Δεν αντέχω πνίγομαι! Ελληνική γιαγιά σε overdrive! Το πατρικό μου είναι πάνω από το σπίτι της γιαγιάς μου, και βασικά εκείνη με μεγάλωσε όλη μου τη ζωή. Η σχέσης της μεταξύ εκείνης και της μητέρας μου δεν είναι καλές, η μία είναι νάρκισσος και η άλλη κυκλοθυμική. Δεν μιλάνε μεταξύ τους. Στα 19 μου έφυγα από το σπίτι και πήγα εξωτερικό να σπουδάσω, στα 24 επέστρεψα πίσω με τον σύντροφο μου και μένουμε 10 λεπτά από το πατρικό μου. Είμαστε τώρα και οι δύο 27 και τα τελευταία χρόνια είναι ανυπόφορα με την κατάσταση να φτάνει στο αμήν. Βαθιά ανάσα, πάμε ξεκινά ο χείμαρρος: Η γιαγιά μου με πέρνει 4+ τηλεφωνήματα κάθε μέρα για να μου θυμίσει να περάσω από σπίτι της να πάρω το φαγητό που μαγείρεψε. Την επισκέπτομαι τουλάχιστον όλες τις καθημερινές μετά την δουλειά μου που είναι και κοντά της, πίνω και κάνα καφέ μαζί τους γιατί κανένας άλλος δεν τους νοιάζεται. Λίγο πολύ περνάω μία ώρα εκεί μετά τη δουλειά. Μου δίνει κυριολεκτικά τρία τάπερ και ένα κοφίνι της λαϊκής με ότι θέλει να αδειάσει το ψυγείο της (κυριολεκτικά! μέχρι και μισή ντομάτα μου είχε βάλει μια φορά!). Μου δίνει πάρα πολύ φαγητό και έχω βαρεθεί να το ρίχνω στα σκουπίδια όταν δεν προλαβαίνουμε να το φάμε όλο και έχει χαλάσει. Το ψυγείο μου είναι γεμάτο με τα αποφάγια της και δεν έχω χώρο να βάλω κάτι δικό μου. Έχω βαρεθεί να πλένω στο χέρι συνέχεια τάπερ (δεν έχουμε πλυντήριο) με όλο το λάδι που το πνίγουν το φαγητό οι Ελληνίδες μάνες. Έχω βαρεθεί να της λέω “Όχι δεν θέλουμε αυγά, έχουμε” και να μου βάζει στο κοφίνι κρυφά έξι. Μετά που φεύγω από εκείνη και επιτέλους μπαίνω του σπιτιού μου αφού έχω περάσει μία ώρα μαζί τους, με πιάνει αμέσως τηλέφωνο πάλι (έχει καταντήσει το αστείο με τον φίλο μου, πόσα δευτερόλεπτα μετά που ξεκλειδώνω την πόρτα θα παίξει το τηλέφωνο) για να μου πει ότι ξέχασε να μου βάλει κάτι. Μετά θα με πάρει 3 αναπάντητες μεταξύ 8 με 9.30 για να μου πει το φαγητό για αύριο και πως να μην ξεχάσω να έρθω να πιάσω (ακόμα και αν μου το έχει πει στο τηλεφώνημα της πόρτας που είπαμε). Να σημειώσω πως όταν έπιασα δουλειά εκεί κοντά, με έπιανε συνέχεια τηλέφωνο στην δουλειά και μου τα έπρηζε να κάνω το διάλειμμα μου στο σπίτι της για να τρώμε μαζί μεσημεριανό. Υπέκυψα. Άρα μαζί με την μία ώρα μετά την δουλειά, περνάω και μία ώρα το μεσημέρι. Κάποιες φορές είπα να αντισταθώ και δεν της απαντούσα το τηλέφωνο, αλλά την βλέπω να κάνει αναπάντητες και κάπως σπαράζει η καρδιά μου να την φαντάζομαι 80 χρονών γυναίκα να πέρνει τηλ ξανά και ξανά και έτσι της το απαντώ. Κάποιες φορές βρήκα δικαιολογία και δεν πήγαινα μετά την δουλειά και της έλεγα πως έχουμε φαγητό σπίτι. Έβαλε σας παρακαλώ τον παππού να έρθει να μου φέρει τα τάπερς με το φαγητό και νέο κοφίνι στην πόρτα μου!! Έμεινα στήλη άλατος όταν άνοιξα την πόρτα και είδα τον παππού μου εκεί. Και το έχει κάνει συνήθειο τώρα, αν δεν περάσω μετά την δουλειά (ακόμα και όταν της πω πως δεν θα περάσω) θα στείλει τον παππού. Μιά φορά χωρίς να μου το πει άφησαν φαγητό ενώ λείπαμε από το σπίτι, και ήταν εκεί έξω από την πόρτα του διαμερίσματος για ώρες. Ρεζίλι. Και τις έχω πει πως με ενοχλεί το συγκεκριμένο αλλά ξεκινά τα χειριστικά “α με πληγώνεις, εγώ το κάνω γιατί σε αγαπώ, δεν θα σου ξαναδώσω τίποτε τότε!!”. Όταν βρω ευκαιρία να μαγειρέψω εγώ, με υποτιμά. Θέλει να της πω με λεπτομέρεια τι μαγείρεψα και πως μόνο και μόνο για να το σχολιάσει και να πει πως το έκανα λάθος. Να ξαναεπαναλάβω, είμαι 27 χρονών, ζω μόνη μου εδώ και 8 χρόνια και για εκείνη δεν είμαι ικανή να βράσω ένα αυγό. Έχει τώρα να μαγειρέψω μήνες, να ψωνίσω μήνες. Νιώθω τρομοκρατημένη! Πίνω το γάλα που εκείνη μου έδωσε, το ψωμί που εκείνη μου έδωσε, το χαμ που εκείνη αγόρασε. Εγώ δεν ζήτησα ποτέ να μου ψωνίζει! Άσε που και αυτά που μου δίνει είναι επειδή όπως είπα αδειάζει το ψυγείο της άρα είναι ανοιχτά, και έτοιμα να λήξουν. Φφφφφφφ εκπνοή. Το χειρότερο είναι ότι μαζί με την ψυχολογία μου επηρεάζεται και ο φίλος μου. Επειδή έχουμε ένα αυτοκίνητο μεταξύ μας, μετά την δουλειά καμιά φορά έρχεται και εκείνος, και με το δίκαιο του έχει βαρεθεί την κατάσταση. Όταν της λέω όχι “Όχι μην μας δώσεις το κοφίνι, έχουμε έχουμε” πάει στον φίλο μου κρυφά και τον πιέζει εκείνο να πει ναι επειδή είναι ντροπαλός. Είναι και ξένος και όλη αυτή η πίεση και η εναντιότητα προς την ανεξαρτησία μας του έχει βαρέσει άσχημα. Της το έχω πει, ηρέμησε η κατάσταση για δύο εβδομάδες αλλά μετά πάλι τα ίδια. Δεν ξέρω πως να το προσεγγίσω. Ένα κομμάτι μου νιώθει άσχημα γιατί είναι μόνοι τους και αποξενωμένοι, ένα άλλο κομμάτι μου φοβάται τον ναρκισσισμό της και πως όποτε προσπαθώ να της πω κάτι ξαφνικά γίνεται κάκιστη και χειριστική. Για εκείνη είτε την λατρεύεις είτε την μισείς. Δεν θέλω να την πληγώσω, αλλά ούτε και να γίνω το στόχαστρο της τοξικότητας της (που οδήγησε και τους άλλους μακριά), αλλά δεν αντέχω να συνεχιστεί η παρούσα κατάσταση. Α,μπα ξέρω ζητάω τον πολύ δύσκολο άθλο να με βοηθήσεις να δαμάσω το τέρας της καταπιεστικής Ελληνίδας μάνας που δεν σε αφήνει να ανεξαρτητοποιηθείς.
Αγαπητή φίλη, δεν μπορεί να σε κάνει άλλος να βάλεις τα όριά σου. Τη φοβάσαι. Τη φοβάσαι πάρα πολύ. Γιατί τη φοβάσαι, δεν ξέρω. Αν απομακρυνθεί επειδή δεν θέλεις το ληγμένο κοφίνι, θα είναι δική της η απόφαση, όχι δική σου. Οι άλλοι δεν απομακρύνθηκαν επειδή «δε νοιάζονται», αλλά επειδή δεν την αντέχουν. Ότι είναι 80 τι είναι, δικαιολογία; Είχε 80 χρόνια πίσω της για να αλλάξει, και δεν άλλαξε.
Ο φίλος σου έχει κάνει ήδη πάρα πολλή υπομονή. Δεν το βλέπεις σωστά. Δεν δικαιολογείσαι λέγοντας «δεν με αφήνουν να ανεξαρτητοποιηθώ», εσύ είσαι που δεν ανεξαρτητοποιείσαι. Για αρχή, γιατί πήγες να μείνεις δέκα λεπτά από το πατρικό σου;
Ξεκίνα πετώντας τα φαγητά συστηματικά στα σκουπίδια και άρχισε να αγοράζεις τα δικά σου και να μαγειρεύεις τα δικά σου καθημερινά. Σταμάτα να της επιστρέφεις τα τάπερ, αν σε ενοχλούν τα λάδια, άρχισε να τα πετάς κι αυτά. Τα κοφίνια που σε περιμένουν έξω από την πόρτα πάρτα και πήγαινε τα πίσω ακριβώς όπως είναι, στην πόρτα της. Δείξε ότι το εννοείς. Αν δεν καταλαβαίνεις τι λέω και σε πιάνουν τύψεις που σε κοκκαλώνουν, πήγαινε σε ψυχολόγο.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Εγώ θα έλεγα τα φαγητά με τα ταπερ αν δεν τα θέλει, αντί να τα πετάει, να τα προσφέρει σε ανθρώπους που έχουν ανάγκη στην περιοχή της. Κρίμα είναι να πετάμε φαγητό στα σκουπίδια.
Επίσης, μπορεί να τα φυλάει και στην κατάψυξη για ώρα ανάγκης.
Συμφωνώ πως είναι καλύτερο ενα πιάτο να φαγωθεί από κάποιον που το χρειάζεται παρα να καταλήξει στα σκουπίδια. Αυτό όμως σε ένα γενικότερο πλαίσιο. Εδώ η κοπέλα θέλει να απαλλαγεί, να μην ασχολείται άλλο, να μην βλέπει τα φαγητά της γιαγιάς. Δεν θέλει να βάλει μια έξτρα διαδικασία στην καθημερινότητα της που να αφορά το φαγητό της γιαγιάς. Άρα το να το παίρνει και να το δωρίζει γι’ αυτήν δεν ειναι λύση.
Το σχόλιο μου ήταν σε σχέση με την απάντηση της Λένας που έλεγε μεταξύ άλλων “Ξεκίνα πετώντας τα φαγητά συστηματικά στα σκουπίδια”
Δηλαδή εκτός από τα τάπερ της γιαγιάς να έχει κ την ευθύνη της συνέχειας τους; Από τα ιδια θέλει να απαλλαχθεί, οχι να τα αναλάβει κ πάλι, αλλά διαφορετικα. (Αν τα αφήσεις κλειστά κ μια χαρά επάνω στα σκουπίδια συλλέγονται μια χαρα).
Για τη γιαγιά λες Koala, αν δεν τα θέλει ή για τη γράφουσα; Το θέμα δεν είναι ότι κάποια από τις δύο δεν τα θέλει κι έτσι πετιούνται τζαμπα. Καταρχάς η γράφουσα με το δίκιο της να μην τα θέλει. Είναι κάτι πολύ πιο βαθύ από αυτό. Είναι ότι η γιαγια θέλει να επιβληθει στη γράφουσα. Η συμπεριφορά της είναι τραμπουκιστικη και εξουσιαστική. Δεν υπάρχει καμία λογικη σε όλο αυτό που συμβαινει. Το θέμα είναι να απαλλαγει η γράφουσα από την εκβιαστικη και παραβιαστικη συμπεριφορά της γιαγιάς.
Koala ενώ στη θεωρία έχεις ένα δίκιο, στην πράξη δεν ξέρω κατά πόσο είναι εφικτό αυτό. Θέλω να πω έστω ότι 2 φορές την εβδομάδα έχει φαγητό που της περισσεύει και τις περισσεύουν και 3 ντομάτες και 2 αυγά. Πού να τα δώσει αυτά; Πού να βρει τους ανθρώπους που έχουν ανάγκη στην περιοχή τους;
Έτσι θα έχει +1 ευθύνη και δε νομίζω ότι θα ήθελε. Αλλά αυτό που είπες μου έδωσε την ιδέα ότι αν τα δώσει 3-4 φορές ΚΑΙ ΤΟ ΠΕΙ στη γιαγιά, πχ «εμείς είχαμε οπότε τα έδωσα σε έναν άστεγο/μια οικογένεια στην πολυκατοικία κλπ», αυτό θα είναι αποτρεπτικός παράγοντας για αυτή, καθώς αν είναι νάρκισσος όπως λέει, της τα δίνει για να ικανοποιεί τον εαυτό της (φροντίζω κλπ) και όχι τη γράφουσα, οπότε δε θα έχει πια νόημα γι’ αυτή το πεσκέσι που πάει σε ξένα χέρια. (ή αν έχει ας ελπίσουμε ότι η γιαγία θα βρει κάποι@ άλλ@ να φροντίζει… Διαβάστε περισσότερα »
Tην λυπάται και την αγαπάει. Κανένας άλλος δεν τους νοιάζεται τους παππούδες, όπως λέει. δεν χρειάζεται να νιώσουν απόρριψη και από το εγγόνι που μεγάλωσαν – ως μη όφειλαν. Το φαγητό είναι για την ελληνίδα γιαγιά τρόπος εκδήλωσης της αγάπης. Λάθος, ξελάθος, αυτό ξέρουν.
Μια σκληρή αντίδραση πιστεύω είναι λάθος. Ομως αυτό δε μπορεί να συνεχιστεί – ο κατακλυσμός παροχών πρέπει να κοπεί, χωρίς όμως να πληγωθούν. Δεν είναι δύσκολο
Πολύ σωστή παρατήρηση. Να σχολιάσω εδώ ότι αυτή είναι μια γενιά που έζησε τι πάει να πει να μην έχεις φαγητό. Συνεπώς είναι πολύ λογικό να έχει ως προτεραιότητα να είναι καλοταισμένη η εγγονή.
Δεν θα έλεγα ότι ειναι ακριβώς εύκολο να σταματήσει η κατάσταση. Ίσως αν έλεγε η εγγονή ότι θέλει να πειραματιστεί λίγο με την μαγειρική οπότε θα της ζητάει αυτή φαγητό όποτε το χρειάζεται (και στην αρχή να το κάνει σχετικά συχνά).
Δεν είναι και τόσο αθώο αυτό που κάνουν η γιαγιά και ο παππούς. Ανιδιοτελή αγάπη και νοιάξιμο δεν το λες σίγουρα. Φαίνεται από τις χειριστικες και τάχα συναισθηματικες αντιδράσεις τις γιαγιάς του στιλ καλά κι εγώ δεν σου ξαναδινω τίποτα. Τα αδιέξοδα των γονιών και των παππουδων δεν είναι δουλειά των παιδιών.
πώς; αφού με τη μαλακή αντίδραση συνεχίζει τα ίδια και αρχίζει τα χειριστικα. ποιος είναι ο εναλλακτικός τρόπος αν δεν παίρνει από λόγια;
Δεν γίνεται χωρίς να γίνεις δυσάρεστη. Αν νομίζετε ότι δεν είναι δύσκολο, πιθανά δεν έχετε αντιμετωπίσει ποτέ κάτι ανάλογο.
Ρε παιδιά, μην πετάτε κοφίνια με φαγητό. Υπάρχει γύρω κόσμος που κυριολεκτικά πεινάει. Άφηνε τα κοφίνια ή τα φαγητά που δεν θες σε κεντρικά σημεία ή κατευθείαν σε άστεγους, χαρά θα δώσεις. Πες και στη γιαγιά ότι εκεί πάνε τα φαγητά της και όπως την κόβω από αυτά που λες θα σταματήσει να σου δίνει τόσα πολλά.
Ενώ το νόημα του σχολίου σου είναι σωστό, θα πρέπει δηλαδή η γράφουσα εξαιτίας τις πετριας της γιαγιάς της να κάνει κάθε μέρα αυτό το πράγμα; (Διανομή φαγητού) Και μάλιστα όχι με όρους που η ίδια έχει επιλέξει και στο χρόνο που βολεύει την ίδια. Εδώ λέει ότι η γιαγια της δίνει πράγματα καθε μέρα. Άρα η γράφουσα θα πρέπει να υπολογίζει εκτός από το χρόνο του μεσημεριανού της διαλειμματος με τη γιαγιά & την επίσκεψη μετά τη δουλειά, και τη διανομή του φαγητού σε κεντρικά σημεία, κάθε μέρα. Κι όλα αυτά επειδή η γιαγιά είναι χειριστικη και τραμπουκος.
Ευχαριστώ Mafalda, ετοιμαζόμου να γράψω κάτι σχετικά
Φυσικά και καταλαβαίνω ότι το θέμα της κοπέλας με τη γιαγιά της είναι πιο βαθύ και ουσιαστικό από το τι θα κάνει με το φαΐ που της φορτώνει καθημερινά.
Το θέμα με το πεταμένο φαγητό άγγιξε δικιά μου χορδή, αλλά δεν υποτιμάω τη δύσκολη θέση της γραφουσας.
Εγώ νομίζω ότι αυτό που “φοβόμαστε” με τους παππούδες και τους συγχωρούμε τα πάντα είναι ότι σε λίγο θα συμβεί το μοιραίο και θα το μετανιώσουμε αν τους αποπάρουμε. Είναι πολύ δύσκολο level θεωρώ, πολύ δυσκολότερο από το να βάλεις όρια στους γονείς σου.
Πόσο συμφωνώ. Το ίδιο ισχύει και για τις περιπτώσεις ανθρώπων που είναι κοντά μας (γονείς ή άλλοι) και η κατάσταση υγείας τους είναι εύθραυστη.
Εγώ πάλι, θέλω να πω κάτι άσχετο, σχετικό!
Λίγο ζεστό νεράκι, μια σταγόνα απορρυπαντικό πιάτων και ένα κομμάτι χαρτί κουζίνας. Τα βάζεις στο τάπερ με τα λάδια, κλείνεις καπάκι, χτυπάς και απολαμβάνεις εύκολα και γρήγορα πεντακάθαρο τάπερ.
Δοκιμασμένο! Μέχρι να δεις τι θα κάνεις, η για να καθαρίζεις τα δικά σου τάπερ!
Ίσως μου έλυσες ένα πρόβλημα που απασχολεί την καθημερινότητα μου. Θα το δοκιμάσω!
Το πέτυχα μια φορά σε βίντεο με τίτλο “τι έμαθα από το τικ τοκ κ μου άλλαξε τη ζωή” κ δεν έχω κ τικ τοκ!
Αλλά δουλεύει καταπληκτικά!
Και το χαρτί το βάζεις μαζί με το νερό στο τάπερ? 😝
Ναι, μέσα στο τάπερ ζεστό νερό χαρτί και σαπούνι και το χτυπάς σαν σέικερ!
Ευχαριστούμε Kleiw! Τα λαδωμένα τάπερ είναι πονοκέφαλος. Μία διευκρίνηση: το χαρτί το βάζεις μέσα στο τάπερ με το νερο-σάπουνο;
Με το χαρτί σκουπίζεις την αρχική λαδίλα, οπότε τα υπολείμματα μετά διαλύονται άψογα με το υγρό πιάτων και το νερό. Team kleiw κι εγω.
Ναι ναι κανονικά όλα μαζί κ χτυπάς
Ακούγεται σαν ξόρκι! Εγώ κάνω το εξής: 1)σκούπισμα με χαρτί τα πολλά λάδια, 2)καλό στράγγισμα το σφουγγάρι, 3)(εκ νέου)υγρό πιάτων στο σφουγγάρι, 4)καλό πέρασμα το τάπερ. Θες στην ουσία ένα πλύσιμο χωρίς νερό, μόνο με σαπούνι.
Συνήθως Φωτεινή μου αυτός που δίνει χωρίς όρους , δεν σου δημιουργεί την αίσθηση ότι του χρωστάς.Συνήθως δλδ κάποιος μας κάνει να νιώθουμε ότι του χρωστάμε και όχι τυχαία. Η ηλικία της καθόλου αγνής κατ’εμέ γιαγιούλας, μάλλον κάνει κάποιους να μην βλέπουν την χειριστικότητά. Η “καλοκάγαθη” γιαγιούλα εν τω μεταξύ, τους έχει βάλει όλους και χορεύουν στον ρυθμό της. Στο ταψί τους χορεύει.
Συμφωνώ απόλυτα Tsikaki. Η ανιδιοτελής αγάπη δε σου δημιουργεί αισθημα φόβου και ανάγκης ανταπόδοσης.
Μα ξέρεις και τί;;;Ακούγεται και κάπως πως να το πώ ευγενικά…”αστείο”;;; Να χωρίσει κάποιος για την γιαγιά του…;;; Πόση υπομονή θα κάνει στο τέλος κι ο σύντροφος…;;; Χρειάζεται σίγουρα βοήθεια η γράφουσα και προσωπικά θεωρώ ότι έχει εκτροχιαστεί η κατάσταση.
Θέλει βοήθεια, ναι.
“Αγαπητή αμπα, έχω πολύ μεγάλο προβλημα με τη γιαγιά της συντρόφου μου. Μας δίνει συνεχώς φαγητό το οποίο δε ζητάμε και όταν δεν πάμε να το πάρουμε στέλνει τον παππού στο σπίτι. Επίσης να πω ότι η “τοξικότητα” του χαρακτήρα της έχει απομακρύνει την υπόλοιπη οικογένεια και η γιαγιά έχει προσκολληθεί πάνω στη σύντροφό μου.”
Η γιαγιά σου σε εκβιάζει συναισθηματικά να την επισκέπτεσαι επειδή κανείς άλλος πλέον δεν πείθεται, ίσως όμως κάτι δείχνει το ότι δεν ασχολούνται μαζί της, και ο λόγος μπορεί να μην είναι το ότι δεν νοιάζονται. Η γιαγιά μου γκρινιάζει συνέχεια ότι δεν την επισκεπτόμαστε συχνά, αλλά δεν της περνάει από το μυαλό ότι ίσως είναι επειδή κάθε φορά που μας βλέπει αρχίζει τις κακίες και τις προσβολές, και αυτό έκανε πάντα. Εε δεν χρωστάω τίποτα σε κανέναν τις λίγες ώρες που έχω ελεύθερες να τις περνάω έτσι.
#τελοςστονμυθομετιςκαημενεςγιαγιαδουλες
Το χάσταγκ θεϊκό!Εεε μα κάπου έλεος 😂😂😂
Tsikaki ευχαριστώ 😊 Εεε μα δεν μπορώ άλλο με αυτή την μάστιγα 😂 Όχι, δεν είναι όλες οι γιαγιάδες αυτομάτως οι γλυκές υπάρξεις που μοιράζουν φαγητό, αγάπη και προδέρμ, και πρέπει να τους τα συγχωρούμε όλα ανεξαρτήτως χαρακτήρα και συμπεριφοράς.
Εεεε μα επιτέλους το είπε κάποιος. Η μία γιαγιά μου ήταν χαρά θεού να βρίσκεσαι μαζί της, δοτική ,έξω καρδιά ,πολύ γλυκός άνθρωπος,προσέφερε τόσα και ούτε μια φορά δεν μου το χτύπησε…η άλλη γιαγιά πραγματικά ούτε για 5 λεπτά.Ξινίλα,μούτρα,παράπονα και έλεγχος.Καλή κουβέντα δεν άκουγες.Μάστιγα παιδί μου,όπως το λές.Συμφωνώ απόλυτα.Κάποιες γκρινιάζουν όπως λές, αλλά αν είναι να βλέπουμε μουράκλες και να ακούμε κακιούλες καλύτερα απο μακριά.
Ναί, η καημενούλα 80χρονη σε χειρίζεται και σου επιβάλλεται μέχρι εκεί που δεν πάει.Όχι δεν είναι υγιές να πηγαίνεις κάθε μέρα στην γιαγιά σου, ούτε να ανταλλάσετε τόσες επαφές. Δέκα λεπτά απόσταση το σπίτι σου απο το πατρικό σου;;;Δουλειά τόσο κοντά στο πατρικό σου;;; Χμμμμ…Κάποιος δεν θέλει να ξεκολλήσει απο την οικογένεια και δεν μιλώ για την γιαγιούλα…Νομίζω ότι καταλαβαίνεις κι εσύ ότι η δυναμική είναι νοσηρή και ήρθε η ώρα να ξεκινήσεις ψυχοθεραπεία. Το ό,τι κανείς άλλος δεν νοιάζεται είναι δική σου διαπίστωση;;;Για αναρωτήσου λίγο το γιατί άραγε…;;;
Πιστεύω ότι η γιαγιά σου έχει την ανάγκη να νιώσει χρήσιμη, ότι κάποιος την έχει ακόμα ανάγκη και αφού μόνο εσύ κρατάς επαφές μαζί της, η προσοχή της είναι αποκλειστικά πάνω σου. Δίνεις νόημα στη ζωή της, γιατί μέσα από εσένα διατηρεί την αξία της. Γι’αυτό και υποτιμά τις μαγειρικές σου ικανότητες, γιατί αν παραδεχθεί ότι έχεις, τότε είναι σα να απαραδεχεται ότι η ίδια είναι περιττή. Πιστεύω ότι δύσκολα θα την αποφύγεις, μάλλον θα χρειαστεί να συγκρουστείς ευθέως μαζί της. Το καλύτερο θα ήταν να κατάφερνες να της βρεις μια άλλη δραστηριότητα για να σταματήσει να ασχολείται μαζί σου.… Διαβάστε περισσότερα »
Αυτό με την κοινωνική κουζίνα το σκέφτηκα και εγώ. Βέβαια όταν πήγε να κάνει το ίδιο η γιαγιά μου στην Θεσσαλονίκη ήταν όλες extra full. Σίγουρα αξίζει μια προσπάθεια όμως.