύσσα. Εδώ και τώρα αλλαγές στον Ποινικό Κώδικα. Αν υπάρχει ένα καλό πολιτικό σύστημα, για να μην το ονομάσω σαθρό, θα αλλάξουν τους νόμους. Το απαιτώ και για τα υπόλοιπα θύματα. Τα ισόβια να είναι ισόβια και όσον αφορά τη συνάντηση με τον Πρωθυπουργό, πολύ θα τον παρακαλέσω να μας ακούσει. Εμάς όλες τις μάνες των αδικοχαμένων κοριτσιών και παιδιών. Γίναμε πια πολλές!».
Το ξέσπασμα της Κούλας Αρμουτίδου, της μητέρας της Ελένης Τοπαλούδη, σήμερα ακούγεται πιο έντονο από κάθε άλλη φορά. Σκεπάζει τις δηλώσεις του συνηγόρου υπεράσπισης των δραστών περί “μη αποτρόπαιου εγκλήματος”, σκεπάζει όλες τις απόπειρες και συμβουλές για να πέσουν τέτοιου είδους εγκληματίες στα μαλακά, σκεπάζει τα χρόνια που πέρασαν από τότε, από τον αφανισμό της Ελένης, ζητώντας δικαίωση πραγματική.
Με την ελπίδα πια να ακουστεί και εκεί που πρέπει, χωρίς περιθώρια για ελαφρυντικά και νομικούς ελιγμούς από αυτούς που πληγώνουν το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας και σκοτώνουν το κάθε θύμα ξανά και ξανά.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Ευτυχώς που δεν αναγνωρίστηκε/αν ελαφρυντικό/ά, αλλά δεν πρέπει ποτέ να επαναπαυόμαστε, δυστυχώς και πάλι δεν πιστεύω σε καμία περίπτωση ότι θα μείνουν μέσα 31 χρόνια. Ούτε τα μισά δεν θα εκτίσουν..Για μένα κανένας από αυτούς δεν πρέπει να εντάσσεται ξανά στην κοινωνία. Πιστεύω πρέπει να γυρίσει η θανατική ποινή για τέτοιες περιπτώσεις, αλλιώς δεν θα σταματήσει το φαινόμενο αυτό ποτέ και πείτε μου ο,τι θέλετε, γνώμη δεν μπορώ να αλλάξω με τόσα που έχουμε ακούσει. Ο αγώνας για την Ελένη μας δυστυχώς δεν απέτρεψε τις τραγικές καταλήξεις της Ερατούς, της Γαρυφαλλιάς και πολλών άλλων γυναικών.. Από την στιγμή που κάποιοι… Διαβάστε περισσότερα »