απομακρύνθηκα από παρέα χρονων στην επαρχιακή πόλη απ όπου κατάγομαι και μενω πια εδώ και δυο χρονια μετά τις σπουδές, γιατί είχε ξεχειλίσει το ποτήρι και ο κορονοιος ανέδειξε ότι ήταν η στιγμή (δε σεβάστηκαν το γεγονός ότι ήθελα να προσέξω και ότι φοβήθηκα και φοβάμαι ακόμα τον ιό) περίεργο βέβαια γιατί αν δεν ήταν η καραντίνα και ο ιός ίσως να ήμουν ακόμα σ αυτή τη τοξική για εμένα σχέση. Απομακρύνθηκα ησύχως χωρίς να τσακωθώ . Ίσως ερμηνεύεται ως εξαφάνιση αλλά δεν θέλω να με κρίνω ως προς αυτό γιατί θεώρησα πως δε χρειάζεται να δώσω κι εξηγήσεις. Με πείραξε όμως μια ψυχρή απάντηση σε ευχές για γάμο που έστειλα και έχω μέσα μου ένα γιατί έτσι ; Επισης σε τυχαια συνάντηση ενω χαιρέτησα δεν πήρα καν απάντηση, δεν έκανα ειλικρινά τίποτα αλλά κάπως με ενοχλεί αυτό, δεν έχουμε να χωρίσουμε και κάτι. δεν ξέρω πως να το διαχειριστώ ή αν απλά πρέπει να πάψω να το σκέφτομαι. Ή γενικά τι κάνουμε όταν ανώριμες (γιατι έτσι το βλέπω) συμπεριφορές των άλλων μας επηρεάζουν αρνητικά (έστω και στιγμιαία). Ετοιμάζομαι για δεύτερο μεταπτυχιακό για να αλλάξω τη σταδιοδρομία μου -προς το παρον εξ αποστάσεως- και νιώθω ότι θα με αποσπάσει αυτή η έγνοια (;) απ τη μελέτη εκεί. Μήπως δεν βλέπω κάτι εγώ ; Θα ήθελα την άποψη σου Λένα και της υπεροχης εδώ παρέας.
-«τόσα χρόνια»
Αυτοί είναι ανώριμοι επειδή δεν σε χαιρετάνε, εσύ είσαι ώριμη που εξαφανίστηκες χωρίς εξηγήσεις;
Δεν είμαι κατά της εξαφάνισης χωρίς εξήγηση, μερικές φορές δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Έτσι όμως αφήνεις στον άλλον την ευκαιρία να ερμηνεύσει τη συμπεριφορά σου όπως θέλει, και μετά να σου συμπεριφέρεται όπως του έρχεται. Δεν γίνεται να απομακρύνεσαι ησύχως και μετά να εκπλήσσεσαι που δεν φέρονται οι άλλοι σα να μην έγινε τίποτα.
Αυτό που σε τρώει, νομίζω, είναι ότι δεν είναι αυτονόητο σε όλους για ποιο λόγο ξεχείλισε το ποτήρι, ότι δεν σου δίνουν δίκιο, και κυρίως, ότι δεν είπες όσα έπρεπε να πεις, όταν έπρεπε να τα πεις, και τώρα δεν θα τα πεις ποτέ. Αυτό γίνεται όταν αποφασίζεις ότι «δεν χρωστάς εξηγήσεις». Έτσι, δεν σου χρωστάνε ούτε οι άλλοι.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Αν φτάνεις σε σημείο να σε αποσπάσει η έγνοια αυτή από τη μελέτη σου πρέπει να το δεις αρκετά σοβαρά
Απομακρύνθηκες ήσυχα απομακρύνθηκαν ήσυχα, οι εναλλακτικές θα ηταν είτε να σε βρίζουν είτε να έρθουν γονατιστοί να σε παρακαλεσουν να συνεχίσετε να κάνετε παρέα, μήπως το δεύτερο σε τρώει;
Αγαπητή Α,μπα, εγώ εξαφανίστηκα ήσυχα και τους έκοψα από παρέα τελειώς, δεν έχουμε όμως τίποτα να χωρίσουμε, οποτε περίμενα αυτοί να συνεχίσουν να είναι ζεστοί και φιλικοί μαζί μου, γιατί πιο λόγο εξαφανίστηκαν και με έκοψαν οι κομπλεξάρες;
Εννοείς ότι δεν καταλαβαίνεις ότι κάποιος μπορεί να θέλει να απομακρυνθεί χωρίς εξηγήσεις;
Ενώ απομακρύνθηκες χωρίς εξηγήσεις;
Δεν λέω ότι έκανες λαθος, αλλά ξαφνιάζομαι που σε ξαφνιάζει η ψυχρότητα μετά την δική σου απόφαση να λήξεις την όποια σχέση σας.
Ειμαι υπερ των εξηγησεων, οποτε φυσικα ειναι εφικτο και εφοσον το επιπεδο του συνομιλητη μου επιτρεπει τετοιου ειδους συζητηση. Ετσι νοιωθω κ εγω οτι “τα ειπα”, και αν αναφερθει κατι στο μελλον παραπεμπω στα λογια αυτα. Πιο πολυ ειναι θεωρω μια τακτοποιηση με τον εαυτο μας, γιατι ο αλλος θα καταλαβει οτι ειναι να καταλαβει, ασχετως τι θα πουμε εμεις. Μη δινεις πλεον τοση βαση, προχωραμε μπροστα, την επομενη φορα ξερεις οτι καλο ειναι να εξηγηθεις πρωτα.
Ήθελες να σε κυνηγήσουν; Όπως εσύ εξαφανίστηκες, έτσι και αυτοί είπαν να σε “διαγράψουν”. Αδιάφορη κατάληξη θα έλεγα, ως αναμενόμενη.
Θεωρώ πως την έχει πειράξει που απομακρύνθηκε γιατί ήταν χρόνια σε αυτή την παρέα, επομένως θα έχουν περάσει και πολλά μαζί γι αυτό τώρα δυσκολεύεται να προχωρήσει
Τι να διαχειριστείς, βρε γράφουσα? Πήρες μια απόφαση να απομακρυνθείς γιατί αυτό θεώρησες σωστό και αυτό δεν είναι προς κρίση. Έτσι ήθελες έτσι έκανες. Αλλά από εκεί και πέρα τι περίμενες? Να στείλεις ευχές και να λάβεις απάντηση με καρδούλες και ζουζουνίσματα? Αυτό εμένα θα μου φαινόταν περίεργο. Μήπως έχεις δεύτερες σκέψεις σχετικά με την απόφαση σου και γι’ αυτό τρώγεσαι κάπως?
Εγώ βλέπω οτι και οι 2 πλευρές έχετε πειραχτεί με αυτό που έγινε. Μήπως κατα βαθος σε ενοχλεί ότι εσύ εισαι μια κι αυτοί περισσότεροι? Και εχεις βρεθεί να τους εχεις ολους απεναντι σου, ενώ παλια τα πραγματα ήταν αλλιώς? Αν απλα είχατε σπασει σε 2 διαφορετικά στρατόπεδα θα σε πείραζε το ίδιο? Κατα τα αλλα θεωρώ αρκετα ικανής σημασιας λογο να απομακρυνθείς επειδή δε σέβονται το φόβο σου, δείχνει αρκετα για το ποιόν τους και ούτε εγώ θα ηθελα να κανω παρεα μαζί τους. Αλλωστε αναφέρεσαι σε τοξική σχέση αρα μήπως έχουν παραβιασει κι αλλα όρια σου?
Καλά έκανες και εξαφανίστηκες χωρίς εξηγήσεις αλλά ενώ εσύ είχες σοβαρό λόγο εκείνοι δεν είχαν. Για εκείνους ήταν όλα οκ μέχρι που εξαφανίστηκες χωρίς εξηγήσεις.
Και σε ενοχλεί τόσο πολύ που μια παρέα που θεωρούσες τοξική δεν σου μιλάει, που δεν θα μπορείς να διαβάσεις για το μεταπτυχιακό που θα ξεκινήσει όποτε και θα κρατήσει τουλάχιστον ένα χρόνο;
Βρίσκω πολύ σωστή την απάντηση, αν και σκληρή σε τόνο. Το να εξαφανιστεί ένας άνθρωπος από την παρέα χωρίς εξηγήσεις είναι απίστευτα πληγωτικό για τους υπόλοιπους. Η αντίδραση τους είναι πολύ λογική.
Τους θεωρείς τοξικούς, ανώριμους κτλ. Μπορεί να είναι όλα αυτά, αλλά είναι άνθρωποι και στενοχωρέθηκαν. Με το να μη σου μιλάνε τώρα, προστατεύουν τον εαυτό τους.
Έχεις κάθε δικαίωμα να αλλάξεις παρέα, αλλά και μια υποχρέωση σε αυτούς και στον εαυτό σου να ξεκαθαρίσεις τη θέση σου φεύγοντας. Πίστεψέ με θα νιώθεις πολύ πιο ήσυχη μετά αντί να το σκέφτεσαι και να το κλωθογυρνάς για μήνες όπως τώρα.
Εγώ νομίζω ότι εσύ γενικεύεις όμως, stephiestep, με την δήλωση ότι δεν έχουμε υποχρέωση απέναντι στους άλλους αλλά μόνο στον εαυτό μας. Τότε να εξαφανίζεται ο καθένας από οποιαδήποτε σχέση όπως και όποτε θέλει και ας αφήνει τον άλλον να ψάχνεται (ghosting πχ). Νομίζω πάει ανα περίπτωση αλλά ως γενική θεώρηση το “κάνε εσύ αυτό που θεωρείς σωστό για τον εαυτό σου και μην λαμβάνεις υπόψιν τα συναισθήματα και τις σκέψεις των άλλων, δεν χρειάζεται” είναι αρκετά προβληματική.
Γι’ αυτές τις περιπτώσεις συμφωνώ κι εγώ, είναι πολύ οκ να φύγεις χωρίς πολλά πολλά. Πολλές φορές επιβάλλεται κιόλας!