Αγαπητή Λένα, Αναφέρθηκε πριν κάποιες μέρες το θέμα των παιδοψυχολόγων σε μια ερώτηση και θα ήθελα τη γνώμη σου. Έκανα 3 συνεδρίες με 3 διαφορετικούς ειδικούς για “έρευνα αγοράς”. Η μία εξ αυτών, ενώ τα λέγαμε καλά, στο τέλος μου πρότεινε μερικά παιχνίδια ρόλων με το παιδί (2 ετών, αγόρι) και μου είπε ότι με τον μπαμπά του πρέπει να αρχίζει να παίζει το παιχνίδι των άγριων ζώων (δηλαδή να κάθονται σε ένα χαλάκι και να κάνουν ήχους ζώων όταν παλεύουν και να κάνουν και ότι παλεύουν όπως τα αρσενικά ζώα). Εκείνη τη στιγμή, σάστισα, και δεν έκανα κάποια ερώτηση, αλλά μετά μου φάνηκε εξοργιστική πρόταση. Προφανώς είναι σεξιστικό (διορθώστε με αν κάνω λάθος), αλλά πραγματικά, ποιο το όφελος από ένα τέτοιο παιχνίδι; Είναι αυτό κόκκινη σημαία για την παιδοψυχολόγο, και γενικά πόσο αυστηρά πρέπει να κρίνουμε;
Άλλο και τούτο. «Πρέπει» κι όλας! Μα πού τα βρίσκουν;
Πρέπει να κρίνουμε πάρα μα πάρα πολύ αυστηρά, είναι η απάντηση.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Γιατί δε ρωτάς την ίδια και ρωτάς εμάς; Ουτε το πλάνο της γνωρίζουμε ούτε τη δυναμική της δικιάς σας οικογένειας ούτε την εκπαίδευσή της ούτε μπροστά στο διάλογο ειμασταν για να καταλάβουμε σε τι πλαίσια έγινε η πρόταση αυτη.
Συμφωνώ! Απομονώνοντας μια πρόταση οδηγεί την συζήτηση εκεί που θέλει.
Επειδή ψυχανεμίζομαι ότι θα γίνει τρολοχαμός στα σχόλια, να διευκρινίσω ότι μου κάνει πολύ κακή εντύπωση να κρίνουμε κάποιον επαγγελματία από μια μεμονωμένη πρόταση που μας τη μεταφέρει η γράφουσα μάλιστα. Μπορώ να σκεφτώ δέκα διαφορετικά σενάρια που αυτό που είπε στη μητέρα να είναι απολύτως valid μέσα στο κατάλληλο πλαίσιο.
συγνώμη αλλά σε τι πλαίσιο είναι σωστό να πει ψυχολόγος ότι ο μπαμπάς πρέπει να παλεύει με το παιδί του κάνοντας ήχους, όπως κάνουν τα αρσενικά ζώα?! Μπορείς να δώσεις ένα παράδειγμα?
Δεν μπορώ να βρω ένα πλαίσιο που το να παίζει το παιδι αυτό το παιχνίδι μόνο με τον μπαμπά του δεν είναι σεξιστικό. Δηλαδη αν ήταν κορίτσι έπρεπε να παίζει με τη μαμά του το “η καλή νοικοκυρά ειναι δούλα και κυρα”; Για εμένα δεν ειναι πρόβλημα το παιχνίδι, αλλά ότι πρότεινε να το παίξει με τον μπαμπά του.
The duck, δε γνωρίζουμε καν το λόγο που η μητέρα εξαρχής απευθύνθηκε σε παιδοψυχολόγο. Και αυτό έχει τη σημασία του στο διάλογο που εγινε. Και όπως σωστά είπε η Φούστα δε μπορούμε να απομονώσουμε μια φράση και να κρίνουμε συνολικά την επαγγελματία.
Μόνο μην κάνουν τα κατσίκια κι αρχίσει ο άντρας σου να βαράει κουτουλιές στο δίχρονο, δεν θα πάει καλά αυτό.
Προσωπικά πιστεύω πάντως ότι στην ερώτηση λείπει τρομερά το context. Δηλαδή τώρα από μία φράση απομονομένη δεν μπορείς να βγάλεις και πολύ συμπέρασμα, με context θα μπορούσε να είναι από πολύ καλύτερη έως πολύ χειρότερη. (και το “πρέπει” δε θα το έπαιρνα τις μετρητοίς, και λόγω μεταφοράς αλλά και γιατί όταν ένας ειδικός λέει πρέπει συνήθως εννοεί “η προτασή μου είναι”. Δηλαδή εμένα τουλάχιστον μου είναι πολύ οικείος ένα διάλογος “θα πρέπει να κάνουμε το Α”, “όχι, δε θέλω το Α”, “ΟΚ, να κανουμε το Β τότε” ). Γενικά υπάρχει ένας τύπος παιχνιδιού (δεν είμαι του χώρου, ούτε μπόρεσα να… Διαβάστε περισσότερα »
ακριβώς
Συγνώμη τώρα ρε παιδιά, λέει η άλλη σαν παράδειγμα να κάνουν πατέρας και γιος ότι παλεύουν όπως κάνουν τα αρσενικά ζώα και σας φαίνεται οκ γιατί οκ ναι πατριαρχία? Εγώ δυσκολεύομαι πολύ να φανταστώ σοβαρή/ό επαγγελματία να λέει τέτοιες αρλούμπες και επίσης ο ρόλος των επαγγελματιών ψυχικής υγείας είναι και η ψυχο-εκπαίδευση όχι να το βουλώνουν όταν βλέπουν μάτσο μπαμπάδες μην και χάσουν τον πελάτη. Ο μάτσο μπαμπάς κάνει κακό στο παιδί και είναι δουλειά του/της επαγγελματία να προστατέψει το παιδί
Έχει προχωρήσει η επιστήμη, παλιά μας έλεγαν μόνο να κατουράμε στις γωνίες του σπιτιού για να μαρκάρουμε την περιοχή μας.
Άχαχαχαχαχαχαχαχα. “Είστε σίγουρα παιδοψυχολόγος?”
Ως ειδικευομενη ψυχολόγος, θα σου πω ότι μια χαρά δικαιούσαι να κρίνεις. Ο σωστός επαγγελματίας δεν έχει απολύτως κανένα προβλημα να απαντήσει σε ότι ερωτήσεις έχει ο πελάτης, ενώ θυμάται ότι τα θέλω του πελάτη έχουν σημασία για να εξυπηρετηθουν οι ανάγκες του. Συζητούν μαζί το πλάνο λοιπόν. Δεν είναι ευαγγέλιο απευθείας όσα θα σου πει, ρώτησε τη λοιπόν. Κάθε πλάνο παρέμβασης και θεραπείας από ειδικό είναι εξατομικευμενο και ταιριαζει στην κάθε περίπτωση ειδικά (δυνατότητες, ανάγκες, οικογενειακή δυναμική και ένα σωρό άλλοι παράγοντες) επομενως απλά ρώτησε την.
Πρεπει να διευκρινιστει αμεσα για τι ειδους ζωα μιλαμε. Γιατι αν κανουν πχ τους ελεφαντες η τα κριαρια προβλεπω το σαλονι σου να γινεται λαμπογυαλο, αν ομως κανουν τα σκατζοχοιρακια και φωναζουν φφφφφφφφ ο ενας στον αλλον, απο μενα go for it.
Εχουν ερθει 4-5 σκατζοχοιρακια στην αυλη μου και πεθαινω στα γελια καθε βραδυ!
Βρε Stray_kit, τα λατρεύω (και) αυτά τα ζωάκια.
Τρελαίνομαι να τα βουτάω -κάπως – και να γινονται μπαλίτσα
στο χέρι μου. Αν δε, τα δεις όταν νιώθουν ασφαλή και ξεκουβαριάζονται, έχουν την πιο απαλή μπεζ κοιλίτσα, είναι για πολλά γουτσου-γούτσου!
Αλλά ποτέ δεν έχω ακούσει πώς επικοινωνούν.
Τι; Φωνάζουν ή μάλλον βγάζουν κραυγούλες φφφφφφ;;!
Ναι ειναι γλυκες! Αν και τα δικα μου ειναι φουλ τρομαγμενα, δεν νομιζω να μου δειξουν κοιλιτσα ποτε.
Κοιτα, δεν το λες επικοινωνια ακριβως αυτο που περιγραφω. Ειναι ενα μαυρο μικρο σκατζοχοιρακι που οταν τολμησει να πλησιασει καποιο αλλο να του φαει τις κροκετες ΤΟΥ, λοκαρει, κοιταει επιθετικα τελειως και αρχιζει τα καντηλια. Οπου καντηλια= Φφφφφφφφφ! Σαν πολυ πολυ εντονο ρουθουνισμα ειναι, ανεβαζει πιεση το “γλυκουλι”.
οταν σου λεει “σαν αγρια ζωα”, τα σκαντζοχοιρακια σου ερχονται στο μυαλο;;
Κοιτα, μου ηρθαν και οι πανθηρες και οι ιαγουαροι αλλα δεν εξυπηρετουσαν το νοημα του σχολιου μου, οποτε ναι σκατζοχοιρακια επελεξα.
Υπάρχει το σενάριο του σεξισμού και είναι πολύ πιθανόν. Μπορώ να σκεφτώ όμως και αρκετές περιπτώσεις του γιατί πρότεινε αυτό. Και το λέω ως γονιός που κάνουμε οικογενειακώς παρεμβάσεις εδώ και χρόνια, όχι ως επαγγελματίας. Ο σωστός άνθρωπος να δώσει διευκρινίσεις ειναι η παιδοψυχολόγος που το σύστησε και οχι να κάνουμε την εκπομπη της Καινούργιου.
Δεν μας λες καν για ποιουε λόγους επισκέπτεστε παιδοψυχολογο. Εχει δυσκολίες το.παιδί να ταυτιστει με το φυλο του; έχει προβλήματα διεκδικητικότητας/έκφρασης; εχει προβλήματα στη σχεση του με τον πατερα του; πώς να βγαλουμε συμπερασμα; το οτι το προτεινει σε εσας δεν σημαινει πως θα το προτεινε σε ολους ωστε να πουμε γνωμουλες με βαση τις δικες μας εμπειριες.
Λογικό. Στην Ελλάδα δεν υπάρχει καν τυπική αναγνώριση ειδικοτήτων. Μπορεί κάποιος να τελειώσει ένα βασικό πτυχίο ψυχολογίας και μετά να αυτοαποκαλειται παιδοψυχολόγος, είτε όντως έχει κάνει σχετικό μεταπτυχιακό (στην καλύτερη) ή αν απλά έκανε ένα τρίωρο σεμινάριο μια φορά κι έναν καιρό. Δε λέω ότι δεν υπάρχουν καλοί επαγγελματίες, αλλά με την παντελή έλλειψη προσδιορισμού από άποψης νομικού πλαισίου, στην Ελλάδα είναι δύσκολο να τους ξεχωρίσεις. Βλέπω ορισμένα περιστατικά με “παιδοψυχολόγους” όσο είμαι αυτή τη στιγμή στο μάστερ μου (σχολική ψυχολογία) και τραβάω τα μαλλιά μου… Συστήνω πάντα να ρωτάει ο πελάτης τον ψυχολόγο τι σπουδές έχει κάνει, τι ειδικότητα… Διαβάστε περισσότερα »