Αγαπητή Α,μπα, Η ερώτησή μου έχει σχέση με τη συντροφικότητα. Αυτό που με απασχολεί είναι πως δεν ξέρω πια αν είναι υγιές το να θέλω να έχω σύντροφο. Στη ζωή μου διάβασα και δούλεψα πολύ, και υπήρξαν οι κατάλληλες ευκαιρίες καθώς και στήριξη από την οικογένειά μου για να προχωρήσω. Έφυγα από την Ελλάδα, και δουλεύω εδώ και χρόνια στην ακαδημία στο εξωτερικό. Έκανα φίλους, εξέλιξα ικανότητες και έμαθα να φροντίζω τον εαυτό μου. Είμαι οικονομικά ανεξάρτητη. Νιώθω πολύ ευγνώμων και περήφανη για την πορεία μου. Αυτά που έχω καταφέρει, τα έχω καταφέρει μόνη μου, και με αυτό εννοώ χωρίς να έχω τη στήριξη ενός συντρόφου. Ανέκαθεν είχα ενδιαφέρουσα ερωτική ζωή. Όλο και κάτι θα έπαιζε, κάποιο φλερτ, κάποιος να κάνουμε σεξ, μέχρι και 2 σχέσεις, που κράτησαν η κάθε μια 2 χρόνια. Αλλά, πάντα στο υπόβαθρο υπήρχε ένα άγχος. Δεν ήμουν ανέμελη μαζί τους, χωρίς να καταλαβαίνω ακριβώς γιατί. Όταν, πριν 3 χρόνια, έληξε η δεύτερη σχέση έκατσα και σκέφτηκα πολλά πράγματα. Με τη βοήθειά σου, Α,μπα, με πολλή ανάγνωση και συζητήσεις, και εντατική ψυχοθεραπείας κατάλαβα πως η σχέση μου, όπως και πολλοί συσχετισμοί μου με άντρες στο παρελθόν, ήταν κακοποιητική. Δε θα μπω σε πολλές λεπτομέρειες. Τα έχουμε διαβάσει δυστυχώς σε τόσες ερωτήσεις. Όλες μας έχουμε τουλάχιστον από μια ιστορία, που κοιτώντας πίσω θέλουμε να πάρουμε τον παλιό εαυτό μας αγκαλιά και να τον πάρουμε μακριά από εκεί. Στην καλύτερη απλά μας δυσκολεύουν την καθημερινότητα, γιατί πχ περιμένουν οι πρίγκιπες οι δουλειές του σπιτιού να γίνουν από εμάς, και στη χειρότερη δεχόμαστε ψυχολογική ή/και σωματική κακοποίηση. Κουράστηκα. Θύμωσα. Άρχισα να αναρωτιέμαι, γιατί το κάνουμε αυτό στον εαυτό μας; Γιατί, όταν μπορούμε να τα έχουμε όλα: δουλειά, φίλους, λεφτά, σπίτι, ελευθερία, γιατί να θέλουμε έναν άντρα; Γιατί να θέλουμε να βάλουμε κάποιον στη ζωή μας με κίνδυνο μικρού ή μεγάλου βαθμού κακοποίηση; ‘Έβρισκα πολλές απαντήσεις: γιατί η ανάγκη για συντροφικότητα είναι ανθρώπινη, γιατί υπάρχουν και καλοί άντρες, γιατί μεγαλώνω και αν θέλω να κάνω οικογένεια κάποια στιγμή πρέπει να βρω κάποιον, γιατί να, υπάρχουν και ζευγάρια που περνάνε όμορφα. Πίστευα πως το να έχεις σχέση με κάποιον είναι κατά βάθος καλό, πως μια σταθερή σχέση δημιουργεί ένα ασφαλές πλαίσιο μέσα στο οποίο μπορείς να εξελιχθείς ως άνθρωπος, αξιοποιώντας στο έπακρο τις ικανότητές σου. Όπως μια οικογένεια, μέσα στην οποία ένα παιδί μπορεί να εξερευνήσει τον κόσμο γνωρίζοντας πως έχει δίκτυ ασφαλείας. Και κάπως έτσι συνέχιζα να ψάχνω σύντροφο. Η τελευταία μου συσχέτιση με άντρα έληξε μετά από λίγους μήνες γιατί με βίασε. Πάλι θεραπεία, πάλι ανασυγκρότηση που κράτησε καιρό. Δεν ήταν από τα πολύ σκληρά σκηνικά, απλά δεν ήθελα να κάνουμε σεξ και αυτός το έκανε με το ζόρι. Όλα έγιναν με το γάντι. Πιο παλιά αν το άκουγα και εγώ θα έλεγα οκ, δεν έγινε και κάτι, ας έκανες πέντε λεπτά υπομονή, αφού δεν ήταν βίαιος, τι γκρινιάζεις. Αλλά τώρα πια όχι. Τώρα ξέρω πως αυτό είναι βιασμός. Πάλι κούραση, και τώρα, περισσότερος θυμός. Πάλι θεραπεία, συζητήσεις, διάβασμα, Α,μπα, και ευτυχώς τώρα πια δεν έχω τα φλασμπακ που είχα. Αυτό που όμως μου έμεινε, τώρα πιο έντονα, είναι απογοήτευση και η ερώτηση: γιατί να θέλω να βάλω κάποιον ξανά στη ζωή μου; Για τα πρακτικά δεν τον χρειάζομαι, το ζήτημα της επιβίωσης το έχω καλύψει. Έχω βρει τους τρόπους να εξελίσσομαι και μόνη μου, χωρίς άντρα. Ακόμα και για σεξ πλέον τους έχω βαρεθεί, αλήθεια, πόσοι είναι αυτοί που όντως ενδιαφέρονται να ικανοποιηθείς και εσύ; Στις εμπειρίες μου προστίθενται οι εμπειρίες άλλων γυναικών που διαβάζω και ακούω γύρω μου συνεχώς. Προστίθεται και ο ύμνος της εποχής μας, πως πρέπει πρώτα να είσαι καλά μόνη σου, πριν βρεις ταίρι. Ναι, αλλά αν έχεις κάνει τόσο κόπο να είσαι καλά μόνη σου, διότι εύκολο δεν είναι, γιατί να αρχίσεις το dating με τον κάθε βλαμμένο κριπ που κυκλοφορεί εκεί έξω; Προς το παρόν λοιπόν τείνω έντονα προς το όχι, δεν προσθέτει κάτι στη ζωή μας ένας σύντροφος, πέρα από μπελάδες. Επιβιώνουμε και μόνες μας, και η ζωή συχνά είναι πολύ πιο απλή όταν έχεις να φροντίσεις μόνο τον εαυτό σου. Αλλά, φοβάμαι μήπως παραέχω γίνει σκληρή και στερώ από τον εαυτό μου την ευκαιρία να έχω κάτι όμορφο. Έχω μερικά -ελάχιστα- παραδείγματα σχέσεων γύρω μου που δείχνουν ισότιμες. Όταν είμαι στο σπίτι αυτών των ανθρώπων νιώθω ήρεμη. Και εκεί αρχίζω πάλι να αναθεωρώ τη σκληρή μου στάση. Σκέφτομαι μήπως κάνω λάθος που αναρωτιέμαι αν είναι υγιές το να θέλω σύντροφο. Μήπως απλά προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου πως δεν τον χρειάζομαι, γιατί αν παραδεχτώ το αντίθετο, θα πρέπει να ξαναμπώ στην αρένα με τα λιοντάρια, ψάχνοντας αυτόν τον σπάνιο άντρα που θα ξέρει να βρει τη χλωρίνη στο σούπερ μάρκετ, και δε θα κακοποιεί; Τελικά, η ερώτησή μου είναι η εξής. Σε έναν κόσμο που για πολλές (τις περισσότερες;) γυναίκες δεν είναι ασφαλής, τι είναι πιο σοφό, το να θέλεις σύντροφο και να συνεχίζεις το ψάξιμο ρισκάροντας ψυχική και σωματική υγεία ή το να αρνείσαι στον εαυτό σου αυτήν την ανάγκη, βάζοντας πάνω απ’ όλα την ασφάλειά σου; Μήπως η αντίληψή μου για το πόσο ασφαλής είναι ο κόσμος είναι διαστρεβλωμένη λόγω των εμπειριών μου; Έχω απογοητευτεί. Δε θέλω να είμαι έρμαιο των τραυμάτων μου, αλλά από την άλλη, τους έχει βαρεθεί η ψυχή μου.
-Θέλω η ζωή μου να είναι όμορφη.
Γράφεις πολύ ωραία και φαίνεται ότι τα έχεις σκεφτεί.
Υπάρχει μια απάντηση όμως που μπορώ να σου δώσω: ναι, είναι υγιές να θέλεις σύντροφο, και είναι υγιές να μην θέλεις, επίσης. Το «υγιές» καθορίζεται από το αν είσαι εντάξει με κάθε σου απόφαση, και όχι από την απόφαση την ίδια. Αυτό σημαίνει ότι αν εσύ νιώθεις ότι θέλεις συντροφικότητα, τότε το υγιές για σένα, αν μπορούμε να το πούμε τόσο χοντρά, είναι να την ψάχνεις. Δεν είναι «υγιές» να προσπαθείς να πείσεις τον εαυτό σου ότι είναι λάθος να θέλεις συντροφικότητα, ειδικά όταν βλέπεις ότι δεν πετυχαίνει αυτή η πίεση.
Δεν μπορεί να σου πει άλλος όμως «πάρε το ρίσκο», γιατί το ρίσκο σαφώς υπάρχει. Μόνο εσύ μπορείς να αποφασίσεις αν θέλεις να το πάρεις ή όχι. Κάθε απόφαση έχει θετικές και αρνητικές συνέπειες, ένα «ναι» έχει από πίσω του πολλά «όχι», όπως και το αντίστροφο. Όπως πήρες ρίσκα για όλα όσα κατάφερες ως τώρα, έτσι καλείσαι να πάρεις και γι’αυτό το θέμα.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Εγώ σε καταλαβαίνω ακριβώς γιατί νιώθω ακριβώς έτσι. Δεν είχα σωματικά κακοποιητικές εμπειρίες παρ’όλ’αυτά, όπως λες, ποτέ δεν ένιωσα ήρεμη, χωρίς άγχος, σε καμία από αυτές. Τώρα, έχοντας βγει από μία σχέση 4ετίας με έναν άνθρωπο που είχαμε σοβαρά ζητήματα, πρωτίστως επικοινωνίας, έχω αναθεωρήσει αυτή και τις προηγούμενες σχέσεις, υπό το πρίσμα των όσων έχω διαπιστώσει για τον εαυτό μου, για την κοινωνία, την πατριαρχία και τις σχέσεις. Δε με κακοποίησε κανένας αλλά κανένας δεν ενδιαφέρθηκε για την ψυχική μου υγεία όσο ενδιαφέρθηκα εγώ για τη δική τους. Ενδιαφέρονταν για την σεξουαλική ικανοποίησή μου αλλά όχι όσο εγώ για τη… Διαβάστε περισσότερα »
Τα λες εξαιρετικά. Έχεις κάνει πολλή δουλειά με τον εαυτό σου. Δυστυχώς όσο πιο δουλεμένες είμαστε τόσο πιο δύσκολα βρίσκουμε αντίστοιχα δουλεμενους ανθρώπους. Τελευταία εντυπωσιαζομαι από το πόσο ΔΕΝ βγάζουν συμπεράσματα ή δεν εμβαθύνουν οι άνθρωποι στις εμπειρίες τους. Για αυτό το σχόλιο σου μου φάνηκε σα δροσερό νερό. Βέβαια οι περισσότεροι θα σου πουν ότι αυτά που λες είναι λεπτομερειες και τα περιμένεις τέλεια κτλ. Όμως οι λεπτομέρειες κάνουν τη διαφορά ρε παιδί μου. Σου εύχομαι τα καλύτερα όποτε και νά ερθουν, σε όποια μορφή και να έρθουν.
Σ’ευχαριστώ πάρα πολύ! Και σε σένα εύχομαι να έρχονται τα καλύτερα
Aten, καταπληκτικό το όλο σκεπτικό.
Πρόκειται να στείλω αυτό το σχόλιο σε πολύ κόσμο, είναι εμπνευστικό 😉
Υπέροχη τοποθέτηση! Σου εύχομαι να νιώθεις πάντα πλήρης, οποίο δρόμο και να ακολουθήσεις.
Ακριβώς τα ίδια. Σα να γράφω εγώ. Καλοί άνθρωποι, ενδιαφέροντες, με παιδεία ΑΛΛΑ… Ένα μεγάλο αλλά. Αλλά εγώ ακολουθούσα τα προγράμματα τους κατά συντριπτική πλειοψηφία, εγώ σκεφτόμουν τι είπα και μήπως υπερέβαλλα, εγώ ζητούσα συγγνώμη για να τα βρούμε επιτέλους, εγώ ήμουν μεγαλόψυχη όταν δεν έβρισκαν αυτό που έπρεπε να βρούν (you know what i mean), εγώ έκανα γαργάρα τους καβγάδες και αφού είχα νεύρα ως γυναίκα έπρεπε να μου περάσει απλά και όχι να συζητήσουμε και να ζητηθεί συγγνώμη κτλ κτλ΄κτλ… Ας μη χάνουμε όμως την πίστη μας στον έρωτα. Πιστεύω κάνοντας αυτοκριτική , ότι έφταιγα και εγώ επειδή… Διαβάστε περισσότερα »
Κι εμενα μου αρεσε πολυ η αναλυση σου! Ειδικα το σημειο “η κοινωνία με θέλει δεσμευμένη αλλά δεν την νοιάζει αν είμαι καλά εγώ μέσα σε αυτή τη δέσμευση.” Οταν ημουν πιο μικρη και εκανα την 1η μου σχεση, θυμαμαι οτι καποια στιγμη διαπιστωσα οτι δεν περνουσα τοσο καλα και αναρωτιομουν. Δεν μου εκανε κατι κακο ο ανθρωπος, μια χαρα ηταν για την ηλικια μας. Αλλα περνουσα καλυτερα με τις φιλες μου, τα χομπι μου, τα ταξιδια μου. Και αναρωτιομουν γιατι να ειμαι σε σχεση αμα ειναι να νιωθω ετσι περιεργα και αβολα. Αλλα απο την αλλη ολοι ειχαν σχεσεις,… Διαβάστε περισσότερα »
Σας ευχαριστώ όλες για τα ωραία λόγια. Το πίστευα ότι δεν είμαι η μόνη που βλέπω έτσι τα πράγματα. Είμαι ανοιχτή στον έρωτα, αρκεί να βελτιωθεί η ζωή μου με αυτόν, όχι να χειροτερέψει όπως συνέβαινε ως τώρα. Αυτή ήταν μια πολύ χρήσιμη συνειδητοποίηση και με έχει βοηθήσει να δω τα πράγματα πιο αισιόδοξα.
Και συ με έβαλες να σκεφτώ γιατί δεν το θεωρώ τόσο πιθανό πια ☺️ Για διάφορους λόγους είναι η αλήθεια. Για αρκετούς συνομηλίκους μου άντρες είμαι μεγάλη ή πρέπει να έχω κάποιο θέμα για να είμαι ελεύθερη σε αυτή την ηλικία, ξεφεύγουν τέτοιες χαζομάρες στους φίλους μου όταν μου μιλάνε για το tinder (με φοβήθηκαν μετά όσες φορές είπαν τέτοιο πράγμα, αυτό άλλο θέμα). Δε μου αρέσει να αποδεικνύω ότι δεν είμαι ελέφαντας δηλαδή σε κάποιον που έρχεται να γνωριστούμε προκατειλημμένος από την ηλικία μου. Έχω 10 κιλά παραπάνω από αυτά που με κάνουν συμβατικά ελκυστική, τα οποία δεν ψήνομαι… Διαβάστε περισσότερα »
Δεν έχω κανένα θέμα με τις ηλικίες τους. Η τελευταία σχέση με περνούσε 11 χρόνια, οπότε όντως είναι πιθανό να συναντήσω κάποιον μεγαλύτερο. Αυτούς επίσης που με βρίσκουν μεγάλη ενώ είμαστε συνομήλικοι, τους βρίσκω βλάκες όντως. Δε με απασχολεί καθόλου η ηλικία, η συνεννόηση με ενδιαφέρει. Η ιστορία θα δείξει έτσι κι αλλιώς, μαθαίνω να εξοικειώνομαι με αυτά που δεν ελέγχω 😊
Νομίζω οτι υπαρχει και μέση λύση, για μια περίοδο τουλάχιστον. Αν δεν ενδιαφέρεσαι για σύντροφο στο εδώ και τώρα ή δεν έχεις ακόμα αποφασίσει τι θέλεις, απλά ζεις όσο πιο όμορφα μπορείς και το αφήνεις λίγο στην τύχη. Αν γνωρίσεις κάποιον μέσω περιβάλλοντος κλπ που σου κάνει το κλικ, τότε αποφασίζεις αναλόγως. Δεν ξέρω αν έχει πολύ νόημα να κάνουμε προγραμματικές δηλώσεις πάνω σε αυτό το θέμα, θέλω να πω.
Φίλη, έχω φτάσει σε παρόμοια συμπεράσματα εδώ και δυο χρόνια και τα γράφεις και τόσο ωραία και λογικά που δε μπορώ να βρω λάθος. Για χρόνια νόμιζα ότι έφταιγα εγώ που οι σχέσεις μου πήγαιναν άπατες τον 3ο ή 4ο χρόνο. Έλεγα ότι είμαι ανώριμη, ότι δεν ξέρω τι θέλω, ότι ξε-ερωτεύομαι, ότι βαριέμαι εύκολα, ότι ότι ότι… Μέχρι που συνειδητοποίησα ότι αλλάζω μέσα στις σχέσεις αλλά δε μου αρέσει το πώς αλλάζω. Ότι, χωρίς να είμαι σε κακοποιητικές σχέσεις, διπλωνόμουν στα δυο κι έκανα κωλοτούμπες για να περνάει καλά ο εκάστοτε έταιρος. Ότι ξεβολευόμουν στην τελική. Και ότι κανείς… Διαβάστε περισσότερα »
salt and pepper, ετοιμάζομαι γιατί κάτι πρέπει να γίνει για να δουλέψουμε, 7 μήνες διακοπές χωρίς έσοδα με έχουν φτάσει στα όριά μου! Ελπίζω οι μικρότερες να βγουν από τα καλούπια που μπήκαμε εμείς και να ζήσουν πιο ωραίες καταστάσεις 🙂 Τα φιλιά μου και συγχαρητήρια για το ψευδώνυμο (αγαπώ τα 90ς)
Αν όλες σκεφτόμασταν όπως η γράφουσα δεν θα ήταν η αγορά αρένα. Όσο οι άνδρες που ψάχνουν υπηρέτρια, λένε ψέμματα και κακοποιούν βρίσκουν, τόσο οι γυναίκες θα δυσκολεύονται να συνεννοηθούν. Προσφορά και ζητηση
νομιζω οτι ολα μπορουν να απλοποιηθουν οταν μια γυναικα δεν θελει να κανει παιδια, ή δεν την ενδιαφερει αν θα κανει. τοτε, υπαρχει ολος ο χρονος να μην σκεφτεται αν θελει η δεν θελει σχεσεις, γνωριμιες κλπ, η και να αλλαζει γνωμες κατα καιρους.
αν ομως θελει παιδια, τοτε το πραγμα καποια στιγμη θα γινει πιεστικο στο να αποφασισει πως θα κινηθει, οσο ανετα κι αν θελει να νοιωσει…
Επίσης, μια γυναίκα που έχει μια οικονομική άνεση μπορεί να κάνει παιδιά μόνη της. Ούτως ή άλλως οι περισσότερες μόνες τους τα αναλαμβάνουν
@avis
αν μια γυναικα θελει παιδια μονη της, δεν ειναι προβλημα η ευρεση η οχι συντροφου. το προβλημα το εχουν οι γυναικες που θελουν να κανουν παιδια, παρεα με εναν καταλληλο συντροφο..
@sally
θεωρητικα, εχεις δικιο.
πρακτικα, ειναι πολυ αβολο μια νεα, υγιης και γονιμη γυναικα που θελει να κανει παιδια μεσα απο μια αρμονικη σχεση με τον ανδρα που θα ερωτευθει, να μπει σε διαδικασιες κρυογονικης…
Εξαιρετική ερώτηση.
Θα μιλήσω επί προσωπικού τούτη τη φορά.
Δεν θα το έπαιρνα το ρίσκο,όσο θα αισθανόμουν πως είναι ρίσκο.
Αν συναντούσα τον άνθρωπο εκείνο όπου η μεταξύ μας επικοινωνία και inner connection επέβαλε μία πορεία συντροφικότητας δεν θα ήταν ρίσκο αλλά επιλογή μη διαπραγματεύσιμη.
Κατά την απολύτως ταπεινή μου γνώμη ,όσο δεν υπάρχει αυτή η intuition για το μη διαπραγματεύσιμο,ειλικρινά δεν βλέπω το λόγο να βάλεις ένα αρσενικό στη ζωή σου έτσι για να σου βρίσκεται,κάνει κακό στην ψυχική υγεία.
Πόσες φορές το έχουμε νιωσει αυτό και η ζωή μας διέψευσε. Πόσες σχεσεις αρχίσαμε με αίσθηση ότι αυτο είναι, κλείσαμε, και στην πορεία αποδείχτηκε πως ενώ ήταν μια χαρά άνθρωπος, τελικά απλά δεν βγήκε; Αν το παθεις μερικές φορές, μέχρι και φοβία αποκτάς.
Αχ τι είπες…παθούσα , 5 χρόνια πέρασαν από την τελευταία μου σχέση, ακόμη παλεύω με τις φοβίες που μου άφησε…
Όντως δεν χρειαζόμαστε πλέον έναν άντρα για να επιβιώσουμε. Στο δυτικό κόσμο τουλάχιστον. Ούτε για να αναπαραχθούμε τον χρειαζόμαστε, δηλαδή ναι τον χρειαζόμαστε, αλλά πλέον χρειαζόμαστε μόνο το γενετικό του υλικό. Όποτε το μόνο ο που μένει είναι αν θέλει κάποια να έχει συντροφιά, συνοδοιπόρο ένα άντρα στη ζωή της. Έναν ή πολλούς δέν έχει σημασία. Αν θέλει, ξέρει πως θα αντιμετωπίσει όλα αυτά που περιγράφεις έστω και μια φορά στη ζωή της. Αν όχι θα αντιμετωπίσει μια ζωή χωρίς σύντροφο και θα αποφύγει φυσικά να βιώσει αυτά που περιγράφεις. Στην τελική όντως το μόνο που έχει σημασία είναι να… Διαβάστε περισσότερα »
“Αν τώρα κάποια είναι ανεξάρτητη, επιβιώνει μόνη και δεν θέλει να κάνει παιδιά (ή έχει ήδη κάνει και χωρίσει) η δική μου άποψη είναι να μην συζεί με άντρες”
πως γινεται να εχεις αποψη για αλλες ζωες; το αν θελει καποια συντροφο η οχι, ειναι μονο θεμα πρακτικων προβληματων; το κυριαρχο, δεν ειναι η επθυμια (η μη) να το κανει;.
ειναι σαν να λες “εμενα η αποψη μου ειναι οτι δεν πρεπει να σου αρεσει το καρπουζι. τωρα εσυ αν θες, φατο”
μα αν μου αρεσει;;;; πως εχεις την αποψη οτι καλο ειναι να μην μου αρεσει;
ισως, εσυ δεν καταλαβες. το θεμα ειναι οτι εχεις αποψη “για μενα” .οχι για μενα προσωπικα, αλλα εννοω οτι εχεις αποψη για καποια αλλη.για την ζωη της. κι αυτο δεν γινεται. δεν εννοω οτι δεν εχεις δικαιωμα να το κανεις. εννοω οτι δεν γινεται να εχεις αποψη για ξενη ζωη, γιατι δεν ξερεις τις επιθυμιες ενος αλλου. “εγω”, εχω αποψη για τον εαυτο μου. οχι για το τι θα κανεις εσυ στις σχεσεις σου. αυτη ειναι η διαφορα μας. δεν ε χει σημασια αν σε νοιαζει η αποψη μου για μενα. σημασια εχει οτι αποψη για το τι σχεσεις θα… Διαβάστε περισσότερα »
Πολύ λυπάμαι για όσα πέρασες.
Αν δεν θέλεις σχέση είναι οκ, δεν είναι για όλους.
Αν θέλεις, να ξέρεις πως υπάρχουν και φυσιολογικοί άνθρωποι εκεί έξω. Αλλά φυσικά, δικό σου το ρίσκο. Δεν υπάρχει σοφή απάντηση, επειδή δεν υπάρχει μία απάντηση για όλους. Μήπως να μιλούσες με ψυχολόγο; Όχι γιατί το χρειάζεσαι πραγματικά, αλλά για να διαβεβαιώσεις ότι δεν είσαι, ή δεν θα είσαι έρμαιο των τραυμάτων σου;
Θα πρέπει να βρει ένα πραγματικά κατάλληλο θεραπευτή, θα πρέπει να δώσει την ίδια σημασία στην επιλογή της με αυτή που θα έδινε για ένα σύντροφο. Το λέω αυτό γιατί οι περισσότεροι θεραπευτές δυστυχώς είναι biased σε αυτό το κομμάτι, περίπου όπως με τις γυναίκες και τον θηλασμό ένα πράγμα. Οι περισσότεροι σπρώχνουν προς το να δημιουργήσεις σχέση.
Εδώ που τα λέμε, αν ξεκινήσει να βάζει κριτήρια και όρια για να βρει ένα θεραπευτή που να της κάνει, είναι μια καλή εξάσκηση και για γκόμενο…
Βρες κανονικό, σωστά εκπαιδευμένο ψυχαναλυτη με διαπιστευτηρια εκεί που μένεις για ανάλυση δια ζώσης (όχι διαδικτυακή εννοώ) και άσε τα ημίμετρα…
Δε χρειάζεται να προσπαθείς ξανά και ξανά με τρόπους που σε παραβιάζουν, να νιώθεις πως μπαίνεις σε αρένες, πως εκτίθεσαι, πως κινδυνεύεις. Δε φτάνει που πρέπει να το κάνουμε αυτό για να βρούμε δουλειά; Δουλειά δεν μας παίρνει να μη βρούμε, δυστυχώς, αλλά στο θέμα “σχέση” έχουμε επιλογή. Μπορείς να χαλαρώσεις, να βγάλεις το “να ψάξω για γκόμενο” από την to-do list σου, να φτιάξεις τη ζωή σου για τον εαυτό σου -κάτι που θα έκανες ούτως ή άλλως- κι αν συναντήσεις άνθρωπο που θα σε εμπνέει, μπορείς πάντα να αναθεωρήσεις!
Αυτό ακριβώς! μακάρι να ήταν εύκολο, αλλά ειλικρινά πιστεύω ότι είναι η μόνη λύση.