Χαιρετώ την πανέμορφη ομάδα!
Θα ήθελα να μοιραστώ κάτι που ενώ έχει περάσει πλέον αρκετός καιρός με πληγώνει πολύ ακόμα. Σπούδασα σε επαρχιακή πόλη και περσυ τον Ιούνιο πήρα μετά από 5 χρόνια πτυχίο.
Την τελευταία χρονιά καθώς δεν χρωστούσα κάποιο μάθημα με υποχρεωτικές παρουσίες μπορούσα να είχα γυρίσει στη πόλη από την οποία κατάγομαι παρόλα αυτά αποφάσισα να μείνω και τον τελευταίο χρόνο για να είμαστε μαζί με την παρέα μου από τη σχολή με την οποία είμαστε πολύ δεμένοι.
Πέρασα πολυ δύσκολα οικονομικά και τα έβγαζα πέρα με πάρα πολύ προσπάθεια αλλά νόμιζα πως άξιζε καθώς περνάγαμε όμορφα συντροφικα. Και ενώ εγώ προσπάθησα τόσο πολύ για να είμαστε όλοι μαζί αυτοί στο δεύτερο εξάμηνο φύγανε, ο καθένας για διαφορετικό λόγο αλλά κυρίως για σεζόν με αποτέλεσμα να μείνω μόνη μου.
Ένιωσα εντελώς κενή και προδομενη. Ενιωσα ότι κάνεις δεν νοιάστηκε πραγματικά για μένα.
Τα άτομα που πήγαν σεζόν δεν ήταν από οικονομική ανάγκη αλλά γιατί ήθελαν να ασχοληθούν με το επάγγελμα τους. Εννοείται είχαν κάθε δίκιο να το κάνουν και από τη μια χάρηκα για αυτούς που έκαναν ότι ήταν καλύτερο για τους εαυτούς τους αλλά από την άλλη, όσο και αν προσπάθησα να το δω θετικά, ένιωσα μια τόσο έντονη εγκαταληψη που ακόμα και τόσους μήνες μετά ακόμα με επηρεάζει, ενιωσα ότι δεν έχω φιλους.
Ο μόνος που ήταν όντως εκεί για μένα και νοιάστηκε πραγματικά για να είμαστε μαζί ήταν το αγόρι μου. Τέλος πάντων πλέον έχω μετακομίσει και έχω αποδεχτεί πως αυτά είναι στη ζωή αλλά ακόμα δεν έχω καταφέρει να ξεπεράσω το αίσθημα της μοναξιάς και του άγχους που βίωσα.
ΑΠΟ ΤΗΝ – Οβερντραματικ
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Η παρέα σου σου ζήτησε να μείνεις ή ήταν δική σου απόφαση;
Απ το κείμενό σου καταλαβαίνω πως ήταν απόφαση δική σου.. Γιατί κατηγορείς την παρέα σου που έκανε το πρόγραμμά του ο καθένας και το ακολούθησε; Δεν είναι οι άλλοι άνθρωποι υπεύθυνοι για τις δικές μας αποφάσεις και πράξεις.. Εμείς είμαστε!
Σταμάτησα να διαβάζω στο “έφυγαν για σεζόν, όχι από οικονομική ανάγκη αλλά για να ασχοληθούν με το επάγγελμα τους”. Τι Γιάννης, τι Γιαννάκης. Καλωσήρθες στο μεταφοιτητικό στάδιο της ζωής. Αγαπητή γράφουσα, πρέπει να καταλαβεις ότι για τους περισσότερους ανθρωπους ο χαβαλές κι ο χρόνος με φίλους δεν είναι προτεραιότητα. Κανείς δεν εργάζεται από χόμπι. Εδώ καλά καλα οι σπουδές δεν είναι προτεραιότητα για πολλα ενήλικα άτομα. Πολλά αναγκάζονται να βάλουν τη σχολή σε δεύτερη μοίρα. Αποδέξου λοιπόν οτι οι γύρω σου έχουν ζωή εκτός σχολής κι επείγοντα θέματα κι έτσι δε θα πληγώνεσαι χωρίς λόγο. Πήρες μια απόφαση μόνη σου… Διαβάστε περισσότερα »
Επενδυσες πολλα πανω σε αυτη την παρεα, εκανες κατι που για σενα ηταν θυσια θεωρώντας οτι θα αναγνωριστει, και πικραθηκες οταν ολοι οι υπολοιποι αποφασισαν να παρουν αποφασεις που μεσα σου τις θεωρείς “εγωιστικες”. Δεν είναι. Ισως εισαι μικρη ακομα, θα μαθεις στην πορεια οτι δεν εξαρταμε ποτε την ευτυχια μας και τη ζωη μας απο αλλους, ειδικα απο κατι τοσο ασταθες οπως μια παρεα. Πρεπει να κανεις ο,τι κανεις για σενα πρωτα απ’ολα, και να μην περιμενεις ανταποδωση, ειδικα αν ειναι μια καθαρα δικη σου αποφαση, στηριγμενη σε δικες σου επιθυμιες που μαλιστα, πιθανοτατα, δεν τη συζητησες καν με… Διαβάστε περισσότερα »
Μην εξαρτάς την ευτυχία σου από τους άλλους, εν ολίγοις καταλαβαίνω τι εννοείς, καθώς αυτό το ωραίο το έζησα την περίοδο της πρακτικής μου και ήθελα κι άλλο χρόνο με αυτά τα άτομα. Δυστυχώς, μόλις πάρουν αυτό που θέλουν εξαφανίζονται. Ευτυχώς,στη δίκη μου περίπτωση φάνηκε το πράγμα και έτσι συνέχισα τη ζωή μου χωρίς να τους ψάχνω. Γενικώς, έχω αντιληφθεί πως οι παρέες της σχολής, μένουν μόνο στη σχολή, σπανίως συνεχίζουν. Έχουν ένα τέλος, καλώς ή κακώς. Έχουν περάσει πάνω από δέκα χρόνια από τότε που αποφοίτησα από τις προπτυχιακές μου σπουδές και με πολύ λίγους υπάρχει επαφή, από το… Διαβάστε περισσότερα »
Η αλήθεια είναι ότι ο καθένας ζει τη ζωή του όπως θέλει και μπορεί. Μετά τις σπουδές, υπάρχει μεταβατικό στάδιο, άλλοι δουλεύουν, άλλοι προσπαθούν να βρουν δουλειά, άλλοι συνεχίζουν μεταπτυχιακό, τελείως διαφορετικές φάσεις που μοιραία χάνεσαι με τον άλλον, και αυτό είναι εντάξει. Καταλαβαίνω ότι αυτό σε πληγώνει, αλλα πρέπει να δείξεις κατανόηση στους φίλους σου. Προσπάθησε εσύ από την πλευρά σου να κρατάς επαφές, αν τώρα αυτοί δεν θέλουν, μην κυνηγάς, θα βρεθούν στον δρόμο σου αλλά άτομα. Γενικά να προσπαθείς να γνωρίζεις νέο κόσμο μέσα από χόμπυ και να περνάς καλά χωρίς να έχεις προσδοκίες από κανέναν, παρά… Διαβάστε περισσότερα »
Κατανοητή η απογοήτευση dear Οβερντραματικ αλλά είναι και αυτό ένα συναίσθημα σαν τα υπόλοιπα. Κάτι μας δείχνει, κάτι μας μαθαίνει. Στην πορεία προς την ωριμότητα ίσως θα δεις πως ακόμα και από τέτοιες καταστασεις μαθαίνεις. Τι εχεις να μάθεις εδώ; Ίσως οτι δεν έμεινες μόνο για την παρέα αλλά και για το αγόρι σου, όπως επίσης και οτι δεν είσαι έτοιμη να παραμερίζεις εξ ολοκλήρου τις δικές σου ανάγκες με καθολικό δικό σου ρίσκο. Ίσως πρέπει να λαμβάνεις κάποια εχεγγυα ή να προβαίνεις σε καλύτερη συνεννόηση πριν αποφασίσεις για κάτι που δεν είσαι τόσο σίγουρη οτι θα σε ωφελήσει… ή… Διαβάστε περισσότερα »
Αν το σκεφτείς καλύτερα και καταλάβεις ότι οι πραγματικές φιλίες είναι λίγες και ότι δεν χρειάζεται να δίνεις πολλή σημασία, εκτός αν οι άλλοι έχουν δείξει έμπρακτα ότι μπορείς να βασίζεσαι επάνω τους και αξίζει καμιά φορά να ξεβολευτείς, θα νιώθεις πολύ λιγότερο άγχος. Οι παρέες πάνε και έρχονται και τους περισσότερους (γενικά μιλώντας, όχι μόνο για την παρέα) ούτε που θα τους ξαναδείς. Αλλά και αυτοί έχουν το πρόγραμμά τους, σίγουρα μπορείς να βρεις τρόπους να περνάς καλά με το αγόρι σου 🙂
Να μην στεναχωριέσαι καθόλου. Αντίθετα να πάρεις παράδειγμα από τους φίλους σου. Να κανείς πάντα αυτό που θες εσυ και όχι οι άλλοι. Θα ήταν κρίμα να μην πάνε οι φίλοι σου σεζόν για να σου κάνουν παρέα. Και αυτό δεν τους κάνει κακούς φίλους. Ούτε εσυ αν έφευγες θα ήσουν κακια φίλη. Πρέπει να αναρωτηθείς εσυ έμεινες επειδή το ήθελες και είχαν ανάγκη την παρέα τους και για αυτό σε πείραξε που έφυγαν; Ή σου το ζήτησαν και εν τέλη μετά σε άφησαν; Αν είναι το πρώτο τότε ήταν καθαρά δίκη σου ανάγκη που δεν εκπληρώθηκε. Αν ήταν όμως… Διαβάστε περισσότερα »
Σε νιώθω. Έχω βρεθεί στη θέση σου πολλές φορές. Σκέφτομαι με τον ίδιο τρόπο με σένα. Περιμένω οι άλλ@ να κάνουν για εμένα ό,τι κάνω εγώ (ή θα έκανα αν ήμουν στη θέση τους). Δεν το κάνουν και απογοητεύομαι. Κάθε φορά. Πλέον θεωρώ ότι “δεν έχω φίλους”. Αυτό κάπως με απελευθερώνει γιατί δεν έχω προσδοκίες. Τους αισθάνομαι όλους πλέον τόσο μακριά μου. Κάθε φορά που κάποι@ φεύγει από την πόλη μας το νιώθω εγκατάλειψη. Δεν το παίρνω προσωπικά ευτυχώς, νιώθω ότι παρατάει όλ@ τ@ φίλ@ τ@. Κάπως ότι εγώ δε σκεφτόμουν ποτέ να φύγω γιατί εδώ έχω τ@ φίλ@ μου,… Διαβάστε περισσότερα »