Αγαπητή «Α, μπα»: Oι συμμαθήτριές μου στο σχολείο φοράνε κολλητά ρούχα για να αρέσουν

Έχω ξαναδεί μία παρόμοια ερώτηση που ανέφερε την Τούνη, αλλά εγώ θέλω να ρωτήσω κάτι παρόμοιο για να καταλάβω αν η λογική που έχω είναι λανθασμένη. Είμαι 15 χρονών και του χρόνου θα πάω Λύκειο. Αυτές τις λίγες εβδομάδες που έχουμε ανοίξει στο Γυμνάσιο παρατηρώ για άλλη μία φορά συγκεκριμένες συμμαθήτριες μου να έρχονται με πάρα πολύ κολλητά μπλουζάκια ή σορτσάκια. Φυσικά και το κάνουν αυτές που είναι γυμνασμένες και «έχουν κάτι να δείξουν». Γενικά εμένα δεν με ενοχλεί να τις βλέπω έτσι, προφανώς κι έχουν ωραίο στήθος ή ωραίο ποπό, με ενοχλεί όμως το σκεπτικό με το οποίο εκλαμβάνω ότι φόρεσαν τα συγκεκριμένα ρούχα. Πιστεύω ότι δεν τα φορούν επειδή νιώθουν άνετα με το σώμα τους ή επειδή ζεσταίνονται, άλλωστε πολλές φορές τις βλέπω να δυσανασχετούν επειδή τις στενεύουν ή να κρυώνουν γιατί έχουν έρθει και με αυτά μέχρι και Δεκέμβρη μήνα. Νιώθω ότι τα φορούν για να δείξουν στα αγόρια «κοίτα το στήθος μου, δεν είναι μεγάλο, κοίτα το ποπό μου, δεν είναι ωραίος;» Και αυτό με ενοχλεί γιατί είναι λες και έχουν αποφασίσει ότι αυτό το ωραίο στήθος είναι αυτονόητο ότι θα το επιδείξουν σε έναν άνδρα, γιατί φτιάχτηκε για έναν άνδρα. Αλλά πιστεύω ότι το στήθος της κάθε γυναίκας, είτε είναι όμορφο σύμφωνα με τα κοινωνικά πρότυπα είτε όχι, είτε είναι μικρό ή μεγάλο, είναι δικό της, που σημαίνει ότι αν φορέσει ένα κοντό μπλουζάκι θα το φορέσει επειδή της αρέσει και το γουστάρει, όχι επειδή θέλει σώνει και καλά να το δει ένα αγόρι και μετά να κάθεται με την παρέα του και με βωμολοχίες να συζητάει με τους φίλους του τι ωραίες τσόντες θα μπορούσε να γυρίσει. Νιώθω ότι υποτιμούν τον εαυτό τους και ότι φέρονται στα σώματα τους λες και αποτελούν κρέατα σε κρεοπωλείο, όπου ο πελάτης (ο οποίος εννοείτε είναι άντρας) καλείται να διαλέξει το πιο όμορφο και σφριγηλό. Και ρωτώ: αυτή η άποψη μου είναι μισογυνιστική; Μήπως θέλω να πιστεύω ότι είμαι φεμινίστρια, αλλά στην πραγματικότητα είμαι όσο είναι και μία πατάτα; Εδώ να διευκρινίσω ότι φυσικά και με πιάνει εμετός κάθε φορά που ακούω ανθρώπους να λένε μπροστά σε ειδήσεις βιασμού «τα ήθελε και τα έπαθε», αν ποτέ μάθω ότι ένας συμμαθητής μου έκανε κακό σε κάποια από αυτές πραγματικά θα τον φτύσω. Επίσης δεν είναι ότι κάνω φανατικά παρέα μαζί τους, αλλά έχω βρεθεί παλιότερα σε συζητήσεις όπου συχνά μιλούν μονάχα για αγόρια ή αλλιώς «γκόμενους». Ρε παιδιά, είμαι παράλογη που θέλω να ζω σε έναν κόσμο που η ύπαρξη μίας γυναίκας δεν περιστρέφεται γύρω από τις ορέξεις ενός άνδρα; Ναι κορίτσι μου, είσαι όμορφη, έχεις ωραίο σώμα και μακάρι να διαμορφώσεις κι έναν καλό χαρακτήρα, αλλά όλα αυτά να τα κάνεις για εσένα, όχι για να αποκτήσεις τον πολυπόθητο γιακουμή ενός άντρα. Δεν γεννηθήκαμε για να ικανοποιούμε έναν άντρα, γεννηθήκαμε για ικανοποιούμε εμάς. Μήπως λέω βλακείες;

Έχουμε κάνει μια συζήτηση με τη Λασκαρίνα σε αυτό το podcast που αναλύουμε αυτό το θέμα, αν θέλεις άκουσε το.

Καθόλου βλακείες. Μια χαρά τα λες. Δεν είναι μισογυνισμός να κρίνεις κάποιες γυναίκες που σε περιβάλλουν (ακόμα και αν ο λόγος που τις κρίνεις είναι η υπακοή στην πατριαρχία), μισογυνισμός είναι να τους αποδίδεις αρνητικά ή υποτιμητικά χαρακτηριστικά σε όλες τις γυναίκες ανεξαιρέτως, φέροντας ως μοναδική εξήγηση το γεγονός ότι είναι γυναίκες (γνωστό και ως «εμείς οι γυναίκες…» ή το «οι γυναίκες από τη φύση τους είναι… »).

Αν δεις αυτές τις κοπέλες με συμπάθεια και αναγνωρίσεις ότι είναι θύματα της εμφάνισής τους, ότι καταλαβαίνουν ότι τους δίνεται εξουσία κάποιου είδους, γιατί έτσι αντιλαμβάνονται την προσοχή των αντρών, ίσως αποφασίσεις να τους μιλήσεις και τους εξηγήσεις τον δικό σου τρόπο έκφρασης. Δεν είναι υποχρεωτικό, ούτε απαραίτητο. Αυτό που συμβουλεύω να κάνεις, όμως, είναι να αποστασιοποιηθείς συναισθηματικά για να μην καταλήξεις στο «αν αυτές φερόταν αλλιώς, θα είχαμε γλιτώσει όλες». Δεν μπορώ να φανταστώ πως μια έφηβη που μετατρέπεται σε κάτι συμβατικά ελκυστικό, μπορεί να αγνοήσει τα βλέμματα και τα σχόλια ως ασήμαντα, όταν νιώθει ότι γίνεται το επίκεντρο της προσοχής όπου πάει. Δέχεται την ίδια επιβράβευση όταν τα πάει καλά στα μαθήματα; Όταν τα πάει καλά στα σπορ; Χρειάζεται υποστήριξη από το άμεσο της περιβάλλον για να μάθει να τοποθετεί αυτή την προσοχή εκεί που πρέπει.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News